Η ζωή μου
ανάμεσα στα κτίρια
Δεν είναι ανθρώπινη
Είναι ηλεκτροφόρα
Ηλεκτρισμένη
Ηλεκτρική
Περνάει μέσα από χαλκό
Και φωτίζει
Και φωτίζεται
Από τις κίτρινες λάμπες του δρόμου
Πάνω στα γκρι και λευκά κτήρια
Τα τετραώροφα
Τα πενταόροφα
Αυτά με τα ρετιρέ
Με τα δώματα
Με τις κεραίες
που φαίνονται ισχνά μπροστά στον Ηλιο
Πίσω από τον ήχο
Μέσα από το τούβλο
Ενδιαμέσως του σιδήρου
Περιμετρικά του γυαλιού
Της τζαμαρίας
Αποδομείται και εισπνέεται
μέσα από τα ξύλινα κουφώματα
Στην σκόνη πάνω στο παρκέ του υπνοδωματίου
Πάνω στο μωσαϊκό της κουζίνας
Πάνω στο μάρμαρο του σαλονιού
Αντηχεί στο γυμνό σκυρόδεμα
Υγροποιείται και εισβάλει μέσα στο τσιμέντο
Το όμορφο
Το δυνατό
Το αδιαπέραστο
Και περιμένει μέχρι μια έκρηξη θεαματική
Να με νερώσει πλάι τους.
Να λιώσω
μαζί με το τσιμέντο και το σίδερο.
Να μείνω εδώ
αιώνια.

Εν Ζωή Κονίαμα

Ηλεκτρονικά κύματα

Ανθρωπομορφισμός

Ποίηση πόλης

Επαφή/Contact: pyrgosathenon@gmail.com

Εν Ζωή Κονίαμα

Πύργος Αθηνών