QadreMotlagh

قدر مطلقِ تمام بیچارگی‌های این روز‌های آدم‌ها، شعر شد، روی ملودی ساده‌ای، از جنوبی که تابستانش غالب تر از هر وقت دیگری، بعد از انگار هزار سال دوباره دور هم جمع‌مان کرد. توی آخرین خانه دنیا، وسط لِین کامبوه.