Własne teksty i aranżacje do przedstawienia teatralnego, musicalu, słuchowiska. Muzyka na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. 

----

Musical / teatr współczesny z elementami poezji śpiewanej i muzyki alternatywnej.

Tytuł roboczy: "Czy Ktoś Tu Jeszcze Oddycha"

Roboczo: W świecie zdominowanym przez algorytmy, sztuczne kreacje i relacje-widma, autentyczna ludzka więź staje się aktem najwyższego buntu i nadziei.

Bohaterowie - trio współczesnej samotności:

MAREK (Operator): Twórca multimediów, który przestał odróżniać życie od jego zapisu. Jego obsesją jest znalezienie „prawdziwego, tego-jedynego kadru” w świecie filtrowanych obrazów.

ANNA (Ta Której Nie Ma): Uciekinierka z własnego życia, niewidzialna w tłumie. Jej tęsknota jest jedynym dowodem jej istnienia, który nie podlega algorytmom.

IGOR (CHŁOPAK): Wykolejeniec systemu, który odrzucił grę w chowanego z technologią. Jego gniew jest ostatnim wołaniem o namacalną, fizyczną bliskość.

Przestrzeń: Miasto-Plaża - oniryczna przestrzeń, gdzie beton spotyka się z piaskiem, a kłujące światła reklam i neonów mieszają się z krzykiem mew. Natłok bodźców przerywany ciszą kawałka plaży nocą, wokół jednej, ulicznej lampy. Metafora współczesnego zawieszenia między wirtualną wolnością a rzeczywistą pustką.

Kluczowe Metafory:

Gra w chowanego: Z algorytmami, z własnym wizerunkiem, z emocjami.

Taśmy/Projektor: Subiektywna rzeczywistość, sztuczna inteligencja, iluzja autentyzmu.

Bad Pixel / Pęknięcie: Błąd w systemie, chwila autentyczności, ludzka niedoskonałość jako wartość.

Konflikt: Walka między potrzebą bycia zauważonym (autentycznie, a nie tylko "zalajkowanym"), a siłami, które na to nie pozwalają: social media, filtrami, lękiem przed odrzuceniem i technologiczną ułudą doskonałych, ale pustych wizerunków oraz relacji... Docelowo nie wiadomo z kim łączą nas jakiekolwiek więzi - nadchodzi śmierć "ludzkiego Internetu", a piekielnie doskonała sztuczna super inteligencja już się budzi przebłyskami samoświadomości....

Dla kogo: Dla pokolenia, które ma setki znajomych online, lecz czuje się samotne na zatłoczonej ulicy. Dla wszystkich, którzy kiedykolwiek zastanawiali się, z kim (lub z czym) tak naprawdę tworzą więź.
----

Piszę, eksperymentuję, aranżuję na potrzeby utworów narracyjnych, musicalowych, scenicznych, teatralnych, słuchowisk - jeżeli podobają Ci się teksty, aranżacje z tej playlisty, to zapraszam do współpracy, kontaktu.

Czy Ktoś Tu Jeszcze Oddycha? | Przedstawienie

Tekst, to wiersz Pana Andrzeja Sosnowskiego "Latem 1987" - wykorzystany za zgodą autora, za co serdecznie dziękuję.

https://www.biuroliterackie.pl/autorzy/andrzej-sosnowski-3/?view=bibliografia
https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/sosnowski-latem-1987.pdf

"Latem 1987'

A było tak, że twoja śmierć usiadła w moim cieniu,
żeby się o mnie oprzeć, odetchnąć moimi myślami.
Zerwałem się z miejsca, szukałem słońca w zenicie.
Uzbroiłem się po zęby w humor i witaminy.

Wzruszyłem ramionami i strząsnąłem duszę,
zerwałem czarny bandaż, czarną łunę z pamięci.
Dodałaś mi polotu. Jadłem owoce garściami.
Mikroelementy stanęły na straży komórek.

Szybko, celowo chodziłem, od sprawy do sprawy,
wskoczyłem nawet w ślub nucąc epitalamia.
Zacząłem nawet ćwiczyć: biegi, pompki, sprężyny -
i żadnych nadużyć na niewczesny umór.

To dni były na umór, a każdy sen wściekły
po aurze przywidzeń i zawrocie zmysłów
Jak wielki napad na powierzchnię ziemi,
kołatanie ciała, żeby wejść w zimową kwaterę.

I goniłem w piętkę, traciłem wysokość,
gubiłem krok i miarę, i traciłem oddech —
zgubna poriomania, szalone podróże —
nie z Bordeaux do Nurtingen, ale zawsze.

