Masih

Iraninan old

Koodakanehha

The Bests

kodakaneh

ترانه های کودکانه

Nostalgia

خونه ی مادربزرگه .... دیگه قصه نداره :(

کودکیها

آلبوم: سبزۀ ریزه میزه 
حمید جبلی / ملیحه سعیدی

لالایی با صدای حمید جبلی

سلام الاغِ عزیز

اثری از کیوان کیارس
خوانندگان: کیانا کیارس- علیرضا میرآقا
شاعر: ملودی محمودی
مسترینگ نهایی: علی مولایی
طراحی لیبل: شروین کوهساری

ماه ساکت

Hani Niroo: Arrangement & Vocal
G-U-R-U: Sound design

لی لی حوضک/به یاد عارف

(خونه مادربزرگه(تار-گیتار-هارمونیکا

آلبوم : ترانه ی های کوچک برای بیداری
خواننده : هنگامه یاشار

آهای آقای گرگه- هنگامه یاشار

Mito Kōmon

نغمه مرادآبادی :تار
مقداد گوهرنیا:هارمونیکا
میثم شبیری :کلارینت
محسن زارعی:گیتار

(علی کوچولو (نوستالژی

یه روز یه آقا خرگوشه
رسید به یه بچه موشه
موشه دوید تو سوراخ
خرگوشه گفت آخ
«وایسا وایسا کارت دارم
من خرگوشه بی‌آزارم
بیا از سوراخت بیرون
نمی‌خوای مهمون»

یواش موشه اومد بیرون
یه نگاهی کرد به مهمون
دید که گوشاش درازه
دهنش بازه
«شاید می‌خواد بخورتم
یا با خودش ببرتم
پس می‌رم پیش مامانم
آن‌جا می‌مانم»

مادر موشه عاقل بود
زنی باهوش و کامل بود
یه نگاهی کرد به خرگوش
گفت به بچه موش
«نترس جونم اون مهمونه
خیلی خوب و مهربونه
پس برو پیشش سلام کن
بیارش خونه»

خواننده: هنگامه یاشار

یه روز یه آقا خرگوشه - هنگامه یاشار

خروسه می‌گه قوقولی قوقو
سلاملکم آقا کوچولو.
افتاده تو حوض یه دونه هلو
هلو هلو برو تو گلو.

خواننده: هنگامه یاشار

خروسه می‌گه قوقولی قوقو - هنگامه یاشار

عروسک قشنگ من قرمز پوشیده
تو رخت خواب مخمل آبی خوابیده
یه روز مامان رفته بازار اونُ خریده
قشنگ‌تر از عروسکم هیچ‌کس ندیده.
عروسک من
چشماتُ وا کن
وقتی که شب شد
اون وقت لالا کن
بیا بریم توی حیاط با من بازی کن
توپ بازی و شن بازی و طناب بازی کن.

خواننده: هنگامه یاشار

عروسک قشنگ من قرمز پوشیده - هنگامه یاشار

تو قفسای باغ وحش
حیوونای رنگارنگ
پرنده‌های کوچولو
میمون و شیر و پلنگ
میمونه شکلک می‌سازه
مردمُ خوشحال می‌کنه
با یه دونه توپ کوچیک
تنهایی فوتبال می‌کنه.

نگا کن او خرسَ رو
وایساده روی دو پا
خرگوشَ رو نگا کنین
هی می‌پره تو هوا
طاووسَ رو نگا کنین
چه خوشگل و قشنگه
چترشُ هی باز می‌کنه
ناز و خوش‌آب و رنگه.

خواننده: هنگامه یاشار

تو قفسای باغ وحش - هنگامه یاشار

توپ سفیدم قشنگی و نازی
حالا من می‌خوام برم به بازی
بازی چه خوبه با بچه‌های خوب
بازی می‌کنیم با یه دونه توپ
چون پرت می‌کنم توپ سفیدم را
از جا می‌پره می‌ره تو هوا
قل قل می‌خوره تو زمین ورزش
یک و دو و سه و چهار و پنچ و شش.

