این رویش میده بهار و نوید

[هردمبیل]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود و تیر
آهنگساز:منکر
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:محمدرضا فلاح
شعر:بهمن ۹۹

ببین گلم جوونی کردم پیر
من که کلا لنگم تو این هردمبیل
خودم از بهمن می کشم قلبم تیر
هم رنگ تو بود اون که ننگ تو بود
شکست شیشه ی عمرت و یه سنگ صبور
خواسته هات گمن توی نیازای شدیدم
جدیدا عزیزم میگی بی من اشک میریزی 
وانمود می کنم اون پیازا رو ندیدم
چه آشی واسم پختی
یه پیالش و بریز توی کاسه ی صبرم
پیاز داغ و بریز کف دستای سردم
تو خواب غفلتی چقد سخته تعبیرت
تحت تاثیرت بودم
هم بندت بودم هم همبندت 
از کوره در رفتی من تحت تعقیبت
کیف و کوک می کنم و ساز مخالف میزنم
باد موافق می وزه
وقتشه دلم و به دریا بزنم روی کلکای تو
الان پای تو
منه خام سوختم ما و جرمامون پای دار
خروسای بی محلن مرغای ماهی خوار
من که شیش میزنم تو رفیق شیشمی
حتی شیش تیغ کنم بازم تو بیخ ریشمی
بگو گلم ریخته کدومش کنار تختت
لخته خون من یا موهای لختت


نشسته غم روی این قلبِ تیره و تار
پریده رنگ از لب بوم این رخسار
جونم به لب رسید بم جون بده با لب هات
به دنیای تاریکم نور بده با چشمات
منی که از خودمم قطع امید کردم
شدم یه جون پیر  و خسته و بی رمق
بین این بیمارها
این همه تیمار دار
من فقط دنبال دست تو می گردم
دلت سیاه بود بیخود هی به دلم صابون زدم
که هرچی هست کنارش از همیشه آروم ترم
واسم مثل گل بودی،تا فهمیدم پوچی
با آتیش قلبم زدم تو بارون قدم


یادمه سرباز بودم بی بی می گفت پسرم تو شاه قلبمی
گیشنیزا رو پاک میکرد
یاد می کرد 
از اونی که رفته و خاطره م و خاک می کرد
می گفت دل نده به اون که از خشت اول کجه
چندتا آجر رجه
کج و معوجه
تنه لبه تیغه نَمه نَمه دیده
دیگه غمه همه گیره
الان پیک اوله
کُت تنشه اونی که رو به غم نده
یه روز همه کس خدا میشه اونی که بی کسه
عشق مقدسه
بی بی جون من بسه
نصیحت نکن
پیک شادی تو دور همی بود نه تو مدرسه
به تو یقین دارم به خودم مشکوک
چشام آب نمی خوره خودم مشروب
حرفاش کشک بود
یه وجب روغن داشت
آشی که پخته بود طعمش تلخ بود

Rokhsareh

08-Hardambil

[اهریمن_پایان]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: خرداد ۱۴۰۱


زبان زبانه کشید زمان رو به زواله
زیانه تازیانه 
زوارا در رفته
تاریخ یه سطل آشغالِ ظلمه پُره زباله
گشنه ها سیر شدن از چشم تر
سیرا میشن گشنه تر
ماشه میشه ضامن قدرت
رسانه مهلت می گیره
با تنی تمیز و باطنی کثیف
واسه تطهیر ظاهر ظلمت
عشق به قلب ما جلا بود
نقطه عطف ماجرا تو عمق درد مادرا
با خِفَت تو خواب غفلت عابرای برده
لالا لالا لاله های لالِ لای نرده
آزادی یه آمالِ مالامال درده
تو پاییزای زرده
نوید بهار و دادن خیره به زمستون
زندگی تیره تیرِ تو تیرِ
از سینه ی مادر تا سینه ی قبرستون
تومن گرفت قلاده جای پلاک
من، تو افتاد دو تا لاله روی خاک
عُشاق مشتاقِ آغوش 
کی میشه فرصت؟
قدرت به ندرت به عشق می داد مهلت
تو رکود عشق و خنده
با سکوت کر کننده ی درنده
اونی که کوتاه نیومد سر بلنده
نگو آزادی دوره گلم
دختر بهار بیا تا آغوش و خونه کنم
روی شونه هام مویه بکن موهات و شونه کنم
برای بوسیدنت گونه رو بونه کنم
پشت میله ی مژه حبس نگاه بی عشقت
دیده های خوشکلت و دیدگاه زشتت
وقتی معنی آزادی رو خوب درک می کنی
که فریاد آزادی بده حتی مردمک چشمت
زیر آوار غم میرم
آواره ای میهن
روزی که آزادی بشه آوای هم میهن
میشه پایان اهریمن



13 - Ahriman(Payan) [prod.faghan]