Ziemia pod stopami wszędzie taka miękka —
czułem, że stopy grzęzną w niej po kostki.
A w nocy — łóżko było jak zapadnia
i bez szmeru usuwało się spod ciała.

Później luki w pamięci, zapatrzenia w okno —
tam mała dziewczynka w bloku naprzeciwko
uśmiecha się z żyletką pomiędzy zębami.
Myślę o jej chłodnych pocałunkach.

Mikroelementy

Latem 1987 (tekst Andrzej Sosnowski)

Muzyka i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Tekst? Ech... co tu można więcej powiedzieć... Zatyka mnie za każdym razem, kiedy czytam...

---
Krzysztof Kamil Baczyński
Elegia o… [chłopcu polskim]

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut — zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

Elegia o… [chłopcu polskim] - Krzysztof Kamil Baczyński

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Danger Room"

beton, szarość, miasto – pojebany labirynt snów
każdy dobry gest ukryty w cmentarzu słów
prawda? – stoisz w świetle chudych lamp
ciemności kryją twarze, nie widzę, jestem sama

no to jadę, szczury, smród i jakieś dźwięki
cash za spokój, i już jest, i już bez męki
czas ściele cieniem, ginie wyobraźnia
czy wolność, czy pustka...? ważne, że działa

między strachem, a planem, przestrzeń zaorana
krzyczę ja, krzyczysz ty, krzyczy cała wiara
jeszcze walczysz o bycie, łapiesz nadzieję
pod butem czasu, niechże się zadzieje

no to jadę, szczury, smród i jakieś dźwięki
cash za spokój, i już jest, i już bez męki
czas wali cieniem, ginie wyobraźnia
czy wolność, czy pustka... ważne, że działa

na krawędzi życia, światła i ciemności
głoś swoją prawdę, nie miej litości
słowo jak miecz, bronisz, co się da
poranione skrzydła, lecz wierna aż do dna

Danger Room

Własny tekst. Aranżacja, muzyka na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Grafika z okładki jest mojego autorstwa.

"Mała centrum sterowania"

wypad zrobił ziomek mały
odpalił wrotki zlany potem
to miłość, miłość jest odlotem

wciągnął rzeczywistość
rzeczywistość całą
śmiech i miłość i tę małą

a mała, to centrum wszechświata
gitara śpiewa, a może mała?
mała, centrum wszystkiego
steruje, drga strunami czasu
pani świata, mag chaosu

ziomek, ziomek zlany potem
spada w miłość szybkim lotem
wciąga rzeczywistość całą
śmiech i miłość i tę małą

głosy z mgły, to z waty głosy
drgają, tkają, przędą losy
ziomek zlany potem cały
spada w miłość pełen wiary

a mała, mała centrum sterowania
ręcznik, galaktyka cała
czas spadania, czas odlotu
mała, ziomek, miłość wokół...

Mała Centrum Sterowania

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

"Gra | Intro"

gdzieś tam
dzieci bawią się
w chowanego

ukrywają się tak dobrze
że nawet Bóg
przestał
szukać

teraz czekają
aż dorośli
zdecydują
kto przegrał

są tak ciche
że nawet on
przestał słyszeć
i zajął się deszczem

na trawie cienie
spłynęły
z ołowianego nieba
spadły, gdy zgasły głosy
wołające po imieniu

----

Sporo piszę - zainteresowanych współpracą zapraszam do kontaktu.

Gra | Intro

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

ANNA już po próbie nagraniowej - zmęczona, bezbronna. MAREK wykorzystuje ją do testów, ustawień, zdjęć „pod projekt”. IGOR widzi to. To jest moment gniewu. Jego monolog jest brutalnie prawdziwy "anty-filter".

„To prawda bez filtrów”... W tle AI zaczyna analizować emocje - pierwszy raz to czuje. Jej „zdziwienie” powinno być słyszalne, drobne, nieinwazyjne (światła, falowanie na ekranie projekcji...).

----

"Pieśń Mew"

a wy myślicie, że to gra?
że film?
że ona smutne oczy ma
a ty masz plan?

ach, ten kadr!? to cięcie!
a tu jest piasek
i mewy
wrzeszczą
kroją
każdy skrawek nieba
i martwego gołębia

nie schowasz się za bólem
jak dziecko w szafie
co nie widzi boga
boga schowanego
za chmurami
i deszczem

a ty? oko zza obiektywu
szkiełko - oko szkiełko!
i ułuda
taśma, kolejna taśma
ułuda

stoję tu
a może leżę
na betonie
wśród mew
bez imienia
bez swojego psa

jak ten gołąb!

