ترانه امید زندگانی با صدای الهه
تران‌ سرا: معینی کرمانشاهی
تنظیم : انوشیروان روحانی
دستگاه: اصفهان

Elahe _ Omide Zendegani

شب های رویایی ـ عبدالحسین مختاباد

اجرای خصوصی
همراه با پرویز مشکاتیان و محمد موسوی

شعر:حافظ
بود آیا که در میکده‌ها بگشایند
گره از کار فروبسته ما بگشایند

اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند
دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند

به صفای دل رندان که صبوحی زدگان	
بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند

گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب	
تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

در میخانه ببستند خدایا مپسند	
که در خانه تزویر و ریا بگشایند


بود آیا که در میکده‌ها بگشایند - آواز استاد محمدرضا شجریان

نوای چوپان
آلبوم دیروزی ها. ارکستر حسین یاحقی
تصانیف دهه 1330
خواننده: منوچهر همایون پور


Navaye Choupaan || Manuchehr Homayounpour - نوای چوپان || منوچهر همایون پور

ساز و آواز سمن بویان- حسین علیزاده- علیرضا افتخاری- گروه شیدا و عارف

یاد باد ـ بیداد ـ محمد رضا شجریان

From the Album " 6 Songs from the Qajar Period" 

Lyrics: Foroughi Bastami
Amirhossein Porjavadi: Setar
Saieed Kamjoo: Kamancheh
Mehrdad Arabifard: Tombak
Khosro Ansari Vocals

آلبوم :شش تصنیف قدیمی 
آواز: خسرو انصاری
شعر: فروغی بسطامی

Khosro Ansari. Chon be Zolfe Khish. چون به زلف خویش شانه می زنی

شهرام ناظری - لحظه ی دیدار

Homayoon Shajarian - Khoob Shod

 یاران موافق همه از دست شدند.....

استاد کسایی هم در آسمان پر ستاره اساتید موسیقی اصیل ایران جاودانه شد.

روحش شاد....25 خرداد یکهزار و سیصد و نود و یک

به احترام استاد حسن کسایی - یاران موافق همه از دست شدند

خدیجه متولد سال ۱۳۱۴ است. در گیلان اغلب او را با نام «خجو» یا «خدیجه‌خاله» می‌شناسند. زبان مادری او تالشی است و فارسی را به‌سختی صحبت می‌کند. شغل خدیجه‌خاله دامداری است. او، همچنان سرزنده و سرمست، از درختان گردو و ازگیل بالا می‌رود و هرروز قبل از طلوع آفتاب رمه‌هایش را برای چرا به مرتع می‌برد.
زندگی خدیجه‌خاله با طبیعت گره خورده و او، با نگاهی سرشار از نگرانی، نظاره‌گر تخریب جنگل‌ است و پیوسته از حضور شرکت‌های چوب‌بُری، که خانه‌اش را محاصره کرده‌اند، شکایت دارد و با سینه‌ای پررنج می‌گوید: «صدای منِ پیرزن که به جایی نمی‌رسد».
خدیجه، علی‌رغم اصرار جنگل‌بانی بر تخلیه‌ی خانه‌اش، کماکان آنجا زندگی می‌کند. او می‌گوید: «من هیچ کجا نمی‌روم؛ زاده‌ی جنگلم و باید همین‌جا خاک شوم!»
خدیجه دلتنگی‌هایش را با نواختن نی تسلی می‌دهد. او نی‌نوازی را در کودکی آموخته است، نی‌هایی که از پوست درخت ون ساخته شده‌اند. این روزها نیز خود هم نی می‌سازد و هم در هر محفلی بی‌دریغ نی می‌نوازد. تنوع ساز در موسیقی تالش به‌طرزی غیرمنتظره محدود است. عمده‌ترین ساز آن منطقه نی چوپانی است که به «لَلَه» شهرت دارد و در گیلان و مازندران نیز رایج است. امروزه، عمومی‌ترین منظومه‌ی مردم تالش «نقل مَموبه (محمودبه)» است و خدیجه در نواختن این منظومه‌ی محبوبِ تالشی تبحری خاص دارد.
متأسفانه، ‏پیشرفت مجموعه‌ی پیش‌رو به‌دلیل شیوع بیماری کرونا متوقف شد. بنا بر اقتضای شرایط، تصمیم گرفتیم به قطعاتی که پیش‌تر ضبط کرده‌ بودیم بسنده کنیم.
این مجموعه تلاشی‌ست برای ثبت و معرفیِ تنها گوشه‌ای از موسیقی این هنرمند و یقیناً نمی‌تواند ادعایی در بازتاب تمامی اَبعاد زندگی موسیقایی او داشته باشد.

ضبط و پژوهش: حسین ابراهیمی – لیلا مهربخش | طراح کاور: واران عزیزپور | ناشر: رادیونواحی | سال انتشار: ۱۳۹۹

به احترام استاد حسن کسایی - یاران موافق همه از دست شدند

Jessica linsey