His radif is considered to be the main source of contemporary Persian classical music as taught in conservatories and universities in Iran. 

Synopsis of his life 
Mirzá Abdollah received his first musical instruction from his older brother Mirzá Hasan. He, in turn, taught tar to his younger brother, Mirzá Hossein Gholi, until he became old enough to study with Gholam Hossein. Despite Gholam Hossein’s unwillingness to teach, the two younger brothers were eager to learn to the point that they would secretly sit outside the door when their cousin was playing in order to learn the melodies. Their mother finally persuaded Gholam Hossein to teach them. They subsequently were to become the successors of Ali Akbar Farahani and Gholam Hossein. 

Mirza Abdollah learned music only with great effort and difficulty because of the secretive manner of the musicians of his time, and their jealousy of their skills. As a result, he resolved that whatever music he heard he would learn well, that he would memorize the dastgahs completely and without error, and that whatever he learned he would teach freely to his own students so that Persian music would be passed on to future generations. He eventually became a musician at the court of Nasiru’d-Din Shah and remained such until his death in 1918. 

Notable students 
Seyyed Hossein Khalifih 
Dr. Mihdi Sulhi 
Mihdi Gholi Hidayat 
Esmail Ghahremani 
Ali Naqi Vaziri 
Abolhasan Saba 
Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad 

Notability as a musician 
Mirza Abdollah’s contribution to Persian music is so important that Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad referred to him as the book of Persian music. Music was Mirzá Abdollah’s life profession, and he became an important musician in the court of Nasiru’d-Din Shah. He organized the classical radif, some say with the help of Seyyed Ahmad. Tsuge states that: “The radif which we practice today in Iran (or rather Tehran) is generally known as the one of the Mirzá Abdollah school.” 

His open and generous nature, and his willingness to teach, transformed the image of music from a secret and jealously guarded tradition to an art available to all who desired to participate in its performance, expansion and development.

Origin of his title 
Ahmad Ibadi, one of Mirzá Abdollah's sons, related a story of how his father was given the title Mirzá. One day in one of the buildings of the palace of the shah, some courtiers were eating lunch. After lunch they played ás, a card game. Mirzá Abdollah sat and played the setar for himself. Nasiru’d-Din Shah could not sleep and came into the garden. He went over to that building and heard the setar, put his foot on the door sill, and listened intently. Mirzá Abdollah did not see the shah as he played. The gamers noticed, and all got up flustered. Then Nasiru’d-Din Shah signaled them to sit down and said, “Mirzá Abdollah, do you have a handkerchief in your pocket?” “Yes.” “Put it down in front of you.” Then the Shah ordered gold and silver coins to be put in the handkerchief.


میرزا عبدالله فراهانی فرزند آقاعلی‌اکبر خان فراهانی، نوازنده تار ، از استادان موسیقی ایران ، کسی که ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. احمد عبادی نوازنده بزرگ سه‌تار فرزند او است. 

زندگی‌نامه 
میرزا عبدالله دومین فرزند آقای علی اکبر فراهانی اولین آموزشهای خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزشهای خود رو تکمیل کرد و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت. بزرگانی چون سید حسین خلیفه ، مهدیقلی هدایت، مهدی خان صلحی، فرصت شیرازی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی، ابوالحسن صبا و فرزندش احمد عبادی همگی از محضر این استاد بهره بردند. وی با تجدید نظر در دستگاه‌های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آنها با هم ، هفت دستگاه کامل و مجزا پدید آورد که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نامهای میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدیقلی هدایت طی هفت سال نت نویسی شد. میرزا عبدالله در تهران در محله امامزاده یحیی کلاس درسی ترتیب داد که جوانان و متجددین دورش جمع شدند . 

ولی بر اثر تحریکات، مخالفان به خانه اش ریختند و با شکستن وسائل تعلیم بساط درسش را تعطیل کردند. با این حال تا دم مرگ دست از تعلیم نکشید و دربستر بیماری با سه تار قطعاتی به‌عنوان یادگار به شاگردان برجسته خود تعلیم می‌داد. ابتکار ساختن برخی قطعات ضربی از اوست که در قطعات مجلسی توام با آواز پس از اجرای چند گوشه، برای تنوع قطعه ضربی می‌نواخت. مضراب ریز و تک مضرابها در ساز او در تعادل و جملات موسیقی او منظم است و در همراهی با آواز پس از خاتمه یک بیت توسط خواننده او خود گوشه جدیدی را شروع کرده‌است وخواننده را هدایت می‌کند. در حفظ وزن قطعه دقیق بوده و غالبا نوازندگی خود را با قطعه تند رنگ مانندی پایان می‌داد. رنگهای او متنوع است و با آنکه آثار ضبط شده از او مربوط به حدود ۶۵ سالگی بوده ولی پنجه او روان و قطعات را راحت اجرا کرده است. 

