مرسی از کامبیز حسینی که این اهنگ پخش کرد تو برنامه نوروزی که داشت . ما این اهنگ زیبای شمارو شنیدم. خیلی قشنگ بود  . مرسی

Baz Baran باز باران
(Rain Again)
Album: No Land Tales
قصّه های بی مکان (COMING SOON)
© Copyright Mani Naimi
---------------------------------------------
Cover artwork: Farnood Forghani

Inspired by "Baran" of Golchin Gilani;
Mani Naimi (guitar & vocals)
Behrang Babaie (bass guitar)
Studio Records: Behrooz Nasr, Gianfilippo Boni 
Mixing & mastering: Amirhosein Karami

باز باران
باز باران با ترانه با گهرهای فراوان می خورد بر بام خانه
یادم آرد روز باران گردش یک روز دیرین خوب و شیرین
تو جنگلهای گیلان
کودکی ده ساله بودم شاد و خرم نرم و نازک چُست و چابک
با دو پای کودکانه می دویدم همچو آهو
می پریدم از سر جو دور می گشتم ز خانه
دشت از باد گریزان چرخ ها می زد چو دریا
در این دریای جوشان جنگل وارونه پیدا
برق چون شمشیر برّان پاره می کرد ابرها را
تندر دیوانه غُرّان مشت می زد ابر ها را
بشنو از من کودک من
پیش چشم
مرد و زن های فردا
زندگانی خواه تیره خواه روشن
هست زیبا، زیبا است زیبا

Baz Baran باز باران

Leyvaa

داروگ
سهیل نفیسی
آلبوم ریرا
شعر از نیما یوشیج

سهیل نفیسی - داروگ

Soheil Nafisi - Del Kharab

Soheil Nafissi - Shabne

Oh you’re so infectious 
Does anyone know that’s just who you are?
Oh you’re so infectious yeah 
Nobody even has to know your power and I don’t even care 
As long as we’re together there’s no falling down oh joy
You’re a flower just don’t fall apart and i’m Your boy

           [And I wanna pull the wool over your eyes]

Oh you’re so infectious 
 Does anyone know just how fair you are?   
Oh you’re so infectious yeah  
Nobody even has to know you are and I don’t even care 
As long as we’re together there’s no falling down oh joy 
You’re so perfect just the way you are and I’m your boy…

WOOL EYES

© Copyright Mani Naimi 

Album Volume I جلد یک 
---------------------------------------------------

راز نان
The mystery of bread
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
 Lyrics & music: Mani Naimi

لا به لای پینه های پیر دستم گچ و سیمان لانه کرده اند عاشقانه
در درون رگ های من خاک و خون هم جوارند بی بهانه.
 
در سحر گاهان پاییزی پیش از نور خورشید
آنگه که مهتاب و آفتاب هنوز در جدالند
قبل اینکه شما دوستان از جا بر خیزید
پیش از آنکه موذن بانگ بردارد...
می زنم خشت با عرق پیشانی خود
می زنم با رنج ورق جوانی خود.
می زنم خشت با عرق پیشانی خود
می زنم با آه ورق جوانی خود.
 
لا به لای پینه های پیر دست جوان من
نهفته راز یه لقمه نان برای بقای جان من.
 
در شبانگاهان شادیتان بین دوستان
آنگه که در بین صد غذا در جدالید
آنگه که با دستان چاق خویش می شمارد
ارباب من سکه های سرخ سرخ خون من...
می کنم پاک اشک از گونه گشنه کوچم
می نهم ابخند به جای نان میان سفره کوچکم.
می کنم پاک اشک از گونه گشنه کوچکم
می نهم شرم جای نان میان سفره کوچکم.
 
لا به لای پینه های پیر دست جوان من
نهفته راز یه لقمه نان برای بقای جان من.
 
 
زمستان 1381
2002

The Mystery of Bread - راز نان

© Copyright Mani Naimi 
Album Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------

بازگشت 
The return
موسیقی و کلام ازمانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi

سرباز خسته با خاک راز می گفت
با باد کویر قصّهء درازمیگفت.
" در سال شصت بود که در دام افتادم
در بند دشمن به دور از میهن افتادم.
موهای سیه،چشمان مغرور،دلی پُرامید چون خورشید
سینهء ستبر یال و کوپال شیر بازوانِِ گرم نگاه بی شرم!
بانگ پیروزی در گوش
شعار ایمان بر لب
در چشم تنها نور حق
برای خداوند و خاک وطن! "
 
سربازِ دیروز از جنگ باز می گشت
با دستی خالی دلی پُراز شک باز می گشت.
" آیا هنوز هم به یادم می گریند؟
برای من یا مُرده ام آنان می گریند؟
چشمان سیه،ابروی کمان،آن شیرین زبان
آیا همچنان در انتظار من نشسته است آن مهربان؟
یا که چشمی دیگردر چشمان اوست اکنون؟!
شاید فر زند من دیگری را خطاب گوید پدر! "
 
" دلبند،فرزند یا نشان افتخار
قدردانی از روزهای سخت پیکار!
ندانم کدامین در انتظارم خواهد بود اکنون
که شاید در زیر گرد فراموشی گم گردم آسون!
دربین این همه شک
در این دریای تردید
دلبستن به نور خورشید
امید...تردید...امید...
از فرزندان تو!
دانه ها کاشتند در سنگ!
از رگ هامان پُرخون
رنگ ها ریختند بر ننگ!
ای وطن!آه....ای وطن...!
به سوی تو باز می گردم اکنون من
ای وطن! "
 
آزاد اسیر با خاک راز می گفت
با باد کویر غم خود
از نو باز می گفت.
 