[عروس آتش]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: تیر ۱۴۰۱


رعیت من در چه حاله؟
تو عشق و حاله یا اشک و ناله؟
اگه اعتراضی بکنه بناله
کلِ وطن و می کنم دشت لاله
یه بوسه می خوام از این گونه ها تهش
بی غل و غش
چهره ی رنگ پریدش پریوش
میشی عروس من یا عروس آتش؟
من شعف و شیونتم
فرهادتم مجنونتم بیژنتم
خون روی پیرهن تن پیرِ
پینه بسته ی میهنتم
اهریمنتم
دوام عوام تضمین قَوامِ قُوام
تمام غمام مقامِ مقامِ مقامِ مقام
بقا رو می خوام
یه طرف زَر و زور و 
زن و زمین و زیور و
یه طرف شر و شور و 
شهر و شهید و شیون و
به رعیت میشه تحمیل
که ببینه تعلیم
که چه جور ترجیح بده که 
تقلید کنه و تهدید
نشه تنبیه و بگیره ترفیع
آزادی نه این ور مرزه نه اون ور مرز
دروغ محضِ دروغ محضِ دروغ محض
سکوت کن حوصله کن
فریاد نزن گِله کن
اولویتش نونِ نه آزادی شکم خالی و دل پُر
یا با اولین بوسه آروم می گیری
یا تو آتیش عشق من گُر می گیری


از اسارت در میام در نمیرم
تو آغوش اهریمن نمیرم
آزادی عشق آزادی عشق
غیر این به چیزی تن نمیدم


وقتی رعیت با یه قصه خامه
تو انزوا میون ازدحامه
چشم رو آزادی می بنده برای نون
این دیگه قرص نان نیست قرص خوابه
اوضاع وقتی میشه جالب
که تاریخ و نقل می کنه یه جاعل
جانبِ جناب و می گیرن
برای ارباب جابر
چی بهتر از جامعه ی جاهل؟
بشین به مرور تاریخ
کی مدال غرور و آویخت؟
گلوله ها ریخت خون و
رو سنگ فرش و خیابون و
جنون و جوب و
جنگ و جُرم و جنوب و جُور و
جوون و جون و
جهل و جبر هم جفت و جور و
افراط و افترا رکنِ اعتقاد دگمه
حکمِ عُقده نقره داغ میشن لقمه
یه نکته
تو تو وطن تو در توی توی غربت
کدوم و داری توی ظلمت؟
قدرتِ عشق یا عشقِ قدرت؟
حاکمیت با قاطعیت رو واقعیت
پا میذاره میشه از جامعه رد
آزادی حبسِ تو عمقِ نفس
توتیای چشمام تو قفس
امروز نبین از پُل رده خَرتو
فردا همین رعیت می گیره خِرتو
ترجیح میدم بمیرم
گونه هام و به چنگال گرگ نمیدم
از بوسه ی آتیش گُر بگیرن
ولی هرگز تو آغوش ظلم نمیرم


از اسارت در میام در نمیرم
تو آغوش اهریمن نمیرم
آزادی عشق آزادی عشق
غیر این به چیزی تن نمیدم



12 - Arose Atash [prod.faghan]

[کرخت]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: اردیبهشت ۱۴۰۱


چه خبر قاصدک؟
روی ساز نی لبک
رقص شاهپرک بود یا موی دخترک؟
یه باد تندم یه تندر
که تند در میرم از چشمای زلفا 
که میشه تند تر
خسته از مجادله م کجا برم؟
مجال دَم زدن نیست عازمِ مرزای مجاورم
قاصدک قاصد کدوم قصیده ای؟
غزل خدافظی رو بخون 
غریبه ای، قرینه ایم 
ما از کدوم قبیله ایم؟
با من همسفر شو
با خبر از خطر شو
اینجا عمرمون هدر شد
ترک من بشین ترک کن این دیار و
شعارای آزادی رو دیوار و
بلبل زبونیای طوطی وار و
قاصدک خوش خبر 
چشم تر به در خیره س
سوختن خشک و تر
راستی چه خبر از مرز پر گهر؟
وزیدم تا توی موی یارها برقصم
گفتن بیدی نیستن که با این بادها بلرزن
وزیدم تا از سکون دریا نترسن
گفتن ناخدا خودِ خداس بادبان و بستن
کی عاشق باد بود کی حزب باده؟ 
تو ازدحامه رفتن کی کرد نظاره؟
نَرَم می میرم 
طبیعت من با موندن در تضاده
قاصدک از آزادی بی خبر می مونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


با هر جوانه کشید نفرت زبانه 
زمانه خبرِ آزادی داد با هر ترانه
تردید تو تردد بود بین دو راهی
موندن انگیزه می خواد و رفتن بهانه


بادِ توی باده توی بادیه رفتن تو عادیه
خبر به آبادی ما هم میرسه 
آگاهی آغاز آزادیه
شروع شادیِ آتیه
من می خوام بمونم 
از آزادی بخونم
توی این زمونه هر کی بهونه داره نمونه 
نمونه ش تو که عاشقونه 
سمت لاله های واژگونه 
همجوار خونه داشتی آشیونه
هربار گریخته باد افسار گسیخته
رخنه کرده لخته روی برگای کرخته لاله
نصیب آبادی نشد نسیم آزادی
باد تو بوی توی جوی سوی 
کوی موی روی شونه ی معشوقی
به بادیه مشکوکی
پر کنده فرتوت
بند بندِ بدنمون در بند بند بود
مرز پر گهر یه گربه گنده
با چنگِ گرگِ روی گُرده با حُقه
تشنه ی جرعه ی آب 
گشنه ی یه لقمه
هزار ساله مُرده
وسط کشتار به عشاق یه هشدار داده بودم 
از آخرین بوسه روی گونه
به کفشدوزک و علفی که می زدش جوونه
به مریما و لاله های رو طاقچه ی خونه
گفته بودم با کوشش به گوشش برسونه
خبر آزادی یه روز میرسه به خونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


