Okruszki.

Gosiakowe...

Wspomnienie IRCa. Stara #wiaraa.

Pamiętam tamte czasy, kiedy wszystko się zaczęło,
W roku '95, świat nas połączył w jedno.
Kanał #wiaraa – tam, gdzie serce biło,
Spotkania w nocy, a świt już się śniło.


Na kanale #wiaraa, gdzie czas się zatrzymał,
W pikselach i liniach nasz świat się rozgrywał.
Od roku 95, tam historia trwa,
Kanał #wiaraa, nasza cyfrowa gra.

W ircu szeptem płyną słowa, jak wiatr,
Przyjaźnie, rozmowy – tak się tworzył nasz świat.
Wirtualne ogniska, marzenia i sny,
Każdy niósł swoje życie, gdzieś tam w tle szły dni.

Na kanale #wiaraa, gdzie czas się zatrzymał,
W pikselach i liniach nasz świat się rozgrywał.
Od roku 95, tam historia trwa,
Kanał #wiaraa, nasza cyfrowa gra.

Złoty czas irca, nieważne, co masz,
Czy modem piszczy, czy świat trzyma cię w szach.
W #wiaraa jesteśmy, gdzieś w eterze tli,
Pamięć nie zgaśnie, jak w nas pulsują sny.

Minęły lata, zmienił się świat,
Ale kanał w sercach zostanie na zawsze nasz.
Gdzieś tam w sieci płynie dalej rozmowa,
Kanał #wiaraa, to nasza historia nowa.

Na kanale #wiaraa, gdzie czas się zatrzymał,
W pikselach i liniach nasz świat się rozgrywał.
Od roku 95, tam historia trwa,
Kanał #wiaraa, nasza cyfrowa gra.

Kanał #wiaraa, tam się wszystko zaczęło,
Dla tych, co byli, i tych, co przeszli cicho.
Od roku dziewięć pięć, ślad w sieci zostawiamy,
Kanał #wiaraa, w naszych sercach trwamy.

IRC. Stara #wiaraa.

Wuj wam w rzyć.

Mówią, że Polska wstała z kolan,
Lecz ktoś tu kręci, ktoś myli słowa.
W Sejmie krzyczą, walczą o rację,
A my czekamy na reakcję!

Durny PIS, same zmiany, ciągle prawo,
Durny PIS, wszystko lepiej wiedzą sami,
Durny PIS, każdy z nich to ekspert wielki,
A my wciąż liczymy na cud w tej bajce pięknej!

Dali nam nowe obietnice złote,
Że będzie lepiej, że spłacą kwotę.
A tu inflacja jak z dzikiej bajki,
Rządzą wciąż, choć nas nie pytali!

Durny PIS, same zmiany, ciągle prawo,
Durny PIS, wszystko lepiej wiedzą sami,
Durny PIS, każdy z nich to ekspert wielki,
A my wciąż liczymy na cud w tej bajce pięknej!

Gadają o moralności, patriotyzmie,
A my pytamy, gdzie tu jest logika,
Kiedy kasa płynie w niewłaściwe strony,
Czas się obudzić, przecież nie jesteśmy klony!

Durny PIS, same zmiany, ciągle prawo,
Durny PIS, wszystko lepiej wiedzą sami,
Durny PIS, każdy z nich to ekspert wielki,
A my wciąż liczymy na cud w tej bajce pięknej!

Polska to nie teatr, ani kabaret,
Lecz czasem czuję, jakbym oglądał serial w ciemnej sali...
Durny PIS, zawsze na podium w tej grze,
A my? My czekamy, co jeszcze będzie źle!

Durny PiS!

Podróż.

Gdy świt się zapala na skraju poranka,
A mgła w dolinach snuje się cicha,
Idę przez życie, jak cień wśród wrzosów,
Zostawiam po sobie okruszki w snach licha.

Nie szukaj mnie jutro, gdy wiatr będzie wiał,
Gdy liście opadną na skronie drzew starych.
Ja kiedyś odejdę, jak woda w strumieniu,
A czas moją twarz na niebie wymarzy.

Zostawiam okruszki — w słowach, w spojrzeniach,
W śmiechu, co czasem do ciszy się kłania.
Niech one prowadzą, jak gwiazdy w noc ciemną,
Gdy zgubisz się w drodze, wśród dni zapomnienia.

Czy tęsknić będziesz za śpiewem mej duszy?
Czy echo wspomnienia cię weźmie za rękę?
Ja kiedyś odejdę, lecz zostanę w tobie,
Jak cień, co nie znika — jak westchnienie lekkie.

