مازنی

مازندرانی

مه یارم کوه کَندا و بَکِندم کوه ر/ پری جان
نمایون هاکنم شــــــــــــه گِل رو/ پری جان
مه یا شونه کانده شه سر می ر/ پری جان...
بَوردِه عاشقی مه رنــــــــــگ و رو/ پری جان

پری پری پری پری شـــــــی کانده/ پری جان
شه تازه داماد جـه روبوسی کِنده/ پری جان

مسلمانون مسلــــــمان با دل من/ پری جان
سفر کرده که یار جــــــــــاهل مِن /پری جان
سفر کردی که یارم رفته شــــــیراز/ پری جان
سه پنج روز دیگه با کی کنم ناز/ پری جان

پری پری پری پری شی کانده /پری جان
شه تازه داماد جه روبوسی کِنده/ پری جان

من و مه یار بیمی امیر و گوهر/ پری جان
اِسا که بئیمی برار و خواخر/ پری جان
اگه دونِس بی بوم از روز اول / پری جان
ته واری بی وفا جا نَوِسمه دل / پری جان

پری پری پری پری شی کانده / پری جان
شه تازه داماد جه روبوسی کِنده / پری جان

مسلمانون مسلمان زاده ی من / پری جان
ز چنگ ترکمان افتاده یا من/ پری جان
ز چنگ ترکمان بی مروت/ پری جان
ول هادین خوامه بورم شه ولایت / پری جان
پری پری پری پری شی کانده / پری جان
شه تازه داماد جه روبوسی کِنده/ پری جان

(گوهر پری- مازندرانی (شمالی

Vocal: Master M.R. Eshaghi          آواز :  استاد محمد رضا اسحاقی           
Music: Arya Aziminejad                       موسیقی : آریا عظیمی نژاد
The Capital 3 (TV Series)                                  ۳  سریال پایتخت                                                            

آواز شکست (Song of Losing)

Mohammad Donyavi - محمد دنیاوی

لم‌چغا نوعی لباس چوپانان که از نمد تهیه می شد
خواننده عباس ماندگار معروف به عباس گدار
گدار: گاودار. قوم کولی از شمال هند
گودار(گدار)های مازندران 
گدارها که در منابع تاریخی و محاورات مردم مازندران با نام‌های متفاوتی همچون گدار Godar ، گودار Gudar، گجر Gojar، گسار Gosar، خی کش ‌Xikes و برخی عناوین دیگر خوانده شده‌اند در محاورات درون قومی خود را چوله Cule می‌نامند.   
این قوم تیره ای از خنیاگرانند که در مقاطع مختلفی از تاریخ همراه با آهنگران، بازیگران و نجاران از شبه قاره هند به سرزمین ایران کوچانده شده‌اند.گدارها امروزه به عنوان اقلیتی غیررسمی در فرهنگ، آداب و رسوم و زبان مازندرانی مستحیل شده‌اند. جمعیت آنان بالغ بر سی هزار نفر است که عمدتا در روستاها و محلات حد فاصل شهرستان بهشهر تا گرگان متمرکز می‌باشند. گدارها به دلیل پیشنه‌ای دیرپا و مهارت در خنیاگری تاثیر قاطع و قابل ملاحظه‌ای در فرهنگ موسیقی منطقه به جای گذارده‌اند. قوم گدار توانسته‌اند به تدریج و با گذشت زمان بخشی از نغمات، الحان و دانسته‌های موسیقی قوم خود را به استادی با موسیقی مازندران تلفیق نمایند، از همین رو امروزه بسیاری از مقامات و ریزمقامات مازندرانی در بخش سازی و هم در قسمت آوازی، در مناطق شرقی مازندران، دارای نوعی حالات و لهجة انحصاری است که  از آنها به عنوان موسیقی گداری یاد می شود. 
آنها به دلیل استعداد ویژة قومی و سابقه در زمینة موسیقی موفق شده‌اند با فراگیری استادانة برخی از سازهای ترکمنی و خراسانی برای مردم این منطقه بیان تازه‌ای بیابند. از طریق هنرمندان گدار نوع ویژه‌ای از موسیقی در مناطق شرق مازندران موجود است که از موسیقی روایی و خنیایی پرقدمت مازندران الهام گرفته است، که این موسیقی با عنوان «موسیقی شرقی» شناخته می شود.  

