Ноч

Дзесьці ўверсе, вышэй за высокія зоры
Там дзе ў хаваецца ў небе шпіль Вітава храму
Хтосьці сядзіць – немагчыма  магутны і добры
Сыпле сняжынкі іскрытыя проста ў Влтаву…

Стань апаўшостай у снежань на Карлавым мосце 
І паглядзі ў захапленні на Градскія гмахі,
Пройдзе хвіліна – ты станеш сваім, а ня госцем.
У сэрцы адчуй гэта ўсё: храмы, вуліцы, дахі!

Казачны, казачны, казачны, казачны горад!
Калядная Прага чакае новага году…
У рысачках кожнага дому, ва ўсіх колькі ёсць іх
Такоё імкненне да свята і да прыгажосці!
Тыя хто кажуць, што горад гатычны і змрочны,
Хай прыязджаюць, пабачаць на ўласныя вочы:
Брук у чырвоны тут кроў ня раз фарбавала,
Але марыла Прага стаць казкай, і казкаю стала!

Слухай як Гусава рэха, грыміць у Віфліемскай капліцы,
Грукат вазоў табарытаў! Крыжакам праз іх не прабіцца!
Як пры Грюнвальдзе , Ян Жыжка наперадзе войску
Роўнасць і праўда для ўсіх! Бо такім быў запавет боскі…

Вось па прыступках нябачных з Тынскага храму
На Старамескую плошчу спускаецца Панна…
Словаў ня чутна, але разумеюць усе людзі
Veritas vincit! Спрадвеку было так, и будзе!

Казачны, казачны, казачны, казачны горад!
Калядная Прага чакае новага году…
У рысачках кожнага дому, ва ўсіх колькі ёсць іх
Такоё імкненне да свята і да прыгажосці!
Тыя хто кажуць, што горад гатычны і змрочны,
Хай прыязджаюць, пабачаць на ўласныя вочы:
Брук у чырвоны тут кроў ня раз фарбавала,
Але марыла Прага стаць казкай, і казкаю стала!

Джынджэр і Фрэд, запрашаюць на танец сто вежаў,
Кружацца снег і дамы, сёння святу горад належыць,
Кельцкай Багеміі дух схаваны ў воблаке пены,
Ведае шлях да яго дзіўны вершнік пад дахам Люцэрны.

Круцяцца смерць і анёл разам у курантах,
Час адаб’е метраном, што над горадам узняты.
Сквапна збірае секунды ў гады і стагоддзі,
Гора і радасць у калядным ляцяць карагодзе!

Казачны, казачны, казачны, казачны горад!
Калядная Прага чакае новага году…
У рысачках кожнага дому, ва ўсіх колькі ёсць іх
Такоё імкненне да свята і да прыгажосці!
Тыя хто кажуць, што горад гатычны і змрочны,
Хай прыязджаюць, пабачаць на ўласныя вочы:
Брук у чырвоны тут кроў ня раз фарбавала,
Але марыла Прага стаць казкай, і казкаю стала!


Garady 03 Praga

Палячу я на птушцы сталёвай
Увосень у вырай, які, як мільёны, 
Ганарліва заву я чамусьці сваім.
Узваліўшы стагоддзі на плечы, 
На зямлі стаіць горад адвечны 
Па-над часам і светам узвышаецца Рым

Ад Да Вінчы хутчэй на Тэрміні,
У думках б'ецца «Я ў Рыме! Я – ў Рыме!»
Хутка я напаткаю, пабачу іх ўсіх.
Я пяшчотна падэшвамі буду
Крочыць Рымам да кожнага з цудаў
Буду дыхаць я Рымам сваім кожны ўздых.
Як буджеш на Венэта
Сядзь, выпі капучына
Задай сабе пытанні
Старэйшыя за час
А потым усміхніся
Бо косткі капуцынаў
На ўсе твае пытані
Адзін дадуць адказ.
Справай першай іду ў Траставеры
Страваў лепшых у лепшай з піцэрыц
Не паспеў я замовіць – адразу нясуць,
Камерьере для кожнага госця
Стане сябрам а потым папросіць
Знайсці месца і сілы на Цірамісу

Моц Сан Пьетро такая, што верыцца, 
У Сан Джаванні да неба лесвіца
Не краіна а цэлы сусвет Ватыкан!
Я спускаюся уніз слой за слоем,
Старажытнасць жыве пад зямлёю
Старажынтнасцю правіць Марк Ульпій Траян!
Прыпеў
Я фантану Трэві ўсміхнуся
Без манеткі сюды я вярнуся,
І вяртацца сюды буду зноў я і зноў
Вось фарбуецца горад чырвоным,
Засынаюць руіны, калёны,
Спаць кладуцца ў люльку высокіх халмоў

