الهه نازم بهار

شعر

mohsen

مصاحبه ها،اشعار،سخنرانیها و ...

دکلمه /  شعر

dec.14

بهارانه

بیش از اینها ، آه ، آری
بیش از اینها میتوان خاموش ماند

عروسک کوکی - شعر و صدای فروغ فرخزاد

شجریان - آهنگ وفا (Shajarian)

به کجا ها آورد این امید ما را
به کجا ها آورد ما را
نشد این عاشق سرگشته صبور
نشد این مرغک پر بسته رها
به کجا می رود یارا
به کجا می برد ما را
ره این چاره ندانم به خدا به خدا
نشود دل نفسی از تو جدا به خدا
به هوایت همه جا در همه حال
به امیدی بگشایم شب و روز پر و بال
غم عشقت دل ما را
به کجا ها آورد ما را
محمدرضا شجریان ؛ موسیقی متن " دلشدگان " ؛ به کجا ها آورد 

محمد رضا شجریان...به کجا آورد این امید ما را

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

نگاه کن که غم درون ديده ام -فروغ فرخزاد-دکلمه رضا پیربادیان

دو سه شب که چشمام به دره با صدای جهان

من چرا دل به تو دادم که دلم مي شکني
يا چه کردم که نگه باز به من مي نکني
دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حريفان که تو منظور مني
ديگران چون بروند از نظر از دل بروند
تو چنان در دل من رفته که جان در بدني

شهرام ناظری - من چرا دل به تو دادم

Shajarian - Mihan

تصنیف نغمه نوروزی
با صدای استاد غلام حسین بنان
آهنگ: استاد روح الله خالقی
ترانه: استاد رهی معیری

گل من بستان، گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی هر نفس نغمه ای سر کند
سبزه درگیرد روی صحرا را
لاله آراید چهره زیبا را
قطره باران چهره لاله را تر کند
با مینای می آماده کن می را
هان مطرب بزن ساقی بده می را
کز بلبل آید نغمه نـــوروزی
پر کن قدح با شادی پیروزی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی زما گیر جامی به ما ده
نوگلی پیدا در بهاران کن
رو و مویش را بوسه باران کن
هر دم از شادی خنده زن، باده خور پای گل
لاله گر خواهی آتشین رویش
سنبل ار جویی تار گیـسویش
گل اگر باید چهره او نگر جای گل
شد فصل گل و من دور از آن ماهم
ای سرو روان وصلت زجـان خواهم
باز آ که چون گل در کنارم باشی
در نوبــــهـــاران نوبــهـارم باشی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی زما گیر جامی به ما ده


Banan, Rahi, Khaleghi استاد بنان- نغمه نوروزی

...شهرام ناظری _ چو خیال تو در آید به دلم رقص کنان

Declamation of Khayyam's poetry with music.

دکلمه شعر عمر خیام با موزیک

Omar Khayyam  عمر خیام

https://www.facebook.com/daalband

"گذر اردیبهشت" کاری از گروه "دال"
آرش سرانی آذر : بالابان
امین هدایتی : خواننده 
شایان شکرآبی : پیانو
مهرداد عالمی :ویلن سل
میلاد سعدی : سازهای کوبه ای
یزدان بهمنی : بندیر ،اودو
کنترباس: مهدی کلانتری
و با همکاری فرآواز فروردین : خواننده 
ترانه سرا : غزل مهدوی

کاور آرت: شیده شکرآبی


"Walk of Ordibehesht" by "DAAL BAND"

Vocal: Amin Hedayati
Piano: Shayan Shekarabi
Balaban: Arash Sarani Azar
Cello: Mehrdad Alemi
Bendir, Udu: Yazdan Bahmani
Percussion: Milad Saadi
Double Bass: Mehdi Kalantari
Lyric: Ghazal Mahdavi
Back Vocal: Faravaz Farvardin

Cover Art: Shideh Shekarabi

Walk of Ordibehesht گذر اردیبهشت

والس نوروزی
شعر فارسی: عاشورپور
شعرگیلگی: جهانگیر سرتیپ پور
آواز: احمد عاشورپور

instagram.com/ahmad_ashourpour

نوروز

خداحافظ ای جوانی من
شعر: سیمین بهبهانی
رهبر ارکستر: جواد معروفی
آهنگساز: زرین‌پنجه
گل‌های رنگارنگ شماره ۴۶۶ – دشتی
عکس: سیمین بهبهانی

