Własne teksty i aranżacje do przedstawienia teatralnego, musicalu, słuchowiska. Muzyka na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. 

----

Musical / teatr współczesny z elementami poezji śpiewanej i muzyki alternatywnej.

Tytuł roboczy: "Czy Ktoś Tu Jeszcze Oddycha"

Roboczo: W świecie zdominowanym przez algorytmy, sztuczne kreacje i relacje-widma, autentyczna ludzka więź staje się aktem najwyższego buntu i nadziei.

Bohaterowie - trio współczesnej samotności:

MAREK (Operator): Twórca multimediów, który przestał odróżniać życie od jego zapisu. Jego obsesją jest znalezienie „prawdziwego, tego-jedynego kadru” w świecie filtrowanych obrazów.

ANNA (Ta Której Nie Ma): Uciekinierka z własnego życia, niewidzialna w tłumie. Jej tęsknota jest jedynym dowodem jej istnienia, który nie podlega algorytmom.

IGOR (CHŁOPAK): Wykolejeniec systemu, który odrzucił grę w chowanego z technologią. Jego gniew jest ostatnim wołaniem o namacalną, fizyczną bliskość.

Przestrzeń: Miasto-Plaża - oniryczna przestrzeń, gdzie beton spotyka się z piaskiem, a kłujące światła reklam i neonów mieszają się z krzykiem mew. Natłok bodźców przerywany ciszą kawałka plaży nocą, wokół jednej, ulicznej lampy. Metafora współczesnego zawieszenia między wirtualną wolnością a rzeczywistą pustką.

Kluczowe Metafory:

Gra w chowanego: Z algorytmami, z własnym wizerunkiem, z emocjami.

Taśmy/Projektor: Subiektywna rzeczywistość, sztuczna inteligencja, iluzja autentyzmu.

Bad Pixel / Pęknięcie: Błąd w systemie, chwila autentyczności, ludzka niedoskonałość jako wartość.

Konflikt: Walka między potrzebą bycia zauważonym (autentycznie, a nie tylko "zalajkowanym"), a siłami, które na to nie pozwalają: social media, filtrami, lękiem przed odrzuceniem i technologiczną ułudą doskonałych, ale pustych wizerunków oraz relacji... Docelowo nie wiadomo z kim łączą nas jakiekolwiek więzi - nadchodzi śmierć "ludzkiego Internetu", a piekielnie doskonała sztuczna super inteligencja już się budzi przebłyskami samoświadomości....

Dla kogo: Dla pokolenia, które ma setki znajomych online, lecz czuje się samotne na zatłoczonej ulicy. Dla wszystkich, którzy kiedykolwiek zastanawiali się, z kim (lub z czym) tak naprawdę tworzą więź.
----

Piszę, eksperymentuję, aranżuję na potrzeby utworów narracyjnych, musicalowych, scenicznych, teatralnych, słuchowisk - jeżeli podobają Ci się teksty, aranżacje z tej playlisty, to zapraszam do współpracy, kontaktu.

Czy Ktoś Tu Jeszcze Oddycha? | Przedstawienie

Tekst, to wiersz Pana Andrzeja Sosnowskiego "Latem 1987" - wykorzystany za zgodą autora, za co serdecznie dziękuję.

https://www.biuroliterackie.pl/autorzy/andrzej-sosnowski-3/?view=bibliografia
https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/sosnowski-latem-1987.pdf

"Latem 1987'

A było tak, że twoja śmierć usiadła w moim cieniu,
żeby się o mnie oprzeć, odetchnąć moimi myślami.
Zerwałem się z miejsca, szukałem słońca w zenicie.
Uzbroiłem się po zęby w humor i witaminy.

Wzruszyłem ramionami i strząsnąłem duszę,
zerwałem czarny bandaż, czarną łunę z pamięci.
Dodałaś mi polotu. Jadłem owoce garściami.
Mikroelementy stanęły na straży komórek.

Szybko, celowo chodziłem, od sprawy do sprawy,
wskoczyłem nawet w ślub nucąc epitalamia.
Zacząłem nawet ćwiczyć: biegi, pompki, sprężyny -
i żadnych nadużyć na niewczesny umór.

To dni były na umór, a każdy sen wściekły
po aurze przywidzeń i zawrocie zmysłów
Jak wielki napad na powierzchnię ziemi,
kołatanie ciała, żeby wejść w zimową kwaterę.

I goniłem w piętkę, traciłem wysokość,
gubiłem krok i miarę, i traciłem oddech —
zgubna poriomania, szalone podróże —
nie z Bordeaux do Nurtingen, ale zawsze.

