timeless

🌀

MeFav

Electronic irani

Rock Entehari (Azzizam)-127Band

Archive-Headlights
lights-2006

آرکایو (به انگلیسی: Archive)‏ نام گروه موسیقی انگلیسی است که در لندن شکل گرفت. آرکایو در سبک‌های مختلفی از جمله تریپ هاپ و پراگرسیو راک کار می‌کنددر طول هجده سال فعالیت، آرکایو نه آلبوم منتشر کرده و موفقیت چشمگیری در اروپا داشته‌است. این در حالی است که آرکایو در انگلستان گروه نسبتا ناشناخته و مهجوری است.[۱]
از چندین ترانه آرکایو به عنوان موسیقی متن فیلم‌های اکثرا فرانسوی استفاده شده است.[۲] موسیقی متن فیلم میشل وایانت.[۳] که فیلمی در مورد مسابقات اتوموبیل رانی می‌باشد در سال ۲۰۰۳ توسط گروه آرکایو نوشته و اجرا شده است. ترانه‌های متن این فیلم تحت آلبومی با نام میشل وایانت[۴] انتشار یافته است[۵]

archiveofficial.com

Archive-Headlights l چراغ-آرکایو

آی آدم ها که بر ساحل, نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب, دارد می سپارد جان
یک نفر دارد, که دست و پای دائم می زند, روی این دریای تند و تیره و سنگین
آی آدم ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!
نان به سفره, جامه تان بر تن 
یک نفر در آب می خواند شما را
موجِ سنگین را به دستِ خسته می کوبد 
باز می دارد دهان با چشمِ از وحشت دریده 
سایه هاتان را ز راهِ دور دیده 
آب را بلیعده در گود کبود و هر زمان بی تابیَش افزون

می کند زین آب ها بیرون گاه سر گاه پا
آی آدم ها 
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید 
می زند فریاد و امیدِ کمک دارد
آی آدم ها که رویِ ساحل آرام, در کار تماشائید!
موج می کوبد به رویِ ساحل خاموش 
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش 
می رود نعره زنان وین بانگ, باز از دور, می آید:
آی آدم ها
آی آدم ها
آی آدم ها


«ری را» نام اولین آلبوم است با صدا و آهنگسازی «سهیل نفیسی» که در سال ۱۳۸۴ توسط انتشارات «هرمس» منتشر شده است. تنظیم این آلبوم برعهده «کریستف رضاعی» و «رضا عسگرزاده» بوده است. در این آلبوم ۱۱ قطعه ای از اشعار «نیما یوشیج»، «احمد شاملو»، «ناصر زمانی»، «ابراهیم منصفی»، «منوچهر آتشی» و «مهدی اخوان ثالث» استفاده شده است. نام آلبوم بر گرفته از شعری به همین نام و از سروده های «نیما یوشیج» است.

آلبوم «ری را» يکی از موفق ترين آلبوم های سال های اخير در ژانر موسيقی «پاپ» به حساب می آيد و دليل آن در درجه اول متفاوت بودن فضای موسيقايی اش است که جای خالی اش به شدت حس می شد. يکي از صفاتی که در طول اين مدت درباره اين آلبوم از دهان دوستدارانش بارها به گوش رسيد «صميميت» است صميميتی که شنونده را با گوش سپردن به اشعار «نيما» و «شاملو» و اجرای ساده و روان «گيتار» و بعضاً همراهی جسته و گريخته «فلوت» و «هارمونيوم» و صدای بی آلايش و گرم «سهيل نفيسی» به فضايی رمانتيک و نوستالژيک رهنمون مي سازد.

اين سادگی و دوری جستن از صداهای اضافه و قطعاً آزار دهنده رمز اصلی گرايش درصد بالايی از جوانان امروز به سمت اين آلبوم بود؛ در زندگی ماشینی که همواره با موسيقی متن بوق ماشين و صدای موتورسیکلت و پتک برقی همراه است که از بام تا شام، یا برج مي کوبند يا برج بالا مي برند، اين گونه از موسيقی با کمترين حجم صوتی ممکن و ميزان بالای تاثيرگذاری کلامی نياز شديدی حس میشود.
«سهيل نفيسی» را می توان يکی از موفق ترين خوانندگان حال حاضر به حساب آورد. شايد يکی از مهمترين دلايل برای چنين ادعای گزافی اين باشد که او بعد از مدت های طولانی جای خالی گونه ای از موسيقی را در ايران پر کرده است. در سال هايی که گروه ها و خوانندگان «پاپ» طرفداران خودشان را پيدا کرده اند و در زماني که موسيقی «راک» و «جاز» و «رپ» و… قانونی و غیر قانونی، زمینی و زیر زمینی به دست مخاطبش مي رسد، در دورانی که «موسيقي سنتی» همواره شنونده خود را حفظ کرده و «موسيقی کلاسيک» نيز آنقدر جذابيت دارد تا سالن «تالار وحدت» را در هر اجرای «ارکستر سمفونيک» پر کند، جای خالی گونه ای از موسيقی حس می شد که پس از خانه نشينی و مرگ «فرهاد مهرداد» کسی نتوانسته بود احيايش کند.

موسيقی «سهیل نفيسی» به گونه ای يادآور سبک موسيقايی خوانندگانی چون «باب ديلن»، «لیونارد کوهن» و نمونه هايی اروپايی مانند «جرجو گابر»، «فابريتزيو دآندره» و «ژرژ براسن» دست کم در دوران آغازين فعاليت هنری شان است. سبکی که برتری مطلق و بی چون و چرای متن و شعر بر موسيقی، دوری جستن از حجم بالای صوتی و گرايشی بعضا افراطی به سوی ملودی از ويژگی های بارز آن به حساب می آيند.

