Şiir tadında

siir

şiir

Yeni

Şiir

Şiir ve Şair :)

https://twitter.com/ahmuhsinunluu
https://youtu.be/x6IWom4tqw4

Mum Çiçeği

geçen zaman merhem olur mu?
ilk günün yarası saklı hep şuracığımda.
 
terden sırılsıklam bak vücudum, 
yaz günü şevişmeden olmaz bilmem neden.

Sakin - İlk Yara

SEVGİM ACIYOR 
TURGUT UYAR

eser; Turgut Uyar
seslendiren; Serin Sesler

Mutsuzlukdan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun
Sevgim acıyor

Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlarda orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını
bir sevinç sanarak

En başta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi 
Kahkahası gün ışığına vurup da
öteden beri yansımayan
Yani birinin solgun bir gülden kaptığı frengi
Öbürünün bir kadından aldığı verem
Bütün işhanlarının tarihçesi
sevgim acıyor

Yazık sevgime diyor birisi 
Güzel gözlü bir çocuğun bile 
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir bilemiyorum
sevgim acıyor
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar

Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse 

Eylül toparlandı gitti işte 
Ekim filanda gider bu gidişle 
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar 

Turgut Uyar - Sevgim Acıyor

NE GÜZEL ŞEY HATIRLAMAK SENİ
NAZIM HİKMET RAN

eser; Nâzım Hikmet
seslendiren; Erdogan Egemenoglu

Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak koyu bir karanlık...

Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazamak sana dair,
hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek:
filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,
kendisi değil
edasındaki dünya...

Ne güzel şey hatırlamak seni.
Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:
bir çekmece
bir yüzük,
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
Ve hemen
fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin sütbeyaz maviliğine
sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...

Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinde,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

Nazım Hikmet - Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni

Didem Madak (mutsuza Kim Bakacak?)

Turgut Uyar - Büyük Ev Ablukada - Ceyhun Yılmaz

İÇİMDEN ŞU ZALİM ŞÜPHEYİ KALDIR YA KENDİN GEL YA BENİ ORAYA ALDIR
İSMET ÖZEL
1975

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak
ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım
kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar
kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak
onların yardımıyla dünyamıza acıdım. 

Dünya. Çıplak omuzlar üzerinde duran.
Herkes alışkın dölyatağı bersalarla ağulanmış bir dünyaya
Benimse dar
çünkü dargın havsalamın
gücü yok bazı şeyleri taşımaya.
Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah
sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu
sakın Styks sularının heyulası sanmayın
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu,
biraz üzgün ve Ömer öfkesinde biraz
öyle hisab katındayım ki katlim savcılardan sorulmaz
ne kireç badanalı evlerde doğmuş olmak
ne ellerin hırsla yaban tutuşu
ne fabrikalarda biteviye üretilmekte olan kahır
dev iştihasıyla bende kabaran aşkı
yetmez karşılamaya.
İnsanlar
hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır
o ferah ve delişmen birçok alınlarda
betondan tanrılara kulluğun zırhı vardır
çelik teller ve baruttan çatılınca iskeletim
şakaklarıma dayanınca güneş
can çekişen bir sansar edasıyla
uğultudan farkedilmez olunca konuştuğum
kadınların sahiden doğurduğuna
toprağın da sürüldüğüne inanmıyorum
nicedir kavrayamam haller içinde halim
demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm
bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü
su içtiğim tas bana merhaba dedi, duydum
duydum yağmurların gövdemden ağdığını.

Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden
aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan
sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları
bir harfin başlattığı yangın ile söndür
beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım
öyle mahzun
ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın.

