▨ نام شعر: باران
▨ شاعر: حمید مصدق
▨ با صدای: شاعر
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
♬ از موسیقی رویالتی فری استفاده شده
ــــــــــــــــــــــــ
وای، باران
باران
شيشه‌ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ
من درون قفس ِ سرد ِ اتاقم دلتنگ
می‌پرد مرغ نگاهم تا دور
وای، باران
باران
پر مرغان نگاهم را شست...


*فقط بخش اول شعر میکس شده*

حمید مصدق | باران (با صدای شاعر)

▨ نام شعر (ترانه): پوست شیر
▨ شاعر: ایرج جنتی عطایی
▨ با صدای: ایرج جنتی عطایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
قلب تو قلب پرنده پوستت اما پوست شیر
زندون تنو رها کن ای پرنده پر بگیر

اون ور ِ جنگل تن سبز پشت ِ دشت سر به دامن
اون ور ِ روزای تاریک پشت نیم شبای روشن

برای باور ِ بودن جایی باید باشه شاید
برای لمس ِ تن ِ عشق کسی باید باشه باید

که سر خستگیاتو به روی سینه بگیره
برای دلواپسی‌هات واسه سادگیت بمیره

حرف تنهایی قدیمی اما تلخ و سینه سوزه
اولین و آخرین حرف حرف هر روز و هنوزه

تنهایی شاید یه راهه راهیه تا بی‌نهایت
قصه‌ی همیشه تکرار هجرت و هجرت و هجرت

اما تو این راه که همراه جز هجوم خار و خس نیست
کسی شاید باشه شاید کسی که دستاش قفس نیست

ایرج جنتی عطایی | پوست شیر | با صدای شاعر

▨ شعر: ناگهان زود دیر می‌شود
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: قیصر امین‌پور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود

قیصر امین‌پور | ناگهان زود دیر می‌شود

▨ شعر: مردی که خاکستری بود
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــ
این شعر را شاعر در رثای خودش و جوانی از دست رفته، سروده است
ــــــــــــــــــــ
می‌آمد از برج ویران، مردی که خاکستری بود
خرد و خراب و خمیده؛ تمثیل ویران‌تری بود

مردی که در خواب‌هایش، همواره یک باغ می‌سوخت
آن‌سوی کابوس‌هایش، خورشید نیلوفری بود

وقتی که سنگ بزرگی‌، بر قلب آینه می‌زد
می‌گفت خود را شکستم، کان خود نه من؛ دیگری بود

می‌گفت با خود:کجا رفت آن ذهن پالوده‌ی پاک
ذهنی که از هرچه جز مهر، بیگانه بود و بری بود

افسوس از آن طفل ساده که برگ برگ کتاب‌اش
زیبا و رنگین و روشن؛ تصویر خوش‌باوری بود

طفلی که تا دیوها را مثل سلیمان ببندد
تنهاترین آرزویش، یک قصه انگشتری بود

افسوس از آن دل که بعد از پایان هر قصه
تا صبح مانند نارنجِ جادو، آبستن صد پری بود

دردا که دیری‌ست دیگر، شور سحرخیزی‌اش نیست
آن چشم‌هایی که هر صبح، خورشید را مشتری بود

دردا که دیری‌ست دیگر، زنگ کدورت گرفته‌ست
آیینه‌ای کز زلالی، صد صبح روشنگری بود

اکنون به زردی نشسته‌ست، از جرم تخدیر و تدخین
انگشت‌هایی که یک روز، مثل قلم جوهری بود

حسین منزوی | مردی که خاکستری بود

▨ نام شعر: سیب (تو به من خندیدی)
▨ شاعر: حمید مصدق
▨ با صدای: حمید مصدق
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــ
به نظر می‌رسد که شاعر بعد از این خوانش، شعر را بازنویسی کرده و برخی از واژه‌ها را تغییر داده است و نسخه‌ی نهایی شعر، با این نسخه‌ی صوتی، کم و بیشی‌هایی دارد
ـــــــــــــــــــــــــ
تو به من خنديدی و نمی‌دانستی
من به چه دلهره از باغچه‌ی همسايه
سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب‌آلوده به من كرد نگاه
سيب ِ دندان‌زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز
سال‌ها هست كه در گوش ِ من آرام‌آرام
خش‌خش ِ گام تو تكرار كنان می‌دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

