Nie umiem spać,
patrzę w sufit, który oddycha szybciej ode mnie.
Coś się rusza w kącie,
ale kiedy zapalam światło
zostaje tylko cień i kurz.

Mam kieszenie pełne pustych słów,
które mówię ludziom, żeby się odczepili.
Śmieję się, żartuję,
robię z siebie film,
a potem wracam do domu
i gubię się w ciszy,
która wcale nie jest ciszą,
tylko chórem,
co śpiewa mi w głowie
o wszystkich porażkach.

Nie biorę, żeby się bawić.
biorę, żeby wyciszyć ten hałas,
żeby zamienić siebie w tapetę,
która nikogo nie interesuje.
Alkohol smakuje jak plaster,
który nie chce się trzymać rany.

Uczę się grać twardego,
tak mnie wychowali:
żadnych łez, żadnych słabości,
masz być jak cegła,
masz przetrwać cokolwiek.
Więc stoję wyprostowany,
ale w środku zapadam się
jak puste bloki z wielkiej płyty,
które udają, że jeszcze ktoś w nich mieszka.

I niby żyję,
ale każdy dzień jest bardziej przezroczysty.
Jak folia, która się rwie w rękach,
jak zdjęcie, które blaknie od patrzenia.

Czasem myślę,
że jedyne, co naprawdę istnieje,
to te parę sekund
gdy ciało jest ciężkie,
głowa pusta,
a świat wydaje się mniej wrogi.
I wtedy wierzę,
że da się przeżyć jeszcze jeden dzień.

Ale rano znowu patrzę w lustro,
i widzę kogoś, kto udaje,
że wie, jak to się robi.
A w oczach mam tylko to samo pytanie,
które nigdy nie dostaje odpowiedzi:
ile jeszcze można uciekać,
żeby naprawdę zniknąć?

Lil Peep x Sidewalks and Skeletons - absolute in doubt x goth (Drops n' Roll remix).mp3

Drop n' Roll