البته ایشان در نواختن تار هم استاد بوده ولی شهرت ایشان بیشتر در نواختن سه تار است. از وی چهار فرزند به نامهان مولود ، ملوک، جواد و احمد عبادی به یادگار گذاشت که همه آنها با موسیقی مانوس بودند، وی در سال ۱۲۷۹هجری شمسی(۱۹۱۸م) درتهران و در سن ۷۵ سالگی درگذشت.

Shur: 4. Rahâb - رهاب

Produced By : Theemvvn X Farsea
Mix : Sahnad Mz X Ahoodism
Mastering :  Sahand Mz
Project Management : Meraj Naji
Cover Art :  ArnxFlame
Visualizer :  AmirAshoorri
Platform Management :  Mitrxv
Special Thanks To : Shadyxgram , Nodism
Lyrics :
اه
عیهود
صفربیس‌بک شت
این اینور مانیامه
یو یو یو
جامونو بلدی 
ترکام برگردون دیقه نودی
جاپامو پانچا میکنن ابدی
من ا خوبیم خوردم تو ا بدی
نمیخوری
خیابونی عددی 
وثیقه چیه ما خودمون سندیم
چون کصشری معروفی صمدی
الذی کفرو به عیهود کفنی
بودم لاشخور وقتی نداشت لاشخور فن
دافت قورت میده در میره آب دزدک
داش برد نزدیک تو داشبورد هست
این محل گنگتون آبجوش چنده؟
پلشت با پخته خامی
من کله خالی پانچ کصه‌خاری
از مشتیای اقیانوس ام
توی مرده کونی لات تنگ خالی
غرب داداشام فردوس
سوراختو انگولی میندازن پطروس
شرق اتابک میشی مین کورس
سمال میره پاسون تو کونت با ایر‌فورس اورج
مرکز و جنوب پذیرام 
راست موندم لای دروغ ترینا
میمونم سفت خیابونی
حتی با معدل الف تو علوم تحقیقات
جامونو بلدی 
ترکام برگردون دیقه نودی
جاپامو پانچا میکنن ابدی
من ا خوبیم خوردم تو ا بدی
نمیخوری
خیابونی عددی 
وثیقه چیه ما خودمون سندیم
چون کصشری معروفی صمدی
الذی کفرو به عیهود کفنی
جامونو بلدی 
ترکام برگردون دیقه نودی
جاپامو پانچا میکنن ابدی
من ا خوبیم خوردم تو ا بدی
نمیخوری
خیابونی عددی 
وثیقه چیه ما خودمون سندیم
چون کصشری معروفی صمدی
الذی کفرو به عیهود کفنی
به چاک بازت خندیدی شری
در میری رد شیم
فیاض بخش شمشیری تختی 
اونجا که حتی نخونه سندی میلرزی
کم تفت بده
بخوره گناهات تخفیف
بازداشتگاهو عکسشو ندیدی
خاطراتت حبسه !
حدسه من اینه
اگه رفتی ام بردنت ملاقات شرعی
دلارام کم نی 
مرامم بیشتر
صبا لاشخور میشم شبا اندیشمند
به شما میزنه کلان ام نیشخند
لات پول داره اینا جوادن بیشتر
محل هنوز کفشا واکسی کله کتیراس
خلاف حال میده مثه شنبه تعطیلا
تو تیر چراغ برقا تخته پنیرا
دافا نخ میرسونن کف پنبه زنیا
پیروزی بد میچسبه
چون از صفر ساختم نمیشم ورشکسته که
گرد میگه کارو پلی میکنم
هرچی برج مرجه حاجی تو ون میلرزه
وحشت ورس نماز داره
میگم مال کاریه میگی جواز داره؟
سلامتی داشم که رو تنش خال زده
اندازه رزومه شمایزاده
جامونو بلدی 
ترکام برگردون دیقه نودی
جاپامو پانچا میکنن ابدی
من ا خوبیم خوردم تو ا بدی
نمیخوری
خیابونی عددی 
وثیقه چیه ما خودمون سندیم
چون کصشری معروفی صمدی
الذی کفرو به عیهود کفنی
جامونو بلدی 
ترکام برگردون دیقه نودی
جاپامو پانچا میکنن ابدی
من ا خوبیم خوردم تو ا بدی
نمیخوری
خیابونی عددی 
وثیقه چیه ما خودمون سندیم
چون کصشری معروفی صمدی
الذی کفرو به عیهود کفنی
اه جامونو بلدیا

Sanad

Record date: 2020 / Cologne . Germany


Barbat ensemble:
The Barbat Ensemble features a young generation of Iranian musicians who bring a new breath to the ancestral Persian music through their original compositions. This Ensemble is composed of four instrumentalists and singers descending from renowned musical families from the Northern regions of Iran. Recently established in Europe, they propose today to an international audience a new musical experience at the crossroad of their traditional cultures, both classical and popular, and other artistic inspirations that they continuously assimilate during their travels and collaborations.

