فری استایل ، ضبط شده در استدیو
انتشار : ۱۴۰۲/۰۱/۰۱


صائب - باغ

مو خینوم از ریشه های این خاکه
مو هی سبزوم سرسبزیم از این باغه
مو شاخ و برگام پره برگ شعره
مو ثمروم از پاکیه این نژاده
قسم به اَفتو (آفتاب) به تَش (آتش) به نور
که مو زیر خاکستروم تش به جون
یه دار (درخت) بلندم که هیچ هرس نیبو (نمی شه)
مو آزادوم باج نیدوم به باغبون
جام همیچونه لای پیچکا و هرزه هاش
لا نقاب لالایی ری (رو) رعب نعره هاش
مونه نمیتونی بخوابونی قصه سیم (برای من) نگو
مو نسلیوم که بیدار ایبو (میشه) با قصه هاش
با حصار و دیوار کردین باغ و تزیینش
جوونه ها، گلاش مرد به داغ دست چینش
هرچند که زالوها توشن میمکن خینش
دستاشو شسته اما لکه خینه آستینش

هی بشکنین، له کنین بسوزونینش
هی پاییز بش بدین و هی بریزونینش
هی زمستون کنین دلش بخاوونینش
هی امید بهار بدین بتابونینش

ای خاک یه تاریخو ایکشه ری گُرده (شونه) 
دشمن زیاد رونده و أ ری (رو) بُرده
هی خین داده و ای باغ تیغ خورده
الان حقش یو (این) نی حقشه کی خورده؟
فرزند خاکه دونه ی امرو (امروز) دار (درخت)فردا
مهرم به مام میهنه ایی دار داره فریاد
یه رو که بِرچ افتو وند من ری باغ
(یه روز که درخشش آفتاب افتاد تو روی باغ ) 
جوونه هاش ایشکافن أ دل ای خاک
حالا هی بشکنین له کنین زورتون نیره (نمی ره) 
هی بخشکونین بریزونین پاهاتون گیره
امید حتی لونه کرد به دل درخت پیر
بهار تو دست خوته(خودته) یو دست تقدیره

Baagh (stedio version)

Saeb