مولانا

آواز

بخشی

دوتار خراسان

دوتار

my favorite

عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش..................خون انگوری نخورده باده شان هم خون خویش
هر کسی اندر جهان مجنون لیلی شدند.................................عارفان لیلای خویش و دم به دم مجنون خویش
ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این............................بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش
گر تو فرعون منی از مصر تن بیرون کنی............................در درون حالی ببینی موسی و هارون خویش
لنگری از گنج مادون بسته‌ای بر پای جان................................تا فروتر می‌روی هر روز با قارون خویش
یونسی دیدم نشسته بر لب دریای عشق........................................گفتمش چونی جوابم داد بر قانون خویش
گفت بودم اندر این دریا غذای ماهیی................................پس چو حرف نون خمیدم تا شدم ذاالنون خویش
زین سپس ما را مگو چونی و از چون درگذر.................چون ز چونی دم زند آن کس که شد بی‌چون خویش
باده غمگینان خورند و ما ز می خوش دلتریم.............................رو به محبوسان غم ده ساقیا افیون خویش
خون ما بر غم حرام و خون غم بر ما حلال.........................هر غمی کو گرد ما گردید شد در خون خویش
باده گلگونه‌ست بر رخسار بیماران غم................................ما خوش از رنگ خودیم و چهره گلگون خویش
من نیم موقوف نفخ صور همچون مردگان...........................هر زمانم عشق جانی می‌دهد ز افسون خویش
در بهشت استبرق سبزست و خلخال و حریر...........................عشق نقدم می‌دهد از اطلس و اکسون خویش
دی منجم گفت دیدم طالعی داری تو سعد..................................گفتمش آری ولیک از ماه روزافزون خویش
مه کی باشد با مه ما کز جمال و طالعش................................نحس اکبر سعد اکبر گشت بر گردون خویش

مولویانه - عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش

غزلی از مولانا با صدای عبدالکریم سروش

آن کیست آن، آن کیست آن؟

اين دلم باغست و چشمم ابروش	
ابر گريد باغ خندد شاد و خوش

ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود
زانک شمع از گریه روشن‌تر شود

ز امر حق وابکوا کثيرا خوانده ای
چون سر بريان چه خندان مانده ای

دیده آ بر دیگران نوحه‌گری
مدتی بنشین و بر خود می‌گری

روشني خانه باشي هم چو شمع	
گر فرو پاشي تو هم چون شمع دمع

ز آتش دل و آب دیده نقل ساز
بوستان از ابر و خورشیدست باز

ذوق خنده ديده اي اي خيره خند	
ذوق گريه بين که هست آن کان قند

خنده ها در گريه ها آمد کتيم	
گنج در ويرانه ها جو اي سليم

ذوق در غمهاست پي گم کرده اند	
آب حيوان را به ظلمت برده اند

خویش را موزون و چست و سخته کن
ز آب دیده نان خود را پخته کن

زآن که آدم زان عتاب، از اشک رَست
 اشکِ تر باشد دَمِ توبه‌پرست

بهر گریه آمد آدم بر زمین
تا بود گریان و نالان و حزین

گر ز پشت آدمی وز صلب او
در طلب می‌باش هم در طلب او

ای خنک چشمی که آن گریان اوست
وی همایون دل که آن بریان اوست

آخر هر گریه آخر خنده‌ایست
مرد آخربین مبارک بنده‌ایست

هرکه آخر بین تر او مسعود تر
هرکه آخر بین تر او مطرود تر





دکتر عبدالکریم سروش - لُب لُبّاب - اين دلم باغست و چشمم ابروش

539دیوان شمس

Dotâr دوتار نوازی شمال خراسان

غزل شماره ۱۶۴۰

روزی که آفرید تو را صورت آفرین
بر آفرینش تو به خود گفت آفرین
صورت نیافریده چنین صورت آفرین
برصورت آفرین و براین صورت آفرین
ره صدق و صفا پویم
گل باغ وفا بویم
زاشکم خاک ره شویم
علی گویم .علی جویم
بیا ای ساقی کوثر
بده زان باده یک ساغر
به عشق آن مه انور
علی گویم .علی جویم
شریعت باشد آیینم
طریقت مسلک و دینم 
حقیقت حال دیرینم
علی گویم .علی جویم
علی دین است و ایمانم
علی درد است و درمانم
علی آغاز و پایانم
علی گویم .علی جویم
چه در مستی چه هوشیاری
چه در خواب و چه بیداری
چه در صحت چه بیماری
علی گویم.علی جویم
علی رازو نیاز من
علی سوز و گداز من
علی آگه ز راز من
علی گویم علی جویم
علی آرامش دلها ،
علی حلال مشکلها
به دریا هاو ساحلها
علی گویم .علی جویم
علی روح وروان من
علی نطق و بیان من 
علی ورد زبان من
علی گویم .علی جویم
من دیوانه در محشر
به عشق حیدر صفدر
به نزد خالق اکبر
علی گویم علی جویم
علی شد دین وایمانم 
علی شد راز پنهانم
همین یک حرف را دانم
علی گویم .علی جویم