Zostawiam okruszki wśród dróg, które miną,
W uśmiechu, co w sercach zapali się blado.
I choć mnie nie będzie, to znajdziesz mnie wszędzie —
W zachodach słonecznych i w deszczu nad miastem.

A gdy noc przyjdzie, przywita mnie ciszą,
I księżyc swą bielą ostatni szlak wskaże.
Ja kiedyś odejdę, lecz zostanę chwilą,
Która w twoim sercu na wieki już zgaśnie.

Zostawiam okruszki po sobie, jak wiatry,
Co liście unoszą z pamięci przelotnie.
Bo choć mnie nie będzie, wciąż będę przy tobie —
W marzeniach, w milczeniu, w półsłowie zbyt słodkim.

Uniwersalne Kurwa mać!

Wkurwienie w żyłach, aż krew się gotuje,
Codzienność tłamsi, a świat mnie nie rozumie.
Patrzę w ich twarze, każdy udaje świętego,
Ale w środku gniją, skurwysyny bez brzegu.

Nie mogę dłużej milczeć, mam dosyć tej gry,
Kiedy każdy, kto rządzi, to jebany król kłamstw i krwi.
Zaciskam pięści, bo nie mam nic do stracenia,
Wykrzyczę to głośno, nie mam już litości cienia!

Kurwa mać, nie mogę dłużej tego znieść!
Kurwa mać, w ogniu piekła chcę się zgnieść!
Krzyczę, pluję, rozwalam cały świat,
Bo we mnie płonie gniew, który weźmie nasz czas!

Ciemne chmury nad głową, burza w środku mnie,
Każdego dnia czuję, jak świat wali się w cień.
Złodzieje, kłamcy, każdy chce cię zdeptać,
Ale w mojej duszy ogień, nie pozwolę przegrać.

Próbujesz mi mówić, jak żyć, co mam robić,
Ale to twoje gówno dawno przestało mnie obchodzić.
Pcham się przez błoto, przez piekło i dym,
Bo z każdym krokiem czuję się tylko silniejszym!

Kurwa mać, nie mogę dłużej tego znieść!
Kurwa mać, w ogniu piekła chcę się zgnieść!
Krzyczę, pluję, rozwalam cały świat,
Bo we mnie płonie gniew, który weźmie nasz czas!

Na granicy szaleństwa, patrzę w twarz rzeczywistości,
To nie jest życie, to śmierć w powolnej prędkości.
Ale nie zamkniesz mnie w klatce, nie zmusisz do milczenia,
Będę walczyć, krzyczeć, aż rozpadnie się ziemia!

Kurwa mać, nie mogę dłużej tego znieść!
Kurwa mać, w ogniu piekła chcę się zgnieść!
Krzyczę, pluję, rozwalam cały świat,
Bo we mnie płonie gniew, który weźmie nasz czas!

Kurwa mać, to już ostatni krzyk,
Z popiołów powstanę, choć dziś w nich zniknę.
Wolność w chaosie, gniew moją pieśnią,
Kurwa mać, ja już więcej nie pęknę!

Kurwa mać!

Gosiakowe:

https://www.youtube.com/watch?v=o7cxtDrMA4Y

Słońce dziś wstało, uśmiecham się sama,
Poranek maluje mi w głowie bałama.
Ktoś mówi: "Po co, po nic mi to przecież",
A ja sobie myślę: Hej, po nic to, lecz wiesz?

Chcę tańczyć w deszczu bez powodu żadnego,
Chcę biec bez celu do końca dnia całego.
Lubię, gdy wiatr mi wplątuje się w włosy,
Gdy niebo mi szepcze beztroskie opowieści.

Po nic mi to, po nic, ale jakże pięknie,
Życie smakuje mi słodko, niezmiennie.
Skrzydła mam z marzeń, sukienkę z radości,
Każdy dzień witam w różowej miłości.

Biegnę po łące, śmiech niesie mnie w dali,
Motyle mi klaskają, choć nikt nie widzi wcale.
Ktoś mówi: "Zejdź na ziemię, przestań się snuć",
A ja myślę sobie: Po nic mi to, lecz cóż...

Czasem się śmieję do siebie samej w lustrze,
Gwiżdżę na troski, co chcą mnie zatrzymać w chmurze.
W kieszeniach mam sny, w oczach cały świat,
Gdy taniec zaczynam, nawet smutek klaska!

