ترانه و سرود

unusual

اسفند

Madonna Power Of Goodbye

موسیقی شمال خراسان- عیسی بخشی

یک اگر با یک برابر بود

هیچ‌چیز تمام نشده است. از خاکسترهایمان برخواهیم خاست، از خیابان‌های خونین و کوچه‌های خشم، از زن بودن برخواهیم خاست، دوباره و از نو. مرعوب شاه و شیخ نخواهیم شد، مرعوب دستگاه تولید و انتشار پلشتی در داخل و خارج، مرعوب بلندگوهای دروغ و فریب. امید خواهیم داشت و برای این امید نبرد خواهیم کرد. با بدن‌های آویخته از دار و خون‌های شتک‌زده بر نی‌زار، شعله خواهیم کشید از کران تا به کران و خلقی خواهیم بود شورشی و در عصیان. هیچ‌چیز تمام نشده است. در این سنگر خواهیم ماند تا پایان، که به خون یاران سوگند خورده‌‌ایم.
در کاور این قطعه، بخش کوتاهی از کتاب نبرد طبقاتی در فرانسه‌ی کارل مارکس را می‌خوانیم. آنجا که می‌گوید: «طبقه‌ای که منافعِ انقلابیِ تمامی جامعه در آن متمرکز است، همین که دست به شورش زده باشد، بی‌درنگ محتوا و ماده‌ی فعالیت انقلابی‌اش را در موقعیت ویژه‌ی خویش باز‌می‌یابد: دشمنانی که باید بر آنها غلبه کرد، اقداماتی که باید انجام گیرند و نیاز‌های مبارزه آنها را "دیکته" می‌کند؛ و نتایجِ اقدامات و اعمال خودِ این طبقه است که وی را به فراتر از اینها می‌کشانند‌«.

منم خلق شورش که آگه به راهم
به سر خشم صد کین، صدایم سلاحم
من آن لرزش تن که آویز بر دار
شتک‌های خونم که گل شد به نی‌زار
منم خلق شورش که آگه به راهم

اگر در دل شب اسیر و ابیرم
من از چاه تکرار، من از حقه سیرم
به امید فردا دل‌ایمن دلیرم
هزار برگ تاریخ چراغ مسیرم
منم خلق شورش که آگه به راهم

سیه‌چال ظلمت اگر بس عمیق است
که میل رهایی در آن چون غریق است
بدان قلب آتش در عمق مضیق است
پس آتشفشانم که موج حریق است
منم خلق شورش که آگه به راهم

منم خلق شورش که آگه به راهم
به سر خشم صد کین، صدایم سلاحم
نه مرعوب شیخم نه دنبال شاهم
زنم، مغزِ عصیان، به فردا نگاهم
منم خلق شورش که آگه به راهم 

تو مرد مسلط، تو زنجیر پایم
تو تصویر ناجی و وهم پناهم
نه گنجشک زخمی، عقاب رهایم
گلویم مسلسل، گلوله صدایم
منم خلق شورش که آگه به راهم

من آن عزم رزمم نیفتاده از پا
نوا ساطع از نی، ز آبان و صد آه
به شب ماه روشن که رقصیده در چاه
کنون بستِ ظلمت ترک خورده از ما
منم خلق شورش که آگه به راهم

منم خلق شورش که آگه به راهم
به سر خشم صد کین، صدایم سلاحم
منم خلق شورش که آگه به راهم
به سر خشم صد کین، صدایم سلاحم

خلق شورش | بچه‌های اعماق

(قطعه‌ای برای زنان ایران)

