تو را نادیدن ما غم نباشد / زنده‌یاد محمدرضا شجریان

به حریم خلوت خود شبی

چه شود نهفته بخوانیم 

به کنار من بنشینی و

به کنار خود بنشانیم

من اگرچه پیرم و ناتوان

تو مرا زدرگه خود مران 

که گذشته در غمت ای جوان

همه روزگار جوانیم

به هزار خنجرم ار عیان

زند ازدلم رود آن زمان

که نوازد آن مه مهربان

به یکی نگاه نهانیم

شده ام چو هاتف بینوا

به بلای هجر تو مبتلا

نرسد بلا به تو دلربا 

گر ازاین بلا برهانیم






پریسا-به حریم خلوت خود شبی چه شود نهفته بخوانیم؟

Ghorbani-یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش

چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
ور آشتی طلبم با سر عتاب رود
چو ماه نو ره نظارگان بیچاره
زند به گوشه ابرو و در نقاب رود
شب شراب خرابم کند به بیداری
وگر به رود(ز) حکایت کنم به خواب رود
طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل
بیفتد آن که در این راه با شتاب رود
گدایی در جانان به سلطنت مفروش
کسی ز سایه این در به آفتاب رود
حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
کلاه داریش اندر سر شراب رود
دلا چو پیر شدی حسن و نازکی مفروش
که این معامله در عالم شباب رود
حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز
خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود

محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان - کنسرت پاریس (طریق عشق)

Track by @reverienova
---

Alighieri area theme.

* (Drink from the fountain?) 
* (...)
!
* (Fristal can't help but take two steps back.)
* (The taste of salt is painfully sharp with a metallic aftertaste.)
* (You feel as if this did not hydrate at all.)

9. Bloody Clot Styx

Story
The Whisper of the Wendigo
In the frozen forests of the north, where the wind cuts like blades and the trees creak like old bones, the legend of the Wendigo is told. It is not a being, the elders say, but a hunger. A hunger that walks.
Centuries ago, in a village surrounded by eternal fir trees, lived a hunter named Maikan. He was strong, wise, and respected by his tribe. But that winter was cruel. The snow fell relentlessly, the animals fled, and hunger settled in like a faceless guest.
Maikan, desperate, ventured into the forest alone, searching for prey. Days passed. When he returned, his eyes were no longer his own. He brought meat, yes, but no one knew where it came from. His wife looked at him in horror. His son cried without knowing why. And that night, the fire provided no warmth.
The Wendigo had entered.
They say the Wendigo doesn't transform suddenly. First, it whispers to you. It promises you strength, warmth, power. Then it demands meat. Solitude. Silence. Maikan began to change. Her skin turned gray like ash. Her fingers long as branches. Her voice, a hollow echo.
One night, she disappeared. Only footprints that weren't human remained, and a trail of black frost.

🎶 Listen 💫 Share 💬 Comment ➕📃🎧 Add to your playlists... Because this journey is meaningless without you... Thank you for being here... J. Bilbao

Sonic Universe

Wendigo II

Take A Breath

یه نفر یه روز میاد(بی کلام)-بابک بیات

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شکوه‌ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهی‌ست، کز دل خونین، لحظه‌های عمر بی‌سامان، می‌رود سنگین
اشک خون‌آلود من‌دامان، می‌کند رنگین
به‌سکوت سرد زمان، به‌خزان زرد زمان،
نه زمان را درد کسی، نه کسی را درد زما
بهار مردمی‌ها دی شد، زمان مهربانی طی شد
آه از این دم‌سردی‌ها خدایا
نه امیدی در دل من، که کشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی، که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی، که ناله‌ای خرد با آهی،
داد از این بی‌دردی‌ها خدایا
نه صفایی ز دمسازی به جام می
که گرد غم زدل شوید، که بگویم راز پنهان، که چه دردی دارم بر جان
آه از این بی‌همرازی خدایا، وای از این بی‌همرازی خدایا
وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر، بر شد و خاکستر شد، یک نفس زد و هدر شد
یک نفس زد و هدر شد، روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد، مردم چشمم جامه به‌خون زد
دل نهم ز بی‌شکیبی، با فسون خود فریبی
چه فسون نافرجامی، به امید بی‌انجامی
وای از این افسون سازی خدایا

دانشگاه برکلی  l محمدرضا شجریان l بی همزبانی

بهار سوگوار- محمد رضا شجریان- محمد رضا لطفی- سایه

🎵ای ساکن جان من

💠 آواز:محمدرضا شجریان
💠نی:محمد موسوی
💠 شعر:مولانا

ای ساکن جان من آخر به کجا رفتی
در خانه نهان گشتی یا سوی هوا رفتی
چون عهد دلم دیدی از عهد بگردیدی
چون مرغ بپریدی ای دوست کجا رفتی
در روح نظر کردی چون روح سفر کردی
از خلق حذر کردی وز خلق جدا رفتی
رفتی تو بدین زودی تو باد صبا بودی
ماننده بوی گل با باد صبا رفتی
نی باد صبا بودی نی مرغ هوا بودی
از نور خدا بودی در نور خدا رفتی
ای خواجه این خانه چون شمع در این خانه
وز تنگ چنین خانه بر سقف سما رفتی


یه نفر یه روز میاد(بی کلام)-بابک بیات

Mohammad Frd