İsmet Özel - İçimden Şu Zalim Şüpheyi Kaldır Ya Sen Gel Ya Beni Oraya Aldır  (Kendi Sesinden)

MIKNATISSIZ PUSULA
AH MUHSİN ÜNLÜ

eser; Ah Muhsin Ünlü
seslendiren; Eser Gökay


ben sana düzenli olarak telefon ediyorum. 
adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum. 
hakiki cinayetler işleniyor görüyorum. 
isa görüyor, şeyhim görüyor, ben görüyorum. 
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum. 

yüzyıl şilisinden bir jazz javulcusu inliyor tam arlarımda 
hiç durmadan kentli mağlup kıyasıya mağrur ve mor 
bir çocuğum şimdi pişman olmak için 
birbiriylebağlantılıyüzbinlerceyılım var. 

seni sevmem 
bu savaşı 
kesintiye uğratmaz 
ama ordan bakma! 
bu, werther`in 
leş kanını 
gül kılar. 

birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim 
otobüsler olacak, trenler, bütün öldürülmüş cumhuriyet şehirleri 
saçlarım uzun olacak, bıyıklar, gözlükler, gideceğim 
çığlıklarla düzülmüştür aşk şiirleri. 

gideceğim en eski öykümde devlet denen şirk yazacağım 
göz bebeklerimde kent gördükçe kırılan gıçlar, 
ve bir dizeyi haklar gibi terli ellerim 
bu çağın açısını dik tutacaklar. 

bana bir öpücük verin yoksa galip döneceğim 
ufka bir bakın ordum akıp gidecek 
elimde çözülecek makina ve cinayet 
marşlar yazıp halkımla söyleyeceğim yoksa. 

inanmışım kaybetmek esrarıdır olmanın 
çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum. 
ipimden kurtulmuşum kaybediyorum. 
birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez 
tanklar tank olup geçiyor üstümüzden 

helvetius haklı, devlet şaşkın, piyanist kara 
memleket sana rağmen ket vururken yarama 
şu çıplak çocuk şu büyük türk şairi ben 

-ve emir 'kun' diyor; doğuruluyorum- 

'bu ülke'den daha bıçkın tamlama bilmiyorum. 

bana bir öpücük verin yoksa şair öleceğim 
ilk dildar tohum ekecek sözüme yoksa 
ve bir dizenin tan yerini ağartamsıysa 
ellerini tutarım ki kudurtucudur.ellerin 
bunun için gözlerinin meryem hali sevgilim 
gözlerinin meryem hali gerçek yurdumdur 
ki zuhrettiğinde ilk formuyla isa yeniden 
ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorumdur. 

ben bu çağdan bir kere de şerefimle geçeceğim 
lazım gelen gülleri göğsüme gömerek 
birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim 
bunu daha çok küçükken bir film de görmüştüm! 

ah laikse aşkımız biter elbet bir kış baharyaz günü 
gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma 
bir çınar gövdesini bir hamle daha yarar 
üç içbükey komodin silah çeker vurulur 
sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım 
bir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar. 
beynime düşer infilak eder 

ben dünyaya karşı durmak ile meşhurum 
olma. yokluğun bulunmaman bedenime lacivert lavlar akıtır. 
nasıl çekip gitmiş bir şaman 
çekip gitmiş, bir şaman değilse en çok 
benim gibi sonsuz bir at 
hiç koşmuyorken de attır. 

biliyorum lir sızmıyor şakaklarımdan 
ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok 
annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum 
modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum 
yeniden dünyaya gelsem yeniden seni severim 

ben sana düzenli olarak telefon ediyorum. 
adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum 
hakiki cinayetler işleniyor görüyorum 
isa görüyor şeyhim görüyor ben görüyorum 
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum 
mıknatıssız bir pusula olarak

Ah Muhsin Ünlü - Mıknatıssız Pusula

DELİ KIZIN TÜRKÜSÜ
GÜLTEN AKIN
(1955)

eser; Gülten Akın
seslendiren; Eser Gökay

I

Sabahleyin

Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim
Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde
Eliniz beyazken uzatın isterim
Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim

Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem
Uzanmışım gölgeliğe bir başıma
Şu uzaktan tükenmez yalnızlıktan
İçten içe ürküyorum ama
Böyle de iyiyim

Siz dayanılmaz bir "Günaydın"sınız
Sabah sabah insanı ayağına getiren
Hiç yoktan dünyayı kendini sevdiren
Siz çocuk ağızlı bir "Günaydın"sınız

Çocuk ağzınızla biraz daha durun
Gittiğinizde güz gelmiş olacak

Güz gelirken bir yanı kara sevdalarla
Avcumda bu yavru kuş varken tedirgin
Sizde tutunacak yaslanacak kollar
Biraz daha durun biraz daha
Karayı kaldırın mavi koyun umudumu götürmeyin