خواننده: هنگامه یاشار

توپ سفیدم - هنگامه یاشار

بچه‌های کوه تاراک

روزی بود، روزگاری بود
تو بیابون خدا
نخودی از نخودا
خونه داشت و زندگی
همه چی، هر چی بگی!
همه چی، از همه جور:
روی رف تنگ بُلور
این‌ورِ رف، گُلاب‌پاش 
اون‌ورِ رف، گُلاب‌پاش
ترمه و سوزنی داشت
پارچه‌ی پیرهنی داشت.
نخودی نگو، بلا بود
خوشگل خوشگلا بود
اما فقط یه غم داشت
یه چیز تو دنیا کم داشت:
همدل و همزبون نداشت
جفت هم آشیون نداشت
نخودی تو اون درندشت
تنهای تنها می‌گشت
 
 
 
هر صبحِ زود پا می‌شد
راهیِ صحرا می‌شد
این‌ور و اون‌ور می‌گشت
قدم‌زنون برمی‌گشت
می‌گفت: «چرا، خدا جون
 تو این بر و بیابون
تنهای تنها موندم
از زندگی وا موندم؟»
 یه صبح زود که پا شد
چشاش دوباره وا شد
این‌ورِ شو نیگا کرد
اون‌ورِشو نیگا کرد
اومد کنارِ پنجره
دیدش که پشت پنجره
از همیشه‌م  خالی‌تره!
نخودی غمش گرفت 
غم عالمش گرفت:
«چکنم، چکار کنم؟
چه جوری از تنهایی فرار کنم؟
هوار کنم؟
سر بزارم به صحرا
دل بکنم از اینجا؟
نه. . نخودی!
مگه دیوونه شدی؟
دل بکنی از این‌جا ـ کجا میری؟
سر می‌ذاری به صحرا؟
آخه، ببینم، با غُصه
کدوم کاری دُرسّه؟
غصه که کار نمی‌شه
اینو بدون همیشه!»
برگشت‌و جاشو جم کرد
چایی رو آورد و دم کرد
 
 
 
اتاق‌و قشنگ جارو زد
رختارو شست، اُتو زد
شونه به زُلفونش کشید 
سُرمه به مُژگونش کشید.
زلفِ سیاهش رو دوشش
گوشواره‌هاش به گوشش
کاراش‌و رو به ِرا کرد
تو آیینه نیگا کرد
 نخودی، نه به از شما،
شده بود یه تیکه ماه!
«حیف! کسی نیس نیگام کُنه
نیگا به سر تا پام کُنه
بیاد بگه خاله نخودی
وای که چقد خوشگل شدی!»
نخودی چشم به راه موند
امّا زمین سیاه موند .
یه هفته، دو هفته، سه هفته،
چهار هفته بود
که برف و سرما رفته بود.
یه روز یه کولی اومد،
تَق و تَق و تَق به در زد
 
 
 
                                         «بی‌بی، سلام!»
                                                              «علیک سلام!»
                                        «فال بگیرم؟»
                                                              «بگیر برام.»
دستش‌و گرفت تو دستش:
خُب، ببینم  چی هستِش؟
خوشا به حالت، خاله
راستی که فالت فاله!
اما بگم برات، ننه
انگار یکی بات دُشمنه
همون طلسمت کرده
جادو به اسمت کرده
جنبل و جادو کرده
کارا رو وارو کرده
بهار و افسون کرده
از تو رو گردون کرده.
چرا ؟ . . خدا می‌دونه!
خب، دیوه این دیوونه
اون عاشق سیاهیه
دشمن مرغ و ماهیه .
یه ماه تموم تو جاده
آقا دیوه وایستاده
 
 
 
میون راه نشسته
راه بهارو بسته . . . »
کولیه گفت و گفت و گفت
نخودی حرفاشو شنفت
خندید و گفت: «چه حرفا!
دیو سیا تو برفا؟
من باورم نمی‌شه
جادو سرم نمی‌شه.
طلسم چیه، جادو چیه؟
دیوِ سیا تو کوه چیه؟
جادو که کار نمی‌شه،
اینو بدون همیشه!
هر چی که جادو جنبله
کار آدمای تنبله
منم اگه زِرنگم
می‌رم با دیو می‌جنگم.» 
 
