33 Pol Ta Asheghi - Maziyar Sadeghi - Flora Abbas Nejad

Song of the End Time

Arame Djan

Arame Djan - Masoud Arzanlou

Swing Me to Your Song

Hymn(feat. Antonio Licusati & Habib Meftah Boushehri) - Manushan

The Wind Up Merchant

مصاحبه مشترك با مرتضي محجوبي و رهي معيري

Negare Man Single

Shamsedin Ghazi - Negare Man     شمس الدین غازی - نگار من

Saʻid Hormozi, Setâr 2
Publish Year : 2003
M. CD 106

Saʻid Hormozi, Setar 2

Avaz-e Afshari/Saʻid Hormozi, Setar 2

Pishdarâmads and Rengs
Publish Year : 2000
The Advavced Shanâzi Radif 
Ali-Akbar Shahnâzi, Târ
M. CD 53

Pishdaramads and Rengs

Reng  Esfahan/Pishdaramads and Rengs

هوشنگ گلشیری آخرین داستانش، «زندانی باغان»، را می‌خواند. پس از قتل‌ها مطلبی برای نیویورک ریویو نوشت و از این داستان هم گفت: از مهرماه تا هم‌اکنون فقط یک داستان کوتاه نوشته‌ام: زندانی باغان. خواب دیدم. عصرهنگام بود، یکی از همین روزها که به دفتر مجله می‌رویم. ما، هر چهارنفر، من و همسرم و دختر و پسرمان، بر سراشیبی کوهی خانه داشتیم و در زیر نور ستارگان شام می‌خوردیم. یکی شبیه همین‌ها که در پراید سفید نشسته‌ بودند آمد، به گرد ما گشتی زد و زیر و بالای هر چیز را گشت و رفت. باز یکی دیگر آمد و من در خواب با او همپا شدم که: ما که چیزی نداریم. نه عرق خوریم و نه اهل هر فسق و فجور دیگری. این یکی کامله‌مردی است. می‌گوید: چرا چیزی کف دست آن جوان نگذاشتید تا راحت‌تان بگذارد؟ در همان تاریکی‌ها از پله‌هایی پایین می‌روم و جوان را پیدا می‌کنم. با او همپا می‌شوم تا می‌رسیم به جایی که بی‌شباهت به دادگاه انقلاب نیست. در همان خواب وقتی سرم به تیزی درگاهی می‌خورد، جوان می‌گوید: مواظب باش. از این به بعد مطمئن نیستم که خواب است یا داستانی که نوشته‌ام. اما از تجربهٔ بازجویی‌های مکرر استفاده کرده‌ام. این‌بار در این بازجویی همه سخن از صحنه‌هایی است که نوشته‌ام که اینجا اعتراف کرده‌ای که فلان کرده‌ای و آنجا بهمان. بالاخره هم بازجو یا شاید قاضی ـ که اینجا رسماً یکی نقش همه را، از بازپرس گرفته تا دادستان و قاضی، بازی می‌کند ـ از صحنه‌ای می‌گوید که در کتاب‌های من نیست. این حادثه دیگر یکی از واقعات خود قاضی است که انگار می‌گوید تا من بنویسمش تا از آن من شود، و او دیگر گناهکار نباشد. این داستان به خارج فرستاده‌ شده و در برلن به آلمانی خوانده‌ شده. ظرف‌ها را می‌شویم و اگر دانهٔ برنجی هست بر هرهٔ پشت شیشهٔ پنجره می‌ریزم. بالاخره برای آخرین بار پنجره‌ها و درِ رو به راهرو را بررسی می‌کنیم و می‌رویم به اتاق خواب. همسرم چیزی می‌خواند و من هنوز کتابی به دست نگرفته، می‌فهمم که چشمم دارد سنگین می‌شود. حتی می‌ترسم که دست دراز کنم و بر پوست سفید گردنش بکشم. اگر صداهامان را ضبط کنند چی؟ می‌بینمش که قرص تپش قلب می‌خورد. می‌خوابم و صبح باز ـ آفتاب نزده‌ ـ بیدار می‌شوم. دوست جوان زودتر بیدار شده. از صدای نوک پرنده‌ها بیدار شده. تا چای درست کنم خورشید هم طلوع می‌کند. قرص سرخ خورشید چه شکوهی دارد! همهٔ شهر تهران از این بالا پیداست. باز روز دیگری شروع می‌شود، باز اگر بیرون برویم و مثلاً از خیابانی بخواهیم پیاده برویم، چپ و راست نگاهی می‌اندازیم. رهگذران به نیم‌نگاهی می‌نگریم. اگر در خانه بمانیم باز تلفن دوستان شروع می‌شود، یا کسانی که می‌خواهند تلفنی مصاحبه‌ای بکنند، مثلاً بی‌بی‌سی و یا رادیو فرانسه. گاهی هم دوستی از خارج است که بیشتر چک می‌کند ببیند زنده‌ایم یا نه. در تشییع جنازهٔ مختاری ناگهان متوجه شدم که هر جا می‌روم حلقه‌ای از نویسندگان جوان گرد بر گرد من حرکت می‌کنند. یعنی در میان جمعیت هم خطری تهدیدمان می‌کند؟

زندانی باغان

Zayandeh Ghoor

ruby

نخفته ام ز خیالی که میپزد دل من/  شجریان /

Avaz-e Afshari/Saʻid Hormozi, Setar 2

Mahoor Institute of Culture & Arts

Related tracks