Seyyed Javad Zabihi- سید جواد ذبیحی- علی گویم علی جویم

قربان سلیمانی (۱۲۹۹- ۳۰ دی ۱۳۸۶)، بخشی و نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی شمال خراسان بود


2 Tar,Avaz

حاج قربان سلیمانی

نوایی در جای جای خراسان به انحاءِ مختلفی اجرا می شود.در فرهنگ موسیقیایی تربت جام شعر نوایی را منسوب به عبدالرحمن جامی می دانند.#فوزیه_مجد،در سر آهنگی بر موسیقی در تربت جام،ضمن تایید این نظریه،آهنگ آن را نیز از #امیر_علیشر_نوایی می داند. البته در دوستی #عبدالرحمن_جامی و امیر علیشر شکی نیست زیرا از یک طرف امیر علیشر نوایی کتاب خمسه المتحیرین خود را به جامی تقدیم می کند و از طرفی هر دو مقارن و هم عصر هم بوده اند.لذا نظریه ی فوق قوت بیشتری می یابد.اما آنچه حقیقت دارد شعری که اغلب آوازگران جام می خوانند ترکیبی از ابیات نوایی جامی و شعر #طبیب_اصفهانی است که در ظاهر این شعر را تضمین کرده است چرا که طبیب شاعر دوره بازگشت است و بعد جامی بوده است.

(برگرفته از کتاب فرهنگ نامه ی موسیقی تربت جام  به پژوهشگری ِغفور محمدزاده)

نوایی نوایی - عثمان محمد پرست

» تصنیف آتش دل _ محسن نامجو «

www.mzare.ir

استاد عثمان محمد پرست -دوتار

Mohsen Namjoo - Tolou Man [Studio13].mp3

این مقام براساس ریتمی که از راه رفتن کسی که پایش مشکل داشته  ساخته شده است و این قطع شدن ریتم همان نشان از لنگیدن پای است . 

مقام آچلاغ  دوتار شمال خراسان نوازنده کرم کریمی

مقام آلاآیش نوازنده کرم کریمی  دوتار شمال خراسان

نوایی - عطایی

داود آزاد....ای دادو بیداد

موسیقی این هفته در دستگاه مقامی خراسان و با صدای محمد ابراهیم شریف زاده می باشد. ابراهیم شریف زاده خواننده و اهنگساز پیشکسوت موسیقی مقامی خراسان، زاده باخزر خراسان رضوی بود.
وی حدود شصت سال با غلامحسین صمندری دوتار نواز باخزری همکاری کرده که حاصل این همکاری آلبومی ست به نام  خون‌پاش و نغمه‌ریز که در سال 1380 وارد بازار شد و شامل هشت قطعه است.
ترانه بهاره دختر عمو از شریف زاده بسیار معروف است اما ما به شما پیشنهاد می کنیم قطعه نوایی را از این دو استاد بشنوید!

خون‌پاش و نغمه‌ریز

نوایی

نوایی _ ابراهیم شریف زاده

Leyli O Leylâne لیلی و لیلانه دوتار خراسان   -   حمید خضری

Le dotâr du Khorassan (The Dotâr of Khorassan)

Hamid Khezri - Shâh Yuli //  تکنوازی دوتار خراسان حمید خضری - شاه یولی

شاره جان قصه غم انگیز از دست دادنِ معشوقه ای به اسمِ “شاره” در روزهای دور‌ در صفحات پیشین‌ تاریخ ایران، زمانی که سختی و سردی هجوم‌ اقوام‌ متجاوز به شمال خراسان گرمای حضور ایلیاتی مردمان سرزمینمان را به سردی میکشاند را نشان می دهد.

ترجمه آهنگ شاره جان(شاری جان):

من که امروز غمگین و ناراحتم، ای جان، شاره جان
چشم و ابروت رو، ای جان، ببینم شاره جان

خودم رو از کجا، ای جان، به تو برسونم، شاره جان
زخم دل رو درمان کن

من همیشه اینجا نمی آیم، ای جان، شاره جان
این حرفها رو باور نمی کنم، ای جان، شاره جان

زخم دل رو درمان کن
امروز که گفتن یار رو دادن

تا به چشم نبینم، به حرف باور نمی کنم
.
.
بخشی لقبی است که به برخی از نوازندگان دوتار در شمال خراسان و ترکمن‌صحرا داده می‌شود.
سهراب محمدی به عنوان یک بخشی با اتکا به حافظه‌ی قوی خویش ترانه ها را که ریشه در فرهنگ و تاریخ و حافظه‌ی قومی مردم خراسان دارد با آواز و دوتار خویش اجرا می کند.