صدای قیام ژینا از مرزها گذشته است. این گذشتن اما همواره به یک شمایل نیست. در یک‌سو دزدان و غارتگران جهانی پشت سر چهره‌های جعلی و رهبران خودخوانده‌ی راه دور صف کشیده‌اند، از این کاخ به آن کاخ، از این پارلمان به آن پارلمان، از این کنفرانس به آن کنفرانس تا چیزی را در هم‌دستی جهانی غارت و بهره‌کشی بر دوش ما سوار کنند و در سوی دیگر مردم جهان ایستاده‌اند، آنها که ستم را در زیست خودشان تجربه کرده‌اند و اینک مبارزه‌ی مردم و زنان ایران را بخشی از نبرد خودشان برای آزادی و برابری می‌بینند. هم‌سنگران ما در سرتاسر جهان.
لئوناردو گالاتو سازنده و سراینده‌ی این قطعه پیش از این نیز همکاری‌هایی با «بچه‌های اعماق» داشته و در سرودن متن این ترانه-سرود نیز از دو قطعه‌ی منتشرشده‌ی بچه‌های اعماق الهام گرفته است. در اجرای این قطعه جمعی از هنرمندان و موزیسین‌های مترقی ایتالیایی با لئوناردو همراه شده‌اند تا برای «زنان ایران» و رزم آنان بخوانند و بنوازند.
لئوناردو گالاتو در صفحه‌ی اینستاگرامش همراه با خبر انتشار این قطعه نوشته است: «مبارزه‌ی زنان در ایران را نمی‌توان تنها به مبارزه با بنیادگرایی مذهبی تقلیل داد (که به خودی خود امری انقلابی است)، این مبارزه هم‌چنین به دلیل نارضایتی‌های عمیق از سیاست‌های ریاضتی نئولیبرال حکومت است. حکومتی که با اعمال این سیاست‌ها زندگی را برای اکثریت تبدیل به جهنم کرده است، آن هم در وضعیتی که از پیش شدیدن تبعیض‌آمیز بوده. قیام‌های در ایران سال‌هاست که روی می‌دهد و همواره با سرکوب‌های خونین مواجه شده. اکنون ماه‌هاست زنان ایران نه تنها به دنبال آزادی شخصی خودشان هستند، بلکه جنبشی وحدت‌بخش ایجاد کرده‌اند که در آن همه‌ی ستمدیدگان حضور دارند. به این معنا زنان بدون خودشان را تبدیل به سرود آزادی همه‌گان کرده‌اند. آنها بیرق نوین آزادی هستند. و من اعتقاد دارم پیام زنان ایرانی فقط مربوط به کشور خودشان نیست، این پیامی است که ما نیز [در ایتالیا] به آن نیاز داریم.»
برای ما در بچه‌های اعماق مایه‌ی سرور است این همبستگی بین‌المللی، این رزم مشترک.

ترجمه‌ی فارسی متن ترانه:
چقدر دور است آزادی؟
واقعیت چه؟
حقیقت چطور؟
خانه چقدر دور است؟
و اینها همه چه میزان اهمیت دارند؟

چند میله در برابرم است؟
چقدر بر بدنم زخم دارم،
زخم‌هایم را می‌شماری؟
دوباره زخم بزن بر این بدن
همچون بارانی که بر بیابان‌ها می‌بارد
بر بیابان‌ بدنم هزاران شقایق جوانه خواهند زد
و دیگر به من آسیبی نمی‌رساند
عربده بکش، شکنجه‌گر!
دور خود بچرخ مانند غرب ریاکار!
به این گمانی که من هنوز از آنِ شما هستم
گویی ترس‌هایتان را نمایان می‌کنم

راست قامت می‌ایستم
به بلندای سرگیجه‌آور ایده‌ام
آنقدر بلند که تاریکی شب‌ها را دیدم و ستارگان را به نور آراستم
با انگشت‌هایم جرقه‌ی نور پاشیدم بر این تاریکی مرده

«های، های، های
جَلدی بِجُنب
دَهانِ سُربیِ صُلح
پَرَنده‌ی آزادی، تَله‌ی صَیاد
سَنگی به دَریا بیَنداز
و از امواجش به خیالِ تلاطمِ دریا
شادمانه قهقهه بِزَن
های، های، های
جَلدی بِجُنب
شِلیک کُن، به دارم بِکش
به خیال آنکه آزادی را به خون نشانده‌ای
در دوردست اقیانوس به تو می‌خندد
و پرندگان آزاد بر تندیس‌های آزادی می‌رینند
های، های، های
جلدی بجنب»

خون بر روی صورتم
همان خونی است که بر دست‌های شماست
فردا غرش خواهد کرد
حتی از اعماق زندان‌ها،
بیدارخواهد کرد هر آن کس که خفته
دیگر هیچ بدی را در انتخابات‌های جعلی‌شان انتخاب نخواهیم کرد
این ما هستیم که در حال نوشتن فصل آخریم

من نبرد جاری در خیابان‌ها برای آزادی هستم
من خود رقصم
نمادهای مشتعل برای آزادی‌ام
من قیام علیه این اقتصادم
قیامی بر این جعل آزادی
زنم، پرچم جدید آزادی، این منم خودِ آزادی

مشخصات گروه ایتالیایی:
Music: Leonardo Gallato
Lyrics: Leonardo Gallato, Ghetto Kids
Singers: Rossana de Pace, Vea, Ella Nadì, Fausia, Liana Marino
Classic guitar: Leonardo Gallato
Dilruba: Renata Frana
Synth: Bruno Tomasello
Production: Bruno Tomasello, Leonardo Gallato
Music cover designer: Federica Sessa