حمید مصدق | سیب (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: تصویرهای بامدادی ۱۵
▨ شاعر: کاظم سادات اشکوری
▨ با صدای: کاظم سادات اشکوری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
باران هزار بار از این بوته‌ها
صدای خشک‌ شدن را شنیده است
اما سکوت می‌کند این بار
و با نسیم و تبسم
به انتظار ِ پیک ِ مشرقی بامداد می‌ماند
تا در حضور رودخانه و
نوری که در کنار ِچمن‌های شُسته سرگردان است
خاکستر ِ هوا را بشکافد
و یال رنگ رنگی را
بر تپه‌ی مقابل بنشاند

باران هزار بار از این تخته سنگ‌ها
خاطرات سفرهای سختِ درّه‌های سنگلاخی ِ کوهستانی را شنیده است
اما درنگ می‌کند این بار
تا باد ابرهای تازه‌نفس را
از قله‌ها براند و با او
بر تخته‌سنگی بنشیند
در انتظار صبح 
▨

کاظم سادات اشکوری | تصویرهای بامدادی ۱۵

▨ نام شعر: آذربایجان
▨ شاعر: استاد شهریار
▨ با صدای: استاد شهریار
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 پر می‌زند مرغ ِ دلم با یاد آذربایجان
 خوش‌باد وقت ِ مردم ِ آزاد آذربایجان

 دیری‌ست دور از دامن ِ مهرش مرا افسرده دل
 باز ای عزیزان زنده­ام با یاد آذربایجان

آزادی ایران ز تو، آبادی ایران ز تو
آزاد باش ای خطّه­ی آباد آذربایجان
 
تا باشد آذربایجان، پیوند ِایران است و بس
این گفت با صوتی رسا؛ فریاد ِ آذربایجان

 در بیستون ِ انقلاب، از شور ِ شیرین ِ وطن
 بس تیشه بر سر کوفته، فرهاد ِ آذربایجان

 در مکتب ِ عشق ِ وطن، جان‌باختن آموخته
 یارب که بودست از ازل استاد آذربایجان؟

شمشاد ِ ری را تا بُوَد آزادی از جلاد ِ دی
در خاک و خون غلتیده بس شمشاد آذربایجان

آوخ که نیرنگ ِعدو، با دست ِ ناپاک ِ خودی
بگسیخت طوق ِ طاعت از اکراد آذربایجان

اشک ارومی بین که با، خون دل سلماس و خوی
دریا شد و برمی‌کَنَد بنیاد ِآذربایجان

 ضحاکیان ِمرکزی بیرون برند از حد ستم
 تا سر برآرد کاوه‌ی حداد ِآذربایجان

 خون شد دل ِ آزادگان یارب پس از چندین ستم
کام ستمگر می‌دهی؛ یا داد ِ آذربایجان؟

 جان داده آذربایجان امداد ِ ایران را و، نیست
 ایران‌مداران را سَر ِ امداد ِآذربایجان

تا چند در هر بوم و بر آواره‌اید و دربه‌در
دستی به هم ای نامور اولاد آذربایجان

از آتش ِ پاشیدگی تا چند خاکسترنشین
آباد باید خانه‌ی بر باد ِ آذربایجان

بر زخم آذرباییان هان شهریارا مرهمی
 تا شاد گردانی دل ِ ناشاد ِ آذربایجان
▨
 سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار

شهریار | آذربایجان

▨ نام شعر (ترانه): شانه‌هایت
▨ شاعر: اردلان سرفراز
▨ با صدای: اردلان سرفراز
▨ موسیقی پس‌زمینه: قطعه‌ی «مدار اول» از حسام ناصری و میلاد محمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ‌های ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ می‌گذارم
ﻋﻘﺪﻩ‌ی ﺩﻝ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﮔﺮﯾﻪ‌ی ﺑﯽ‌ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﻡ
ﺍﺯ ﻏﻢ ِ ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﯽ‌ﻫﺎ، ﺑﻐﺾ‌ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭﻡ
ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ برای گریه کردن دوست دارم

ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ برای گریه کردن دوست دارم
ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﯽ ِﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻻﯾﺶ ِ ﺗﻦ
ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﻦ، ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﻋﺸﻖ ﺻﺪﻫﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ، دست ِ تو آیینه‌دارش
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ‌ی ﺁﯾﻨﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺩﺭ ﺧﻤﻮﺷﯽ ﭼﺸﻢ ِ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﺼﻪ‌ﻫﺎ و ﮔﻔﺘﮕﻮهاﺳﺖ
ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺬﺑﻪ‌ی ﻣﺤﺮﺍﺏ ِ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

در هوای دیدنت یک عمر در چلّه نشستم
ﭼﻠّﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻡ ِ ﻋﺸﻘﺖ ﺷﮑﺴﺘﻦ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺑﻐﺾ ِ ﺳﺮﮔﺮﺩاﻥ ِ ﺍَﺑﺮﻡ، ﻗﻠّﻪ‌ی ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ تو
ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
دوست دارم

عمق ِ چشمان ِتو؛ این دریای شفاف ِ غزل را
بی‌نیاز از این زبان ِ لال ِ گفتن، دوست دارم

ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
دوست دارم
▨
شاعر: اردلان سرفراز
آهنگساز: فرید زلاند
تنظیم کننده: منوچهر چشم‌آذر
خواننده: هایده

اردلان سرفراز | شانه‌هایت | با صدای شاعر

▨ نام شعر: خطبه‌ی زمستانی
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
ای آتشی که شعله‌کشان از درون شب
برخواستی به رقص
اما بدل به سنگ شدی در سحرگهان

ای یادگار خشم فروخورده‌ی زمین
در روزگار گسترش ظلم آسمان

ای معنی غرور
ای نقطه‌ی طلوع و غروب حماسه‌ها
ای کوه پرشکوه اساطیر باستان
ای خانه‌ی قباد
ای آشیان سنگی سیمرغ سرنوشت
ای سرزمین کودکی زال پهلوان
ای قله‌ی شگرف
گور بی‌نشانه‌ی جمشید تیره‌روز
ای صخره‌ی عقوبت ضحاک تیره‌جان

ای کوه، ای تهمتن، ای جنگجوی پیر
ای آن که خود به چاهِ برادر فرو شدی
اما کلاه سروری خسروانه را
در لحظه‌ی سقوط
از تنگنای چاه
رساندی به کهکشان
ای قله‌ی سپید در آفاقِ کودکی
چون کله‌قند سیمین در کاغذِ کبود
ای کوه نوظهور در اوهامِ شاعری
چون میخِ غول‌پیکر بر خیمه‌ی زمان

من در شبی که زنجره‌ها نیز خفته‌اند
تنهاترین صدای جهانم که هیچ‌گاه
از هیچ سو، به هیچ صدایی نمی‌رسم
من در سکوت یخ‌زده‌ی این شب سیاه
تنهاترین صدایم و تنهاترین کسم
تنهاتر از خدا
در کار آفرینشِ مستانه‌ی جهان
تنهاتر از صدای دعای ستاره‌ها
در امتداد دستِ درختان بی‌زبان
تنهاتر از سرود سحرگاهی نسیم
در شهر خفتگان

هان، ای ستیغِ دور
آیا بر آستان بهاری که می‌رسد
تنهاترین صدای جهان را سکوت تو
امکان انعکاس توانَد داد؟