 
 
نخودی، یِهو از جا پرید
(نخودی، نگو، گُرد آفرید!)
لباسِ جنگ‌و تن کرد
چرم پلنگ‌و تن کرد
شمشیر و گرفت به این دست
سپرو گرفت به اون دست
خنجر و بر کمر بست:
«میرم طلسم‌و می‌شکنم
دیوه رو دودش می‌کُنم!»
سوار مادیون شد
تو دره‌ها روون شد
از رد پای دیوه
رسید به جای دیوه: 
یه غارِ سرد و تاریک
تنگ و دراز و باریک
«دیوه، بیا! من اومدم
به جنگ دشمن اومدم
فلفل نبین چه ریزه
بشکن ببین چه تیزه!
های دیوه، های! کجایی؟
به جنگ من میایی؟»
صداش تو کوه پیچید: های!
از کوه جواب رسید: های!
دیوه دوید از غار بیرون
نخودی رو دید رو مادیون
دیوه رو میگی، دِه بخند!
حالا نخند و کِی بخند!
« هاه هاه، ها ها، ها ها ها
نخودی رو باش، چه حرفا!
 
 
 
انگار که دیوونه شده
به جنگ دیوا اومده!»
دیوه دوباره خندید
صداش تو کوها پیچید:
«یِه وجبی! می‌دونی
با کی رجز می‌خونی
که اومدی داد می‌زنی
هی داد و فریاد می‌زنی؟
هر کی هوایی‌ت کرده
به اینجا راهی‌ت کرده
این حرفا رو یادت داده
شام من‌و فرستاده!
تو شام امشب منی
یه لقمه چپ منی!»
تا اسم شام‌و آورد
نخودی حسابی جا خورد
اما به یادش اومد
که هیچ نباید جا زد.
جا زدن و باختن، همون!
با دشمنا ساختن همون!
یِهو پرید به دیوه
خنجر کشید رو دیوه
دیوه رو می‌گی، آب شد
مثل دیوار خراب شد:
کوچیک‌تر و کوچیک‌تر
باریک‌تر و باریک‌تر
تا اینکه نابود شد
دود شد و دود شد.
نخودی واسه‌ی همیشه
دیوه رو کرد تو شیشه.
دیوه چی بود؟ ابر سیا
به شکل دیو بد ادا،
دشمن ابرای سفید
لج کرده بود، نمی‌بارید.
«دیوه که از میون رفت
دود شد به آسمون رفت
 
 
 
باید بارون بباره
که نوبت بهاره.»
نخودی شدش روونه
یه راس اومد به خونه
کاراشو که رو برا کرد
انگار یکی صدا کرد
اومد کنارِ پنجره
دیدش که پشت پنجره
چه معرِکه‌س! چه محشَره!
صد تا سوار می‌اومدن
ساز و ناقاره می‌زدن
سوارای زرّین‌کمر
سوار اسبای کهر
نی بود و نی لبک بود
پرواز شاپرک بود
هوا می‌شد روشن‌تر
صدا می‌شد بُلن‌تر:
«آی گل دارم، بهار دارم!
لاله و لاله‌زار دارم!»
یه پیرمرد تُپُلی
ریش‌ش سفید، لُپ‌ش گُلی
 
 
 
شلوار قدَک، ترمه قبا
گیوه‌ی ابریشم به پا
اسب سفید سوار بود
پُشت‌ش یه کوله‌بار بود
«چی توی اون انبونه؟
خدا، خودش می‌دونه!»
نخودی پر در آورد
رفت‌ش جلو سلام کرد
                                             «سلام عمو!»
                                                             «عمو سلام!»
                                             «خونه‌م میای؟»
                                                            «حالا نمی‌آم،
 
 
 
می‌خوام برم کار دارم
می‌بینی چقد بار دارم:
(سوارا رو نشون داد.
قطارا رو نشون داد.)  
باید برم در بزنم
به بچه‌ها سر بزنم
گشت بزنم تو کوچه‌ها
عیدی بدم به بچه‌ها
 
 
 