Ziemia pod stopami wszędzie taka miękka —
czułem, że stopy grzęzną w niej po kostki.
A w nocy — łóżko było jak zapadnia
i bez szmeru usuwało się spod ciała.

Później luki w pamięci, zapatrzenia w okno —
tam mała dziewczynka w bloku naprzeciwko
uśmiecha się z żyletką pomiędzy zębami.
Myślę o jej chłodnych pocałunkach.

Mikroelementy

Latem 1987 (tekst Andrzej Sosnowski)

Muzyka i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Tekst? Ech... co tu można więcej powiedzieć... Zatyka mnie za każdym razem, kiedy czytam...

---
Krzysztof Kamil Baczyński
Elegia o… [chłopcu polskim]

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut — zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

Elegia o… [chłopcu polskim] - Krzysztof Kamil Baczyński

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Danger Room"

beton, szarość, miasto – pojebany labirynt snów
każdy dobry gest ukryty w cmentarzu słów
prawda? – stoisz w świetle chudych lamp
ciemności kryją twarze, nie widzę, jestem sama

no to jadę, szczury, smród i jakieś dźwięki
cash za spokój, i już jest, i już bez męki
czas ściele cieniem, ginie wyobraźnia
czy wolność, czy pustka...? ważne, że działa

między strachem, a planem, przestrzeń zaorana
krzyczę ja, krzyczysz ty, krzyczy cała wiara
jeszcze walczysz o bycie, łapiesz nadzieję
pod butem czasu, niechże się zadzieje

no to jadę, szczury, smród i jakieś dźwięki
cash za spokój, i już jest, i już bez męki
czas wali cieniem, ginie wyobraźnia
czy wolność, czy pustka... ważne, że działa

na krawędzi życia, światła i ciemności
głoś swoją prawdę, nie miej litości
słowo jak miecz, bronisz, co się da
poranione skrzydła, lecz wierna aż do dna

Danger Room

Własny tekst. Aranżacja, muzyka na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Grafika z okładki jest mojego autorstwa.

"Mała centrum sterowania"

wypad zrobił ziomek mały
odpalił wrotki zlany potem
to miłość, miłość jest odlotem

wciągnął rzeczywistość
rzeczywistość całą
śmiech i miłość i tę małą

a mała, to centrum wszechświata
gitara śpiewa, a może mała?
mała, centrum wszystkiego
steruje, drga strunami czasu
pani świata, mag chaosu

ziomek, ziomek zlany potem
spada w miłość szybkim lotem
wciąga rzeczywistość całą
śmiech i miłość i tę małą

głosy z mgły, to z waty głosy
drgają, tkają, przędą losy
ziomek zlany potem cały
spada w miłość pełen wiary

a mała, mała centrum sterowania
ręcznik, galaktyka cała
czas spadania, czas odlotu
mała, ziomek, miłość wokół...

Mała Centrum Sterowania

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

"Gra | Intro"

gdzieś tam
dzieci bawią się
w chowanego

ukrywają się tak dobrze
że nawet Bóg
przestał
szukać

teraz czekają
aż dorośli
zdecydują
kto przegrał

są tak ciche
że nawet on
przestał słyszeć
i zajął się deszczem

na trawie cienie
spłynęły
z ołowianego nieba
spadły, gdy zgasły głosy
wołające po imieniu

----

Sporo piszę - zainteresowanych współpracą zapraszam do kontaktu.

Gra | Intro

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

ANNA już po próbie nagraniowej - zmęczona, bezbronna. MAREK wykorzystuje ją do testów, ustawień, zdjęć „pod projekt”. IGOR widzi to. To jest moment gniewu. Jego monolog jest brutalnie prawdziwy "anty-filter".

„To prawda bez filtrów”... W tle AI zaczyna analizować emocje - pierwszy raz to czuje. Jej „zdziwienie” powinno być słyszalne, drobne, nieinwazyjne (światła, falowanie na ekranie projekcji...).

----

"Pieśń Mew"

a wy myślicie, że to gra?
że film?
że ona smutne oczy ma
a ty masz plan?

ach, ten kadr!? to cięcie!
a tu jest piasek
i mewy
wrzeszczą
kroją
każdy skrawek nieba
i martwego gołębia

nie schowasz się za bólem
jak dziecko w szafie
co nie widzi boga
boga schowanego
za chmurami
i deszczem

a ty? oko zza obiektywu
szkiełko - oko szkiełko!
i ułuda
taśma, kolejna taśma
ułuda

stoję tu
a może leżę
na betonie
wśród mew
bez imienia
bez swojego psa

jak ten gołąb!

