غزل سعدی: مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

ساز و آواز - شجریان و لطفی

شعر از نیما - آلبوم قاصدک

تصنیف هست شب - محمدرضا شجریان - پرویز مشکاتیان

تار: حسین علیزاده
نی: حسین عمومی
تنبک: مجید خلج
خواننده: افسانه رثایی

به کجاها بَرَد این امید ما را 
نشد این عاشق سرگشته صبور 
نشد این مرغک پربسته رها 
به کجا می‌روم یارا به کجا می‌برد مارا 
ره این چاره ندانم به خدا نشود دل نفسی از تو جدا 
به هوایت همه‌جا در همه‌حال 
به امیدی بگشایم شب و روز پر و بال 
غم عشقت دل ما را
به کجاها بَرَد بالا
(فریدون مشیری)

به کجاها بَرَد این امید ما را - حسین علیزاده، افسانه رثایی

اگر تو فارغی از حال دوستان، یارا		فَراغت از تو مُیسّر نمی‌شود ما را
تو را در آینه دیدن جمال طَلعَتِ خویش		بیان کند که چه بوده‌ است ناشکیبا را
بیا که وقت بهار است، تا من و تو به هم،		به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را
به‌جای سروِ بلند ایستاده بر لب جوی		چرا نظر نکنی یار سروبالا را؟
شمایلی که در اوصاف حُسن ترکیبش		مجالِ نُطق نماند زبان گویا را
که گفت در رخِ زیبا نظر خطا باشد؟		خطا بُوَد که نبینند روی زیبا را
به دوستی، که اگر زهر باشد از دستت		چنان به ذوقِ ارادت خورم، که حلوا را
کسی ملامتِ وامِق کند به نادانی		حبیب من، که ندیده‌ست روی عَذرا را
گرفتم آتشِ پنهان خبر نمی‌داری		نگاه می‌نکنی آبِ چَشمِ پیدا را؟
نگفتمت که به یغما رود دلت، سعدی		- چو دل به عشق دهی دلبرانِ یَغما را؟
هنوز با همه دردم امید درمان است		که آخِری بود آخر، شبانِ یلدا را

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا

نیكی و بدی كه در نهاد بشر است
شادی و غمی كه در قضا و قدر است
با چرخ مكن حواله كاندر ره عقل
چرخ از تو هزاربار بیچاره‌تر است!
***
ای دل! چو زمانه می‌کند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت!
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زآن پیش که سبزه بردمد از خاکت
****
گر کار فلک به عدل سنجیده بُدی
احوال فلک جمله پسندیده بُدی
ور عدل بُدی به کارها در گردون
کِی خاطر اهل فضل رنجیده بدی؟
****
ای دوست! بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم

خیام‌خوانی شجریان در یونیسکو پاریس- سال 1378

تار و آواز در مایه اصفهان 
تار داریوش طلایی 
آواز: زنده یاد رضوی سروستانی
 
ای دلبر زیبای من // ای سرو خوش بالای من// لعل لبت صهبای من// آن دل که بردی ، باز ده// افتاده ام در کوی تو// پیچیده ام بر موی تو// مست رخ نیکوی تو// آن دل که بردی ، باز ده...

ای دلبر زیبای من-داریوش طلایی و رضوی‌سروستانی

ای خدا این وصل را هجران مکن	
سرخوشان عشق را نالان مکن 
باغ جان را تازه و سرسبز دار	
قصد این بستان و این مستان مکن 
چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن	
خلق را مسکین و سرگردان مکن 
بر درختی کآشیان مرغ توست	
شاخ مشکن مرغ را پران مکن 
جمع و شمع خویش را برهم مزن	
دشمنان را کور کن شادان مکن 
گر چه دزدان خصم روز روشنند	
آنچ می‌خواهد دل ایشان مکن 
کعبه اقبال این حلقه است و بس	
کعبه اومید را ویران مکن 
این طناب خیمه را برهم مزن	
خیمه توست آخر ای سلطان مکن 
نیست در عالم ز هجران تلختر	
هرچه خواهی کن ولیکن آن مکن 
(دیوان شمس (غزلیات
این آلبوم در سال 1378 در دستگاه «چهارگاه» افشاری عرضه شد. آلبوم «بوی باران»، ابتدا قرار بود با نام «نی‌زن» منتشر شود، به ‌نام همان تصنیفی که آقای «حسین یوسف‌ زمانی‌» ساخته‌اند و استاد شجریان در این آلبوم آن را اجرا کرده‌اند، اما اینگونه نشد و این هدیه بهاری استاد با عنوان «بوی باران»، دیگر ساخته‌ «حسین یوسف‌ زمانی‌» بر شعری از استاد «فریدون مشیری»، روانه بازار موسیقی شد.
ادامه http://delnavazha.blogfa.com/post-27.aspx

محمد رضا شجریان ...ای خدا این وصل را هجران مکن - شجریان - آلبوم بوی باران

نوا مرکب خوانی 
آواز ما گدایان خیل سلطانیم 
استاد محمد رضا شجریان 
مرحوم استاد مشکاتیان 
جمشید عندلیبی 

NAVAA

تصنیف بسیار زیبای الایا ایها الساقی با صدای استاد محمدرضا شجریان و آهنگسازی و نوازندگی زنده یاد استاد پرویز مشکاتیان

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

تصنیف الایا ایها الساقی

آلبوم:کنسرت شب وصل
دستگاه: ماهور
خواننده: استاد شجریان

شنیدم ماهی، وُ هم شاهی
میان دلبران، بت صاحبدلان، خدا

شنیدم ماهی، وُ هم شاهی
میان دلبران، بت صاحبدلان ، خدا

گفتم که غمخواری شوی
جانم، در روز جدایی

شمع شب تارم شوی
جانم، ترسم که نیایی

نه دلم بردی تو
نه غمم خوردی 
دلم آزردی ، به خدا

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

*****

نه دلم بردی تو
نه غمم خوردی 
دلم آزردی، به خدا

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم


شنیدم ماهی(کنسرت شب وصل)/ محمدرضا شجریان

همایون مثنوی-شجریان
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ // گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی؟
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی // گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو // من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال// عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب // به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید // جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید // وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: از لب بدهم کام عراقی روزی // وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا

Mohammad Amini 1