Akşamüstü

Yollarda akşam dönüşü yorgun argın
Siz yoksunuz şiir yazan ellerim yok
Yarımla dışa dönmüşüm yarım susken
Çizginin üstindekiler yüz yüze
Koca bir gün ne yapmışım nasıl yaşamışım
Haberim yok

Dokunup çekilen bir şarkı rüzgarla
Vakti yalanlıyor sıcak sıcak
Sinema dönüşü iş dönüşü yahut bahanesiz
Beyazın tam ortasında bekliyorum
Ya gelmezseniz ne olacak

Maviyi kaldırın kara koyun sırasıdır
Bana yeni tutkular gerek bıktım
Bir solukta buz gibi yaşamak isterim
Beni öldürürse bu umut öldürür


Gece Türküsü

Alıp ayaklarımı yollardan şöyle rahat
Tam kendimi bulacakken
Kim getirir sizi başucuma
Kim kaldırır uzun uykunuzdan

Başlar gecenin oyunu delice
Dizlerime yükselir bir deniz
Anıları küçük yıldızlar gibi karanlıkta
Yanıma yöreme indirirsiniz

Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem
Uzak uzak gitmede fayda yok
Şimdii bütün şehirler birbirine benzer
Bir kendi kendime doyasıya
Bu gece sussanız dinlensem
Ne gezer


II

Şimdi insanların yalnız kolları var
Ve ben delice bir şey istiyorum
Şimdi insanların yalnız kolları var
Ve ben başımı koyuyorum

Tuttu bir alacakaranlık bastı
Bütün şehirler birbirine benzedi
Saklı köşem bir daha aldattı ellerimi
Ellerimde iki üç isim kaldı

Adına yakılan mumlar İsa'nın
Yana yana bitti umutsuz
İsa, resimleri kadar güzel değildi
Biri kardeşliiğimi aldı gitti
Şimdi ben delice yaslanmak istiyorum
Şimdi insanların yalnız kolları var


III

Sana büyük caddelerin birinde rastlasam
Elimi uzatsam tutsam götürsem
Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak
Anlasan

Elimi uzatsam tutamasam
Olanca sevgimi yalnızlığımı
Düşünsem hayır düşünmesem
Senin hiç haberin olmasa
Senin hiç haberin olmaz ki
Başlar biter kendi kendine o türkü

Yağmur yağar akasyalar ıslanır
Bulutlar uçuşur gecelerin
Ben yağmura deli buluta deli
Bir büyük oyun yaşamak dediğin
Beni ya sevmeli ya öldürmeli

Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa
Böcekler gibi başlamalı yeniden
Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta
Yan garipliğine yürek yan
Gitti giden

Gülten Akın - Deli Kızın Türküsü

Pencere Bakması


Memnun değilim ırmaklardan
Böyle olmaklardan
Bir güle bakıp da için için ne bileyim
Memnun değilim gece vakti yalnız kalmaklardan
Beni insana benzeten o renkli haplardan
Abuk sabuk hitaplardan
Okunması gereken kalın ama bomboş kitaplardan
Aramaklardan sormaklardan
Memnun değilim
Yani diyorum ki buralardan
Oralardan da memnun değilim
Bir içim acıdı bugün bakarken pencerelere
Hasret soldum soldum diyorum
Aşık oldum oldum
Memnun değilim bu şehirlerden
Arkamdan sinsice akan bu nehirlerden
Bu kalabalık çarşılardan
Herşeye karşılardan
Kötü masalları yani ne bileyim
Keşke demekler o pencereye bakıp da
Bunları bunları okudum okudum
Aşık oldum oldum
Memnun değilim Fatma'lardan
Her duygunun içine binlerce düşünce katmalardan
Tereciye tere satmalardan
Hal bu ki şu pencerelerden dışarı bakıp...

ne bileyim...

hiçbir telif hakkının ihlali amaçlanmamıştır

Can Bonomo - Pencere Bakması (Delirmek Belirmektir)