تابستان ۱۳۸۰
2001

The Return - بازگشت

والس
نشسته بودی رو، به باد و دامنت،
پُر از پروانه‌ی، کبودِ سوخته بود 
انگار کسی دو تا، خورشیدکِ مِسی،
رو هلالِ ماه، چشمات دوخته بود 

توو عمقِ رودخونه، زُلالِ پوستِ تو، 
غرق شدن رُ هم، وسوسه‌آور کرد 
پوتینِ فقرمو، از پا درآوُردم، 
سنگریزه‌های خیس، حافظه‌مو تَر کرد 

از بویِ سبزه‌ها، و از شعاع،
عمودی آفتاب، چشمامونو بستیم 
تا یادمون بره، واسه چن دقیقه،
کجای این زمان، نخواستیم و هستیم 

گُلی بر گوشِتو، یه ماگ تو دستت، 
صدای کوکوی، پرنده‌ای از دور 
جهان توو خنده‌هات، زرد شد و گم شدی، 
توو یه خاطره، در گنجه ممهور 

نشسته بودم از، خیلی ساعت قبل، 
رو یه صندلی، کنار حیوونم 
با احتسابِ، این حقیقت که، 
هرگز ندونستم، حالام نمی‌دونم 

از دستِ آلوده‌م، از پوچیِ «بود»ام، 
اینکه بر بادم، بخارم، دودم 
که زندگیم بیشتر، موجبات خنده‌س، 
و بختمم مث، خودم یه‌دنده‌س 

فک کردم همیشه، علت این که ما، 
نشد اهلی بشیم، تو نبودی، منم 
اینکه نتونستیم، اینکه نمی‌تونم، 
اینکه دیره برام، به این زودی، منم 

اونی که ایده هاش، در باب خوشبختی 
حالشو می‌گیرن، کیه جُز خودم؟
پوتین فقرمو، باید می‌پوشیدم 
زدم بیرون و، تو شهر گم شدم

Yellow Waltz
You were sitting there with the breeze blowing,
and your skirt was full of pale burned butterflies
It was like somebody had sewn two little copper gold suns on a crescent moon

Deep in the river, your smooth skin makes drowning so tempting
I got out of my poor man's boots
Those little pebble in the bottom refreshed my memories

With the fresh smell of grass and the sunlight burning through, we closed our eyes
To forget about all the time and places we didn't want to be in, for some minutes at least

A flower on your hair, a cup in my hands
A distant bird cuckooing aloud
The world turned yellow in your laughs, and I lost you in another memory, laying somewhere inside a rusty closet

I sat on a chair, there in the porch for a couple of hours,
Knowing that I never knew the truth and I don't know it even now

From my dirty hands, from the nothingness of being
That I'm up on the wind, like a vapor, a smoke
That my life is a laughing matter
And my fate, is just as stubborn as I am

I always think that I was the reason that we didn't get to be tamed, it wasn't you
That I couldn't, and that I can't
That it's too late for me now, and it's too soon somehow

Who's the one whose ideas about happiness always makes him sorrowful? Why, that's me
I wore my poor man's boots
And got out, got lost in the crowd