با هر جوانه کشید نفرت زبانه
زمانه خبرِ آزادی داد با هر ترانه
تردید تو تردد بود بین دو راهی
موندن انگیزه می خواد و رفتن بهانه



11 - Kerekht [prod.faghan]

[جوخه]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: فروردین ۱۴۰۱


هوا دود و مِه رو به رودِ دِه رفتن
روز و طی کردن توی دی
جرثومه ی عار
سرجوخه پپش جوخه ی دار
زیر چنارِ کِنارِ کُنار
بی گدار زدن به آب زلالِ زلالِ زلال
سربازا به صف یه اسلحه دستشون
ترس و می بینم تو قلب شکستشون
لرزش دستشون ارباب پستشون
مامور بد اخلاق
حناق با یه پوتین براق
مامور و معذورم سرجوخه ام
نزن سرکوفت به من که سرکوبگرم
میده مغزه رد 
حرفام محض اطلاع میده مزه بد 
تلخه معذرت
ترجیمه منفعت به منزلت
در و پنجره ت وقتی بسته باشن
یا مرز و رد کن 
یا سیاهی میشه همه منظره ت
هوا سرده طوفان میاد برف و بوران
منم مرد دوران بگو گرگ گردان
سهم قربان میشه صد گروگان
تا از سرجوخه بشم سرگروبان
سرکوب شیرینه جوخه خوب می دونه
مثل اولین بوسه روی گونه


شهر شد شاهد شهوت شیطان 
شنید و می شد شریک جرم
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن
ظالم و مظلوم ملزوم همن 
تو شبیه منی من شبیه تو
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن


سرجوخه سرکوبه سهم قربان
با سرهنگ و سرگرد و سرگروبان
امروز تنم رو سنگ و کلوخه
میشه فردا نوبتت سرجوخه جوخه
شاه واسه سرباز رخ می گیره
و زیر سم اسب اُخت می گیره
تن تن داده به تن پوش جنگ
غنیمت خریت تو بقچه میره
مهره ی سوخته ای پره حقه ای 
عقده ای طعمه ای لقمه ای 
ارباب تو رو ریز می بینه نقطه ای
دستای خونیت و بشورشون
به خاک کشوندشون تو شب شومشون
من و کشون کشون برده قشونشون
نشون به اون نشون 
که من عاشقی رو دادم نشون بشون
سربازا تو طول تاریخ
تو ارض تاریک
تا بیخ ماشه رو کشیدن تا نشن توبیخ
عرق عرق دود
ارباب عنق عنق بود
همه جا قرق قرق بود
از گلومون قلپ قلپ قلپ قلپ خون
سرجوخه تشنه ی خون هر جوونه
منم اولین بوسه روی گونه


شهر شد شاهد شهوت شیطان 
شنید و می شد شریک جرم
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن
ظالم و مظلوم ملزوم همن 
تو شبیه منی من شبیه تو
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن


و تو دختر بهار زلفا
قرار و ملغا بکن 
که طعمه شدیم واسه گرگا، قربان
بانو بی من بهانه نگیر
بهای امید بودن بوسه رو گونه ها
از خون جوونا لاله دمید
این رویش میده بهار و نوید
می خواستم قلبت و از ته قلب
بوسه رو گونه ی رنگ پریده ت
ولی آزادی داره اولویت
بودی تو بند جسم
بانو تله س طلسم
یه معادله ی دو مجهولی
هر جا که محرومی باشه 
تو علتی معلولی
جابری مجبوری
سکوت می کردی چیزی نمی گفتی
یعنی شریک جرمی جبر و پذیرفتی
با یه تشبیه 
وصال تو حصار و بکنم تشریح  
تا بدی تشخیص که چیزی تهش نیست
فرضا که وصاله 
که رو لباشون لبخند و میاره
مرغ عشقی که در بنده دوباره
عشق و داره آزادی رو نه
صد نسل بعدش فرزند حصاره
عشق و آزادی حقِ هردومونه
مثل اولین بوسه روی گونه


شهر شد شاهد شهوت شیطان 
شنید و می شد شریک جرم
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن
ظالم و مظلوم ملزوم همن 
تو شبیه منی من شبیه تو
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن



10 - Jokheh [prod.faghan]

