نکوداشتی کوچک به یاد استاد گلچین
نوای کاروان
اهنگساز:عباس خوشدل
اواز:وصال علوی
سه تار:مسعود سجادی
هفته های گذشته از پشت تلفن صدای بزرگمردی رو شنیدم...
کسی که سالها با صدای زیباشون زندگی کردیم ..استاد نادر گلچین ....
خوشبختانه استاد بازخوانی(نوای کاروان) من رو شنیده بودن و حسابی من رو مورد لطف خودشون قرار دادن...نمیدونم چجوری خوشحالیمو از اینکه استاد کارمو دوس داشتن وصف کنم اما فقط می تونم بگم ده ها برابر انگیزم برای ادامه مسیری که تا به امروز اومدم بیشتر شد ..


برای استاد نادر گلچین عزیز ,که همیشه یکی از اسطوره های زندگیم بودن ارزوی بهترین هاا رو دارم ..

Vesal Alavi - navaye karevan | وصال علوی - نوای کاروان

موزیک پاپ قدیمی/www.facebook.com
پروین زهرایی منفرد (زاده ۱۳۱۷) خواننده ایرانی است.
در تهران متولد شد، وی در ابتدا کارمند بانک بازرگانی(شاهنشاهی)بود و توسط همایون خرم و به کمک یکی از بستگان خود پا به عرصه هنر نهاد، وی یکی از بهترین خوانندگان موسیقی ایرانی می باشد. که با خواندن بیش از ۳۰۰ ترانه و آواز در دهه ۳۰ و ۴۰ کارنامه درخشانی از بهترین آهنگها و ترانه ها دارد.


وی همچنین در برنامه های گلهااز جمله یک شاخه گل گلهای رنگارنگ اجراهای قابل توجهی دارد، در یکی از مجلات قدیمی آمده است که پروین یکی از بستگان نزدیک محمد نوری می باشد، پروین در طول فعالیت هنری خود همکاری مستمری با آهنگسازانی همچون همایون خرم (بیش از ۱۲۰ ترانه برای پروین ساخته است)، حسین صمدی، مرتضی حنانه، رضا ناروند، مرتضی محجوبی، جواد لشگری، انوشیروان روحانی و.. و همچنین ترانه سرایانی همچون پرویز وکیلی، کریم فکور، معینی کرمانشاهی، پرویز خطیبی، دکتر هدایت اله نیرسینا، عبداله الفت، تورج نگهبان، مهدی سهیلی، بهادر یگانه و... داشته است


بانو پروین در سال ۱۳۵۳ از کار خوانندگی کناره گیری کرد و دیگر هرگز نخواند.

پروین - غوغای ستارگان

«تصنیف «دلتنگ
https://t.me/nost_music/858
شعر: مولانا
آهنگساز: سهراب پورناظری
 آواز: سحر بروجردی محمدی
سنتور: مهیار طریحی
تنبک: شهاب پارنج
تار: علی قنبری
صدا بردار و میکس: سیامند محمدی
‏
برلین اکتبر ۲۰۲۱
سالن پیر بولز

پیشتر آ ای صنم شنگ من  ای صنم همدل و همرنگ من  شیوه گری بین که دلم تنگ شد  تا تو بگوییش که دلتنگ من  جنگ کنم با دل خود چون عوان  تا تو بگویی سره سرهنگ من  چند بپرسی که رخت زرد چیست  از غم تو ای بت گلرنگ من  دوش به زهره همه شب می‌رسید  زاری این قالب چون چنگ من  جان مرا از تن من بازخر  تا برهد جان من از ننگ من  ای شده از لطف لب لعل تو  صیرفی زر دل چون سنگ من  صلح بده جان مرا و مرا  کز جهت توست همه جنگ من  پای من از باد روانتر شود  گر تو بگویی که بیا لنگ من  زان شده‌ام بسته آونگ تو  کز تو شود چون شکر آونگ من  ای تو ز من فارغ و من زار زار  اه چه شوم چون کنی آهنگ من  زنگی غم بر در شادی روم  روم مرا بازخر از زنگ من  بی‌گهی و دوری ره باک نیست  نیم قدم شد ز تو فرسنگ من  پیری من گشته به از کودکی  تازه شده روی پرآژنگ من  خامش کن چون خمشان دنگ باش  تات بگوید خمش و دنگ من