Share Jan

Gozal-
Haj Ghorban Soleimani-
گزل-
حاج قربان سلیمانی
 حاج قربان سلیمانی (۱۲۹۹[۱] - ۳۰ دی ۱۳۸۶[۱])، بخشی و نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی شمال خراسان بود.
حاج قربان در علی‌آباد قوچان به دنیا آمد. او زیر نظر پدرش کربلایی رمضان، که خود از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود، نواختن دوتار را آموخت و بعد از مرگ پدرش از بخشی‌های شمال خراسان همچون خان‌محمد، عِوَض (عیوض) و غلامحسین تعلیم گرفت.
حاج‌قربان به سه زبان ترکی، کردی و فارسی آواز می‌خواند.
وی در سال ۱۳۴۵ به دلیل توصیهٔ یکی از متشرعین، دست از موسیقی کشید؛ ولی در سال ۱۳۶۲، دوباره نواختن را آغاز کرد.[۲]
حاج قربان در کنسرت‌هایی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد و یک آلبوم از آثار او منتشر شد. وی همچنین به کشورهای بسیاری مانند پرو، هلند، تونس، ترکیه، بلژیک، انگلستان، سوئیس، کلمبیا، اکوادور، پاناما، فرانسه و چند شهر آمریکا نیز سفر کرد.[۳]
از جمله افتخارات وی می‌توان به کسب مقام اول جشنوارهٔ موسیقی لیون فرانسه و همچنین احراز مقام ستارهٔ جشنواره اوینیون فرانسه اشاره کرد[۴]. وی ده‌ها اجرای دوتارنوازی در کنسرت‌های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و امریکا داشت[۴].
حاج قربان در داخل کشور هم مقام‌های برتر جشنوارهٔ موسیقی فجر ایران بین سال‌های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و دوازده دورهٔ متوالی داور ثابت جشنواره‌های موسیقی مقامی کشور بود[۴]. همچنین وی نشان درجهٔ دو فرهنگ و هنر را نیز از محمد خاتمی رییس جمهور وقت، دریافت کرد.[۱]
او در آلبوم شب، سکوت، کویر، با شجریان همکاری کرد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Haj_Ghorban_Soleimani

Gozal-Haj Ghorban Soleimani | گُزل-حاج قربان سلیمانی

استاد اسماعیل ستارزاده فرزند تیمور از هنرمندان سرشناس صاحب سبک و تاثیرگذار در موسیقی شمال خراسان بود. او در سال 1306 شمسی در قوچان متولد شد و از همان دوران کودکی در محضر استادان هم عصر خود به فراگیری دوتار پرداخت. با توجه به صدای خوشی که خداوند به او عنایت کرده بود خوانندگی و نوازندگی را از پانزده سالگی آغاز و در سال 1338 فعالیتش را در رادیو مشهد شروع کرد و از این طریق به تهران و دیگر نقاط کشور برای اجرای برنامه اعزام گردید. حدود سی سال با رادیو و تلویزیون مشهد و تهران همکاری کرد. وی با توجه به استقبال مردم از موسیقی محلی و تنوع کار و تشویق استادان موسیقی به ساخت آهنگهای فولکلوریک که از آداب و رسوم مردم شمال خراسان سرچشمه می‌گرفت پرداخت. وی در سال 1342 به اتفاق گروهی هنرمند از سوی وزارت فرهنگ و هنر وقت به مدت دو و نیم ماه به میلان و رم سفر کرد و درآمد این سفر را به آسیب‌دیدگان سیل ناشی از شکستن سد بایونت اختصاص داد. این هنرمند با شصت سال سابقه هنری زنده کننده هنر فولکلوریک قوچان بود. استاد ستارزاده هرگز از دایره هنر اصیل خود قدمی فراتر نگذاشت و از استعداد خدادادی خویش در جهت ساخت شعر و آهنگهای ملی و بومی منطقه سود جست. آهنگهای جان نثار، دختر قوچانی، شاه‌دوماد، دختر فراش‌باشی، دختر‌کرده، فاطمه سلطان، عشق چوپان، لیلا در واکن، گل‌اندام و بسیاری دیگر از جمله آثار ماندگار اوست.

Share Jan

Hamid Goudarzi