چقدر در سرزمین خودمان غریبه ایم

با صدای فرهاد شروع شد چه قشنگه 

یه پرنده ام نمونده تا با اون خستگی مونو در کنیم 

Singer: Milad Bagheri
Arrangements: Hooman Namdari
Mix & Master: Omid Rajabi
Guitar, Whistle sound: Milad Bagheri

Nemidunestom (نمی دونستُم)

مِی و میخانه مست و مِی کشان مست
زمین مست و زمان مست آسمان مست
نسیم از حلقه زلف تو بگذشت
چمن شد مست و باغ و باغبان مست
تا زدم یک جرعه می از چشم مستت
تا گرفتم جام مدهوشی ز دستت
شد زمین مست، آسمان مست
بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست


شاعر : بیژن ترقی
آهنگساز : علی تجویدی
تنظیم کار اصلی : فریدون شهبازیان
خواننده اصلی : علی اصغر شاهزیدی

خواننده کاور : احسان
پیانو : حسین کیان

آسمان مست (می و میخانه مست) - Ehsan

با سپاس از مزدا انصاری برای انتشار این نسخه، توضیحات زیر از ایشان است:
«ضبط الگو برای تنظیم در تاریخ ۱۶ دی ۱۳۷۹ با صدای استاد و پدر بزرگوارم #شجریان
این نسخه را جهت حفظ آن به طور کامل و برای اولین بار با شما عزیزان به اشتراک میگذارم.
با مهر و سپاس
مزدا انصاری، خرداد ۱۴۰۰» 
قطعه‌ای که در پایین می‌شنوید ۱۷ خرداد سال ۱۴۰۰ توسط جناب مزدا انصاری در دسترس عموم قرار گرفته است. این قطعه ۱۶ دی سال ۷۹ ضبط شده است. در سال ۱۳۸۰ شجریان به همراه حسین علیزاده، آه باران را در مراسم بزرگداشت فریدون مشیری برای نخستین بار اجرا کردند. بعدها در سال ۸۸ این قطعه در آلبومی با همین نام با تنظیم مزدا انصاری منتشر شد.  

برداشت از کانال "خصوصی" از یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=uHiseLUiAyw

زمزمه بینظیر استاد شجریان، آه باران، ضبط الگو اجرا 1379 بدون موسیقی

برداشتی از تصنیف قدیمی "نه قدرت" ساخته‌ی عارف قزوینی
http://www.mediafire.com/listen/amajcacslcjnzgg/Na_Ghodrat.mp3

Na Ghodrat

Tehran, Smile!

Nimi Az Ma

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------
بادبادک آهنین
Iron kite
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi
آواز: مانی نعیمی-فریده شالچی
 
نمی دانستم ، درد چیست،زجر، سوزش داغ آتش.
نمی دانستم ، مرگ چیست،باز ماندن تپش قلبم از چیست؟
یقین داشتم ، گرچه آسمان فرو ریزد
سقف کاه گلی ما نمی ریزد
می ماند،کنار ما
خدای ما!
 
تو گفتی نه!
چشمان خسته بشوی از خیال و خواب
تو گفتی با صدای بمب من
حقیقت را دریاب!
در یک نگاه...
بادبادک آهنین غول آسا
گذر کرد از بین ابرها
صدای رعد و خون و اشک در هم آمیخت
و من با خاک!
 
اما هنوز
چند لحظه ای
نفسی چند مرا باقی است
برای لمس درد و شنید ن صدای
ضجه های مادر!
گریه مکن...
مادر من
جان من حتی به یک بشکه نفت نمی ارزد
در آن دنیا دردی نیست و قدر من را می دانند.
 
در انتظار پاداش خویش
چشمان خسته آرام بستم.
در آخرت کودکان بی گنه را
در بهشت جایگاه است!
چنین گفتند به من
و چنین خواهد بود
یا لا اقل
بزرگان
چنین گویند!
 
بهار 1383
2004

Iron Kite - بادبادک آهنین

شعر: حمید مصدق
آواز: اميد نعمتى
موسیقی: صادق تسبیحی، امید نعمتی
تنظیم الکترونیک : صادق تسبیحی، داریوش آذر
تنظیم برای ارکستر بادی: صادق تسبیحی، علیرضا شریعتی

نوازندگان:
روزبه اسفندارمز: کلارینت
علی ضرابى: ترومپت
نازنین احمدزاده: ابوا
سیامک کریم پور: ترومبون
فرزان بیژنی: هورن
داریوش آذر: سینت بیس
نیما رمضان: گیتار الکتریک
امین طاهری: درامز

ضبط: استودیوی شخصی صادق تسبیحی، استودیو کرگدن
ناظران ضبط: صادق تسبیحی، ساسان بخششی، سهیل پیغمبری، رضا فرهادی
میکس و مسترینگ: رضا فرهادی (استودیو کرگدن)
نشر: نوفه
تهيه كننده: احسان رسول اف

Herman

Faramooshiha-فراموشی ها

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

Milad Bagheri - Booseh | میلاد باقری - بوسه

دشت آرزوها | #حال_بند
آواز و ملودی: محمد فکری
شاعر: سید عبدالجواد موسوی
کمانچه: سعید سلامت
تنظیم و میکس و مسترینگ: فرزاد رضایی
......

دیگه واسه ما هیچی نمونده تا با اون خستگیمونو در کنیم
یه پرنده هم نخونده تا با اون خستگیمونو در کنیم

توی دشت آرزوها نه سواری نه غباری
تو شبای بی ستاره نه چراغ یاد یاری

همه ی فصلای تقویم انگاری فقط یه فصلن
نه شکوفه ای نه برگی نه نشونی از بهاری

از سفیدی زمستون سهم ما سیاهیه
آخر این جاده ی پر پیچ و هم تباهیه

اونایی که آسمون بالشونو نیگا می کرد
حالا چشمشون فقط به کفترای چاهیه

HallBand

Hall Band

Dashte Arezooha

Omid Nemati - Che Konam
امید نعمتی و مهیار علیزاده - چه کنم؟
دانلود قطعه: t.me/MusicKhaane/1001
💽خرید آلبوم ایستگاه: https://beeptunes.com/album/567046006/%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%87?aid=509281995&utm_medium=link&utm_source=link&utm_campaign=aff-share

Istgah

Omid Nemati - Che Konam | امید نعمتی و مهیار علیزاده - چه کنم؟

حال، حس لحظه ی اکنون، شرح روزگار مجنون است...
برای اطلاع از اخبار کنسرت ها و ایونت ها کانال تلگرام حال و یا اینستاگرام حال را پیگیری کنید.

Dashte Arezooha

Hall Music Band گروه حال

Recent comments

Mostafa.bagheri2809

Behshad Dastras

nego_p

Framarz Mohazab Balaghi

Related tracks