صحرا رو سبزه‌زار کُنم
باغ‌و پُر از بهار کنم
شکوفه بارونش کُنم
از گُل چراغونش کُنم.
اما ببینم، نخودی!
چرا یِهو تو لب شدی؟
دُرُسته عمو پیره
داره از اینجا میره،
تنهات نمی‌گذاره.»
«راس می‌گی عمو؟»
«دِ، آره!»
نخودی نیگا نیگا کرد
عمو پیرمرد، صدا کرد:
«های، گُل بیا، بهار بیا!
لاله و لاله‌زار بیا!»
نخودی دیدش که پنجره
از گُل و سبزه محشره:
شمشادا قد کشیدن
اونم چقد کشیدن!
 
 
 
یکدفه از آلاله
پُر شد حیاط خاله
چلچله‌ها: جریس! جریس!
مهمون اومد، صاب‌خونه نیس؟»
دیگه نخودی تنها نبود
تنها تو اون صحرا نبود
بازی می‌کرد و می‌دید
با گُل می‌گفت، گُل می‌شنید.
وای که چقد عالی بود، 
جای همتون خالی بود!

سرودۀ: منوچهر نیستانی
 با صدای: 
نیکو خردمند: قصه‌گو
الهه کاظمی: نخودی
آذر دانشی: فالگیر
سیاوش طهمورث: دیو
ناصر طهماسب: عمو نوروز
موسیقی: احمد پژمان
تصویرگر نمونۀ چاپی کتاب: پرویز کلانتری
تهیه‌شده در کانون فکری کودکان و نوجوانان. تهران، سال ۱۳۵۰

گُل اومد بهار اومد

زبل خان این‌جا زبل خان اون‌جا زبل خان همه‌جا

زبل خان

تو که ماه بلند آسمونی
منم ستاره می‌شم دورتُ می‌گیرم
اگه ستاره بشی دورمُ بگیری
منم ابر می‌شم روتُ می‌گیرم
اگه ابر بشی رومُ بگیری
منم بارون می‌شم چیک چیک می‌بارم
اگه بارون بشی چیک چیک بباری
منم سبزه می‌شم سر در می‌آرم
تو که سبزه می‌شی سر در میاری
منم گل می‌شم و پهلوت می‌شم
تو که گل می‌شی و پلهوم می‌شینی
منم بلبل می‌شم چهچه می‌خونم.

خواننده: هنگامه یاشار

تو که ماه بلند آسمونی - هنگامه یاشار

رو پشت‌بونا
رنگین‌کمونا
ابرا می‌بافن
زلف بارونُ

بادبادک ماه
افتاده در راه
دل ستاره
غمگین و پُر آه

اشکای ناودون
ریخته رو ایوون
یاد شبای
ستاره بارون

پروانه‌ی باد
چرخی به خود داد
برگ دل من
از شاخه افتاد

خواننده: سیمین قدیری
ترانه سرا: فرهاد شیبانی
موسیقی: فریبرز لاچینی

باران - سیمین قدیری

یک گل، ده گل، صدها گل
این‌جا، آن‌جا، هر جا گل
دامن، دامن، فروردین
می‌روید بر دل‌ها گل
باغ و دره پُر گل شد
کوه و دشت و صحرا گل
لب‌ها را گل خندان کرد
شد از شادی لب‌ها گل

خواننده: سیمین قدیری
ترانه سرا: محمود کیانوش
موسیقی: فریبرز لاچینی

یک گل - سیمین قدیری

Music & lyrics by Marjan Farsad
Recorded & Mixed by Simon Petraki
illustration by Marjan Farsad
www.facebook.com/marjanfarsadmusic
www.peenedooz.com

Lullaby for Bunnies / مرجان فرساد - لالایی برای خرگوش ها

دودو اسکاچی از آلبوم اتوبوسِ قرمز
اتوبوسِ قرمز آلبومی برای "کودکان" از "گروهِ بُـمرانی"ه

