Sergei, a construction worker in St Petersburg, wakes up in the morning with terrible hangover. He rushes out of his apartment, hardly makes it to the tram and after a rough ride gets to work.

Morning in St Petersburg

Triadus is a four-movement piece based on chords from triad. this piece i wrote because of fascination of pawel szymanski's music, or mykietyn's early works. 
played by my collegues from Zenon Brzewski High School of Music in Warsaw, conducted by Łukasz Kłusek (nowadays one of best polish double-bass virtuosi ;) )
Movements:

I: Allegro vivace
II: Lento
III: Scherzino. Presto
IV: Finale. Maestoso


Triadus (2006) for string orchestra

Writing alternative score for this charming film byDamian Nenow and Platige Image was part of Transatlantyk Film Composition Competition 2012.
Original music by Maciej Chomicz.
You can watch the film with my score here:
http://www.youtube.com/watch?v=N26e9Qebkuw

Great Escape! - animated short - alternate soundtrack (see video!)

midnattssol for 33 performers
live @ The Fryderyk Chopin University of Music, Warszawa, Poland, January 10th 2019

performers: Chopin University Modern Ensemble
conductor: Ignacy Zalewski

recording by Aleksandra Koniuch, Marta Szczepańska, Adrianna Wołowicz, Sascha Etezazi, Emilian Rymarowicz

midnattssol

performers:
Chopin University Modern Ensemble

conductor: 
Ignacy Zalewski

recorded: 
14.01.2020 in Fryderyk Chopin Music University 
(live recording // first performance)

photo:
Sugar Pine Walk, Laurel Hill, NSW, Australia
Photo by Liam Pozz on Unsplash

LES SIRÈNES for ensemble and environment sounds

A short piece of orchestral music inspired by the Golden Age of Hollywood. An hommage to the classic Hollywood orchestration.

The Golden Age Fanfare

Koncert skrzypcowy d-moll op. 11 to utwór, dzięki któremu Młynarski stał się rozpoznawalnym w świecie muzyki twórcą swojej generacji. Choć dzieło powstało podczas pobytu artysty w Odessie, prestiżowy rozgłos zyskało dopiero kilka lat później, w 1898 roku, kiedy to zostało docenione przez jury wspominanego już Konkursu Kompozytorskiego w Lipsku. Koncert estetycznie wywodzi się z tradycji romantycznej, opartej o system dur-moll, i chociaż pod względem zastosowanych rozwiązań harmonicznych nie jest zbyt innowacyjny, to liczne ciekawie zastosowane zabiegi formalne bez wątpienia świadczą o jego oryginalności. Część pierwszą utworu (Allegro moderato) otwiera krótka, akordowa ekspozycja o wyraźnie elegijnym charakterze. Jednak od momentu pierwszego pojawienia się partii solisty kompozytor rezygnuje z rygorystycznej faktury akordowej i całą dalszą narrację opiera na złożonych motywach melodycznych (partia solisty) ściśle podporządkowanych kontrapunktującym odcinkom orkiestrowym. Pomimo wyraźnego podziału solista – orkiestra, z uwagi na niemal równorzędne znaczenie determinujących architektonikę formalną głównych motywów obu partii, części pierwszej zdecydowanie bliżej jest do symfonii koncertującej, niż do typowego koncertu instrumentalnego. Co ciekawe, kompozytor w nieoczekiwanym momencie wprowadza wirtuozowską kadencję, która stanowi wyłącznie emocjonalne odprężenie, a nie jak w większości przypadków przygotowanie zamknięcia Allegra.
Część druga w całości zdeterminowana jest przez złożone, melodyczne odcinki w partii solisty. Adagio stanowi monolityczną kantylenową całość, a nastroju zadumy i refleksji nie zaburza nawet zmiana trybu w środkowym jego ogniwie. Po tego rodzaju zabieg Młynarski sięgnął już wcześniej, chociażby w jednym z epizodów Poloneza D-dur op. 4. Całość Adagia kończy się niezwykle kojąco i delikatnie, a narracja wygaszana jest bardzo łagodnie. Temat główny wieńczącego utwór Allegra w pewien sposób przerywa nastrój idyllicznej beztroski, choć wyrazowo daleko mu do gwałtowności czy dramatu. Epizody rozdzielające ponowne pojawienie się głównego motywu zapowiadają natomiast utrzymane w trybie durowym, tchnące wszechogarniającym optymizmem, monumentalne zakończenie. Autor: Dariusz Marciszyn (booklet CD/DUX)
Piotr Pławner - skrzypce, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina pod dyrekcją Maestro Pawła Przytockiego

Emil Młynarski Violin Concertos

Emil Młynarski - I Koncert skrzypcowy d- moll op. 11

II Koncert skrzypcowy D-dur op. 16 powstał w 1916 roku i to właśnie on […] cieszył się w Polsce większą popularnością. Utwór diametralnie różni się od swojego poprzednika, choć nie brak w nim także cech tożsamych względem I Koncertu. Pierwsza część (Allegro moderato) to charakterystyczny dla schyłku neoromantyzmu przykład formy o znacznym stopniu zawiłości. Kompozytor w widoczny sposób nawiązuje w niej do nieco analogicznie postrzeganej przez Ryszarda Straussa czy Edwarda Elgara na gruncie form cyklicznych rozbudowanej architektoniki. 
W kolejnej części, „Quasi notturno” sur un thème popula¬ire. Andante, Młynarski zwraca się ku nokturnowej stylistyce. Jednak w odróżnieniu od II części I Koncertu, w tym przy¬padku rola orkiestry jest o wiele bardziej istotna. Z uwagi na widoczne rozczłonkowanie formalno-motywiczne całość może przywodzić na myśl krótki poemat symfoniczny. 
W części finałowej, mimo wyraźnie zarysowanego jej wirtuozowskiego profilu, nie brak epizodów, w których to orkiestra determinuje melodyczno-harmoniczny rozwój całej narracji. Koncert kończy efektowna coda, a jej patos jest idealną pointą, estetycznie korespondującą z wyrazem całej kompozycji. Autor: Dariusz Marciszyn (booklet CD/DUX)
Piotr Pławner - skrzypce, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina pod dyrekcją Maestro Pawła Przytockiego