چهارمضراب دل انگیز(ماهور) -استاد کیوان ساکت

کلام: سیمین بهبهانی | آهنگساز: میدیا فرج نژاد | آلبوم: بادآباد

www.facebook.com/delnavazan.playlist
‎
عاشق نه چنان باید کز غم سپر اندازد
در پای تو آن شاید کز شوق سر اندازد
من مرغک مسکین را هرگز سر وصلت نیست
در قلّه ی این معنی سیمرغ پر اندازد
با عقل بگو اینک، طرحی دگر اندازد
چون خاک مرا یکسر بر باد دهد آخر
این عشق که بر جانم هر دم شرر اندازد
همچون صدف اندر جان پرورده امش پنهان
این قطره که بر دامان مژگان تر اندازد
دل چشمه ی خون گردد وز دیده برون گردد
ترسم چو فزون گردد کاشانه براندازد

طرحی دگر | اشکان کمانگری

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی از این طرفه‌تر برانگیزد


https://facebook.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM
http://khosousi.com

تو عمر خواه و صبوری - اجرای خصوصی شجریان و درخشانی

آپلود شده توسط پیج نوای دلنشین

آواز مخالف سه گاه - استاد شجریان

▨ نام شعر: پیوند
▨ شاعر: فرخ تمیمی
▨ با صدای: فرخ تمیمی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
از قلبِ من که دشتِ بزرگی‌ست
دشتی برای زیستنِ باغ‌های مهر
غم با تمامِ تیرگی‌اش کوچ می‌کند
در نورِ پاک صبح
اندام من، ز خوابِ گران می‌شود تهی
در دست‌های من
گویی توانِ گمشده‌ای یافت می‌شود

از قلب من که دشت بزرگی‌ست
دشتی برای زیستنِ باغ‌های مهر
اینک گیاهِ دوستیِ جاودانه‌ای
سر می‌کشد ز نورِ توان‌بخشِ آفتاب
آوندِ این گیاه، پُر از خونِ آشتی‌ست
من این گیاه را
تا بارور شود
با نوگیاهِ دوستیِ دست‌های تو
پیوند می‌زنم 
▨
فرخ تمیمی

فرخ تمیمی | پیوند

و اما مناجاتي كه استاد شجريان در مثنوي افشاري مي خوانند نيز براي گوش هاي روزه دار در هنگام افطار كاملا آشنا و صميمي است . اين قطعه با اشعار محمدجلال الدين رومي ( مولانا ) و از مثنوي معنوي مي باشد .
اين دهــان بستي دهــاني باز شـــد
كـو خـورنده‌ي لــقمـه هاي راز شـــد 
لــب فـروبــند از طـعـام و از شـــــــراب
ســـوي خوان آسـمــاني كن شـــتاب 
گـر تــو اين انبان ز نـان خــالي كـــني
پـر زگـــوهــــر هـــاي اجــــلالي كـــني
 طــفل جـان از شـير شــيطان بــاز كن
بــــعـــد از آنـــش بـا مـــلك انـــباز كــن 
چند خوردي چرب و شيرين از طـعــام
امـــتحـــان كــن چـــند روزي با صــيام
 چــند شــب ها خواب را گشتي اسير
يــك شـــبي بــيدار شــو دولـــت بـگير 
مثنوي معنوي - مولوي

مثنوی افشاری- شجریان

بعد از این که زیرزمین خانه ی پدری را رفت و روب کردم و یک فرش 12 متری قدیمیِ زمخت را به کمک برادرم در آن پهن کردیم؛ از آن به بعد پاتوق بیشتر کودکی هایم گوشه ای از همین فرش، کنار بخاری نفتی بود. کنار بخاری نه به خاطر گرمایش، که به خاطر صدایم که در تنِ تو خالی اش می پیچید و خوش آهنگ تر به نظر می رسید. من بیشتر مشق های کودکیم را با آواز می نوشتم. فرقی نداشت “جدول ضرب” بود یا “سارا انار دارد”؛ همه را با آواز روخوانی می کردم و می نوشتم.
معمولا کار به همین جا ختم نمی شد. یادم هست یک دستگاه رادیو پخشِ قرمزِ کوچک در خانه داشتیم که حاصلِ تلاش برادر بزرگترم در مسابقات استانی قرأت قرآن بود. یک چراغِ قرمز کوچکِ ال ای دی مانند در کنار آن بود. همین نور کم در زیرزمین کوچک و تاریکِ خانه ی پدری کافی بود تا احساسِ یک کنسرت با شکوه در من جاری شود. آنتنش هم با کمی تنظیمات می شد میکروفن. شجریان می خواند و من لب میزدم. او تحریر به حنجره اش می نشاند و من ادا اطوارش را پیاده می کردم.
سرم را مدام به طرفین تکان می دادم و حس می گرفتم و سعی می کردم درست مثل خودش بخوانم: یاد ایامی؛ یاد ایامی…
به انتهای نوار که می رسید دیگر خیس عرق شده بودم. در آن زیر زمین نمور و تاریک، فقط صدای تشویق حضار حالم را جا می آورد. لامپ مهتابی نیم سوز شده ی زیرزمین را روشن می کردم تا مدام چشمک بزند و نور فلاش انبوه عکاسان حاضر در سالن تامین شود؛ و بعد مدام تعظیم می کردم و ژست های شجریانِی که هیچ وقت ندیده بودمش را به خودم می گرفتم. به یک بار هم راضی نمی شدم. تشویق ها که تمام می شد نوار را به عقب بر می گرداندم و از همان اواخر نوار؛ تشویق های دوباره و عکس های چندباره تکرار می شد.
حالا؛ پس از گذشت بیست و چند سال از آن کنسرت های زیرزمینی خوشحالم. خوشحالم که صدای او حتی به بهانه ی ربنا باز به گوش مردم خواهد رسید. شاید مخاطبانِ زیادی برای کنسرت یک کودک در زیر زمینِ نمور خانه ای بلیط تهیه کرده باشند؛ کسی چه می داند…

���� ������ ���

کنسرت زیرزمینی شجریان به روایت محمد فکری

گلاره شیبانی - شعر سوخته

ahmad shamlou /  احمد شاملو . عقوبت

هنرمندان : محمدرضا شجریان / علی اصغر بهاری -
دستگاه : همایون

گلهای تازه ١٨٠ - گل باغ آشنائی

افسون سحر - بنان

آواز با حال
https://t.me/HallMusicBand

کنسرت زیرزمینی شجریان به روایت محمد فکری

Mohammad Fekri