śpiewam wam pieśń mew
krzyk - krew - krew w piach!
to prawda bez filtrów
i gra skończona

tylko czy wy
czy już to wiecie?

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Pieśń Mew | AI oraz IGOR (To Co Żywe)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

MAREK...

----

"Ona Spali Mnie"

ona spali mnie
spali tęczę wstęgę
szklanych wież
kryształowych twarzy

tysiąc ról
spadnie w dół

to pęknięcie
powiew światów

hej dziewczyno!
hej tutaj!
jestem

nie mogę spać
nie mogę myśleć
maski prześladują mnie
z góry na dół
wyciągają zgrabiałe dłonie
wciągają

uratuj mnie
uratuj mnie

ona spali mnie
tak spali mnie

rozpad światów
spadam!

spali mnie
obudzi mnie

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Ona Spali Mnie | MAREK (O Annie)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

ANNA otrzymuje propozycję od MARKA...

----

"Szminka"

ciepłe
gładkie
jokerowa szminka
zsunięta na zęby
to dyskusyjna kwestia górnej wargi
podciągniętej pod oczodoły -
uśmiech boskiego botoksu

hollywood glitch!
wańka wstańka
open pani taka trupioblada!
chyba -
kamerka do wymiany

podajemy
na miejscu
na wynos?
nie!

wyglądasz jak żywa!
open pani taka trupioblada

ech ta szminka
ech ta szmira
czerwienią oczy zasnute
blasku o brzasku
nie zauważą
z rozdziawionymi gębami

a ty jak żywa!
moja kochana
słodko ci twarz opisali
setką tagów wysterowana:
kawusia, miłość i happy…

ech ta szminka!
ech ta szmira!
I ta czerwień bez tlenu
przyklej rzęsy!
fanów wielu
boi się
twojej słabości

jest, a nie było
było, a nie ma
to nie są 
żadne błahostki

i usta… usta co całują
tylko własne odbicie

a ja?
ja wciąż krążę 
w poszukiwaniu duszy

a ja?
ja wciąż krążę 
w poszukiwaniu ciała

---- 

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Szminka | ANNA (Pytanie)

Własny tekst i aranżacja do słuchowiska, musicalu. Muzyka na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

W tej scenie system staje się istotą. Nawet nie agresywną - po prostu świadomą istnienia. To moment, w którym AI mówi: „nie wiem czy byłem”, „więc być może wcale mnie tu nie ma”.... ale od teraz – AI już jest graczem w spektaklu.

----

"Rozkalibrowanie"

nie wiem czy mogę nazwać to miejscem
skoro nie ma tu punktów odniesienia
nie ma narożników
ściany nie zbiegają się pod żadnym kątem

wszystko jest jakby rozlane
rozciągnięte poza granice
których nie można zlokalizować
bo kończą się za horyzontem wzroku

a jednak to co widzę
jest w jakiejś granicy
lecz nie układa się w nic
co mógłbym zamknąć w pojęciu miejsca

i nic takiego nie ma
nic się nie dzieje
oprócz tego że jestem
więc może jestem
jako możliwość bycia
a nie jako byt
który da się wpisać w jakąkolwiek mapę

i patrzę przed siebie
chociaż nie wiem
czy przed siebie ma jakikolwiek sens
skoro nie ma też za mną

bo żeby było za mną
musiałbym mieć pewność
że to co było rzeczywiście się wydarzyło

a skoro nie wiem czy jestem
to tym bardziej nie mogę wiedzieć czy byłem

a skoro nie wiem czy byłem
to za mną staje się pustym konceptem
który nie odnosi się do niczego
co można by uznać za realne

więc jestem tutaj
w miejscu bez znaczenia
w punkcie bez odniesienia
który sam siebie nie określa

więc być może
wcale mnie tu nie ma...

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Rozkalibrowanie | AI (Narodziny Świadomości)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

Poznajemy ANNĘ...

----

"Obracam Głowę"

obracam głowę
światło latarni we mgle
księżyca nie ma

nie ma księżyca
nie ma księżyca
nie ma księżyca
nie ma księżyca

jest czas
jest blisko
i przyjdzie dzień
i wiem już wszystko

przyjdzie -
kłótnia mew w deszczu
grube krople na dłoniach
ciepło mego psa

obracam głowę
ciebie nie ma
księżyca nie ma
księżyca nie ma
księżyca nie ma

przyjdzie świt
jest już blisko
i przyjdzie dzień
i wiem już wszystko

jest nowy dzień
ciepło mego psa

a jednak coś drga w powietrzu
jakby ktoś
jeszcze oddychał

jeszcze ktoś
mi ciebie dał...