Didem Madak - Çiçekli Şiirler Yazmak İstiyorum Bayım Yorum - Eser Gökay

SEVDADIR
ARKADAŞ ZEKAİ ÖZGER

eser; Arkadaş Zekai Özger
seslendiren; Eser Gökay


Göğü kucaklayıp getirdim sana
kokla 
açılırsın

solmuşsun
benzin sararmış
yorgun bir işçinin yüzüne  benziyor yüzün
öyle bükük bakma bana

çam kolonyası getirdim sana
kentli dağlıların haklı sevdasını
bolu ormanlarından çarpan bir koku
sanki köroğlunun ter kokusu
aman kokusu, billah kokusu
canlarım, canım benim

üzme kendini bu kadar
sana umudu öğretmeyenlerin suçu mu var
bak yeryüzü ne kadar geniş
ne kadar dar

Dur 
akıtma gönlüm yaşını
gözünden öpecek bir yer bırak
oy bana en yakın
bana en uzak
sevgili yar
Hasretine vur beni

Giyecek çamaşır getirdim sana
adettir diye değil, sevdim diyedir
bağışla, eski biraz
bedenim uygundur diye bedenine
elimle yıkadım, ütüledim
elma ağacında kuruttum

Günler sarmal bir yay gibi
bunu unutma
Bahar annemizin yemenisindeki solgun çiçektir
bunu unutma
Seni ben her yerinden öperim
bunu unutma

kadere inansaydım
sana inanırdım
Düşürmem sigaramın ucundaki külü ben


öyle kırık bakma bana
Caddeler nasıl da genişliyor
sana bunu söyleyecektim
Bileyli bir makas vardı yanımda
sana bunu söyleyecektim
Hadi kes büyüyen tırnaklarındaki kiri
sana bunu...
Oyy nasıl söyleyebilirim
deliren sevdamızın kısrak huyunu

Elimi tut
tuttururlar, o kadarına izin verirler
kahreden bir ayrılığın çılgınlığı değil bu
Bir isyanın kelepçeleşmiş resmidir parmaklarımız

sen içerde
Ben dışarda...
Oyyy mahpusluk mahpusluk...

Arkadaş Zekai Özger - Sevdadır

CANIM SIKINTI SINIRI
NİLGÜN MARMARA

eser; Nilgün Marmara
seslendiren; Eser Gökay

Aydınlıkta köhneliği belirginleşen ve kentte ve konutta hiçbir şey neyse ben oyum. Öylesine 
bağsız ve yeğniyim ki bu hafifliğin şiddetinin bedelini bir gün öderim diye düşünüyorum. 
Sanki varoluş beni cezalandırmak ister gibi; yoğunluğundan bana düşen payını benden geri 
alarak bu yoğunluğa, olur olmadık herkese ve her şeye fazlasıyla katlayarak sunuyor.
Ülkem yok, cinsim yok, soyum yok, ırkım yok; ve bunlara mal ettirici biricik güç, inancım
yok. Hiçlik tanrısının kayrasıyla kutsanmış ben yalnızca buna inanabilirim, ben. Yere göğe
zamana denize kayalara ve kuşlara da dokunan aynı tanrı değil mi? Bu kutla tanrının
yönetkenliğinde, olmayan ellerimle bir yok-tanrı'yı tutuyor ve ölçüyorum yokluğun ağırlığını.
Kefe'lerinden birine onun oylumu pekâlâ sığıyor, diğerine duygular, duyumlar ve düşünceler
yığılıyor, işte yetkin eşitlik...her gün her gece bu eşitliğin bilgisiyle geçiyor. Bir eskiciden
satın alınmış bu teraziyi birgün başka bir eskiciye vereceğim, o gün, tozanlarım her bir yana
dağılıp toprağın suyun ölümsüzlüğüne eklemlenecekler ve ben özgürleşeceğim.

Nilgün Marmara - Canım Sıkıntı Sınırı

Geyikli Gece (Turgut Uyar)

MİHRİBAN
ABDURRAHİM KARAKOÇ

eser; Abdurrahim Karakoç
seslendiren; Abdurrahim Karakoç

Sarı saçlarına deli gönlümü,
Bağlamışlar, çözülmüyor Mihriban. 
Ayrılıktan zor belleme ölümü,
Görmeyince sezilmiyor Mihriban.

