New private playlist

موسیقی فیلم « تنهای تنهای تنها﻿ » کارگردان: احسان عبدی‌ پور
آهنگساز : فردین خلعتبری
پیانو : بهنام ابولقاسم

https://www.facebook.com/pages/%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7/639089776131801

تنهای تنهای تنها | All Alone

از آلبوم : از پوست نارنگی مدد
Album : Trust the Tangerine Peel

دوستانی که امکان خرید آلبوم را دارند لطفا از این هنرمند حمایت کنند

لطفا درصفحه فیسبوک (موسیقی خوب بشنویم) همراه با باشید
Please Fallow Us on Facebook...
https://www.facebook.com/GoodMusicToHear

Mohsen Namjoo - Adame Pooch | محسن نامجو - آدم پوچ

رساله‌ی ممو سیاه
احسان عبدی پور

همشهری داستان
اسفندماه 93 و فروردین 94
(ویژه نوروز)
صفحات 131 الی137

رساله‌ی ممو سیاه

آميختن خيامى با «يزله‌‏خوانى»، كه از فرم‌‏هاى كهن موسيقى بوشهر است، صبغه‌‏ى بومى به آن داده و به نوعى آن را با موسيقى بوشهر سازگار كرده است. خيام‏خوان‏‌ها، پس از اجراى يك يا چند رباعى، به يزله‏‌خوانى مى‏‌پردازند و دوباره رباعيات خيام را از سر مى‏‌گيرند. در يزله‏‌خوانى، جمع حاضر نيز در جواب به يزله‏‌ها به همخوانى مى‌‏پردازند. دوره‌های يزله‌‏خوانى معمولاً كوتاه و تكرارى هستند. يزله‌‏خوانى باعث گرمى مجلس و ايجاد شور و نشاط بيشترِ جمع مى‏‌شود. اصولاً اشعار يزله، از نظر وزن و موسيقى و نيز موضوع، آنچنان به خيام‏خوانى مرتبط نيستند و عموماً داراى مفاهيمى طنزگونه و كنايه‏‌ آميزند. اجراى يزله در خيامى نوعى فاصله‏‌گذارى آگاهانه در اين نوع موسيقى است كه در كمتر جايى شنيده شده است. يزله از آوازهاى كار بر روى دريا گرفته شده است كه به آن «نى‏‌مه» مى‏‌گويند.
هله ما هل يوسا / هل اليوس هل يوسا / جهاز اومه نعف دزا / هل اليوس هل يوسا / اى ناكسى شكر دزا / هل اليوس هل يوسا / انگليس خونت خراب / هل اليوس هل يوسا / نمى‏‌كنيم كار غراب / هل اليوس هل يوسا...
خار تو پا من / نمى‏‌شامن / بو درش با / نمى‏‌شامن / تو كنده پامه / نمى‏‌شامن / ويله پامه / نمى‌‏شامن ...
ديگه نميشم / به كعله / راهش دورن / به كعله / اوش شورن / به كعله / ديگه توبه / به كعله...

ناخدا خدر عزیززاده - یزله خوانی - گوشه‌ای از مراسم خیام‌خوانی - بوشهر - رادیو نواحی

نوشته و صدا: احسان عبدی پور

DialogueBox;

Kebrit

Dialogue Box - Kebrit (2018 Feb 3) / دیالوگ باکس - کبریت

نویسنده : احسان عبدی پور
دیالوگ باکس

Doko  دوکو

شاید غربت کلیدواژه ی مشترک درونی همه ی انسانها باشد.همه ، از ابتدای تاریخ تا حالا...

مو از بوشهر میرم سی همیشه ...

قصه جیجو احسان عبدی پور

احسان عبدی پور .استرالیامینی اپیزود1

این داستان در شماره‌ی سوم مجله‌ی سان (تیرماه ۱۳۹۸) به چاپ رسیده است.
اگر جماهیر هنوز در اتحاد بودند و کاپیتالیسم قدغن و ممنوعه نمی‌شد، اگر روس‌ها کار به کارِ ملاک‌ها و سرمایه‌دارها نداشتند و از ایروان و باکو کوچشان نمی‌دادند به سرزمین‌های مجاور، حالا روند سکونت و یکجانشینیِ من در تهران طور دیگری بود. باید از جام بلند بشوم. نه در معنای بپا خواستن، در معنیِ رفتن و ترک گفتن. باید هنوز موعدم نرسیده، خانه‌ام که یک چیزِ موقرِ جامانده از معماریِ پهلوی دوم است را بگذارم و بروم. من این‌همه سال اجاره‌نشین بوده‌ام، اما اولین‌بار است برمی‌دارم می‌نویسم خانه‌ام. خانهٔ مردم است، می‌دانم، ولی می‌نویسم خانه‌ام. چون این خانه نیمه جان و خسته بود که مادام سوکیازیان کلیدش را داد دستم. هست، عکس‌هاش هست. خودش هفتاد و هفت سالش بود و خانه پنجاه و هفت سال. الان که حرف می‌زنم شده یک خانه شصت ساله. دقیق. نه همینطوری حدودی بگویم شصت سال، که منظورم این باشد که خیلی زیاد، نه، دقیق هزار و سیصد و سی و هفت ساخته شده. سندش هست…