سرگیجه‌ی یک ایده | اثر مشترک بچه‌های اعماق و رفقایی از ایتالیا

یاران شهیدمان را به یاد می‌آوریم. نه فقط در پرهیب بدن‌های لهیده و مشبک، که در قامت قیام، در قامت ایستادگی، در قامت مقاومت. چنان‌که بودند و با مشت و مسلسل در برابر استبداد ایستادند. آنان که از کوچه‌های فقر و نابرابری برآمدند تا به فقر و نابرابری پایان دهند، همان «بچه‌ها... کاوه‌های اعماق». آنها را در قامت درختِ بلوط به یاد می‌آوریم، کنام آتش و کبوتر و بیرق‌هایی که از بدن‌هایشان ساختند. «بچه‌های اعماق» با فروتنی این قطعه را به یاد کفاش گل‌های رنج، رفیق صادق فولادی‌وندا تقدیم می‌کند و نیز به یاران شهید ایذه و پرسیلا حسین سعیدی، محمود احمدی، سید مصطفی احمدپور و کمر طهماسبی.

فتاده بر فرشِ خاکسترِ سکون
غمینِ ظلمتِ این روزگارِ دون
غریب آدمی که در گل نشسته بود
به فردای دیگر، به امید دل بسته بود

گذشت و گذشت تا زمانِ ما رسید
به تقویمِ کهنه‌ی رنج، فردا رسید
خیابان صدا شد و پاسخش تفنگ
لبالب پُر از دود و لبریز سنگ

و این... این... این ترانه یک فسانه نیست
حکایتِ بوسه‌ای عاشقانه نیست

صدا به او رسید، در سرش ویله کرد
هیاهوی مواجِ اصواتِ درد
به بیرون دوید و با خشم جان گرفت
به هم‌رنج پیوست و سامان گرفت

گلاویزِ ظلمت شد و گلوله خورد
به خون نشست و جان سپرد ولی نمرد
گلوله در تنش دانه شد، جوانه شد
قد کشید و بلوطِ جاودانه شد

شد نماد ایستاده‌ی دلاوران
مکان، قلبِ آتش و گلوله‌ای در آن
کنارِ لاله‌های سرخ خاوران
درختِ بلوط، لانه‌ی کبوتران

و این... این... این ترانه یک فسانه نیست
حکایتِ بوسه‌ای عاشقانه نیست

درخت بلوط | بچه‌های اعماق

برای هشتمین سالگشت پرواز بابک بیات
ترانه ی  " خســـــته نشـــو "- نسخه ی تبدیل شده از روی نوار  ربع اینچ اصلی ِ ضبط شده در استودیو
ترانه سُرا : شهرام دانش
خواننده : علی سهراب
آهنگساز و تنظیم کننده ی ارکستر : بابک بیات
*ترانه ی متن فیلم " جمعه "

ترانه‌ی "خســـته نشو " - نسخه‌ی‌ تبدیل شده از روی نوار ربع اینچ ضبط شده در استودیو

از همان تاسیس اولین «زندان سیاسی» در ایران رضاخانی تا به امروز زندان همواره هم مکان سرکوب بوده است، هم مکان مقاومت. از اولین اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندان قصر آدولف رضاخان تا آخرین اعتصاب غذای هفتگی زندانیان در دفاع از «حق حیات» و علیه مجازات اعدام که از زندانیان سیاسی قزل‌حصار آغاز شده است و هم‌چنان ادامه دارد، زندان در کنار محلی برای انقیاد بدن‌های نافرمان، محلی برای سرکشی و سرپیچی‌ها هم بوده است. این سرود را در دومین سه‌شنبه از سال ۱۴۰۳ منتشر می‌کنیم، در همبستگی با زندانیانِ در اعتصاب غذای زندان قزل‌حصار، ندامتگاه کرج، بند زنان و بندهای ۴ و ۸ زندان اوین، زندان وکیل‌آباد مشهد، زندان سقز، زندان خرم‌آباد، زندان خوی و زندان نقده، زندانیانی که همه «زندانی سیاسی» نیستند اما به فراست دریافته‌اند مقاومت امری جمعی است نه رقابت برای اشغال فضای بیشتر و به ویژه آن دسته از زندانیان سیاسی‌ای که در این اعتصاب غذای هفتگی حضور دارند تا هم‌بندیان آنها، همان محکومان بی‌چهره‌ی جرائم عمومی، همان‌ها که شهره‌اند به «زندانی عادی» و اغلب هیچ صدا و تصویری ندارند تا بعد از اعدام که وارد آمارهای حقوق بشری می‌شوند، همان قربانیان جامعه‌ی استبدادیِ طبقاتی را چنین بی‌مهابا، هفته به هفته در زندان‌های گوناگون به دار نیاویزند. آنهایی که علیه خود پدیده‌ی «زندان» دست به اعتصاب غذایی هفتگی زده‌اند به این امید که صدای ناشنیده‌ی هزاران زندانی زیر حکم اعدام گسترش یابد و تکثیر شود تا روزی که «ز بند این اوینِ بی‌کران رها شویم».
سه‌شنبه، ۱۴ فروردین ۱۴۰۳