Yâr, deyince kalem elden düşüyor;
Gözlerim görmüyor, aklım şaşıyor.
Lâmbada titreyen alev üşüyor...
Aşk, kağıda yazılmıyor Mihriban. 

Önce naz, sonra söz ve sonra hile... 
Sevilen, seveni düşürür dile.
Seneler, asırlar değişse bile, 
Eski töre bozulmuyor Mihriban. 

Tabiplerde ilâç yoktur yarama; 
Aşk deyince ötesini arama 
Her nesnenin bir bitimi var ama 
Aşka hudut cizilmiyor Mihriban. 

Boşa bağlanmamış bülbül, gülüne;
Kar koysam köz olur aşkın külüne... 
Şaştım kara bahtın tahammülüne; 
Taşa çalsam ezilmiyor Mihriban. 

Tarife sığmıyor aşkın anlamı;
Ancak çeken bilir bu derdi, gamı. 
Bir kördüğüm baştan sona tamamı... 
Çözemedim... Çözülmüyor Mihriban. 

Abdurrahim Karakoç - Mihriban (Kendi Sesinden / Türkü ; Şükriye Tutkun - Mihriban)

Hiç olmasaydık ya biz? / Sen Aydınlatırsın Geceyi
beatmaker; sezerkundakci - Sis (Melankolik Beat) a little old

-Hani geçen kuşu vurdun ya sen
-Ne kuşu la
-Ava gittiydik ya hani?
-Heee. Keklik avına.
-Vurdun ya sen onu orda.
-Heee. Vurdum
-O kuş hani vardı da.. yok ya artık
-Ha yok sattım ben onu Nejat Abiye
-Yok ya şimdi burda
Annemlerde yok, kardeşlerim vardılar da hep yoklar ya şimdi.
-Heeee yoklar
-Biz burdayız, sen varsın bunlar da var. duruyoruz ya böyle! Hiç olmasaydık ya biz. Ne olacaktı ozaman?
-Nasıl lan!
-Sen hiç olmasaydın?
-Heee
-Bu dünyalar hiç gelmemiş olsaydın, bütün bu şey, bunlar şu bu bilemicektin ya
-Eeee
-Ne olacaktı o zaman?
-Ne ne olacaktı (güler) ne nolcaktı lan! olmasaydık ne olcaktı olmayacaktık. (daha çok güler)

Hiç olmasaydık ya biz? (Sen Aydınlatırsın Geceyi Edit)

Çektiklerim Bunlar

Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya
çıldırasıya...
Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
yüzde hudutsuz kere yüz...
Kadın erkeğe dedi ki:
-Baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
Ve ben artık
biliyorum:
Toprağın -
yüzü güneşli bir ana gibi -
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olan parmaklarına
başımı kurtarmam kabil
değil!
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak..
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak...
Kadın sustu.
SARILDILAR
Bir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere...
AYRILDILAR...

Seslendiren: Nadir Sarıbacak

Nazım Hikmet - Bir Ayrılış Hikâyesi (Beş Kardeş)

Mendilimde Kan Sesleri (Edip Cansever)

Kadın gider ve bunun şiir olduğu söylenir
kadın gider ve bir şair doğar bundan
(Ben hangi kadından şair olduğumu bilirim)
"Yazın bittiği her yerde söylenir"se 
kadının gittiği de her yerde söylenir
kadın gittiği her yerde şiir diye söylenir:
Kadının gittiği yazın bittiğidir, her yerde
yaz biter kadın giderse, bunun sonu şiirdir,
yazın sonu şiirdir, şiirdir aşkın sonu...
Şehir her semtiyle yazın peşine düşse
yaz uzar bundan ve aşklar da nasiplenir,
yazın peşinde şehir, kadının peşinde şiir
eylülün semtine kadar böyle gidilir
bir gecede gittimdi hazirandan eylüle
eylül yazdan terkedilmişti, şiirse haziranda
kadın tarafından terkedildi o söylenceye:
Bütün oğullar anneyi bir şiire terkeder!
O kadın beni terkederse şair olurum
oğul olduğum kadın sakın beni terketme,
şiirdir söylenir, yazdır biter, kadındır gider

