seslendiren; eser gökay


          Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
          Bunu kendine üç kere söyledi
          Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
          O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
          Ben, yani Yakup, her türlü çagrılmanın olağan şekli
          Daha hiç çağrılmadım
          Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
          Yakup!
          Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım
          Ve içimden durgun ve çürük bir suyu düşüreyim
          Ceplerimdeki eskimiş kağıt parçalarını atayım
          Sonra bir güzel yıkanayım da.
          Ben size demedim mi.

          Evet, kurbağalara bakmaktan geliyorum
          Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
          Telaslı, aç gözlü kurbağalara
          Bakmaktan
          Bilmiyorum
          Bilmiyorum, bilmiyorum
          Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim? Hayır, Yakup
          Bazen karıştırıyorum.

          Bazen karıştırıyorum ya, çok uzun bir gündü
          Sonra bu çok uzun günün sıcak bir günü
          Kediler kırmızı alevler halinde koşuyordu
          Onlar işte hep boyuna koşuyordu
          Birileri çıkıyordu ordan burdan

          Hiç çıkmamak halinde ve olgun
          Birileri çıkıyordu
          Geceden kalma bir lamba yanıyordu, açık
          Bir pencerenin sokağa doğru içinde
          Bu uyum korkunçtur Yakup!
          Yakubun olması korkunçluğudur bu
          Dünyanın insana doğru içinde
          Yakup, Yakup!
          Burdayım, yani ben.. evet, geliyorum
          Lambayı söndürmesinler, geliyorum
          Siz bütün lambaları yakın, evet
          Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim? hayır, Yakup
          Bazen karıştırıyorum.

          Ve kendine bilinmeyenler yaratan Yakubum ben, iyi ya
          Durduğum bir gündü, diyorum, bütün ilgiler sizin olsun
          Her türlü bir şeyler sizin olsun, ben artık
          Hep böyle istiyorum, ayıp degil ya
          Durduğum bir gündü, diyorum, yüzümü göğe doğurduğum
          Bir gündü ve yaşar gibi kaldığım bir yaşama içinde
          Ve yollarda ölü baykuşlar bulduğum
          Bir ölünün günü boyayan renginde
          Çürük evler bulduğum, içleri sonsuz kayalar
          Kayalardan dondurmalar sorduğum
          Ben, yani Yakup, Yakubun hiç çağrılmamış şekli
          Kim bilir ne diyordum
          (Kim bilir ne diyordu bir baykuş yaratıldığına
          Bir baykuş tarafından
          Ve bütün baykuşlar o bütün baykuşların arasında ne oluyordu
          Ben ne oluyordum.)

          Bütün iskemleler ağır ve hastalıklı
          Bir gidip bir geliyordum kendime aptallaşarak
          Bunu Yakup söyledi
          Dedi ki, çünkü herkes Yakubu yaşıyordu, bense
          Çöllerden ve kızgın güneşlerden icatlar yapıyordum
          Kızgın kağıtların üstüne
          Ve alevler halinde dünya bana dokunuyordu
          Ve ayakta soğuk bir bira içmiş kadar bir anlamım oluyordu bazen
          Ölüyordu ve bir de
          Bir otobüse bindiğim, biletçinin bilet bile kesmek istemediği ben
          Kendimi koruyordum
          Bunu bana Yakup söyledi
          Öyle bir Yakup ki bu, onca din kitaplarının sözünü bile etmediği
          Kimsenin sözünü bile etmediği bir Yakup
          Ben
          Bunu hep biliyorum
          Bunu hep biliyorum ve işte
          Özgürüm, cezasız duruyorum.


Edip Cansever - Çağrılmayan Yakup

sen sevildiğin için güzelsin bu kadar/ben sevilmediğimden böyle çirkinim

https://instagram.com/boylebuyurduse

Edip Cansever - Çağrılmayan Yakup

celal bârân yıldırım