متن سرود:
رازدار باش زیر هر شکنجه‌ای
چون که با ستم پنجه توی پنجه‌ای
ای رفیقِ انقلابِ آن ز جان گذشته‌گان
که در شکنجه جانشان گرفته شد جوان جوان

از قرارمان با کسی سخن نگو
پشت میله‌ها جز به راهمان مپو
زیر مشت و چکمه بوده‌ای و بوده‌ام رفیق
من به نام تو ترانه‌ها سروده‌ام رفیق

نان خلق ما پخته شد ز جان ما
زان که جا زدن نیست در مرام ما
آه جاودان تویی، ستاره‌ی جوان تویی
صبح انقلاب فریاد هر دهان تویی

استقامتت ضامن دوام ماست
نام سرخ تو افتخار نام ماست
تا ز بند این اوینِ بی‌کران رها شویم
زیر مشتشان نباید این زمان دو تا شویم

رازدار باش! | بچه‌های اعماق

آنک «ریسمان» و تجدید پیمان. تجدید پیمان با عهدی که در هنگامه‌ی آغاز بستیم و نوشتیم: «"بچه‌های اعماق" در وفاداری به خیزش دی‌ماه قدم به میدان گذاشته است». که دی‌ماه آغاز بود و آغاز است برای پیکاری رهایی‌بخش که ناممکن را طلب می‌کرد و می‌کند. چنین است که «ریسمان» برای «بچه‌های اعماق» اعلام وفاداری دوباره است میل رهایی تفتیده شده در شعله‌های اردوی کار، به ماهشهر خون‌آلود و آن دقیقه که پژواک فریاد ژینا به تن‌ها بدل شد. که وفاداری را باید دوباره و همواره با ممارست اعلام کرد و به وفاداری وفادار بود در شبی چنین دیجور و ظلمانی.
متن ترانه:

«ریسمان»

ما گندم درد
بر خوشه‌ای زرد
ما شعله‌ی کار
بر آهنی سرد

میل رهایی
از قعر تاریخ
ما دادِ سرویم
در پاسخ میخ

هم غنچه‌ی گل
بر چوب داریم
هم سار عابر
بر شاخساریم

یأسیم و امید
پیچیده در هم
چون خشم جاری
در حین ماتم

ما آنِ ژینا
آن دم که افتاد
آن تن که برخاست
بر جور جلاد

ماهشهر خونین
در ماه آبان
با ماه خندان
بر بام زندان

چون آب‌دیده
با آبِ دیده
این پتک فولاد
از جور جلاد

آن پتک در دست
با کینه بستیم
در سردی دی
از رخوت یخ
یکباره جستیم
ما شاه و رهبر
ما بت شکستیم

آذر ۱۴۰۳



ریسمان | بچه‌های اعماق

ساقی می خواران

موسیقی پایانی فیلم #همسایه اثر محسن نامجو

Closing soundtrack of 'The Neighbor'
Original score by Mohsen Namjoo

Writer/Director: Naghmeh Shirkhan
Producer: Amir Naderi

کاسه‌هایِ چشمِ من بر مزارِ شادی
پُر شود لبالب از بختِ نامرادی
ای جهان به کارِ من جز فسون چه کردی؟
ای فلک نصیبم را جز بلا چه دادی؟

راهِ خود اگر جویم پایِ رفتنم کو؟
کنجِ این قفس شوقِ پَر کشیدنم کو؟
گردِ خود اگر جمعِ حوریان ببینم؛
پایِ پس کشیدن یا دل بریدنم کو؟

لب‌هایِ من هر شب به میخانه‌ها
بر گردنم زنجیرِ دیوانه‌ها
سرگرمی‌ام شب‌گردی و عاشقی
هم‌صحبتم مستانِ میخانه‌ها

