جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی 
دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی
تا کی
چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو
بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی
دل بر سر جان تا کی
نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی
آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی
بشکن به سر زلفت این بند گران از دل
بر پای دل مسکین این بند گران تا کی
بر پای دل مسکین این بند گران تا کی
دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند
خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی
گر عاشق دلداری ور سوخته یاری
بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی
زین نام و نشان تا کی
بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی
زین نام و نشان تا کی
زهی در کوی عشقت مسکن دل
چه می خواهی از این خون خوردن دل
چکیده خون دل بر دامن جان
گرفته جان پر خون دامن دل
از آن روزی که دل دیوانه توست
به صد جان می شدم در شیون دل
منادی می کنند در شهر امروز
منادی می کنند در شهر امروز
که خون عاشقان بر گردن دل
چو رسوا کرد ما را درد عشقت
چو رسوا کرد ما را درد عشقت
همی کوشم به رسوا کردن دل
همی کوشم
همی کوشم به رسوا کردن دل
چو عشقت آتشی در جان من زد
بر آمد دود عشق از روزن دل
روزن دل ، روزن دل
مکن جانا دل ما را نگه دار
که آسان است بر تو بردن دل
چو گل اندر هوای روی خوبت
به خون در می کشد پیراهن دل
به خون در می کشد پیراهن دل
بیا جانا دل عطار کن شاد
که نزدیک است وقت رفتن دل
که نزدیک است وقت رفتن دل
***********************
چنان مستم چنان مستم
چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم
برون جستم من امشب
چنان مستم چنان مستم
چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم
برون جستم من امشب
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنانستم چنانستم من امشب
چنانستم چنانستم من امشب
به جان با آسمان عشق رفتم
به صورتگر در این پستم من امشب
بشوی ای عقل دست خویش از من
که در مجنون بپیوستم من امشب
که در مجنون بپیوستم من امشب
به جان با آسمان عشق رفتم
به صورتگر در این پستم من امشب
چنان مستم چنان مستم
چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم
برون جستم من امشب
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنانستم چنانستم من امشب
چنانستم چنانستم من امشب
چو وا گشت او
چو وا گشت او پی او می دویدم
چو وا گشت او
چو وا گشت او پی او می دویدم
دمی از پای ننشستم من امشب
دمی از پای ننشستم من امشب

استاد محمدرضا شجریان * آسمان عشق

ما را همه شب نمیبرد خواب--استاد محمدرضا شجریان

جام تهی - دشتی
شعر 
امیرهوشنگ ابتهاج 
( ه-الف-سایه )
موسیقی 
فریدون شهبازیان 
( بر مبنای آهنگ محمدرضا لطفی )
در این سرای بی‌ کسی‌، کسی‌ به در نمیزند/ به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند/ یکی‌ ز  نشسته‌ام در انتظار این غبار بی سوار/ دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی‌زندشب گرفتگان چراغ بر نمیکند/ کسی‌ به کوچه سار شب در سحر نمیزند
در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند 
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده دم نمیزند
گذرگهی است پر ستم که اندرو به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذرنمی زند
دل خراب من دگر خرابتر نمی شود
که خنجر غمت از این خرابتر نمی زند
چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات؟
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند
نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست
اگرنه بر درخت تر کسی تبر نمی زند...

کوچه سار شب...محمد رضا شجریان

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی  
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن
  که قارون را زیان ها داد سودای زراندوزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی  
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست  
مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی
طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن  
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی
ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست  
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی
مئی‌ دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش
  خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی
جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع  
که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی
به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم  
بیا ساقی که جاهل را هنی تر می‌رسد روزی

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی (پیام نسیم)/ محمدرضا شجریان

دولت وصل (دشتی)
آواز : استاد محمدرضا شجریان
نی : استاد محمد موسوی
سه تار : استاد پرویز مشکاتیان

مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام
تو فارغی و به افسوس می‌رود ایام

شبی نپرسی و روزی که: «دوستدارانم
چگونه شب به سحر می‌برند و روز به شام؟»

به کام دل، نفسی با تو، التماس منست
بسا نفس که فرورفت و برنیامد کام

مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق
نه پای رفتن از این ناحیت، نه جای مُقام

چه دشمنی تو، که از عشق دست و شمشیرت
مطاوعت به گریزم نمی‌کنند اقدام

ملامتم نکند هر که معرفت دارد
که عشق می‌بستاند ز دست عقل زمام

بر آتش غم سعدی کدام دل که نسوخت؟
گر این سخن برود در جهان نماند خام!

آپلود : مردی که لب نداشت

دولت وصل (دشتی)، محمدرضا شجریان ، محمد موسوی ، پرویز مشکاتیان

سروچمان
اجرای سوییس
آواز : محمدرضا شجریان
داریوش پیرنیاکان : سه تار / جمشید عندلیبی : نی / مرتضی اعیان : تنبک
افشاری
(افشاری/جامه دران/ عراق)
شعر: حافظ
ای که مهجوری عشاق روا می‌داری		
عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب		ب
 امیدی که در این ره به خدا می‌داری
دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن
به از این دار نگاهش که مرا می‌داری
ساغر ما که حریفان دگر می‌نوشند		
ما تحمل نکنیم ار تو روا می‌داری
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست		
عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم		
از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری


ساز و آواز افشاری- سروچمان سوییس 1368

جان عشاق-شجریان

( أولم ير الإنسان أنا خلقناه من نطفة فإذا هو خصيم مبين ) 🌺 سورة يس 2025 | الشيخ حاتم فريد 

از آلبوم «معمای هستی» در شور
تار: محمدرضا لطفی
نی: عبدالنقی افشارنیا
تنبک: همایون شجریان

تصنيف قديمی نگار


ای ز عشقت عالمی ویران شده 
قصد این ویرانه کردی عاقبت


استاد شجریان - دل مجنون

کلام: سعدی | آهنگساز: گروه آوا | آلبوم: آهنگ وفا

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد
آن کس که دلی دارد آراسته معنی
گر هر دو جهان باشد در پای یکی ریزد
گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد
ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
آخر نه منم تنها در بادیه سودا
عشق لب شیرینت بس شور برانگیزد
تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

استاد محمدرضا شجریان * آسمان عشق

Nader Garous