Тыбар шумны, магунты, імклівы
Будзе цекчы, а горад маўклівы
Цёмнай ноччу дазволіць яму буркатаць
А назаўтра ізноў будзе сонца.
І праз год, і праз сто, бо бясконца
Будзе горад адвечны над часам стаяць!
Прыпеў


Garady 07 Rym

Добрай апоўначы брат,
Добрага палявання!
Сённяшней ноччу з табой,
Зорная зграя бяжыць
Добрай апоўначы брат!
Ёсць яшчэ час да світання,
Ёсць яшчэ час паляваць,
Бегчы, змагацца і жыць

Кліч у вачах запалі – 
Скокнуць з нябёсаў на снег,
Зграя ўжо на зямлі, 
не прыпняецца бег.
Следам у след пабягуць,
Следам іх цені лятуць.

Добрай апоўначы брат,
Добрага палявання!
Гэтаю ноччу з табой,
Зорная зграя бяжыць
Добрай апоўначы брат!
Ёсць яшчэ час да світання,
Ёсць яшчэ час паляваць,
Бегчы, змагацца і жыць

Там за спіной ў агні. 
З чорным нажом стары пень;
Вогнішча ты запаліў,
Хопіць. Твой скончыўся дзень.
Ёсць толькі ноччу жыццё.
Ёсць толькі ноч. Потым – ўсё.

Добрай апоўначы брат,
Добрага палявання!
Гэтаю ноччу з табой,
Зорная зграя бяжыць
Добрай апоўначы брат!
Ёсць яшчэ час да світання,
Ёсць яшчэ час паляваць,
Бегчы, змагацца і жыць

Раніцай легчы на снег,
Горача аж да апёкаў,
Болей ты не чалавек…
А хіба быў ім наогул?
Вось надыходзіць світанне…
Дзякуй за паляванне!

Добрай апоўначы брат,
Добрай апоўначы брат!


Noch 02 Vouchja Apounach

Што табе мроіцца ноччу
У час калі зоры паснулі?
Што табе мроіцца ноччу,
У жоўтым самотным вакне?

У думках за хмарамі крочыш?
З месцам побач ты крочыш…
Хораша вам! Але хочаш…
Ты завітай да мяне?..
***
Сонца схаванае знойдзем,
У жоўтым святле маёй лямпы,
Сонца схаванае знойдзем -
Будзем з ім ноч зімаваць…

Урэшце скажу табе: “Пойдзем?”
Ты уздыхнеш ціха: “Пойдзем…”
Сумна па ложках мы пойдзем –
Раніцай рана ўставаць.


Noch 03 Neznajomaj Syabroucy

Беласьнежка

Сямёра гномаў пілі гарэлку
Ды паміналі сваю паненку,
Па куфлях ноччу разьлілі гора,
І пілі моўчкі ўсе сямёра.

Яна сур'ёзна гномаў не ўспрымала,
Яна нікога з гномаў не кахала…
Было пакутай ім жыцьцё такое.
Ды без яе ім стала значна горай…

	Гэта будзе цудоўная казка,
	Вось каб толькі на гномаў забыцца,
	Вы даруйце ёй, калі ласка:
	Беласьнежка кахала прынца.

Кожны з гномаў пісаў ёй вершы,
Кожны з гномаў хацеў быць лепшым,
Каб спадабацца і быць ахайным,
Мурзаты тварык мыў кожны дбайна.

Сямёра гномаў варагавалі,
Было сварыліся бо раўнавалі
І кожны з гномаў ціха па начох
Зьбіраў пад коўдрай слёзы ў кулачок…
     Гэта будзе цудоўная казка,
	Толькі б неяк на гномаў забыцца,
	Вы даруйце ёй, калі ласка:
	Беласнежка кахала прынца.

Сем капялюшыкаў і свае сэрцы
Падаравалі гномы Беласнежцы,
Не паглядзела нават, а з усьмешкай
Пакаштавала яблык Беласьнежка.

Сямёра гномаў пілі атруту,
Сямёра гномаў пілі цыкуту,
Каго хутчэй абдыме сьмерць сівая,
Той Беласьнежку першым павітае.

Скончыцца гэта казка цудоўна
Толькі трэба на гномаў забыцца,
Вы даруйце, любыя гномы,
Беласнежка кахала прынца.

Прынц прыедзе, яе абудзіць,
Толькі гномаў ужо ня будзе.
І каб Прынцэса не сумавала.
Ёй скажа прынц: "Так ім лепей стала"


Сьветлым сумам канчаецца казка
     Трэба неяк на гномаў забыцца,
	Вы даруйце ўжо, калі ласка:
     Бо Прынцэса кахала Прынца,
	Беласьнежка кахала прынца.


Noch 03 Neznajomaj Syabroucy

Max Bai