از این روی بسياری از منتقدان و علاقه مندان سبک موسيقايی «سهیل نفيسی» را با «فرهاد مهراد» مقايسه می کنند، گرچه اگر با دقت بيشتری به آثار «نفيسی» دست کم در آلبوم «ری را» توجه کنيم نشانه هايی از ترانه خوانی «فرامرز اصلانی» را مییابیم.

Oh! Humans - Soheil Nafisi

Morteza Ahmadi _ Lamorovat

ماه پیشونی *** گوگوش 
آلبوم پل ***
www.parsam.mihanblog.com

Mah Pishooni

Travis Scott ft Lil Uzi vert - RaRa

شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم، چو پوزه در شکمِ روزگارِ خویش دویدم، دریدم
شبانه روز دریدم، دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهدِ شومِ غریبی! زمانه صاحبِ سگ؛ من سگش
چو راندم از درِ خانه ز پشت بامِ وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده‌ها به رُخانم زدم به خلوتِ پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چُنان گدازه‌ی پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خوابِ تلخ برآشفت خوابِ خسته و شیرین بچه‌های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیشِ دوست نه در حضور غریبه نه کنجِ خلوتِ خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

"رضا براهنی"

رضا براهنی ـ که آفتاب بیاید، نیامد.mp3

Bedouin was first featured on the label's 2015 Summer Sampler with ‚Flight Of Birds’ helping build their reputation as master music makers. 

Following on from this is their first full EP on All Day I Dream. 
Each track casts its own unique spell. One thing Rami and Tamer know is mood. Opening with 'Straight To The Heart' beauty and hypnotic vibes abound. Sounding as good pitched up as it does at it's patient pace, it's groove ignites the dance floor as well as the heart. 

‚The Way Home’ takes it's time to build textures and layers creating a more somber mood. 

The EP is close out with the vocals of Eric Volta on ‚Sight’, perfectly complimenting the overall mood of the release. 

Music for floating on clouds to...

Get it here

Bedouin - Straight To The Heart

 تــرانه عاشقانه از آلبوم ریرای سهیل نفیسی با شعری از احمد شاملو.
موسیقی ساده و صدای گرم و صمیمی نفیسی و خوانش او از اشعار شاعران شعر نو غنیمتی ست در این سالهای قحطی ترانه.
نفیسی متولد سال 1346 تهران است که حدود بیست سال از زندگی اش را در بندرعباس و جنوب ایران گذراند.او سالها با ابراهیم منصفی آهنگساز،ترانه سرا و شاعر فقید هرمزگانی دوستی داشت و آلبوم ترانه های جنوبش بازخوانی آثار این هنرمند کمترشناخته شده جنوبی ست.سبک خواندن و موسیقی نفیسی را می توان به نوعی روایت و نقالی موزیکال دانست.او تاکنون سه آلبوم به نامهای ریرا، ترانه های جنوب و چنگ وسرود را منتشر کرده است.
---------------------------------------------------------------

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی ست
خنیاگر غمگینی ست
که آوازش را از دست داده است
ای کاش عشق را زبان سخن بود

 
هزار کاکلی شاد در چشمان توست
هزار قناری خاموش در گلوی من
عشق را ای کاش زبان سخن بود

آن که می گوید دوستت دارم
دلِ اندوهگین شبی ست
دلِ اندوهگین شبی ست
که مهتابش را می جوید
ای کاش عشق را
زبان سخن بود

هزار آفتاب خندان در خَرامِ توست
هزار ستاره ی گریان در تمنای من

عشق را ای کاش زبان سخن بود…

Soheil Nafisi-Asheghaneh

Paeiiz

Hope - Le Rouge ft. FAR (bijan moosavi rework)

Almost Mechanical

To snow; a distant memory
Envelopes, then submerges me
And the shivering of my shoulders
Will remain the sole witness
To snow, which once was
But is now a phantasm
And a mere distant memory.

A Tiny Snowflake Falls On A White Feather Resting On A Windowsill

Soheil Nafisi,Fiaries  /   پریا با صدای سهیل نفیسی 

Intangible Lines - Single

Intangible Lines

Inexistency of Existence is a Musical Sauntering - a project seeking to aurally augment the “personal experience” of being. Each track is an "environment" composed of multiple stages or layers. At first glance, an environment may seem bizarre, alien, and swarming with details. We automatically opt for the "most important" details to acquire a sense of the whole, often ignoring the rest. But since only those environments we explore repeatedly and extensively are the ones that disclose their secrets and reveal their hidden paths to us, they are also the ones where we could truly "lose" ourselves in. Through the Repetitive, hence, the Unique can emerge. Lost in the collective, the individual can be found.
Inexistency of Existence uses rhythms and other repeating elements to create a solid foundation from which plastic changes rise, forming a unified whole as well as working to occasion a state of trance. This trance is not to be internalised, however, rather seeks to be projected “outward” on the world as we experience it.
Inexistency of Existence's music aspires to “occur through disappearance”, which is comparable to how we experience our surroundings when we meditate: we would know the world still exists and is out there, but at the same time, it would be profoundly encompassed by a sense of nonexistence. The word "Inexistency", thus, finds its meaning as "the state of being inexistent".