Performers:
Pouya Khoshravesh ( Kamancheh )
Arman Sigarchi ( Barbat )
Mani Khoshravesh ( Ney )
Nima Khoshravesh ( Setar )

Dary

Oud improvisation in Cologne Philharmonie - Live

Al-Hammamat (Tunisia) “ The Breaking of Her eyes and the Tulips. 
One by one”


Improvisation Oud


Player: Arman Sigarchi
Recorded: Audio Studio of the Tobacco Shop
                  21. November 2024 
                  Rasht- Iran

.حمامات (به عربی: الحمامات) شهری در استان نابل کشور تونس است -

الحمامات: شکسته شدن چشم هایش و لاله ها. یک به یک

این دست های زیبا، غمگین، معصوم 

At the Tobacco Shop
sound flows.

. The music you hear is the result of our first meeting
Arman and Abbas, a tune, the record button, and a journey.

. All sounds were recorded with a single microphone in real-time, with no edits.

.Performers:
Abbass Foroutan: tanbur, vocal
Arman Sigarchi: oud


17. November 2024
Rasht - Iran

These beautiful, sorrowful, innocent hands

Improvise on the music

🎧 در دل سکوتی که, بعد از جنگ پخش شد!
Recorded at Radio France – Remixed & Mastered at Studio Tabak (Rasht)

این قطعه
نه فریاد است، نه زمزمه؛
تنها پژواکی‌ست از آن‌چه بعد از انفجار می‌ماند:
سکوت.

 کمانچه آلتو: سعید خاورنژاد
بربت: ارمان سیگارچی
ضبط در رادیو فرانسه/ پاریس ۲۰۱۳ | بازآفرینی و مستر: استودیو تاباک / رشت
۲۰۲۵

در دلِ سکوتی که، بعد از جَنگ پخش شد!

Pīšdarmâd Abouatā - پیش درآمد ابوعطا

در این نغمه، صدایی از دور دست‌هاست.
ردّی از رضا محجوبی…
نه در سالن‌ها، که در اتاقی خاموش با پنجره‌ای رو به باغ.
نغمه‌ای برای دل، نه برای شنیده‌شدن.
و حالا، بازخوانی شده با سیمِ عود، در سکوتی از سنگ و نور.
همه‌چیز آن‌جاست؛
و هر چیز، همین‌جاست.

In this melody, a voice echoes from afar.
A trace of Reza Mahjubi…
Not from concert halls, but a quiet room with a window to a garden.
A tune for the heart, not for the crowd.
Now, replayed on the oud — in a silence made of stone and light.
Everything is there;
and everything is here.

____________________________________________

رضا محجوبی در سال1277 خورشیدی در تهران متولد شد.اووبرادرش مرتضی(استاد پیانو) فرزندان عباسعلی و فخرالسلطان بودند.پدرش با نی و مادرش با نواختن تار وپیانوکمی آشنایی داشتند.چون عباسعلی( ناظردردستگاه شجاع السلطنه) زندگی مرفه وآبرومندی داشت فرزندان خود را برای ادامه تحصیل به مدرسه "سن لویی" و برای فراگیری موسیقی نیز نزد استادان برجسته فن فرستاد.نخستین استاد رضا در ویلن،حسین هنگ آفرین بود وپس ازاو تحت تعلیم ابراهیم آژنگ قرار گرفت.اما چون در فرا گرفتن قواعد علمی موسیقی و نت پشتکار به خرج نداد،آژنگ هم دیگر به او درس نداد.رضا که بیشتر مایل بود موسیقی را از راه گوش بیاموزد به کلاس مشق حسین اسماعیل زاده شتافت و بیشترین استفاده را ازمحضراو برد بطوری که در16سالگی سازش کاملاً شنیدنی شد.برادرش مرتضی می گوید:"او پشتکارعجیبی درکار داشت چنانکه سحر بیدار می شد و دست کم چند ساعت ساز می زد و این پشتکار و علاقه باعث شد تا تبدیل به استادی اهل فن در زمینه موسیقی شود."