Po nic mi to, po nic, ale jakże pięknie,
Życie smakuje mi słodko, niezmiennie.
Skrzydła mam z marzeń, sukienkę z radości,
Każdy dzień witam w różowej miłości.

I może ktoś powie, że nie mam celu,
Że gubię się w śmiechu, wśród chwil bez sensu.
Ale serce bije mi jak tamburyn szalony,
Czasem po nic warto iść, po nic zapatrzony!

Po nic mi to, po nic, ale jakże pięknie,
Życie smakuje mi słodko, niezmiennie.
Skrzydła mam z marzeń, sukienkę z radości,
Każdy dzień witam w różowej miłości.

Po nic mi to, lecz to właśnie jest wszystko,
Życie jak bajka, choć bywa oślisko.
Bo cieszyć się chwilą, tak po prostu, bez słowa,
To największy skarb, gdziekolwiek się schowa!

Po nic mi to.

Gosiakowe:

Myślę, że to jest do dupy...

ciągle pod wiatr, ciągle pod górę.
Plany jak szkło, kruszą się w dłoniach,
znowu dzień, co nic nie zmienia.

Patrzę w niebo – nie odpowiada,
wszystko blednie, nawet nadzieja.
Ale bit gra, serce uderza,
choćby na chwilę chcę zapomnieć…

Więc tańczmy, bo co nam zostało?
Ten świat i tak się sypie na głowę.
Krzyczę, bo cicho już nie wypada,
jeśli tonąć – to w świetle stroboskopów!

Dobre dni? Może gdzieś tam były,
ale dziś to tylko echo w dymie.
Noc pulsuje, miasto oddycha,
ja bez kierunku w środku życia.

Patrzę w lustro – nie odpowiada,
oczy puste, myśli jak mgła.
Ale bit gra, serce uderza,
choćby na chwilę chcę zapomnieć…

Myślę, że to jest do dupy,
ale przecież już tańczyliśmy…

Do dupy...

Gosiakowe:

Gdzieś na rogu tej samej ulicy,
Znów neon mruga jak dawniej, lecz słabiej.
Ludzie mijają się obojętnie,
Każdy gdzieś biegnie, nikt nie patrzy w dal.

Kiedyś było jakoś lepiej…
Czy to ja, czy to świat się zmienił tak?
Wczoraj śmialiśmy się z siebie,
Dziś milczymy, każdy poszedł w swoją dal…

W tamtej kawiarni, gdzie grały gitary,
Teraz są tylko reklamy i szkło.
Nie ma rozmów do świtu przy barze,
Tylko ekrany świecą na stołach.

Kiedyś było jakoś lepiej…
Czy to ja, czy to świat się zmienił tak?
Wczoraj śmialiśmy się z siebie,
Dziś milczymy, każdy poszedł w swoją dal…

Może to czas nam zabrał coś więcej,
Może za bardzo patrzymy wstecz…
Ale gdy wracam w stare miejsca,
Czuję, że wciąż tam jest nasz ślad…

Wiatr przewraca kartki w notesie,
Stare numery, znajome imiona.
Nie dzwonię – bo co miałabym powiedzieć?
Czy ktoś jeszcze pamięta nasz świat?

Kiedyś było jakoś lepiej…
Czy to my, czy to czas nas zmienił tak?
Wczoraj śmialiśmy się z siebie,
Dziś milczymy, każdy poszedł w swoją dal…

Gdzieś na rogu tej samej ulicy,
Neon mruga, ale światła brak…

Kiedyś było jakoś lepiej.

Gosiakowe:

Jeszcze wczoraj śnieg na dachu,
dziś w kałuży widać słońce.
Szalik w szafie, płaszcz na haku,
serce bije już goręcej.

Pod płotem przebiśnieg wstał,
wiatr wiosenny gra w koronach.
Już bociany wracają w dal,
jakby lato było zaraz.

Zima poszła — i dobrze jej tam!
Leszczyna kwitnie wśród traw.
Ptaki zwariowały, śpiew niosą przez świat,
każdy dzień to wiosny znak!

Zima poszła — nie wracaj już,
niech rozkwita nasz ciepły kurz.
A my z radością w ramionach dni,
idziemy, gdzie marzy się żyć.

Słońce bawi się z firanką,
okno otwarte jak sen.
Miłość tańczy z poranną kawą,
kot się wyleguje gdzie chce.

Na rynku gra ktoś na flecie,
dzieci śmieją się do chmur.
Wiosna przyszła w lekkim swetrze,
rozpaliła w sercach żar.