خداحافظ ای جوانی‌ من، شادمانی من، یار نیمه‌راهم
خداحافظ ای که سایه صفت، همچنان ز پی‌ات میدود نگاهم
ز دل‌ دیگر سرخوشی مجو، زان که هستی‌ام با تو میرود
تهی از می‌‌ مانده این سبو، شور و مستی‌ام با تو میرود
ببین چه کردی، ز نقره گردی، به تار گیسوی من زدی
فغان ز دردم، بگو چه کردم، که پنجه بر روی من زدی
ز دیده من گرچه میگریزی،
به چشم دلم همچنان عزیزی
ببین ز پی‌ات، نگاه مرا،
کنون که روی، برای خدا آهسته‌تر
ز حسرت و سوز و ساز من،
نشانه دارد، ترانه‌ی جانگداز من
ز دستم ای دلنواز من،
چو می‌روی باری، به خاطر یاری،
آهسته تر

خداحافظ ای جوانی من - آواز الهه، شعر سیمین بهبهانی

The Olive Blossoms" by Daal Band"

I play for you, for your eyes,
For your sobbing that is covered in blood, night and fire
Only/just for your eyes
Do not cry human, do not cry over this endless damnation
Since your eyes are always in search for a flickering hope
And we will play for you forever, for your eyes..

برای تو می نوازم، برای چشمانت، برای بغض تو در
پرده ای از خون و شب و آتش می نوازم، تنها برای چشمانت
گریه نکن انسان، هرگز بر این شومی بی پایان گریه
نکن كه چشمانت همواره در پى كورسوى اميدى است و ما تا هميشه برای تو می نوازیم، برای
چشمانت

The Olive Blossoms شکوفه های زیتون


بهار امید
آواز : بهرخ شورورزی
تار:میلاد علیپور


بهار امید - بهرخ شورورزی

شعر: حافظ | صدا: احمد شاملو | موسیقی: فرهاد فخرالدینی | از آلبوم «غزلیات حافظ» - نشر ماهور - 1389 | نقاشی چهره: ضیاءالدین جاوید
*
نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی
گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی

تو پیک خلوت رازی و دیده بر سر راهت
به مردمی نه به فرمان چنان بران که تو دانی

بگو که جان عزیزم ز دست رفت خدا را
ز لعل روح فزایت ببخش آن که تو دانی

من این دو حرف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

خیال تیغ تو با ما حدیث تشنه و آب است
اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی

امید در کمر زرکشت چگونه ببندم
دقیقه‌ایست نگارا در آن میان که تو دانی

یکیست ترکی و تازی در این معامله حافظ
حدیث عشق بیان کن بدان زبان که تو دانی

حافظ - نسیم صبح سعادت

شعر: مولوی | صدا: احمد شاملو | موسیقی: فرهاد فخرالدینی | از آلبوم «غزلیات مولوی» - نشر ماهور - 1389 | نقاشی چهره: ضیاءالدین جاوید
*
در وصالت چرا بیاموزم
در فراقت چرا بیاموزم
یا تو با درد من بیامیزی
یا من از تو دوا بیاموزم
می گریزی ز من که نادانم
یا بیامیز یا بیاموزم
پیش از این ناز و خشم می کردم
تا من از تو جدا بیاموزم
چون خدا با تو است در شب و روز
بعد از این از خدا بیاموزم
در فراقت سزای خود دیدم
چون بدیدم سزا بیاموزم
خاک پای تو را به دست آرم
تا از او کیمیا بیاموزم
آفتاب تو را شوم ذره
معنی والضحی بیاموزم
کهربای تو را شوم کاهی
جذبه کهربا بیاموزم
از دو عالم دو دیده بردوزم
این من از مصطفی بیاموزم
سر مازاغ و ماطغی را من
جز از او از کجا بیاموزم
در هوایش طواف سازم تا
چون فلک در هوا بیاموزم
بند هستی فروگشادم تا
همچو مه بی‌قبا بیاموزم
همچو ماهی زره ز خود سازم
تا به بحر آشنا بیاموزم
همچو دل خون خورم که تا چون دل
سیر بی‌دست و پا بیاموزم
در وفا نیست کس تمام استاد
پس وفا از وفا بیاموزم
ختمش این شد که خوش لقای منی
از تو خوش خوش لقا بیاموزم

مولوی - در وصالت چرا بیاموزم

شعر: خیام | صدا: احمد شاملو | موسیقی: فریدون شهبازیان | از آلبوم «رباعیات خیام» - نشر ماهور - 1390 
*
چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
برخیز و بجام باده کن عزم درست
کاین سبزه که امروز تماشاگه توست
فردا همه از خاک تو برخواهد رست

خیام - چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

https://www.facebook.com/daalband

"لحظه ها را انتظارم" کاری از گروه "دال"
آرش سرانی آذر : بالابان
امین هدایتی : خواننده 
شایان شکرآبی : پیانو
مهرداد عالمی :ویلن سل
میلاد سعدی : سازهای کوبه ای
یزدان بهمنی : بندیر ،اودو
آرین کشیشی: کنترباس
غزل مهدوی(با تضمینی از مولانا) : ترانه سرا
حمیدرضا آداب: میکس و مستر