[احاطه]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: آبان ۱۴۰۰


من اشک مریمم لاله ی واژگونم
از قطره های خونم
درونم جوون جوونه زد
کارد به استخونم
نیمه جونم
زخمی جنگم
از جنس فشنگم
تو جوخه ی مرگم
سرجوخه ی ننگم
من و با داس می چیدن
می دیدم که تو خون می غلتیدم
ترسیدم از فریاد لبریزم
چون لاله ام صدام و نشنیدن
پُره فریاد بودم آه و ناله
تا سکوت کردم گفت لاله لاله
حق انتخاب می خوام راه چاره چیه؟
چاره داره؟
حق انتقادم ندارم مثل حق انتخابم
من گل برعکسم تو عکس گلی
من تو دامن صحرا تو دامن زلفا
دو تا خسته بریده دسته گلیم
باید باخت و بپذیریم بس بکنیم
تسخیرمون کرده
من و تو تقدیرمون جبره
هر کی رسیده تحقیرمون کرده
گاهی گل بودن تصویر یک درده
اگه خار بودیم خوار نبودیم
خاک نبودیم
نمی سوختیم خام نبودیم
خودم تعیین کنم آزاد باشم 
نه هر شب احاطه ش باشم
جای خونه تو دشت دراندشت باشم
خوش ندارم دلیل خنده ش باشم
می خوام جای اشک مریم خون سیاوش باشم
اگه حق انتخاب داشتم دست کم من
خنده ی غنچه بودم نه اشک مریم
شاید می شدم یه شاخه گل موفقی
بگن تو مریم مقدسی
خانم خوبه خونه چه دختر مودبی
دل باخته ی گلخونه محمدی
مقصریم هر دومون معذبیم
یه روز عاشق می شدم گل عروس می شدم مجلس مجللی
زندگی تو گلدون مکعبی
جوونه می زدم شکوفه می دادم
اسم دخترم و نرگس محمدی میذاشتم
چه رویای مرتبی
اتحاد انتقام از انتخابای اشتباهمونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


آزادی آزادی آزادی
حق انتخاب و به ما دادی
مازادی آزاری با زاری
زیر زور کدوم ظلم وا دادی


من تصویر گل همیشه بهارم رو دامن زلفا
تقدیرم و به کلیشه دادم تو دالون دنیا
تو زوزه ی گرگا و
سوز یه گلبانگ
مجبورم زاده ی جبرم
مجروحم حاصل جنگم
مجنون و مجذوب قلب قشنگم
این زمستان را نبین 
ما هم یه روز بهاری داشتیم
روی طاقچه اقتداری داشتیم
ما ز یاران انتظاری داشتیم
چه خیال خوش خیالی داشتیم
یهو دیدم تو دی ماه قلبم گیر بود
یخ زده دلم از بس غمگین بود
این زن گیرِ زنجیرِ سنگین بود
منی که کل سالم فروردین بود
منم حق انتخاب نداشتم
به باغچمون اعتنا نداشتم
خیاط بهم حیات داد
به باغبون اعتماد نداشتم
توی باغ نبودم وقتی که می چید
باغبون می دید
تصویر گلم رو دادم چین چین
پس من و پس زد قلبم و پیچید
منم به زلفا هدیه دادن
اتفاقا منم مثل تو ندارم حتی حق انتخابم
اعتقادم اینه منم مثل تو زاده ی انتقامم
یه پارچه خانم بودم
آروم بودم
عاشق رعد و برق و بارون بودم
خیاط به دردم دامن زد
آخ که چقد نادون بودم
یه گل روی پارچه ی ابریشم
خشم شب پُره تشویشم
تشنه ی چشمای ابری شم
روی گلبرگ تو خون کیه؟
فصل کوچ کیه؟
نگفتی معنی جوخه چیه؟
سرجوخه کیه؟
پاهام زنجیره تو دست تقدیر
تاثیر تلقینه شرط ببندیم؟
که درگیره تحقیره قلب غمگین
ناز و غمزه کردیم
غم و قبضه کردیم
یه خروار درده انباشته م
حق انتخاب کاش داشتم
این رویا خوشکله مثل زلفا
من و برداشتن توی باغ کاشتن
آزادی سرخ ترین انتخابمونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


آزادی آزادی آزادی
حق انتخاب و به ما دادی
مازادی آزاری با زاری
زیر زور کدوم ظلم وا دادی


09 - Ehate [prod.faghan]

[هزارتو]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: فروردین ۱۴۰۱


پیچک پشت پنجره ام
منظره ام
چنبره روی حنجره ام
توی چنته ی من
خنجره جنگ چمباتمه زده تو پنجه ی غم
شیفته ی زلف زلفا پیچ و تابش
شراب نابش
چهره ی بی نقابش
وصف حالش 
چشم و ابری می کنه به قصد بارش
بی تو لب پرتگاهیم
موج می زنی انگار لب دریایی
تو بلند تر از صد تا شب یلدایی
این موهای دم اسبی سمندِ کمنده
لوندِ بلنده 
تا می تازونی چارنعل
میری زیر چارقد
ماه شب چهارده
قمر در عقرب 
قدم قدم اومد عنر عنر بَه
پره پیچ و تابی عین فنر فنر 
داری روی قمر اومدی تا روی کمر
خبر نداری خطرِ خنجره 
دمغ شدیم همه بی رمق
تو اون ور مرز منزوی
من این ور خودزنی
خورد زمین تا هوایی نشه 
ملزمیم به موندن 
این مرزای منحنی شدن معضلی 
تو اون ور شیشه من این ور شیشه
چرا هیچکی حریف شیشه نمیشه؟
میشه کلیشه فریاد آزادی
به دست ارباب قلاده ها دادیم 
مرزه بی نظمِ پر گزمه 
عزم و جزم کرده واسه فرارِ مغزا
من و تو میشیم اولین فرار قلبها
میشه غما تلمبار می ریم کلی کلنجار
این قانونمه چنگ می زنم توی تار موهات
میشه یه سمفونی بهتر از موتزارت
می پیچم دورت تنگ تر شده عرصه
تُره ی تَر قلبم رو یه لحظه
ببین با موندن تلخ تر شده مزه
راه آزادی در رفتن از مرزه
من این ور تو اون ورش
می ارزه غربتش به حسرتش
بیا شونه به شونه م تو رو بکشم شونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