رضا محجوبی از سال 1305 تا 1306 خورشیدی به تاسیس نخستین کلاس آزاد تعلیم ویلن همت گماشت که در آن بسیاری از خانمهای اشراف و فرزندان رجال کشور و دیگر جوانان طالب این هنر شرکت می کردند بنحویکه از زیادی شاگرد تمام اوقات او صرف این کار می شد.پس از پایان تدریس و در اوایل شب برخی از رجال چون":جان محمد خان" ومرحوم"سپهسالار تنکابنی" او را تا صبح به این طرف وآن طرف می کشاندند به همین سبب طولی نکشیدکه کثرت مشغله روز،کمی استراحت شب،افراط در مکیفات ،توقعات زیاد دوستان و آشنایان ازیکسووبیماری وحسا سیت فوق العاده نیزازسوی دیگر مزاجش را منحرف واو را بسوی جنون کشاند بطوری که یک روز صبح که از خواب برخاست حالتی غیر عادی در خود احساس کرد واعضا ی بدنش را در حال فلج یافت بنا بر این بدون اطلاع خواهر وبرادرش پیاده به نیت توسل رهسپار حضرت عبدالعظیم شد.سه روز در حرم وکوچه های اطراف آن سر و پا برهنه می گشت تا او را به تیمارستان بردند،هفت ماه در تیمارستان بستری بود ودر تمام این مدت اعیان شهر، دوستان،خوانندگان ونوازندگان مشهوربه عیادت اومی رفتند. اندک اندک حالش رو به بهبودی گذاشت منتها دکتر،اورا ازنوشیدن مشروبات الکلی،شب زنده داری وکار زیادشدیدا منع کردویادآورشد که اگر این بارحمله جنون تشدید شود درمان پذیر نیست وتا آخر عمر با او خواهد بود.اما رضا به نصایح پزشک وقعی نگذاشت تا این که به سال 1333 در 56 سالگی به بیماری ذات الریه در یکی از بیمارستان های تهران درگذشت ومجاور ظهیرالدوله در امامزاده قاسم شمیران مدفون گردید.

وی شاگردان زیادی داشت که معروفترین آنها مجید وفادار است.رضا محجوبی آثار بسیاری از پیش در آمد وچهار مضراب در مایه های مختلف ساخت که به سبب بی توجهی بیشترآنها از بین رفته است. اما پیش درآمدهای سه گاه،ابوعطا،چهار مضراب دشتی و رنگ چهار گاه او در میان اهل فن معروف و متداول است.ازآثار مکتوبش می توان به تعدادی پیش در آمد وتصنیف در کتاب "18 قطعه پیش درآمد برای ویلن" به کوشش لطف الله مفخم وازآثار اجرا شده او نیزمی توان به "بهارنو رسیده"درآوازابوعطا با صدای ملوک ضرابی،کاشانی وتارمرتضی نی داوود اشاره کرد.

Pīšdarâmad Abouatā - پیش درآمد ابوعطا

نوا / Navā
preamp neve 0173 
این بداهه نوازی عود مربوط به ۱۰ سال پیش است؛ زمانی که برای آزمایش پری‌امپی  که توسط ریموند موسیسان بی‌نظیر ساخته 
شده، ضبط شد—مدلی که همیشه همراهم بوده و متأسفانه حتی در آن زمان هم تولید محدودی داشت. به لطف راهنمایی و کمک کامیار بهبهانی عزیز، افتخار این را داشتم که یک رک چهار کاناله ۱۰۷۳ و ۱۰۷۴ توسط ریموند برای من هم ساخته بشه 
پری امپ خوب در وکال و صدای بم تازه خودش رو نشون میده از کیفیت و دقت و رنگ و صدا


موضوع ضبط و صدابرداری علاوه بر خود موسیقی اش ،  ریشه در سال‌ها مشاهده و شنیدن‌های مکرر در کنار پدرم دارد.

تصور کنید در فضایی تنها، جایی که همه‌چیز به مرور زمان و مطابق با سلیقه‌تان شکل گرفته، دکمه رکورد را می‌زنید. در حین نواختن، تمرکزتان بیشتر بر اصوات، دریافت آن ها و تحلیل آن است. فضایی مبتنی بر بداهه که قرار است تنها خودتان شنونده‌اش باشید—شاید یک یا دو نفر دیگر هم، یا شاید هم این لحظه، مانند بسیاری دیگر، پاک شود، فراموش شود، گم شود… این هم یکی از آن گمشده‌ها بود.
 

۲۰۱۴ -  کُلن 

سیستم ضبط:
DAW: Logic Pro
Interface: Universal Audio Twin
Mic: U 87 (Warm Audio)
Preamp: Neve 1073 (Raymond Movsessian )

و
سازگر دوست عزیزم کاوه قربانزاده

نوا / Navā Ray-1073

Wait (a Few More Scenes)

Improvisational, Experimental, Traditional
MUSICS 🎤🎧

Hamid Reza Khoshkar, born in 1990 in Rasht.
Experimental music’s Producer 

Percussion & Taditional instruments player.

Improvise on the music

Hamid Khoshkar

Related tracks