موسیقی شرق مازندران امروزه از میاندرود ساری تا کوهپایه های طبری زبان  گرگان جریان دارد . این موسیقی علاوه بر موسیقی نواحی مرکزی و غربی مازندران با موسیقی کتولی ، ترکمنی و تا حدودی موسیقی خراسانی نیز ارتباط دارد. قوم گدار نقش عمده ای در تکوین و تکمیل این موسیقی ایفا کرده است . موسیقی شرق مازندران بر مبنای چند مقام اصلی شکل گرفته است که رایجترین آن مجموعه ی هرایی ( منظومه ی هرایی ) یا مجموعه ی چند مقام است که با عنوان هرایی متشکل شده است.
این منظومه که ریشه در موسیقی ترکمنی و موسیقی شمال خراسان دارد با تاثیرپذیری از برخی ویژ گیهای موسیقی کتولی که آن نیز آمیزه ای از چند فرهنگ موسیقاییست با دو سبک یا شیوه ی اصلی یعنی هرایی کتولی و هرایی قنبر آبادی اجرا می شود. این منظومه دارای شاخه های متعدد و تعداد قابل توجهی ریز مقام و ترانه است. سبک هرایی قنبر آبادی بیشتر مربوط به نوازندگان گدار و شیوه ی هرایی کتولی بیشتر متاثراز نوازندگان غیر گداراست.
موسیقی امروز شرق مازندران حاصل روایت های استادان گدار و غیر گدار است. علاوه بر منظومه ی مفصل هرایی می توان ازکتول ، مسکین ، طالبا،  کنار شهری ها و... نام برد ، که از مهمترین آهنگ های این منطقه محسوب می شود.  لاره ، توتون جاری ، نیره جان ، نرگس بانو ، عمی دترجان و... از آهنگ ها وریز مقام های این منطقه اند . امیری ، حقانی ، نجما اگر چه مربوط به نواحی مرکزی مازندران هستند اما در شرق مازندران نیز رواج دارند .
عنوان هرایی ارتباط این مجموعه را با مقام « هرای » در شمال خراسان و  شیوه ی اجرایی ، ارتباط آن را با موسیقی ترکمنی تا حدودی روشن می کند . دراین نقل وانتقال که از صافی موسیقی منطقه ی کتول نیز گذشته است تاثیر موسیقی کتولی را بر این منظومه تا اندازه ای می توان مشاهده نمود ، مرحله ی نهایی این تکوین و تکامل با انطباق این منظومه با ویژگی های موسیقی شرق مازندران پایان می گیرد .
حاصل این آمیختگی پیدایش منظومه ای زیبا و مهم است که با فاصله گیری درست از موسیقی شمال شرق خراسان و موسیقی ترکمنی به بیان ویژه ای در موسیقی شرق مازندران دست یافته است و امروزه مقام مازندرانی به شمارمی رود .از هنرمندان مشهور این سبک میتوان به قدر کتولی و  نظام شکارچیان و رمضان شکارچیان (ارزمون)و خان عمو عشقی و تقی کتولی و اصغر کتولی اشاره کرد. به جز هنرمندان گدار، هنرمندان دیگری مانند محمد رضا اسحقی و حاج محمد حسین خلیلی و سید علی اصغرجویباری ( هاشمی ) نیز در پرورش موسیقی شرق مازندران سهم داشته اند .
هنرمندان قوم گدار علاوه بر نقش مهمی که در تکوین و تکامل موسیقی شرق مازندران داشته اند روایت گر شیوه ای منحصر به فرد در موسیقی شرق مازندران نیز بوده اند که ما آن را ( روایت های گداری از موسیقی شرق مازندران ) می نامیم. گدارها تیره ای از خنیا گران هندی الاصل هستند که در برخی از نقاط مازندران بویژه نواحی شرق این استان پراکنده اند . ظاهرا مهاجرت و استقرار این قوم در مازندران در دوره های مختلف تاریخی شکل گرفته است . منابع تاریخی بر سه چیز یعنی هندی الاصل بودن آنها ، کوچ اجباری و خنیا گری آنان اتفاق نظر دارند .
گدارها امروزه به عنوان اقلیت غیر رسمی و ادغام یافته در فرهنگ مازندران   می باشند که جمعیتی بالغ بر 30 هزار نفر را شامل می شوند که عمدتا در روستاهای حد فاصل بهشهر وگرگان تا فاضل آباد کتول گرد آمده اند .    
گدارها به دلیل نوع پیشه و مهارت در خنیا گری تاثیر قاطعی بر موسیقی شرق مازندران به جا گذاشته اند مثل : انتقال برخی از ویژگی های موسیقی ترکمن صحرای شمال خراسان و منطقه ی کتول به نواحی شرق مازندران ، انتقال برخی از سازها مانند دوتار و کمانچه از موسیقی ترکمنی و شمال خراسان به نواحی شرق مازندران ، انتقال ویژگی های موسیقی برخی از قوم های دیگر و نیز برخی ازسازها مانند تمبک و دایره به نواحی شرق مازندران . تاثیر زیبا شناسی قوم گدار بر موسیقی مازندران و همچنین حفظ بسیاری از ویژگی های اصلی موسیقی شرق مازندران می باشد. اجرای تحریرهای لبی یکی از ویژگی ها و روایت های گداری است ، در واقع هر خواننده ای که تحریرها را با لب اجرا نماید می توان گفت که گداری است. سازهای متداول در موسیقی شرق مازندران عبارت اند از : کمانچه ، دوتار ، سرنا ، دهیل ( دهل ) ، تمبک و دایره .
کمانچه از مهمترین سازهای این منطقه است و از عمده ترین سازها در همراهی با آواز به شمار می آید. بیشتر نوازندگان کمانچه در شرق مازندران از طایفه ی گدار بوده و شیوه ی کمانچه نوازی گدارها تا حدود زیادی تاثیر گذار وتاثیر پذیر در مناطق هم جوار شرق مازندران بوده است.