بپیچم بپیچم بپیچم
به خودم تا رشد کنم قد بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
نسخشون و بپرم پر بکشم
 بپیچم بپیچم بپیچم
روی خط قرمزا خط بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
دنیام و بدون مرز بکشم


من زلفای زلفای زندونیه ظلم و بی اراده م
شراب نابم
نه توی باده م نه توی بادم
بی استفاده ام
یه مرز باریک باریکم
توی پستوی تاریک تاریخم
اجباری به چارقدم چارمیخم 
پیچک این موی بی جون منم 
دارن چِک می کنن 
با چَک زیر لچک من و کشوندنم
پیچکا فقط فکر پیچوندنن
بی چشم و رو 
مویه می کنی و می کشی مو
تو مو می بینی من پیچش مو
کی از دست این مرزا من راحت میشم؟
این ورش اسیر جهالت میشم
اون ورش وسیله ی تجارت میشم
در میرم درگیر حقارت میشم 
زخم خورده ی شیشه عین نیش ماریم
مرزای دورمون و می شماریم
اینقد درگیر مرزای بیشماریم
انگار اعتیاد به شیشه داریم
تا زبان ساکته و بیان صامت 
مکان ساقط می کنه آزادی رو 
اینو زمان ثابت کرده
که هستن سران سارق 
قرنها وطن توی قصاص و حصار بود
مرزا خون و مکیدن مثال یه زالو
تو این هزاره هزارتا هزارتو 
مرزی که بسته بود توی کارزار
توش پرواز نکردی زدی بال بال
سینه داغدار آرزوها همه تارمار
چه فرقی داره شیشه یا سیم خاردار؟
اگه تنگ تر بشه عرصه 
مزه تلخ بشه لحظه لحظه
نه بحث بزمِ نه رقص و بذله
گزمه گز بکنه توی مرز بسته
عصرِ حصره هم وطن دسته دسته
بره به سمت مرزی که نظم محضه
حالا وطن کدوم ور مرزه؟
آزادی تو دسته مرز بسته بوده 
آخ آخرین بوسه روی گونه


بپیچم بپیچم بپیچم
به خودم تا رشد کنم قد بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
نسخشون و بپرم پر بکشم
 بپیچم بپیچم بپیچم
روی خط قرمزا خط بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
دنیام و بدون مرز بکشم



07 - Hezarto [prod.faghan]

[حریم]
کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: شهریور ۱۴۰۰

توی خونه ی تاریک و نمور
اونجا که نمی کنه هیچ کسی عبور
کرور کرور غم میشه مرور
ظلم میشه ظهور و
له میشه غرور
یه عجوزه عبوس و چشم کبودش
یه ورد همیشه اون ورد زبونش
زندانبانه نیست عشقی درونش
واسه یه دختر با قلب صبورش
از آسمون توده ی پر بار میاد
رعد و برق از شرق و غرب قلع و قمع می کنه
هر دفعه ارباب میاد
صدای زوزه ی گرگام میاد
می شد فقط در وقتی باز باز
گوژ پشت نسناس
وارد بشه یه داس داشت تو دستاش
وای چه چهره ی زشتی
یه کت مشکی
پیرهن زرشکی
با یه کلاه پشمی یشمی
بوی عرق تنش و عرق کشمش
یه خط عمودی زیر افق چشمش
گاهی به عجوزه سر میزنه
میگه زلفای زلفا سهم منه
چند پیک بخورم به غصه ها بخندم
اینقد گشنه م می تونم دنیا رو ببلعم
نمی چرخه واسه من چرخ گردون
باچنگ و دندون من سرپا موندم
صبر ایوب ندارم دست بجنبون
روی میز می چرخونم هی درب قندون
حوصله م سر رفته دست کم زود
اون دبه انگور بیار 
تا بشم من مست و شنگول
چه خبر از اون بچه ننه؟
همون که غرق غمه
همون که نمی خواد باشه سر به تنه من
همون که سهم منه
عشق و از من دریغش کرد
دیدم که نمیام به دیدش من
تاقافیه رو باختم ردیفش کرد
تونمیری قد کویر تشنه م
تالب به آب انگور می زنم
بگو مطربا بیان تنبور بزنن
پره درده سرم
چند پیک می خورم بعد میرم پهلوش
اون دختر ولد چموش
که همیشه بوی گلپره گلوش
دلدارم دامن گلدار و بپوش
با چین چینش
شدم اسیر صورت سیمینش
میاره اون هر دفعه بهونه
واسه اولین بوسه روی گونه