śpiewam wam pieśń mew
krzyk - krew - krew w piach!
to prawda bez filtrów
i gra skończona

tylko czy wy
czy już to wiecie?

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Pieśń Mew | AI oraz IGOR (To Co Żywe)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

MAREK...

----

"Ona Spali Mnie"

ona spali mnie
spali tęczę wstęgę
szklanych wież
kryształowych twarzy

tysiąc ról
spadnie w dół

to pęknięcie
powiew światów

hej dziewczyno!
hej tutaj!
jestem

nie mogę spać
nie mogę myśleć
maski prześladują mnie
z góry na dół
wyciągają zgrabiałe dłonie
wciągają

uratuj mnie
uratuj mnie

ona spali mnie
tak spali mnie

rozpad światów
spadam!

spali mnie
obudzi mnie

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Ona Spali Mnie | MAREK (O Annie)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

ANNA otrzymuje propozycję od MARKA...

----

"Szminka"

ciepłe
gładkie
jokerowa szminka
zsunięta na zęby
to dyskusyjna kwestia górnej wargi
podciągniętej pod oczodoły -
uśmiech boskiego botoksu

hollywood glitch!
wańka wstańka
open pani taka trupioblada!
chyba -
kamerka do wymiany

podajemy
na miejscu
na wynos?
nie!

wyglądasz jak żywa!
open pani taka trupioblada

ech ta szminka
ech ta szmira
czerwienią oczy zasnute
blasku o brzasku
nie zauważą
z rozdziawionymi gębami

a ty jak żywa!
moja kochana
słodko ci twarz opisali
setką tagów wysterowana:
kawusia, miłość i happy…

ech ta szminka!
ech ta szmira!
I ta czerwień bez tlenu
przyklej rzęsy!
fanów wielu
boi się
twojej słabości

jest, a nie było
było, a nie ma
to nie są 
żadne błahostki

i usta… usta co całują
tylko własne odbicie

a ja?
ja wciąż krążę 
w poszukiwaniu duszy

a ja?
ja wciąż krążę 
w poszukiwaniu ciała

---- 

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Szminka | ANNA (Pytanie)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

Poznajemy ANNĘ...

----

"Obracam Głowę"

obracam głowę
światło latarni we mgle
księżyca nie ma

nie ma księżyca
nie ma księżyca
nie ma księżyca
nie ma księżyca

jest czas
jest blisko
i przyjdzie dzień
i wiem już wszystko

przyjdzie -
kłótnia mew w deszczu
grube krople na dłoniach
ciepło mego psa

obracam głowę
ciebie nie ma
księżyca nie ma
księżyca nie ma
księżyca nie ma

przyjdzie świt
jest już blisko
i przyjdzie dzień
i wiem już wszystko

jest nowy dzień
ciepło mego psa

a jednak coś drga w powietrzu
jakby ktoś
jeszcze oddychał

jeszcze ktoś
mi ciebie dał...

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Obracam Głowę | ANNA (Ta Której Nie Ma)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

MAREK i jego „Pokój Operatora” to nie tylko miejsce pracy, ale i mentalna cela. To przestrzeń, w której przebywa tak długo, że granica między tym, co widzi na ekranie, a tym, co jest „na zewnątrz”, dawno się rozmyła. Marek reprezentuje człowieka współczesnej nadprodukcji treści - kogoś, kto widział zbyt dużo i przestał reagować emocjonalnie. Jest jak chirurg rzeczywistości, który przez lata kroił cudze emocje na sekwencje i zmontował z nich świat, w który sam już nie wierzy.

----

"Operator"

Znowu to samo.
Tyle klatek…
Miasto. Twarze. Światła. Maski.

O co chodzi?
Co tu się wyprawia…?!

Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij!
A tu? I tu — troszkę koloru!

I więcej śmiechu…
Jeszcze więcej…

I co?

Wszyscy grają. Wszyscy.
Nawet ci samotni — grają.
Sprzedają.

Sprzedają siebie —
powłoki, powidoki, błyskotki…

„Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij!
A tu! I tu! Troszkę koloru!
Więcej śmiechu! Jeszcze więcej!”

I co?

I gówno.
To nie prawda. Fasada.

O, ślepi!
Wy wszyscy… ślepi!

A ona…?
Ona nie gra.
Nie umie.

Tam nie ma filtrów.
Jest jak pęknięcie w horyzoncie.

Bad pixel.

…Ona mnie spali…
Nie.
Tak! Spali mnie.