گاهي چون امواجِ دریا کردم تلاطم
گاهي چون آهنگِ صحرا در خود شدم گم
گر چون گل در دستِ یاري زیبا فتادم
گاهي چون خاري نشستم بر چشمِ مردم

شاعر ناشناس

The Neighbor Soundtrack

Mohsen Namjoo - Mazaar-e Shadi | محسن نامجو - مزار شادی

ستاره باران جواب کدام سلامی
 به آفتاب ,
از دریچه ی تاریک؟
Tell me!
Which earnest greeting to sun,
From this obscure prison,are you?
احمد شاملو
Ahmad Shamlou

Herman

Az Daricheh ye Tarik - از دریچه ی تاریک

I Love It

Kanye West & Lil Pump - I Love It

Dobare - The Poet With Gun
گروه دوباره - شاعر همیشه با کُلت
دانلود: https://t.me/MusicKhaane/172
|
خواننده: خاطره حکیمی
شاعر: احسان گودرزی
|
مجله کادانس: نخستین تک‌آهنگ منتشر شده گروه دوباره، حال ‌و هوایی ساده و صمیمانه دارد. قطعه روی روند چند آکورد تکرار شونده گیتار پیش می‌رود و با این حال به یکنواختی نمی‌رسد. صدای محکم و بی‌پیرایه خاطره حکیمی و تاکیدهای درست لحنی روی کلمات، شنونده را با کلیتِ اثر درگیر می‌کند. ترانه احسان گودرزی برای این قطعه با آثار پیشین‌اش در عین وجود شباهت‌هایی مانند چینش کلمات، متفاوت است. برای مثال خبری از فضای خواب‌مانند و مالیخولیایی «دیوانه» یا استفاده از تصاویر تکه‌تکه و شعرِحجم گونه‌ی «اسب و برنو» نیست. «شاعر همیشه با کلت» ترانه‌ای پاپیولارِ استاندارد و با کیفیت است که از کلیشه‌ها دوری می‌کند؛ خطابه‌‌ای از عاشقی به معشوق در توصیف او. ترجیع‌بند کار اما، از «ما» یی حرف می‌زند که این روزها حالش خوب نیست ـ نکته‌ای که انسجام ترانه را به هم نمی‌ریزد ـ و به هیچ عنوان شکلی مصنوعی و شعاری ندارد.

نویسنده: بامداد رکنی

cadencemag

Dobare - The Poet With Gun | گروه دوباره - شاعر همیشه با کُلت

موسیقی و اجرا: حسین رنگچی
شعر: الیاس قنواتی لاری


ما بَردگانِ زخمیِ مُفت‌خورانِ فَربه‌ایم
دَر خانه کارخانه‌ها خمیده زیرِ ضربه‌ایم

کنون چنین صدای ما توان گرفته است
ببین که اتحادِ ما جهان گرفته است

ای دستِ اتحادِ توده‌های خون‌جگر
شورای کارگران هفت‌تپه، نیشکر
شیرینی صدایِ نی از نایِ کارگر
شکرشکن شوند همه شورآوران شرق
از شیره‌ی شهامتت در خشمِ رعد و برق

کنون چنین صدای ما توان گرفته است
ببین که اتحادِ ما جهان گرفته است

بازوی ظلمِ چپیده در نامِ تیزِ نظم
مزدورِ رسمیِ انسان‌کُشِ حاضر به رزم
قصدت از حبس و زد و بند اگر اختگی و خاموشی‌ست
پیشِ ما کارگران دان رقم سود و زیان این همه نیست

Single

آلترناتیو ما شوراست. حسین رنگچی

Justin Bieber - Boyfriend Acoustic Version

آی آبنبات آی کندروک آی قرص نعناع پرپروک

دستم بگه تا پا بشم با دوریت آشنا بشم

جارم بزن تا خو نرم وا یه دردی دوا بشم

قد یارم بلندن شیرینن وا مثل قندن

ماشین سرخ پر گاز اکنت دلبرم بی مه ناز اکنت

دلبرم رفتن راه دور دلم بی او پرواز اکنت

قد یارم بلندن ...

جوتی سفید نپایتون وا رو قالی جایتون

غصه مخا ای نازنین همه که خاطرخایتون

قد یارم بلندن ...

 

ابراهیم منصفی / آی آبنبات آی کندروک آی قرص نعناع پرپروک

please for commercial requests about this track write to: julienblendmusic@gmail.com

آلترناتیو ما شوراست. حسین رنگچی

khoroos