دست رنجمون رنجیدنه
جنگیدن با جبره و جهل همه
غیر غم کی به ما سر میزنه؟
این خونه حریم امن اهریمنه

پله ی اول و بالا میره
پاهام یخ زدن دستام بی حس
پله ی دوم و بالا میره
زیر فشار داره میشه قلبم پرس
پله ی سوم و بالا میره
دارم بالا میارم من از استرس
پله ی چهارم و بالا میره
خدا خودت به دادم برس
پله ی پنجم و بالا نمیره و کله پا میشه
پخش و پلا میشه
از نو پا میشه
پخش و پلا میشه
از نو پا میشه و
پخش و پلا میشه
کف بالا میاره کف خونه
تگرگ میزنه تگری میزنه
اینقد زمین خوردم 
که اشتهای هوا خوردن نداشتم
توانی واسه ی بردن نداشتم
لاکردار غیر تو من که دلبر نداشتم
یه لحظه ازت چشم برنداشتم
زلفا زل میزنه توی چشماش
توی اوج خشم باش حرف می زنه
از جامون جم نخوردیم
آزادی واسمون جرمه
به دستورت مردک آسمون جل
چقد چهچهه تو چنگ چارچوبای چوبی
سرفه پشت شیشه های دودی
هی ببین لعنتی 
من دامن گلدار نمی خوام
سرخاب سفیداب
نمی زنم واست ارباب نمی خوام
من بات نمیام
بدم میاد از صورت کریحت
سیرت کثیفت
طینت خبیثت
نیت پلیدت
عشق نمی دونی چیه رد شو از من
من واسه ی تو چند می ارزم ها؟
عشق و من تجربه کردم
گوژ پشت زشت نی در خور شانم
اشک خشک شه عشق نی قر بدم هر دم
هقهقام و قرقره کردم
این قلب غرق غم بارید
فقط می خوای از پرده پرده برداری
روح من پرپر شه پرت شه گهگاهی
چشمام تر تر شه تلخه درد داریم
طعنه میزنه 
چشم از تنهایی تره
قلبم و نمی خواد طالب تنه
مرتیکه فکر کرده مالک منه
نصیبت دیدن مرگ هر دومونه
با اولین بوسه روی گونه

دست رنجمون رنجیدنه
جنگیدن با جبره و جهل همه
غیر غم کی به ما سر میزنه؟
این خونه حریم امن اهریمنه

بی پدر تو بی مادر بودی
از کل شهر زیبا تر بودی
از جام جم مینا تر بودی
از این عرق گیرا تر بودی
مست صورت ماهت شدم ابروی هلالیت
عرق شرمت موهای شرابیت
هیچکی نه نمیگه مَردم یه بَرده ن
جز تویی که می دونی دردم رو قطعا
تویی درد قلبم دردت به قلبم
پس دور بر ندار دورت بگردم
اینقده گذاشتم لیلی به لالاش
اگه بُر نخورم باش 
بَر می خوره خانم به تریج قباش
لاله ها رو داشت جای خون تو رگاش
با دخترا حرف نزن اسباب شر میشی
از راه به در
منم ارباب شهر
حرفی نباشه روی حرفای من
بگو چشم جای نه
آزاده دارای سیرت زشتیه
شادی مثل دُمَل چرکیه
از رویا بدم میا زیادی عشقیه
جامعه عاشق پیرهن مشکیه
چهچهه ممنوع
قهقهه ممنوع
دیدن زلفات تو منطقه ممنوع
همینه که هست این منطق من بود
منطقی هم بود
تو چین و چروک دامن چین دار
دل بده دل بِبَر دل نکن دلدار
قربونت برم رفت کل رویام به گور
غر نزن قر بده بله قربان بگو
دختر و چه به این حرفا
مثل کبک باس سر باشه به زیر برفا
گفتم بمیر بگه هر چی که تو بگی ارباب
حرفم سند باشه امضا بکنه
من و اغوا بکنه
توی جمع بودن و منها بکنه
من و ارضا بکنه
من امر بکنم اون اجرا بکنه
عشق جگر شیر می خواد و شکم سیر
نه یه دل پیر که کرده تو سینه گیر
ناله های آسمون و شنیدم
زجه های مردمون و
بدون تو قدر قطره های خون و
چیدم لاله های واژگون و واست
با رعیتای نیمه جون و
کی تاوان چشم خیس رو میده؟
رویا ببافم با موهای زلفای گیس بریده
با زور بر می دارم هر چی بینمونه
واسه اولین بوسه روی گونه

06 - Harim [prod.faghan]