تصنیف دل تنگ سحر محمدی - Deltang - Sahar Mohammadi

ما دوتا باید با همدیگه باشیم

مثل قایقی که زنجیره آب

مثل شبنم تو خواب گل سرخ

مثل شب که مهربون میشه با خواب

اسم تو مثل غبار نشسته رو تن من

با تو خورشید خونه میسازه زیر پیرهن من

تو فقط بگو که عاشقت منم

تا ابد تو رو پرستش بکنم

تو فقط بگو که عاشقت منم

تا ابد تو رو پرستش بکنم

دست تو نوازش دستای گرم بچه هاست

دست من خواهش دستامو بگیر رو به خداست

تن من پیچک و دستای تو دیواره براش

دیوار دوست داره که پیچک بخوابه رو شونه هاش

اسم تو تا وقتی  آتیش میزنه خون من و

دیگه هیچکس نمیبینه زمستون من و

تو فقط بگو که عاشقت منم

تا ابد تو رو پرستش بکنم

تو فقط بگو که عاشقت منم

تا ابد تو رو پرستش بکنم

واسه مسافر تنم نگات

مثل مقصدی رسیده میمونه

واسه سیمرغ تویی مثل کوه قاف

واسه تشنه ای نمای رودخونه

واسه ماهیا تویی بزرگترین رود خدا

رودی که ماهیارو به دریا می رسونه

تو فقط بگو که عاشقت منم

تا ابد تو رو پرستش بکنم

تو فقط بگو که عاشقت منم

تا ابد تو رو پرستش بکنم

فریدون فرخزاد و نوش آفرین - پیچک.MP3

شعر دیوانگی :
یـارب مرا یاری بده ، تـا خـوب آزارش کنم

هجرش دهم زجرش دهم، خوارش کنم زارش کنم

از بـوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین

صد شعله در جانش زنم، صد فتنه در کارش کنم

در پیش چشمش ساغری، گیرم ز دست دلبری

از رشک آزارش دهم، وزغصه بیمارش کنم

بندی بپـایش افکنم ، گویم خـداوندش منم

چون بنده در سودای زر، کالای بازارش کنم

گوید مَیفزا قهر خود، گویم بکـاهم مهر خود

گوید که کمتر کن جفا، گویم که بسیارش کنم

هر شامگه در خانه یی، چابک تر از پروانه یی

رقصم بر ِ بیگانه یی، وز خویش بیزارش کنم

چون بینم آن شیدای من، فارغ شد از سودای من

منزل کنم در کـوی او، باشد که دیـدارش کنم

گیسوی خود افشان کنم، جادوی خود گریان کنم

با گونه گون سوگند ها، بار دگر یارش کنم

چون یـار شد بـار دگر، کوشم بـه آزار دگر

تا این دل دیوانه را، راضی ز آزارش کنم
" سیمین بهبهانی"

www.1005mp3.ir

دلکش - يا رب مرا ياري بده - بوسه های آتشین

To Raftei Single

رضا یزدانی - تو رفته ای

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی
چو بوی گل به کجا رفتی؟
تنها ماندم تنها رفتی
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی
اسیر عشقم چنانکه دانی
رهایی از غم نمی توانم
تو چاره ای کن که می توانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان، سرو روان
کز بر ما رفتی
از محفل ما، چون دل ما
سوی کجا رفتی؟
تنها ماندم، تنها رفتی
به کجایی ای غمگسار من؟
فغان زار من بشنو باز آ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ
باز آ سوی رهی
چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی

کاروان - بنان

کلام: اسماعیل نواب صفا | آهنگساز: حسینعلی ملاح | آلبوم: رویای هستی

www.facebook.com/delnavazan.playlist

هستی چه بود، قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی
ای هستی من و مستی تو افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی
ز هستی، نصیبم بود درد بی نهایت
چنان نی، ندارم سر شکوه و شکایت
چرایی غمین، اقامت گزین به درگاه می‌فروشان
گریز از محن، چو من ساغری بزن، ساغری بنوشان

ای دل چه ز جانم خواهی، ای غم، ز چه جانم کاهی
ترسم که جهانی سوزد از دل، چو بر آرم آهی
به دلم نه هوس نه تمنا باشد، چه کنم که جهان همه رویا باشد
بگذر ز جهان همچون من، افشان به جهانی دامن
بزمم سیه، اما سازد جمع دگران را روشن

به تصریح همسر بنان، او بهترین اثر خود را « حالا چرا» و «کاروان» می دانست و می گفت: «کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ام». در سالهای پایانی عمر خویش، دلبستگی عجیبی به ترانه ی « رویای هستی» پیدا کرده بود تا آنجا که به طور دائم و مکرر به این ترانه خود گوش می‌داده‌ و با این آهنگ می گریست.

رویای هستی | غلامحسین بنان

پُرسون پُرسون - گروه کُر دختران

به سوی تو، به شوق ِ روی تو، به طرف ِ کوی تو، سپیده دم آیم، مگر تو را جویم، بگو کجایی؟ نشان ِ تو گَه از زمین گاهی ز آسمان جویم، ببین چه بی پروا ره ِ تو می پویم، بگو کجایی؟

دايه دايه- رضا سقايي http://tinyurl.com/2eoapa4

katayoun