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Operator | MAREK (Pokój Operatora)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

IGOR I ANNA tworzą wspólną przestrzeń - odkrywają, że tak samo postrzegają rzeczywistość balansując pomiędzy jawą i snem... W tym jednym momencie coś się rodzi... czy przetrwa? Przestrzeń to pół-sen, pół-rzeczywistość. Minimalny ruch. Dotyk, spojrzenie, obecność. To moment ludzkiej bliskości i uwaga! AI to widzi i zaczyna rozumieć: to coś, czego nie umie skopiować...

----

"Ważne Są Powieki i Chyba Niebo"

wszechświat kończy się na powiekach
to pewne
otwierasz oczy
a za nimi nic
te skaczące mroczki
latające pytania
jakieś tabuny wykrzykników
drobne nie drobne zawirowania
szarpnięcia jaźnią
przewidywalne teraz
najprawdziwsza nieprawda
nic nie warte prawdziwe nic

a gdyby istniało niebo
nic nabrałoby sensu
światło nie bałoby się zatrzymać
wygięty w sferę rzut oka
otoczyłby ziemię na raz
miałbym ojca - od razu 
i matkę - ciasno owiniętych
i ciebie na zawsze i mnie 
i to co pomiędzy nami
wszystko przy otwartych oczach

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Ważne Są Powieki i Chyba Niebo | IGOR i ANNA (Wspólna Przestrzeń)

Własny tekst i aranżacja do przedstawienia teatralnego pod roboczym tytułem "Czy Ktoś tu Jeszcze Oddycha?". Muzyka, wokal na podstawie eksperymentów z AI, sampli, montażu. Opracowanie w Audacity. Okładki - zdjęcia, grafiki są mojego autorstwa bądź na podstawie eksperymentów z AI.

----

Poznajemy MARKA. Jest Operatorem - człowiekiem stojącym między obrazem a rzeczywistością. Twórca multimediów, montażysta, uzależniony od cięć, synchronizacji, efektów, głównie filmów i produkcji na potrzeby social media, specjalista w swoim fachu, zdecydowanie znudzony ciągłą pogonią za komercją, stosowaniem sztuczek maksymalizujących zaangażowanie użytkowników "za wszelką cenę". Jest też rozczarowany tym, że ludzie podejmują tę nieczystą grę narzucaną przez technologię i sami z siebie wchodzą w przestrzeń fałszu i manipulacji.... Zawodowo - perfekcjonista, artysta techniczny. Osobowościowo – człowiek pogubiony między wiarą w sztukę a świadomością, że wszystko, co tworzy, jest sztuczne.

MAREK zapętla się w swoich próbach zrozumienia tego, jak czas steruje ludzkimi losami - czy panujemy nad tym, co i kiedy się nam przydarza...?

----

"Taśmy i Rozterki"

to mówisz: przewiń sobie - ale
nie ma taśmy - są tylko taśmy - każda inaczej
idzie przez projektor - i dźwięk - czasem
da odsapnąć - a potem znów - ten szum
 
a te małe rozterki - mówisz - płaski step
ech - to nie step - tu nagle himalaje!
ściany i kamienie - i nie ma jak oddychać
i nie ma jak przejść - i nie ma dokąd pójść
więc stajesz przed lustrem - i patrzysz wstecz
 
wiesz - to ja decyduję - albo nie wiesz
że to ja decyduję - to moja taśma
która się sama ogląda i śmieje ze mnie
albo nie śmieje - i nie ma radości życia
 
i kamień łupany - i osiemset lat wstecz
albo od przodu - i ten człowiek który patrzy
on też sobie puszcza film - w którym jesteśmy
tylko jednym ujęciem - jednym kadrem
zaciętym - w przyszłej projekcji
 
i on też próbuje przewinąć - i nie może - bo
taśmy się nie przewija - są tylko taśmy - i ten
szum - ten szum - w uszach - po wsze czasy
i ten śmiech - który nie nadchodzi - który
może jest - ale gdzie indziej - w innej szpuli

----

Sporo piszę, aranżuję - jeżeli podoba Ci się ten tekst, pomysł na aranżację, jesteś zainteresowany współpracą, to zapraszam do kontaktu.

Taśmy i Rozterki | MAREK (Rozważania)

Wiara

Teksty własne (chyba, że zaznaczyłem inaczej). Muzyka to sample, eksperymenty z narzędziami AI, Audacity i cyfrową manipulacją.

Jeśli chciałbyś nawiązać jakąś współpracę, odezwij się.

---

Own texts (unless I have marked otherwise). The music is samples, experiments with AI tools, Audacity and digital manipulation.

If you would like to do some collaboration, get in touch.

Ważne Są Powieki i Chyba Niebo | IGOR i ANNA (Wspólna Przestrzeń)

Mikroelementy

Related tracks