[میوه ممنوعه]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: شهریور ۱۴۰۰


واسه دیدنت اومدم دارم بانو حراس
دل گاه می گفت کاوه از کاه کوه نساز
آوازه ی آوازت و از برزن شنیدم
آواره ی آواره ام برزخ رو دیدم
یه چشمه عشوه بیای چشمات و عشقه
زشته این تشنه رو بردی لب چشمه
بانو موهای دم اسبیت رعشه به تن رخشه
نقش چشای خمارت من و کرده نشئه
وقتی موهای آشفتت چیره بشن به نظم
کشیده بشن به حصر
با بزم رزم کنم واسه قلب تو قد
قصر پادشاهی بشه ملکه ی ذهنم 
که سیب سرخ لبای تو میوه ی ممنوعه س
عصبی بشم و عصیان بکنه
باز باد بوزه و موهات طغیان بکنه
منه مرد میدان و حیران مژگان جیران بکنه
با کنده های گنده 
یه کلبه بسازیم ما با هم روی نوک قله
تو دل بدی من قلوه
تلخ نمیشه کامم با شور شیرین آتیشمون تنده
زرنگ و زبده
بذار گرگا بدن و بدرن برن
بازم گلها بخرم ببرم بدم
خودت زلفا
لبات شیرین
چهره ت مهتاب و
چشمات شهلا
پس تو قد تموم دخترا زیبایی
گیر دادم به چشمات چون داری چشمای گیرایی
وقتی لبخند می زنی چه ژکوند زیبایی
چه صدا و سیمایی
من سیراب از سرابم میام سمت این می خونه
تشنه ی اولین بوسه روی گونه


عشقی که گرفته تصمیم به تسکین
مردی که شده درگیر تصویر
دختری که شده تسخیر و تسلیم
غمگین غمگین غمگین غمگین


من نحسم حبسم توی بدن خویشتن
خوده عدد سیزده م
هیچ وقت برنده نیستم
یه بازنده ی ذاتی
عاصی 
تو دست یه بیذات
با داد و بیداد
جواب گریه هام و می داد
بیخال من شو تو رو به جون عزیزات
من منتظر شاهزاده با اسب سفید
تو سوار خر مراد اومدی می کنه گیر
تو گل بعیده نوید بده یه روز جدید
کلی درد شدید دارم
که کسی ندید
عین خوره خون و مکید
من دختر بهارم ها نگی نگفتی
خاطر خواها دارم ها نگی نگفتی
حبس انتظارم ها نگی نگفتی
از چشم میفتی اگه نادیده گرفتیم
با تو حال بحث ندارم
آیه های یاس
پس ترس نحس طلسمم دست و بال و بست
نمونده چیزی واسه بزم
رقص بکنه موهام
تو حافظ من بشی و سعدی بخونی برام
من به پای تو بایستم 
تا تو بشینی به پام
با آوازم عجوزه میشه آزرده خاطر
طلسم و باطل بکن تو مرد عادل
تا بدم به قلب تو دل
حبس مکانم الان هم توی این زمان
اصلا چیزی که عیانه رو چه حاجت به بیان
با تو گلستان میشم درون بوستان
بی تو قرن ها غرق وسط قرون وسطی م
گیر گروه گستاخ
غم و درونم انداخت
حتی پیچک پشت پنجره من و می پیچونه
تو اولین قرار اولین بوسه روی گونه؟


عشقی که گرفته تصمیم به تسکین
مردی که شده درگیر تصویر
دختری که شده تسخیر و تسلیم
غمگین غمگین غمگین غمگین



04 - Mive Mamnoe [prod.faghan]

[گلاویز]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: اسفند ۱۴۰۰


یه سرزمین بود یه روز بهترین بود
قرص ماهی بود و مه جبین بود
زمستون اومد تقدیر مرزم این بود
کلاه سرمون رفت وای چه بهمنی بود
رویا آزادی بود 
شادی نبود
نشاطی نبود
فریاد آزادی نبود
آبادی تو آبادی نبود
خاموشن مشعلا دار می زدن 
توی چشمای یار کور سوی امید و
رعیت مشغله دار بود نه مشغول کار
شور عشق و می کردن شوره زار
بین این ظلما
یه دختر زیبا
با دامن دیبا
موهای دم اسبی و رنگ شرابی به نام زلفا
داستان زندگیش نمایش غم
موهای دم اسبیش در حال شیهه ن
چشماش خیس تر از کارون تو بارونه
لباش سرخ ترن از انار شیوند
مایوسِ محبوسِ تو دست منحوسِ
عجوزه که دست بوسه ارباب دیوثه
توی قلب بی حس از جنس فلز
رویا رو کشته بودن با وِرد و طلسم
صدای درشکه چی میاد
تو مشتش چی میاد؟
بجز داس و لاله های واژگون
از اون چشمای درشتش چی می خواد ها؟
یه فردِ فربه شهر و برده کرده
قدرت و مزه کرده مرز و قبضه
با صد تا نرده
گوژپشت غرقِ قرق
چهره ی عنق داشت
دست ضمخت
تا روزی که فریاد تو حنجره بمونه
رویاس اولین بوسه روی گونه


سکوت سقوطه یه خائنِ بی شک
فردا فریادا مخابره میشن
دم به دم در به در بزن درد و دم
یه روز رویاهامون خاطره میشن