والس

Karlsen,Barahani,AmirMaleki


رثای غزاله



لا
حالی که به نخجیر آیی از کشمیر
شالی از دریا آیی با
حالی که به آن گودی بی ما آیی
و سیاه آیی خوابایی از مخفیدر
حالی که ندانی که نمی‌دانی نه، دانی می‌دانی
با آن لب بالا برگشته بالا
لالا لالا تو غزاله لا
حالی که تو بازوها را خالی کردی از خیل سودا
برگشتی به زبانِ پیش از بودنِ خود لا
با سینه‌ی مغروری مفرد سرشاری از خود بی شیرازه لا لالا لا
«گِریم تا او نکشاند خود را
ما را بکشد خود را نکشاند»
این را یک زنکودکِ عاشق پیش از خود مرگیدنِ او می‌گفت
حالی که بجنباند به بیابان سر را گورآهو
که ببوساند خود را به فضای پوشان
که بیندازد دنیا را شرقی در مخفیدر
نه، دانی می‌دانی تو غزاله لا
خوابی و بخوابی خوابی و بخوانی دربردر
اویانم دنیا را تا زیبا شد
بِتوام خود را تا حدِ نمنیدن
لالایم تا مرز خود ــ مرگیدن
که شوم کفنش
و زنیدن را طلبم
بتِ چینی خفته در پرده
که خراسانِ ابروهایش آمودریا را دربردر
حالی که مویم نیمه‌ی آن مینیاتور بی عاشقه را مویم لا
خشک آید آن جنگل که تو را از خود ناویزدها
خشک آید! نیمه‌ی آن بی عاشقه را لا حالا مویم
معشوقه در گودی آن شانه‌ی خوابآور و خرابآباد
طاوسی روی آور
محزونه‌ی ذیلِ ناهیدِ باران
بالا بالا
بارانِ بالا
و بلایی مشتق از شقه‌ی شاعر و کفن در وا
به نخفتن گفته آری و جهان را اما خفته آن‌جا‌ در مخفیدر
حالا به مصاف آید با مور آن‌جا آن میلاوِ رودکی‌ی ریگِ آمودریا
و زبانش میلاویه از او و سه بوس از آن سبزه با لب‌های بی چشمِ شاعر
لالا
تو غزاله لا
لالا
مویم لا بی صاحبِ «شب‌های تهران» را
و نگفتن را گویم گفتن را که نگفتن را گفتن لا
و زنیدن را طلبم
اویانم دنیا را تا زیباشد
نمنم از از
از از نمنم ای «راحله»ی «گردوشکنان»، گویم با باتو بی از
و جلوتر نروم
طاهر شدنت را نتوانم دیدن زیرزمینی شدنت را نتوانم
و بیایم این زیرزمین
که هسته‌ی خرما را برمی‌گیریم
و مغز گردو را در خرما می‌کاریم
طاووسی روی آور در مغز گردو در خرما لا لا
گیسو از روی پیشانی با انگشتی خونین به کنار
و طراوت غوغا تو غزاله
لا لا لا

@https://soundcloud.com/farnaz-hashemnia

/لالا لالا تو غزاله لا  /براهنی

Pouya Mahmoodi - Me Va To

روزهای خوب کودکی

خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم
خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم

دست بزنم من
 پا بکوبم من
 شادی کنم من جوانم
دست بزنم من
 پا بکوبم من
 شادی کنم من جوانم

در دلم غمي ندارم
زيرا سلامت هست جانم
در دلم غمي ندارم
زيرا سلامت هست جانم

عمر ما کوتاه س
 چون گل صحراست
 پس بياييد شادي کنيم
عمر ما کوتاه س
 چون گل صحراست
 پس بياييد شادي کنيم

خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم
خوشحال و شاد و خندانم
قدر دنيا رو مي دانم

بياييد با هم بخوانيم
 ترانه جواني را
بياييد با هم بخوانيم
 ترانه جواني را

عمر ما کوتاه س
 چون گل صحراست
 پس بياييد شادي کنيم
عمر ما کوتاه س
 چون گل صحراست
 پس بياييد شادي کنيم

خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم
خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم

خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم
خوشحال و شاد و خندانم
 قدر دنيا رو مي دانم


Roozhaye Khoobe Koodaki - Bomrani

آهنگ { صبحانه } از آلبوم { جوراب های لخت } ِ گروه بُمرانی 

http://facebook.com/Bomrani

http://itunes.apple.com/us/album/naked-socks/id532815567
http://www.cdbaby.com/cd/Bomrani2/from/zirzamin



Naked Socks

Unusual Breakfast صبحونه‌ی همیشگی

بر غم چیره (کاور سربازان سرنوشت ۱۲۷)

ای کاش آب بودم
گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی. 

ــ آدمی بودن
  حسرتا!
  مشکلی‌ست در مرزِ ناممکن. نمی‌بینی؟

 

ای کاش آب بودم ــ به خود می‌گویم ــ
نهالی نازک به درختی گَشن رساندن را

ــ تا به زخمِ تبر بر خاک‌اش افکنند
  در آتش سوختن را؟


یا نشای سستِ کاجی را سرسبزی‌ جاودانه بخشیدن
ــ از آن پیش‌تر که صلیبی‌ش آلوده کنند
  به لخته‌لخته‌ی خونی بی‌حاصل؟

یا به سیراب کردنِ لب‌تشنه‌یی
رضایتِ خاطری احساس کردن
ــ حتا اگرش به زانو نشانده‌اند
  در میدانی جوشان از آفتاب و عربده
  تا به شمشیری گردنش بزنند؟
  حیرت‌ات را بر نمی‌انگیزد
  قابیلِ برادرِ خود شدن
  یا جلادِ دیگراندیشان؟
  یا درختی بالیده‌نابالیده را
  حتا
  هیمه‌یی انگاشتن بی‌جان؟

□

می‌دانم می‌دانم می‌دانم
با اینهمه کاش ای‌کاش آب می‌بودم
گر توانستمی آن باشم که دلخواهِ من است.

آه
کاش هنوز
به بی‌خبری
قطره‌یی بودم پاک
از نَم‌باری
به کوهپایه‌یی
نه در این اقیانوسِ کشاکشِ بی‌داد
سرگشته‌موجِ بی‌مایه‌یی.

احمد شاملو . ۳۰ شهریورِ ۱۳۶۸


The Mystery of Bread - راز نان

ManiNaimi

Recent comments

Amir H. saghazade

NETVOR

nykteus

Mohamad Reza Tavakoli 1

Related tracks