Bütün kadınlar şiiri bir kadına terkeder!


haydar ergülen - eylül (yorum; eser gökay)

Yandım yandırdın beni
Sustum aldattın beni
(İnandım kandırdın beni
Derde düşürdün beni)
Cennetlik oldu yüzün
Nur'a döndürdün beni
Gecelere küsmeden, sabaha bırakmadan
Yaradana varmadan koş da gel
Güneşi üşütmeden, ateşi uyutmadan
Kanadını kırmadan uç da gel

Söz: Birkan Nasuhoğlu Müzik: Anonim

Uç da Gel

seslendiren; eser gökay


          Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
          Bunu kendine üç kere söyledi
          Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
          O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
          Ben, yani Yakup, her türlü çagrılmanın olağan şekli
          Daha hiç çağrılmadım
          Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
          Yakup!
          Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım
          Ve içimden durgun ve çürük bir suyu düşüreyim
          Ceplerimdeki eskimiş kağıt parçalarını atayım
          Sonra bir güzel yıkanayım da.
          Ben size demedim mi.

          Evet, kurbağalara bakmaktan geliyorum
          Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
          Telaslı, aç gözlü kurbağalara
          Bakmaktan
          Bilmiyorum
          Bilmiyorum, bilmiyorum
          Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim? Hayır, Yakup
          Bazen karıştırıyorum.

          Bazen karıştırıyorum ya, çok uzun bir gündü
          Sonra bu çok uzun günün sıcak bir günü
          Kediler kırmızı alevler halinde koşuyordu
          Onlar işte hep boyuna koşuyordu
          Birileri çıkıyordu ordan burdan

          Hiç çıkmamak halinde ve olgun
          Birileri çıkıyordu
          Geceden kalma bir lamba yanıyordu, açık
          Bir pencerenin sokağa doğru içinde
          Bu uyum korkunçtur Yakup!
          Yakubun olması korkunçluğudur bu
          Dünyanın insana doğru içinde
          Yakup, Yakup!
          Burdayım, yani ben.. evet, geliyorum
          Lambayı söndürmesinler, geliyorum
          Siz bütün lambaları yakın, evet
          Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim? hayır, Yakup
          Bazen karıştırıyorum.

          Ve kendine bilinmeyenler yaratan Yakubum ben, iyi ya
          Durduğum bir gündü, diyorum, bütün ilgiler sizin olsun
          Her türlü bir şeyler sizin olsun, ben artık
          Hep böyle istiyorum, ayıp degil ya
          Durduğum bir gündü, diyorum, yüzümü göğe doğurduğum
          Bir gündü ve yaşar gibi kaldığım bir yaşama içinde
          Ve yollarda ölü baykuşlar bulduğum
          Bir ölünün günü boyayan renginde
          Çürük evler bulduğum, içleri sonsuz kayalar
          Kayalardan dondurmalar sorduğum
          Ben, yani Yakup, Yakubun hiç çağrılmamış şekli
          Kim bilir ne diyordum
          (Kim bilir ne diyordu bir baykuş yaratıldığına
          Bir baykuş tarafından
          Ve bütün baykuşlar o bütün baykuşların arasında ne oluyordu
          Ben ne oluyordum.)

          Bütün iskemleler ağır ve hastalıklı
          Bir gidip bir geliyordum kendime aptallaşarak
          Bunu Yakup söyledi
          Dedi ki, çünkü herkes Yakubu yaşıyordu, bense
          Çöllerden ve kızgın güneşlerden icatlar yapıyordum
          Kızgın kağıtların üstüne
          Ve alevler halinde dünya bana dokunuyordu
          Ve ayakta soğuk bir bira içmiş kadar bir anlamım oluyordu bazen
          Ölüyordu ve bir de
          Bir otobüse bindiğim, biletçinin bilet bile kesmek istemediği ben
          Kendimi koruyordum
          Bunu bana Yakup söyledi
          Öyle bir Yakup ki bu, onca din kitaplarının sözünü bile etmediği
          Kimsenin sözünü bile etmediği bir Yakup
          Ben
          Bunu hep biliyorum
          Bunu hep biliyorum ve işte
          Özgürüm, cezasız duruyorum.