من دختر بهارم اشک رو گونه م
عاشق آواز عاشقونم و لاله های سرخ واژگونم
چرا بوی خون میدن دلیلش و نمی دونم
سکوت شد معنای آبرو
سرخِ آب رود
عابر بی آب و نون
شد تو آبادی آزادی آرزو
تو حصرم ندید من و
آزادی از دستم پرید
رویاهام دارن میدن عشق و بِم نوید
شاهزادم یه روز میاد با اسب سفید
مرد رویاهام چارشونه س
پا پیرهن چارخونه س
چاق و مست نیست
نمی گیره چاقو دست
بی برو برگشت و
زانو بزنه تقدیم کنه حلقه ش رو
تو کوی غم اشک و
بِکَنن با تیشه پُرن از خشم و
فرهاد بیستون و اون کوه منگشت و
بگو مگه از شیرین من کمترم؟
اگه نگه چی شنید از حنجره م
لکه رگه خونه شکست پس پنجره م
نمی تونم از این قصر قسر در برم
توی رویام من میشم عروس و محو میشن
وقتی رد میشم من توی سطح شهر 
شب به شب
شیفونم از جنس ابریشم
آزاده رویا شادی میشن ساقدوشم
پاک می کنه رویا اشکامون و باز
گاهی عشق با یه نگاه س که اشتباه ماس
آدما کوه عُقده ن با اشتهای باز
شنیدن دوستت دارم فقط پژواک صداس
قول بده غر نزنه و قدرم و بدونه
راضیم به اولین بوسه روی گونه


سکوت سقوطه یه خائنِ بی شک
فردا فریادا مخابره میشن
دم به دم در به در بزن درد و دم
یه روز رویاهامون خاطره میشن


خس خسِ سینه از داد
خش خشِ برگا در باد
از یاد نبر منم ارباب
الان پچ پچ رعیت و خفه می کنم
تا فردا نشه فریاد
عجوزه عروس عروسکم کو؟
همون که همیشه ور دلم بود
عروس ملوسم نداره کمبود
عبوسِ یه بوسه نداد به من زود
وقار نگاش
امان از لباش
فغان از صداش
نستعلیقن اون خط چشاش
دل تو جنگ با چشمای بی وژدانش
میره پیکارش
میره پیِ کارش
زخم خورده از تیر تیز مژگانش
عجوزه بش بگو رویا نباف
گاف نده لاف نیا
عشق زیر نافه نه رو قله ی قاف
صبح تا شب فقط اراجیف
گلاویزیم برا هیچ
من و پیچ نده میره سرم گیج
خشم بود و اشک بود و غوغات
من بودم 
معشوقه مشروب موهات‌
کم بودم 
مشغول مشغله رویات
نیست مردی که از من فرمان نمی بره
هیس دختر که فریاد نمیزنه
خیس چشمی که عشقم و نمی خره
اگه با من هیچ نبودش میلی
چرا فقط دل من و می شکنه لیلی؟
لاله فریاد نزده پاسبان داره
خیلی آسان آره از آسمان داره خون میاد
داس تو دستم داستان داره
رعیت واسه رویا می پوسه توی گوره
دوره اولین بوسه روی گونه



02 - Galaviz [prod.faghan]

[اهریمن_آغاز]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: اسفند ۱۴۰۰


پر کشیده بود آزادی از میهن
قدغن بودن آوازا تقریبا
بهت زده بودن آبادی امنیت نداشت
شده بود آغاز اهریمن
جُرم میشه جَنَم
خُرد میشه خِرَد
می شکنم خورد تیشه تنم
جاودانگی ترس آدم از عدم
عالَم از عَلَم کردن جهل جنگ می خواست 
یه قدم عقب نرفت
قدم قدم افتاد قلم از قلم
تا بودی تابیدی
آزادی رفتی چه تاریخ تاریکی 
آخه اخته کردن اختر و
اوردن تو دخمه دخل دختر و
کردن ظالم و مظلوم خوب جور در و تخته رو
کوچه های ایذه گلاویز پاییزین 
تو عزلتین فقط
مردات خسته ن ندارن قدرت نبرد
دخترات حبسن توی سنت غلط
مغلطه فقط
توی کدوم قرنین؟
تو خون کی می غلتین و غرقین؟
قلبامون تحقیر و غمگین
تو عصر یخبندان دستامون قندیل‌
دختر بهار دستات و برسون
دارم یخ می زنم من وسط زمستون
این بساط طلسم بود
آزادی نیازه یا واسه تو یه حس بود؟
تن که جنس زن می گرفت می شد
خون بهای غم
موهای تو بود و مویه های من
روسری با تو سری رو مویرگای زن
ارباب کماکان تو کمین زمینه
همیشه همینه 
رئیس قبیله قوی و وقیحه
رعیتم که مست عرق جبینه
تو خروارا خرافه و دعوا و مرافه
می بافه کلاه واسه ی رعیتا کلافه
میشن بیخیال منابع و منافع
خام و خر میشی
تو خواب خرگوشی
رد میشی توی خون لاله غرق میشی
آزادی تو رو کجا بو بکشم؟
واسه چهره ت چشم و ابرو بکشم
چَشم روی چِشَم 
یه روی خوشم بده محو تو شم
چقد مویه بکنی من مو بکشم؟



10 - Jokheh [prod.faghan]

Mahmoud

Recent comments

User 314926527

masloko23

masloko23

masloko23

Related tracks