آیا صدای گمشده‌ی من نفس‌زنان
راهی به ارتفاع تو خواهد برد؟

آیا دهان سرد تو را، لحنِ گرمِ من
آتشفشانِ تازه تواند کرد؟

آه ای خموشِ پاک
ای چهره‌ی عبوس زمستانی
ای شیر خشمگین
آیا من از دریچه‌ی این غربت شگفت
بار دگر برآمدن آفتاب را
از گُرده‌ی فراخ تو خواهم دید؟
آیا تو را دوباره توانم دید؟
▨ 
نادر نادرپور از کتاب: زمین و زمان

نادر نادرپور | خطبه‌ی زمستانی

▨ نام شعر: کهن دیارا
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
کهن دیارا! دیار یارا! دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم، و گر بمانم کجا بمانم؟

نه پای رفتن نه تاب ماندن، چگونه گویم؟ درخت خشکم
عجب نباشد اگر تبرزن طمع ببندد در استخوانم

در این جهنم، گل بهشتی چگونه روید چگونه بوید؟
من ای بهاران! از ابر نیسان چه بهره گیرم؟ که خود خزانم

به حکم یزدان، شکوهِ پیری مرا نشاید مرا نزیبد
چرا که پنهان، به حرف شیطان سپرده‌ام دل؛ که نوجوانم

صدای حق را سکوت باطل در آن دلِ شب چنان فروکُشت
که تا قیامت در این مصیبت گلو فشارد غم نهانم

کبوتران را به گاهِ رفتن، سرِ نشستن به بام من نیست
که تا پیامی به خطِ جانان ز پای آنان فروستانم

سفینه‌ی دل نشسته در گِل، چراغِ ساحل نمی‌درخشد
در این سیاهی، سپیده‌ای کو؟ که چشم حسرت در او نشانم

الا خدایا، گره گشایا! به چاره‌جویی، مرا مدد کن
بوَد که بر خود دری گشایم، غمِ درون را برون کشانم

چنان سراپا شبِ سیه را به چنگ و دندان در آورم پوست
که صبحِ عریان به خون نشیند بر آستانم، در آسمانم

کهن دیارا، دیار یارا! به عزم رفتن دل از تو کندم
ولی جز اینجا وطن گزیدن، نمی توانم، نمی توانم
▨
نادر نادرپور
تهران - جمعه ۱۹ آبان ۱۳۵۷
___________
این شعر توسط داریوش، خواننده معاصر، اجرا شده است

نادر نادرپور | کهن دیارا

▨ نام شعر: غزلِ ناخدا
▨ شاعر: محمدعلی سپانلو
▨ با صدای: محمدعلی سپانلو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
سنگ کهکشان منم
گردن بلند آبشار تویی
چتر کهنه‌ی پدربزرگ منم
برف خوش‌نمای نقره‌بار تویی
واگن سیاه مانده از نبرد منم
ایستگاه اول بهار تویی
در تو آسمان، به خلوتی لطیف خفته است
از جوانیِ بزرگ، یادگار تویی
بوسه‌ی طلوع بر ستاره‌ی نگین
چشم‌های شالیِ زمردین
بازوی سپید دختر برنج‌کار تویی
من مسیر ناگزیر زنده‌رود
رود جاودان قندهار تویی
ناخدای مغرب طلایی‌ام
تیر قرمز قشنگ، جسته از سرابِ زنگبار تویی
گیسوی نسیم در شب ِ کریم
بذرِ مژده بر شیار سرزمین اشک‌ها
گنج قلعه‌ی طلسم
مزد انتظار تویی
▨ 
محمدعلی سپانلو

محمدعلی سپانلو | غزل ناخدا

در بخش پلی‌لیست‌ها، شعرها رو به تفکیک شاعر ببینید
ــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند از گزند زمان است.
اگر مواردی از آثار منتشر شده، ناقض حقوق کپی‌رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد شد.
این پروژه از حیث  گرایش فکری و سیاسی مستقل است و از این آثار در هیچ پلتفرمی، سود مادی حاصل نمی‌شود؛

بی‌مزد بود و منّت، هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را، مخدومِ بی‌عنایت



ـــــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

کاظم سادات اشکوری | تصویرهای بامدادی ۱۵

Schahrouz

Related tracks