The House in Sanaei خانه‌ی سنایی | احسان عبدی پور

احسان عبدیپور  Indian ماشاالله بَمبوتی

قصه ها

mohsen kord

Indian  Moushallahbambooti  Ehsan Abdipour

احسان عبدی پور | سرخپوست

این قطعه در کنسرت در بهمن ۱۳۹۸ در کنسرت شیراز توسط گروه سیریا اجرا شده است.

محمد لاریان، خواننده‌ی گروه، درباره‌ی این قطعه نوشته: «تقدیم به مادرم ایران‌بانو»

قطعه «حجله» | اجرای سیریا در کنسرت شیراز تقدیم به مادرش

احسان عبدی‌پور - راجرز

ehsanoo podcast

رفیق‌های مکزیکی | احسان عبدی پور

احسان عبدی پور_ممد شاه

Dar Setayesh Betalat - در ستایش بطالت

هنوز سلطان وسطای فیلمبرداریش بود، هنوز فیلم از کمانِ کیمیایی نجسته‌بود، به سر در سینما نچسبیده بود، که بهترین شاطرِ شهری در جنوب، قلبش را -تمام قلبش را- جلو جلو برای نقش اول زنش کنار گذاشت

صبح نرمالی که بارانِ اول داشت می‌بارید، من پشتِ سرِ آقای شاماستون توی صف چهارتایی بودم. شاماستون مثل آمبولانس بود، همه از سر راهش کنار می‌کشیدند؛ فک‌می‌کرد نه فقط معلمِ پرورشیِ تویِ مدرسه، بلکه، سطح شهر و تمام خاورمیانه است. وقتی تو صف بود، هیچکی درباره هیچی اظهارنظر نمی‌کرد. سکوت، محض و خیس بود که یکباره شاماستون رعد و برق زد؛ رو به دخل‌دار نعره زد: حتی تو لس آنجلس، حتی تو پاریسش هم عکس دختر نمی‌چسبونن تو نونوایی؛ و تف کرد جلوی پای خودش و نون‌نگرفته رفت

چهل ثانیه بعد، کمپانی با زیرشلواری نفس نفس از راه رسید. صف مردها را از هم باز کرد و رفت جلوی دیوار عکس‌ها. هفتاد هشتادتا عکس آرتیست بود که بزرگ تا کوچیک محل، همه‌اش را حفظ بودند؛ اما اصغر کمپانی گشت ببیند کارگرهاش چه بند تازه‌ای آب داده‌اند. رفت نزدیک؛ وسطِ جمشید آریا و یول برینر و پوسترِ بزرگِ تنگسیر، جا باز شده بود و قد کفِ دست بریده‌ی یک دختری از تو مجله‌ی فیلم، چسبیده بوده آنجا. هرچه رُعب بلد بود را داد تو صداش و پرسید: زن مال کیه؟
فروش نون متوقف شد. کارو زیرلبی گفت: مالِ منه؛ می‌خوامش. کمپانی برگشت. کل صف شد چَشم. هرچه مصلحت‌گرایی که ارث برده بود را جمع کرد تو انتخاب کلماتش و آروم گفت: قطعی؟ کارو سر جنبوند، یعنی: ها. کمپانی گفت: کی هست؟ کارو یه چشمش رو جمع کرد، یعنی: بی‌خیال. کمپانی گفت: اسمشو بفهمم ایراد داره؟ گفت: تهرانی. کمپانی گفت: این که از قیافش معلومه، اسمش چیه؟ گفت: هدیه ست. اصغر کمپانی گفت: اشکالی نداره، نگو؛ ولی نصفِ روزنامه هدیه نمی‌شه. و رفت سمت صف زنها

احسان عبدی‌پور

کارو احسان عبدی‌پور (Karoo Ehsan Abdipour)

وقتی گرویتی پخش‌می‌شد، حین فیلم، در اثنای سکانسی که جرج کلونی از سفینه جدا‌شده‌بود و تقلامی‌کرد برگردد جایِ اولش و نمی‌شد، توی سیاهی لایتناهی، من، یکهو و بی‌اختیار، دلم برای جاذبه تنگ‌شد. همین جاذبه که مفت و بی‌منت، دائم می‌کِشد، می‌چسباندمان به یک جایِ سفت.

New private playlist

mahya rb