اتوبوس قرمز پروزه ایست،به سفارشِ نشرِ چکه. آلبومی که ما خواستیم موسیقی برایِ کودک را در قالبِ سبک هایی مثلِ "بلوز، کانتری، فانک و..." امتحان و تجربه کنیم. که شاید کودکان، شعر هایی از جنسِ خودشان را در چنین فضايي از موسیقي بشنوند.
اینکه حالا چرا ما دست به همچین کاری زدیم، هیچ دلیل خاصی ندارد. و تنها توضیحَش این می تواند باشد که به ما پیشنهاد شد و ما چشمانمان برق زد.
جایِ هیچ نگرانی برای کودکانِ عزیز و والدینِ آنها نیست. چون این اتفاقی نیست که برایِ "گروه بُمرانی" تکرار شود و ما قول میدهیم که آلبومِ بزرگسالمان را به زودی تمام کرده و به دستِ مخاطبینِ بزرگسال به لحاظِ سنیِمان برسانیم. و خلاصه برویم پِی کار و بارِ خودمان.
ولی فعلن آلبومِ "اتوبوس قرمز" تقدیم به همه ی کودکانِ ایران، از 3 تا 300 سال.
گروهِ بـُمراني

The Red Bus

Doo Doo Eskachi دو دو اسکاچی

شعله ای سینه سوز بر تمامی وجودم زبانه میکشد و اضطرابی از حد بیرون تنیده باهراس مباداها، جانم را به آتش میکشد ، ان زمان که یک لحظه تنها یک لحظه غیر قابل تصور خود را بجای ان مادران داعداری می پندارم که با بحرا ن‌های بس عظیم در فقدان فرزندان دلبندشان روبرو بوده اند و درد استخوان سوز شکنجه،زندان و اعدام عزیزانشان را چون زحمی کشنده بر جان و روح متحمّل شده‌اند و هنوز نیز از پای ننشته اند..روان محمد و عبدلله شاد. پ. ساعد 

محمد نوری - نمیشه غصه ما رو یه لحظه تنها بذاره

خونه ی مادربزرگه هزار تا قصه داره
خونه ی مادربزرگه شادی و غصه داره
خونه ی مادربزرگه حرفای تازه داره
خونه ی مادربزرگه گیاه و سبزه داره
  
کنار خونه ی ما
همیشه سبزه زاره
دشتاش پر از بوی گل
اینجا همش بهاره
دل وقتی مهربونه، شادی میاد میمونه
خوشبختی از رو دیوار سر می کشه تو خونه
 
خونه ی مادربزرگه هزار تا قصه داره
خونه ی مادربزرگه شادی و غصه داره
خونه ی مادربزرگه حرفای تازه داره
خونه ی مادربزرگه گیاه و سبزه داره

کارگردان: مرضیه برومند
صدای مادربزرگه: هنگامه مفید

خونه‌ی مادربزرگه - مرضیه برومند

کوچولو - حمید جبلی / ایرج طهماسب

شعر: حافظ 
 آهنگ و تنظیم: آرش نژادی
 پیانو،درام، گیتار ریتم ،گیتار باس : نیما کامکار
قانون: مینو قاسم پور 
 فلوت: ناصر رحیمی
 ویولن: همایون رحیمیان
ناظر بر ضبط : نیما کامکار

اثری از موسسه ی گنجینه ی هنر کامکار

Sina Sarlak - Be Tigham Gar Koshad

Sina Sarlak- Rah o Mah- Tar O Kamanche

Golnar

Norooz - Yoones Eskandari

Shams Langeroodi - Dar shab

Fereydoun Farokhzad - Dele Zaram

ای پریچهره بگو چرا نهان شدی
ترک من گفتی چه آتشی به جان زدی
روز و شب گریم به یاد خاطرات تو
راحت جان تو بودی عشق پنهان تو بودی
روزگاری دل به دام تو فتاده بود
همدم شب هام رباب و جام و باده بود
همچون پروانه به گرد شمع رو به تو
جام دل شعله ور بود گریه ها تا سحر بود
ناگهان بهاران خزان شد چهره ات ز دیده نهان شد 
ناگهان بهاران خزان شد چهره ات ز دیده نهان شد
ابر چشمم خون فشان شد
غم عشقت آتش به جان شد
ماه من ماه من

Sina Sarlak - Parichehreh

موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان

خونه‌ی مادربزرگه - مرضیه برومند

koodaki.org