«ای رفیق» درحاشیه‌ی یک زندگی حد فاصل سال‌های ۹۶ تا ۹۸ ساخته شده است و برای من تداعی‌کننده‌ی تصاویر و افراد بی‌شماری است؛ هر بار که برای کسی پخشش می‌کنم احساس سنگینی می‌کنم، منقلب می‌شوم و مضطرب،‌ اضطرابی هرچند بیشتر پذیرا تا مخرب.
ملتمسانه خواهش می‌کنم به جهت این‌که تجربه‌ی کامل‌تری از شنیدن قطعه داشته باشید، به عوض پخش آن با موبایل از یک هدفون خوب یا سیستم پخش قابل قبول استفاده کنید.

ملودی: منتسب به ابوالحسن صبا و برگرفته از تصنیف «پیر فرزانه» علیزاده/پریسا.
آواز: ندا خط.
بیس: وحید صالحی.
بازتنظیم، ویولن، کیبورد و شعر: آیدین آریا.

به پدرم که نیست تقدیمش می‌کنم. قطعه‌ای را که در حال احتضار که بود برایش پخش کردم و نماند تا منتشر شود...
«ای رفیق» قرار نبود به این فرم ساخته، اجرا، ضبط و منتشر شود اما شد..
احساسات و عواطفی در جلوی متن مانده‌اند و به آن وارد نمی‌شوند و بیشتر از همه رنج‌هایی.
«ای رفیق» هرچه باشد در تصور من آغازی است و اشاره به راهی برای یافتن عرصه‌ای آن‌جا-تر از «بحث‌های روشنفکرانه‌ی تکراری درباره‌ی هنر در خلا»، برای شنیدن صدایی که تصور می‌کنم ممکن است شنیدنی باشد.
از آن‌جا که من در عرصه‌ی عمومی تا الآن بیشتر «درباره»ی موسیقی نوشته‌ام، تولیدکننده‌ی موسیقی نبوده‌ام و عادت به «سخن گفتن» درباره‌ی آن دارم؛  نیکوتر است تا این‌ بار تغییر رویه بدهم و به جای نکته‌پراکنی تحمیلی درباره‌ی ایده‌های نهفته در کلیت قطعه و بضاعت آن، استقبال کنم تا اگر مخاطبی را خوش آمد درباره‌ی کار نظری بدهد.
 به گمان من در آن‌چه می‌شنوید اعضا با تمام توان‌شان و با روحشان مشارکت کرده‌اند. با نهایت فداکاری .

در آخر هم، کار ما غیررسمی است و تهیه‌کننده‌ای نداریم و با صرف زمان و هزینه‌ی زیادی به سرانجام رسیده است، اگر از کار خوشتان آمد و خواستید آن را بخرید بروید به این لینک و هر قدر خواستید آن را بخرید، مطمئنا انگیزه‌ی محکمی خواهد شد برای ادامه‌ی فعالیت‌مان و خیلی ممنونیم:
https://hamibash.com/aydin3lo

ای رفیق! با چشمِ گلگون، وا کن لب‌های کبودِ پرخون.
جانت زیبا، روحِ زمان ماست. «خونِ ارغوان‌ها» تف کن بر ما،
ما لایقیم. در قایقیم، تنها. پس کو «سبکبارانِ ساحل‌ها»؟
شبی شب‌تر، بدی بدتر در ما؛ بس کن دیگر ذکر مصیبت را!

«شیرآهن‌کوه‌مرد»ی چنین، زنی با مشتی آهنین، آن سوی دریا سر به پا؛ فریاد زد «آی آدم‌ها»!
فریادش یک لحظه دریا باز کرد..
شب جنبشی پروحشت آغاز کرد..
«موجی بر موجی بست» و فردا شد.
گویی افق یک لحظه پیدا شد..

در بی‌زمان، در بی‌مکان، خورشید
بر چهره‌ی دریای خون تابید
«هر جا خطر باشد امید هم هست»
باید به دنیایی دیگر رخت بست،
 ما لایقیم. در قایقیم، تنها. پس کو «سبکبارانِ ساحل‌ها»؟
شبی شب‌تر، بدی بدتر در ما؛ بس کن دیگر ذکر مصیبت را!

ای رفیق

Sedaaye Didaar

ایپزود شماره ۸۵ #پادکست موسیقی «جاده‌فرعی» با فرید امین

با هم می‌شنویم :

بارُن - مجید سالاری و رضا کولغانی
همین لحظه - ایـنـدو
دیوانه‌جان - داریوش آذر

جاده فرعی - ۸۵

تصنیف افشاری از عارف قزوینی
آواز: عبدالله دوامی
تار: درویش خان

Tasnif-e Afshâri by Âref Qazvini
Vocalist: Abdollâh Davâmi
Târ: Darvish Khân

Darvish Khan, Tar

Tar Darvish Khan

Tasnife Afshâri (Featuring Abdollâh Davâmi) /Tar Darvish Khan

نویسنده و راوی: احمد فیاض
موسیقی: آترین آدالان

Radio Hich 

Makhmale Abr -Ahmad Fayaz & Atrin Adalan

خواننده : مهدی گلریز
سه‌تار ، بم‌تار ، تنظیم : سبحان سرابی

شکسته | broken

Untitled (Dreamy + Extra Slowed)

9. AVOID THE NOID

wush_2 (EXTRA SLOWED)

Agitation
Chargan String Quartet
Composer: Hamed Afshari
Kamancheh: Ehsan Zabihifar, Kaykhosro Mokhtari
Qaychak Alto: Shima Shahmohammadi
Qaychak Bass: Hamed Afshari

Chargan CD 1

Ashoftegi (Agitation)

سینِ هفتم
سیبِ سُرخی‌ست،
حسرتا

که مرا
نصیب
ازاین سُفره‌ی سُنّت
سروری نیست.

شرابی مردافکن در جامِ هواست،
شگفتا
که مرا
بدین مستی
شوری نیست.

سبوی سبزه‌پوش
در قابِ پنجره ــ
آه
چنان دورم
که گویی جز نقشِ بی‌جانی نیست.

و کلامی مهربان
در نخستین دیدارِ بامدادی ــ
فغان
که در پسِ پاسخ و لبخند
دلِ خندانی نیست.

بهاری دیگر آمده است
آری
اما برای آن زمستان‌ها که گذشت
نامی نیست
نامی نیست.

Tasnife Afshâri (Featuring Abdollâh Davâmi) /Tar Darvish Khan

Mahoor Institute of Culture & Arts