صبح، حوالی ده یازده، توی کارگاه داشتم کار می‌کردم و چون صدای پرنده‌ها میومد، گفتم صدای این فضا رو ضبط کنم. اون وسط یه جاش هم با خودم شعری خوندم که خوب شد. نهایتا اون قسمت رو بریدم و یه آهنگ انداختم روش و نتیجه‌ش شد این.

شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالت لطفهای بی کران کرد
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد

ردپای بهار، پشت پنجره کارگاهم

My brain hums with scraps of poetry and madness.

ردپای بهار، پشت پنجره کارگاهم

MMPouya