Edip Cansever - Çağrılmayan Yakup

kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının

belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize

kim sevmezdi çiçekleri filan
"ben sevmezdim" dedim, "yalan" dedi

bunu palyaço söyledi,
palyaço söyledi ben yazdım
yazdım, yazmasam ağlayacaktım

herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım
sırf bu yüzden mi ağladım
alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz

biraz birazdım her şeyden
dün biraz sinirlenmiştim mesela
yarın bir kadını seveceğim biraz
biraz biraz kör oldum bügünlerde

ama rakı kadehlerini boşaltmayın
eksilmesin hiçbir şey
hiçbir şeyden dahi olsa
kalsın biraz

ii.

umursamıyorum yılgınlığımı filan
çünkü sessizce yaşanmalı her şey
bir devrim sesszce olmalı mesela
ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun

bir palyaço neden yalan söylesin ki
ben palyaço olsaydım söylemezdim
marangoz olsaydım da söylemezdim
ben insan olsaydım yalan söylemezdim!

hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını
kaç kilo çeker ki bir palyaço
hem neden yüzüme vuruyorsunuz
bir çirkin ördek yavrusu olduğumu

gocunmam ki ben, ben gocunmam
bir palyaço ne kara gocunmazsa
o kadar, o kadar gocunmam işte

rakı doldurun! eksilmesin

iii.

bitmedi, yazacağım daha
yazmazsam ağlayacağım çünkü
alçakça olacak biraz

hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik
her sokakta biraz daha eksilirdik 
bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen
bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu
"duyamadım", derdim, "tekrar et!"
sessizliğe bürünürdü o vakit her şey
sokaklar daha bir puslu
palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu
ve ben daha bir alçak olurdum
ağlardım biraz

hem sen kimsin, çekiştirme diyorum
hatta kuyruğuma basma diyorum
acıyor, tırmalarım,-
diyorum

kahrol, kahrol!
diyorum

iv. 

geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
korktum birden, kusacak gibi oldum
"olur öyle" dedi palyaço,
"herkes alçaktır biraz"
"otur ulan!" dedim, bağırdım ona
ben bazen bağırırım biraz

"rakı doldur!" dedim, "eksilmesin!"
ben bazen eksilirim biraz
aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
bunu sonradan öğrendim

ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
bunu da sonradan öğrendim

örneğin;

geçen gün bir kadınla seviştim
biraz değil çok seviştim

ya işte öyle palyaço
diyorum ki,
bunu da yeni öğrendim
sevişmek de eksilmekmiş biraz

v.

kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan
"ben sevmezdim" dedim, "yalan"
dedi
bunu palyaço söyledi
palyaço söyledi, ben yazdım
yazmasam, alçak olacaktım
hem ben roman da yazdım biraz

bazen diyorum ki, palyaço,
sen olmasan ben ne yaparım
alçakça eksilirim belki biraz
her yağmur yağışında yerindi dibine girerim
hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki
ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi

biraz biraz anlıyorum ki,
yüzler eller, o terli vücutlar filan
her şey plastikmiş biraz

vi.

haydi sirtaki yapalım palyaço
rakı doldur, yine eksildik biraz

http://www.eksisozluk.com/show.asp?id=7514781

Turgut Uyar-Palyaço-Ceyhun Yılmaz

ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu
ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim…
ne hissettiysem onu söyledim, onu yaşadım.
yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım.
asla keşkelerim olmadı.
hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım.
karşıma bazen gerçek yüzler, bazen sahteler çıktı ama olsun
ben yine sadece hislerimle yaşadım
asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim
ya da asla birini severken karşılığını beklemedim.
dostluğuma değer biçmedim,
sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.
sevdiysem sonuna kadar gittim,
bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.
bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım ama
hata insana mahsustur dedim.
affettim, af diledim.
kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama
ben onları yine de affettim.
onlar belki beni saflıkla yargıladılar.
belki de içten içe sinsice güldüler ama
asıl unuttukları şuydu:
ben aldanmadım.
aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.
bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için…
kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için…
oysa ben hiç insan kaybetmedim!
sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim, o kadar! 

can yücel

Edip Cansever - Çağrılmayan Yakup

celal bârân yıldırım