Solarize to opowieść o próbie przekroczenia bariery śmierci, a jednocześnie przekroczenia siebie.  Botha był jedną z najdłużej żyjących osób chorych na progerię, czyli postępujące w straszliwym tempie starzenie się organizmu, które zaczyna się już w chwili poczęcia. Fatum, które wyprzedza nawet narodziny. Był artystą naiwnym. Uciekając codziennie przed swoim losem, w pewnym momencie życia postanowił się multiplikować. Być wszędzie. Całą swoją twórczość umieścił w Internecie. W końcu pojawił się w teledysku południowoafrykańskiej grupy hip-hopowej Die Antwoord, który z miejsca obejrzało dwadzieścia milionów ludzi. Pierwsze pytanie, jakie mi przyszło do głowy, gdy oglądałem teledysk, to: kim jest ta „dziwna” postać, która pojawia się i znika. W ten sposób Leon Botha wkroczył w świat mody, popularności i Internetu. Oddał im siebie. Umarł zaraz potem, u szczytu „sławy”. Czy przekroczył barierę śmierci? Czy odwrotnie – właśnie to go zabiło? Czy uwalniając swoje suche, fotograficzne wyobrażenie „chorego dziwaka”, sam nie dopełnił swojego fatum? A może to właśnie internetowa multiplikacja, a nie choroba była fatum, które nie pozwoli mu nigdy narodzić się jako artyście? A może jednak nieśmiertelność artystyczna nie jest najważniejsza, a decyzja o oddaniu się modzie, Internetowi świadczy o odwadze i wolności wyboru Bothy jako człowieka? Rzeczywiście, śledząc poczynania Bothy, abstrahując zupełnie od wartościowania jego sztuki, miałem wrażenie, że w tym, co robił był wolny, odważny w przekraczaniu siebie i własnych ograniczeń. Pisząc operę, spacerowałem wieczorami ulicą Saint-Denis w Paryżu. Tam wrażenie wolności Bothy przybierało na sile. Tam, gdzie masa ludzi jednocześnie prowadzi swoje odrębne historie, gdzie wszystko się miesza, piękna architektura i slumsy, ekskluzywne butiki i sklepy z batatami. Tam, gdzie obok siebie spacerują wytworne damy i prostytutki, a wokół nie wiadomo, czy śmierdzi, czy pachnie. Tam zadałem sobie pytanie: czy Botha nie znalazł czasem tego, czego szukał? Nie w sztuce, ale we własnym życiu...
-------------------
C'est une historie inspirée par la vie et l’art de Leon Botha – artiste naif sud-africain, peintre, photographe et DJ qui portait le nom -  pseudonyme Solarize. Le personnage principal était malade de progeria, une maladie pendant laquelle la personne vieillit huit fois plus rapidement. Sa vie est devenue une allégorie de notre temps, temps le progrès, monde postmoderne et l'époque d’accélération dans laquelle nous vivons.D'un côté histoire d'un essaie de franchir la mort, d'autre franchir lui même comme a dit Emmanuel Mounier – « l'homme est créée pour excéder ses limites » . 

Solarize_scene_4_(intro)_reading_rehearsal

Marcin Stanczyk