ostad banan

تصنیف

بشنوید در تصنیف و آوازهای ایرانی
حالا چرا - با صدای استاد بنان و شعر زیبای شهریار
آهنگ ساز :استاد روح الله خالقی
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا 
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا بی وفا حالا که من افتاده ام از پاچرا
نوشدارویی نوشدارویی نوشدارویی و 
بعد از مرگ سهراب آمدی 
سنگدل سنگدل سنگدل این 
زودتر میخواستی حالا چرا
عمر مارا مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا
نازنینانازنینانازنینا ما به ناز تو
جوانی داده ایم 
دیگر اکنون با جوانان
ناز کن با ما چرا 
وه که با این عمر های کوته بی اعتبار 
اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند 
در شگفتم مندر شگفتم من
نمی پاشد ز هم دنیا چرا
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا
بی مونس و تنها چرا؟؟
حالا چرا
تنها چرا

حالا چرا - با صدای استاد بنان و شعر زیبای شهریار

چقدر این آهنگ برام خاطره انگیزه 

تا بهار دلنشین -  استاد بنان

می ناب - استاد بنان / MEY E NAB Bannan

[SariMusic.IR]

بنان - هستی (ای ناله ی بی اثر)

به تصریح همسرش، بنان بهترین اثر خود را  "کاروان" می دانست و می گفت: "کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ام"



همه شب نالم چون ني! كه غمي دارم
دل و جان بردي  اما نشدي يارم
با ما بودي ، بي ما رفتـــــــي.
چو بوي گل به كجا رفتي؟
تنها ماندم ! تنها رفتي!

چو كاروان رود،فغانم از زمين بر آسمان رود
دور از يــــــــــــــــــارم ، خون مي بـــــــــــــــــــارم
فتادم از پا به ناتوانی ، اسير عشقم ، چنان كه داني
رهائي از غم نمي توانـــم 
تو چاره اي كن كه ميتواني

گــــــــر ز دل برآرم آهــــــــــي 
آتش از دلـــــــــم خيــــــزد
چون ستاره از مژگانم
اشك آتشين ريـزد.
چو كـــــاروان رود
فغانم از زمين 
بــــــــر آسمان رود
دور از يارم خون مي بارم

نه حريفي تا با او غــم دل گويم
نه اميدي در خاطر كه تو را جــــــــوبم
اي شادي جــــان! سرو روان!كز بر ما رفتي،
از محفل ما ، چون دل ما 
سوي كجــــــــــــا رفتي؟
تنها ماندم ، تنهـــــــــا رفتي
چــــو بوي گل به كجا رفتي؟
به كجائي غمگســار من؟ 
فغان زار من بشنو و باز آ!
از صبا حكايتي ز روزگار من بشنو وباز آ !
باز آ سوي رهي! 
چون روشني از ديده ما رفتي
با قافله باد صبـــــــــــــــا رفتي
تنها ماندم ، تنهــا رفتی.......


کاروان - بنان

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی
چو بوی گل به کجا رفتی؟
تنها ماندم تنها رفتی
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی
اسیر عشقم چنانکه دانی
رهایی از غم نمی توانم
تو چاره ای کن که می توانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان، سرو روان
کز بر ما رفتی
از محفل ما، چون دل ما
سوی کجا رفتی؟
تنها ماندم، تنها رفتی
به کجایی ای غمگسار من؟
فغان زار من بشنو باز آ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ
باز آ سوی رهی
چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی

آمد اما...- بنان

ترانه سرا: رحیم فکور | آهنگساز: روح الله خالقی | آلبوم: چه شورها

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎
من که فرزند این سرزمینم
در پی توشه ای خوشه چینم
شادم از پیشه خوشه چینی
رمز شادی بخوان از جبینم

قلب ما بود مملو از شادی بی پایان
سعی ما بود بهر آبادی این سامان
خوشه چین کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین کجا دست حسرت زند بر دامان

ای خوشا پس از لحظه ای چند آرمیدن
همره دلبران خوشه چیدن
از شعف گهی همچو بلبل نغمه خواندن
گه از اینسو به آنسو دویدن
بر پا بود جشن انگور ای افسونگر نغمه پرداز
در کشور سبزه وگل با شور وشعف نغمه کن ساز

خوشه چین | غلامحسین بنان

کلام: اسماعیل نواب صفا | آهنگساز: حسینعلی ملاح | آلبوم: رویای هستی

www.facebook.com/delnavazan.playlist

هستی چه بود، قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی
ای هستی من و مستی تو افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی
ز هستی، نصیبم بود درد بی نهایت
چنان نی، ندارم سر شکوه و شکایت
چرایی غمین، اقامت گزین به درگاه می‌فروشان
گریز از محن، چو من ساغری بزن، ساغری بنوشان

ای دل چه ز جانم خواهی، ای غم، ز چه جانم کاهی
ترسم که جهانی سوزد از دل، چو بر آرم آهی
به دلم نه هوس نه تمنا باشد، چه کنم که جهان همه رویا باشد
بگذر ز جهان همچون من، افشان به جهانی دامن
بزمم سیه، اما سازد جمع دگران را روشن

به تصریح همسر بنان، او بهترین اثر خود را « حالا چرا» و «کاروان» می دانست و می گفت: «کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ام». در سالهای پایانی عمر خویش، دلبستگی عجیبی به ترانه ی « رویای هستی» پیدا کرده بود تا آنجا که به طور دائم و مکرر به این ترانه خود گوش می‌داده‌ و با این آهنگ می گریست.

رویای هستی | غلامحسین بنان

 'ای امید دل من کجایی'
آواز : استاد غلامحسین بنان
آهنگساز : پرویز یاحقی 
ترانه سرا: اسماعيل نواب صفا 
 دستگاه شور
 
ای امید دل من کجایی ؟
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا و سوز و دیرآشنایی
یا بلای دل مبتلایی
بی وفا ، بی وفا ، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو مِی بارم بر جان خروشی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو مِی بارم بر جان خروشی
چه خواهم از تو ، جز نگاهی ؟
چه خواهی از جانم ، چه خواهی ؟
ندارم جز عشقت گناهی
ندارم جز عشقت گناهی
بر سیه بختی من گواهی
چون دو چشم مستت ئل سیاهی
کو به غیر از آغوشت پناهی ؟
آتشی ، سرکشی ، فتنه جویی
آفتی ، خانه سوزی ، گناهی
عشق من جان را چه کاهی ؟
ماه من ! مجلس آرا تویی تو
عشق من ! شادی افزا تویی تو
روشنی بخش دل ها تویی تو
راحت جان شیدا تویی تو
سرگردان از چه با ما تویی تو ؟

بنان - هستی (ای ناله ی بی اثر)

Hossein