"Here I Wait" by "DAAL BAND"

Vocal: Amin Hedayati
Balaban: Arash Sarani Azar
Piano: Shayan Shekarabi
Cello: Mehrdad Alemi
Bendir, Udu: Yazdan Bahmani
Percussion: Milad Saadi
Double Bass: Arin Keshishi
Lyric: Ghazal Mahdavi
Mix & Mastering: HamidReza Adab

Cover Art: Duy Huynh

Here I Wait لحظه ها را انتظارم

ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
		جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی
بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد
		تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی
تو پرده پیش گرفتی و ز اشتیاق جمالت
ز پرده‌ها به درافتاد رازهای نهانی
مرا مپرس که چونی به هر صفت که تو خواهی
		مرا مگوی که چه نامی به هر لقب که تو خوانی
من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم
		تو می‌روی به سلامت سلام من برسانی
سعدی

آواز ماهور - ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی

دنیای رویای من - لنگستون هیوز - صدا و ترجمه ی احمد شاملو

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی[۱]، ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت. فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامان شعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی
 
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
 ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
  
در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم
 
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.
  
در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.
  
آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟
 
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند
 
 
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .
  
در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.
 
 من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟
 
من سردم است و میدانم که از تمامی   اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین   شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی  سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه  تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
 که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
 
سلام ای شب معصوم !
 سلام ای شبی که چشم های  گرگ های بیابان را  
به حفره های استخوانی ایمان  و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند
 
سلام ای شب معصوم  
میان پنجره و دیدن
 همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد  
  
 
چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود
 
و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
 و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .
 
.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
 با خود بسوی بستر میبرد
 
 آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "
 
 انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .
 
 در ساعت  چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام
 
آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
 زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد
 
 من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......
 
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
 مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
 چگونه روی گونه او مانده ست
 
 
 
سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .
 
 
 
 این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
 
  
 
پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
  
 و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...
  
 جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
 شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و   ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
  من از کجا میآیم؟
  
 به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."
   
سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
  
 ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....
  
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد - فروغ فرخزاد

بنان - الهه ناز

تولدی دیگر
فروغ فرخزاد

تولدى ديگر - فروغ فرخزاد

شاعر: عارف قزوینی | آهنگساز: عارف قزوینی | تنظیم برای ارکستر: روح الله خالقی | آلبوم: بهترین های الهه

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
هنگام  می و فصل  گل و گشت  چمن  شد
در بار بهاری  تهی از زاغ   و  زغن  شد
از ابر كرم ،  خطه ی  ری رشك ختن شد
دلتنگ  چو من مرغ   قفس  بهر وطن  شد
چه كج رفتاری ای چرخ
چه بد كرداری ای چرخ
سر كین داری ای چرخ
نه دین داری، نه آیین داری  ای چرخ
از خون  جوانان  وطن لاله  دمیده
از ماتم  سرو  قدشان، سرو خمیده
در سایه  گل بلبل از این غصه  خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده

از خون جوانان وطن | الهه

Mohsen Yeganeh-Havaei Shodi

ازآن شبی که برنگشتی باصدای مرحوم ایرج بسطامی

متن گفت‌وگوی شمس و مولانا
به‌همراه ارجاعات به منبع

«دیدار شمس و مولانا» اثری از همایون شجریان و محمد معتمدی


Homayoun Shajarian & Mohammad Motamedi - Didare Molana o Shams


چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!


چه بی تابانه تو را طلب می کنم!


بر پشت سمندی


گویی، نو زین


که قرارش نیست


و فاصله


تجربه ئی بیهوده ست


بوی پیرهنت


این جا، واکنون...


کوه ها در فاصله


سردند


دست، در کوچه و بستر


حضور مانوس دست تو را می جوید


و به راه اندیشیدن


یاس را، رج می زند


بی نجوای انگشتانت


فقط...


و جهان از هر سلامی خالی است

احمد شاملو/  ‏چه بی تابانه می خواهمت /  ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری

our night
...
بیدارم بیداری
بیمارم تیماری
مینوشم مینوشی
میجوشم میجوشی
...
آغوشت میپوشم
آغوشم میپوشی
از لعلت مینوشم
از هرمم میجوشی
...
گیسویت میپوشم 
از دوشی بر دوشی
نامم را میخوانی
از گوشی بر گوشی
....
بیمارم تیماری
مینوشم مینوشی
میجوشم میجوشی
بیهوشم بیهوشی
...

شب

بهار اومد گلا واشد دل ما باز خاطر خواه شد
بهار اومد هوا خوبه نگار من ... 

خیام - چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

RadioArv1