Zima poszła — i dobrze jej tam!
Leszczyna kwitnie wśród traw.
Ptaki zwariowały, śpiew niosą przez świat,
każdy dzień to wiosny znak!

Zima poszła — nie wracaj już,
niech rozkwita nasz ciepły kurz.
A my z radością w ramionach dni,
idziemy, gdzie marzy się żyć.

Z gałęzi sypią się dźwięki,
jakby świat był harfą z drzew.
Niebo czyste, uśmiech wielki —
życie znów powiedziało „jestem”.

Zima poszła — nie oglądaj się!
Leszczyna tańczy jak cień.
Ptaki szalone jak pierwszy raz,
kochają wiosenny dzień.

Zima poszła...

Gosiakowe:

Rano wstaję, kawa w dłoń,
Scrolluję Temu, to mój tron.
Koszyk pełen – świeci się,
Kolejna rzecz, a po co? Nie wiem!

Różowa torebka, sztuczny pies,
Zestaw kubków – no bo przecież... yes!
LED do wanny, brokat w sprayu,
I jeszcze tiul do mojego raju!

Co blondynka zamawia na Temu?
Wszystko co świeci, i jeszcze więcej szlemu!
Koc z uszami, pierścionek z delfinem,
Zamów dziś, a jutro będziesz queenem!

Pudry, papcie, lampa w kształcie kota,
To nie jest fanaberia, to robota!
Na Temu blondi króluje w stylu –
Za 10 zł? Biorę – i chilluję w pilu! 

Filtr do selfie, świecący case,
Nie mam już miejsca, ale who cares?
Tapeta z jednorożcem, brokat na stół,
W życiu musi być glamour i cool.

Lusterko, co mówi „you slay” –
To motywacja na każdy dzień!
Klik klik klik – to już nawyk,
Temu to mój mały świat magii!

Co blondynka zamawia na Temu?
Wszystko co świeci, i jeszcze więcej szlemu!
Koc z uszami, pierścionek z delfinem,
Zamów dziś, a jutro będziesz queenem!

Nie potrzebuję powodu,
Każdy dzień to pretekst do cudu.
Gdy paczka przychodzi – to jak święto,
A że trzy dziennie? No cóż… piękno!

Co blondynka zamawia na Temu?
Wszystko co śmieszne, i trochę z memu…
Świecące dino, poduszka z pandą,
Blondi zamawia z rozmachem i fantazją!

Co blondynka zamawia na Temu?

Gosiakowe:

yyy no właśnie tak....

Wstałam dziś rano, pełna motywacji,
Dżinsy z szafy – misja: reinkarnacji.
Rok dwa tysiące coś, metka jeszcze jest,
„Rozmiar 36” – to przecież żaden test!

Yyyy no właśnie tak…
Stanęłam w miejscu, wciągam brzuch jak ptak,
Hop, hop, jeden skok,
Zamek krzyczy: „Nie rób mi tego, proszę, stop!”

Oczywiście, że się da –
zapiąć dżinsy, co nie? No ba!
Yyyy… no właśnie tak…
…na leżąco, z pomocą cudu i łez znak.

Wciągam powietrze, robię przysiad w pół,
Pies patrzy z boku: „Ty się dobrze czuj?”
Szpagat przy szafie, taniec ciałem w ścianę,
„One się rozciągną” – powtarzam nad ranem.

Yyyy no właśnie tak…
Wciągam brzuch jak ninja, robię dżinsowy atak,
Ściągam ramiona, hop przez biodra,
Zamek się buntuje – i znów mi głupio trochę.

Oczywiście, że się da –
Znowu jestem w nich, ha-ha!
Yyyy… no właśnie tak…
Nie siądę dziś, ale jestem dama, jak!

Dieta jutro, sport od poniedziałku,
Dziś świętuję – w dżinsach – bez kawałku godności.
Ale hej!
Look się zgadza – to się liczy, ej!

Yyyy no właśnie tak…
Śmiech przez łzy, ale duma jak smok w snach,
Dżinsy pękają w szwach (w duszy),
Ale jestem wojowniczką – niech świat to usłyszy!

Oczywiście, że mogę…
…ale tylko przez 10 minut. Potem dres.

Obrazek od https://www.facebook.com/KURArysunki

yyy no właśnie tak....

Robię to dla siebie. Piszę o rzeczywistości. Ale nie tylko...
Wszystkie teksty są moje.

https://www.youtube.com/@xanthcik


All texts is mine.
Polish language.

yyy no właśnie tak....

Xanth