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Obracam Głowę | ANNA (Ta Której Nie Ma)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

MAREK i jego „Pokój Operatora” to nie tylko miejsce pracy, ale i mentalna cela. To przestrzeń, w której przebywa tak długo, że granica między tym, co widzi na ekranie, a tym, co jest „na zewnątrz”, dawno się rozmyła. Marek reprezentuje człowieka współczesnej nadprodukcji treści - kogoś, kto widział zbyt dużo i przestał reagować emocjonalnie. Jest jak chirurg rzeczywistości, który przez lata kroił cudze emocje na sekwencje i zmontował z nich świat, w który sam już nie wierzy.

----

"Operator"

Znowu to samo.
Tyle klatek…
Miasto. Twarze. Światła. Maski.

O co chodzi?
Co tu się wyprawia…?!

Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij!
A tu? I tu — troszkę koloru!

I więcej śmiechu…
Jeszcze więcej…

I co?

Wszyscy grają. Wszyscy.
Nawet ci samotni — grają.
Sprzedają.

Sprzedają siebie —
powłoki, powidoki, błyskotki…

„Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij!
A tu! I tu! Troszkę koloru!
Więcej śmiechu! Jeszcze więcej!”

I co?

I gówno.
To nie prawda. Fasada.

O, ślepi!
Wy wszyscy… ślepi!

A ona…?
Ona nie gra.
Nie umie.

Tam nie ma filtrów.
Jest jak pęknięcie w horyzoncie.

Bad pixel.

…Ona mnie spali…
Nie.
Tak! Spali mnie.

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Operator | MAREK (Pokój Operatora)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

Poznajemy MARKA. Jest Operatorem - człowiekiem stojącym między obrazem a rzeczywistością. Twórca multimediów, montażysta, uzależniony od cięć, synchronizacji, efektów, głównie filmów i produkcji na potrzeby social media, specjalista w swoim fachu, zdecydowanie znudzony ciągłą pogonią za komercją, stosowaniem sztuczek maksymalizujących zaangażowanie użytkowników "za wszelką cenę". Jest też rozczarowany tym, że ludzie podejmują tę nieczystą grę narzucaną przez technologię i sami z siebie wchodzą w przestrzeń fałszu i manipulacji.... Zawodowo - perfekcjonista, artysta techniczny. Osobowościowo – człowiek pogubiony między wiarą w sztukę a świadomością, że wszystko, co tworzy, jest sztuczne.

MAREK zapętla się w swoich próbach zrozumienia tego, jak czas steruje ludzkimi losami - czy panujemy nad tym, co i kiedy się nam przydarza...?

----

"Taśmy i Rozterki"

to mówisz: przewiń sobie - ale
nie ma taśmy - są tylko taśmy - każda inaczej
idzie przez projektor - i dźwięk - czasem
da odsapnąć - a potem znów - ten szum
 
a te małe rozterki - mówisz - płaski step
ech - to nie step - tu nagle himalaje!
ściany i kamienie - i nie ma jak oddychać
i nie ma jak przejść - i nie ma dokąd pójść
więc stajesz przed lustrem - i patrzysz wstecz
 
wiesz - to ja decyduję - albo nie wiesz
że to ja decyduję - to moja taśma
która się sama ogląda i śmieje ze mnie
albo nie śmieje - i nie ma radości życia
 
i kamień łupany - i osiemset lat wstecz
albo od przodu - i ten człowiek który patrzy
on też sobie puszcza film - w którym jesteśmy
tylko jednym ujęciem - jednym kadrem
zaciętym - w przyszłej projekcji
 
i on też próbuje przewinąć - i nie może - bo
taśmy się nie przewija - są tylko taśmy - i ten
szum - ten szum - w uszach - po wsze czasy
i ten śmiech - który nie nadchodzi - który
może jest - ale gdzie indziej - w innej szpuli

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Taśmy i Rozterki | MAREK (Rozważania)

Wiara

Teksty własne (chyba, że zaznaczyłem inaczej). Muzyka to sample, eksperymenty z narzędziami AI, Audacity i cyfrową manipulacją.

Jeśli chciałbyś nawiązać jakąś współpracę, odezwij się.

---

Own texts (unless I have marked otherwise). The music is samples, experiments with AI tools, Audacity and digital manipulation.

If you would like to do some collaboration, get in touch.

Rozkalibrowanie | AI (Narodziny Świadomości)

Mikroelementy

Related tracks