Dylan's beautiful evocation of a loved one who is gone.

Tommorrow Is A Long Time

Hayedeh Haft Aseman Remix Dj MorTeza Chizari

هایده ریمیکس آهنگ هفت آسمان کاری از دی جی مرتضی چیذری

هایده ریمیکس آهنگ هفت آسمان کاری از دی جی مرتضی چیذری

A brooding, poetic lament for justice lost and voices forgotten.
“Dark Horizons” conjures the shadowy alleys of Chancery Lane and echoes of the broken legal system through haunting lyrics and minimalist instrumentation. A meditation on guilt, memory, and buried truths, this piece unfolds like a ghost story whispered in candlelight—a voice trembling through marbled halls, seeking justice in the silence.

Step into a world where fog shrouds the truth and sorrow clings like chains. Dark Horizons is a haunting, narrative-driven ballad weaving together themes of grief, injustice, and the relentless erosion of hope. With vivid lyrical imagery—“sightless justice,” “a mother’s guilt,” and “a lover’s ghost”—this track channels the bleak poetry of Dickensian London with emotional weight and stark beauty. At its core lies the figure of Esther, a fragile light in a world of fading dreams and unburied shame. Perfect for listeners drawn to atmospheric storytelling and raw emotional depth.

Dark horizons

This one is about watching my parents die in a home.

sitting on a hotel bed

Barandeh

Pasho Biya

Adam Shenas

The grief of my mind
Blocking the real world
For me to find.
To reach without limits
Or to see sadness and death
Looking beyond
My next breath.
The cadence of my will
My heart beating
But my soul sits still.
This well of transformation
Its ability to bend
And manipulate time.
From the ministries of the divine
To the alchemist of the beyond.
Touched by an angel
Transformed by my breath.
The illusions are not
What comes next.
It’s the transcendence of me
Once again
Looking to see.
The awakening of me
Within this struggle
A mind being befuddled.
While the soul 
In reverence,
Waits for detection
Of its presence.
Unabashed
Speaking at last.
Guiding my words
Adjusting my vision
Whispering of a 
Peaceful decision.
This joyful revision
A sage set upon the path
With God’s gift in
Ever last.
The realization
Exile is no more.
Reality implored 
Past the mind of before.
Take my staff
My sword
My shield
Open my mind
To what is real.
Let my heart take
The blessed sail
As it propagates
To all things
That can be healed.
Death cannot 
touch me now.
Sorrow does not float
Here in space.
Despair has
Been erased 
By love and it’s 
Divine grace.
Find your heart
And let it bleed
With passion
Listen to your soul
And embrace compassion
I am Crimson
Floating in the wind
Not understanding sin.


Crimson

“The Cold Don’t Lie” is a dust-covered journey through backroads, motel rooms, and quiet regrets. With razor-sharp lines like “Steerin’ by feel, not direction” and “The cold don’t lie like the heat you gave,” this song captures the raw honesty of running from a past that still burns. It’s not a love song—it’s what comes after. A soundtrack for anyone who’s ever driven just to forget.

„The Cold Don’t Lie“ ist ein staubiger Trip durch Hinterland, Motels und unausgesprochene Abschiede. Mit Zeilen wie „Steerin’ by feel, not direction“ und „The cold don’t lie like the heat you gave“ erzählt der Song von der Klarheit nach dem Sturm – wenn man weiterzieht, nicht aus Freiheit, sondern weil es keine Wahrheit mehr gibt, die bleibt. Kein Liebeslied – sondern das, was danach kommt.

The Cold Don't Lie

38 Baz Amadam (Roozbeh Nematollahi)

You can dream

João Guimarães Rosa 

ژوائو گیمارس روسا،در سال 1908 به دنیا آمدو درسال 1967 از دنیا رفت . او پزشک و دیپلمات برزیلی، داستان‌هایی نوشت که آمیزه‌ای شگفت از رمان بومی منطقة شمال شرقی برزیل و ویژگی‌های شاعرانة آثار گروه‌های پیشگامی بود که در سائو پائولو گرد آمده بودند. گیمارس روسا زمانی دراز در هیئت نمایندگی سیاسی برزیل و در جاهای مختلف از جمله آلمان نازی خدمت کرد، و در این کشور بود که به سبب کمک به یهودیان برای فرار از آلمان بازداشت شد. علاقة او به فرهنگ مردم پیشینه‌ای دیرینه داشت. او زمانی که در بیابان‌های پرت افتاده برزیل طبابت می‌کرد از بیماران مستمندش می‌خواست به جای پرداخت پول برایش قصه‌های بومی را تعریف کنند. بسیاری از این قصه‌ها را در رمان بلند پر آوازه‌اش «کوره راه‌های صحرای بزرگ» 1956جای داد. برخی منتقدان از جمله اِمیر رودریگس مونگال این کتاب را بهترین رمان نوشته شده در آمریکای لاتین می‌دانند. متن این رمان تک‌گویی پریشان و دور و دراز قهرمان داستان است که پیوسته به رویدادهای مهم زندگی‌اش برمی‌گردد و در طول این تک‌گویی زبانی سرشار از کنایه و ایهام به کار می‌گیرد که یادآور زبان جمیز جویس است. گیمارس روسا در عین حال از پیشگامان داستان کوتاه و شاید بعد از ماشادو د آسیس بهترین نویسنده داستان کوتاه در زبان پرتغالی باشد. او در دوران زندگی خود چند مجموعه داستان منتشر کرد. «کرانه سوم رود» شاید از بهترین داستان‌های کوتاه او باشد. 


The Cold Don't Lie

BRO