منبع: http://zingari.blogfa.com/post/92

بنال بلبل- مازندرانی (عباس ماندگار) دو تار

نازنین از عشق مردم، ناز تا کی میکنی؟
خود تو عاشق میکشی و تکیه بر وی میکنی
گفت ناقه ی لیلی چه سرعت میبری ای ساربان
گر بدانی حال مجنون، ناقه را پی میکنی

Love-M.R.Eshaghi-Arya aziminejad ||| عشق. محمدرضا اسحاقی. آریا عظیمی نژاد

علی گرایلی - باریکلا شعبون کد خدا

Lauv - The Story Never Ends (Piano Version)

Already Mine - Us The Duo

Break My Heart Again - Finneas

آهنگ مازندرانی با صدای گوهر- فوق العاده

سَد خانِم جان

[Sirooz.com]

محمرضا اسحاقی - صنم جان

موسیقی آریا عظیمی نژاد
آواز محمدرضا اسحاقی
موسیقی میانی سریال پایتخت 5

محمدرضا اسحاقی - به وقت ربنای عشق

سَد خانِم جان - گوهر

نازنین از عشق مردم ناز تا کی میکنی

ای خود عاشق میکشی و تکیه بر وی میکنی
ای جانم هی وای امان ای جانا

ناقه ی لیلی به سرعت میبری ای ساربان
گر بدانی حال مجنون ناقه را پی میکنی ای جانم

هی آفتاب بسر چنار نعلبدانه اما نازنین عاشق بمیان کوچه سرگردانه
ای دوست هر کس که بگوید عاشقی آسونه اما من بگویم

که بلای بی درمونه ای جانمممم هی وای امان ای جانا
صنم آهوی سر کوی تو بودم روزی هی صنم

آهوی سر کوی تو بودم روزی بی درد احوال ما نپرسید چند روزی
آخ صنم هر چند که تو را یار نو بسیار است

هی من یار قدیمی تو بودم روزی هیییی واییی
آخ صنم بالا سر کوه های انار کاشتم نگرفت هی

اون دامن کوه انار ناب کاشته گرفت هایییی امان امان
های وای صنم شاخی بزدو برگ زدو دانه گرفت

هی نازنین لعنت بر آن کسی که یار بیگانه گرفت

Mohammadreza Eshaghi نازنین از عشق مردم ناز تا کی میکنی ـ محمدرضا اسحاقی

تیتراژ ابتدایی سریال پایتخت 
دوتار کتولی : سید احمد حسینی
نی هفت بند : حسن انصاری
جفتی : خالو قنبر راستگو
آوا : سید مطلب حسینی، علی عرب
گیتار الکتریک : آریا عظیمی نژاد

Paytakht-Ebtedayi

یکی از قدیمی ترین منظومه های مازندران‌ مثنوی محلی طالبا میباشد.
محمد آملی متخلص به «طالب» مشهور به ملک الشعرا طالب آملی، از شاعران و گویندگان بنام قرن یازدهم هجری و از ارکان اربعه شعر سبک هندی است. طالب در سال ۹۹۴ هجری در آمل متولد شد و در سال ۱۰۳۶ هجری در هند وفات یافت. مقبره او در شهر فتح پور سیکری در شمال هند، در جوار مقبره دوست بزرگوارش اعتمادالدوله تهرانی، صدراعظم مشهور هند قرار دارد.
مثنوی طالب و زهره (طالبا) داستان عشق او به دختری به نام زهره است که از کودکی در مدرسه همدرس او بود اما ثروت و شهرت خانواده طالب نتوانست خاندان معشوق را راضی به ازدواج آنان کند. در این بین بی مهری های نامادری طالب و نامادری زهره نیز در جدایی آنان بی تاثیر نبود.

مازندرانی | آواز امیری و طالبا - احمد طالبی

موسیقی پایانی سریال پایتخت
آریا عظیمی نژاد

youtube: https://www.youtube.com/watch?v=S8I4sHGLF6A&feature=youtu.be


غریبی سخت منو دلگیر داره
یار نارنجی جونم گل جامه نارنجی جونم
فلک بر گردنم زنجیر داره
فلک از گردنم زنجیر بردار
که غربت خاک دامن گیر داره

آی یار نارنجی جونم گل جامه نارنجی جونم

میسوزم مثل شمعی نیمه شب
یار نارنجی جونم گل جامه نارنجی جونم
دل مو غم داره غمخوار نداره

آی یار نارنجی جونم گل جامه نارنجی جونم

مسلمانان غریبی مفلسم کرد
یار نارنجی جونم گل جامه نارنجی جونم
طلا بودم که نقره خالصم کرد

آی یار نارنجی جونم گل جامه نارنجی جونم

محمدرضا اسحاقی - به وقت ربنای عشق

Mohammad Djalal