علیرضا روشن

امیر حیاتی-سَمَلی سماع [Persian].mp3

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

كه بادبان شكسته، زورق به گل نشسته‌اي است زندگي- هوشنگ ابتهاج-دکلمه رضا پیربادیان

▨ نام شعر: هَـ ه
▨ شاعر:رضا براهنی
▨ با صدای: شاعر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
__________
همیشه ما گورستان‌های نو می‌آفرینیم           اما
دل مرا ببین که در گرو گورستان‌های کهنه‌ای ست که گورهاشان در خاک غربال می‌شوند
زمان کشیده جهان را به توبره
و ناگهان کسی از راه می‌رسد          هزاره‌ی دیگر
و بر مزار، سنگی و سقفی و نام و نشانی          می‌افرازد
و در برابر آن         دو دست بر سینه           به سنگ می‌نگرد         می‌گرید        شبیه من
دفِ دلِ من از آن گورستان‌ها به رقص برخواهد خاست
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل
و با زبان و چشم بومی من می‌گرید
چراکه گریه اصالت دارد        در این زبان         در این دو چشم
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل
و گئچدی، بوگئجه گئچدی، کیم ایدی، بولبولیدی
و یا کی بیر گولیدی، گول، هَلای هَلهَله گَلگَل
یاپیش قولومدان اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر؟
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم، یاپیش الیمدن اگر!
و ناگهان کسی از راه می‌رسد          شبیه من:
قاوال چالان، اوخی ین، باخچالاردا، داغ اتگینده،
باغین دیبینده سنین عکسیوی تاپاندا، او عکسی، باساندا باغرینا گیزلین
«دیلیم! دیلیم!» دی‌یَن، «ای حیف اولموشوم، یازیغیم
گوزل دیلیم، نئجه باغریمدا یاندی، لاپ کوله دوندی      شبیه من          شبیه من!»
زمان کشیده جهان را به توبره
زمان کشیده جهان را به توبره
یاپیش قولومدان اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر!
قوجاخلادیم: «نه گوزلسن!» دئدی «دئمه من ئولوم!»
دئدیم: «نه سنده ئولوم وار، نه واردی من بؤلوم!»
و آغلادی
قان آغلادی
«الکدی گؤزلرین، آی گول، قیزیل گینه اَلـَنیر
سنون بویاشلارووی لن، جانیم قانا بَلَنیر»
دئدی: «دئمه، من ئولوم!»
دئدی: «دئمه، من ئولوم!»
دئدیم: «یاپیش!
یاپیش قولومدام اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر           شبیه من؟»
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل
هَلَه‌م
هَلَه
هَـ ه

بو چنگی «رودکی» چالسین!
بلوچون اوغلودا گلسین، او نازلی قیچکی چالسین!
تارین دا «شهریار» آلسین، منیم یانیمدا اوتورسون
و «حاج صادیق» قاوالی لن، برابریمده اوتورسون
و پاوه زابله گئتسین، و بلخ تبریزه گلسین
و چال قاوال سسی قاخسین، و چال قاول سسی قالسین
و اوندا من دی یرَم: « هَـ ه!       هَلَه‌     هَلَه‌م هَلَه‌‌م هَلَه هَلهَل
و ایندی من دی ین اولدی
و ایندی من دی ین اولدی
چالانلاریم منه باخسین
باغین دیبینده او عکسی باساندا باغریما گیزلین

و ایندی من دی ین اولدی
قان آغلادوخ هامی میز
قان آغلادوخ
دفِ دلِ من از آن گورستان‌ها به رقص برخواهد خاست
دفِ دلِ من از آن گور
و گوش کن تو به این توپراق! هزار سال!
صدای چالقی از این ویران! هزار سال!

یکی به سینه فشرد عکس کهنه‌ای از صورت تو را تهِ باغ      گریست       و هایهای           شبیه من!
هزار سال
هَلَه‌م
هَلَه
هَـ ه

دَه‌‌دَه‌م دَه‌دَه‌م دَه‌دَه قورقود          دئدوخ دئدوخ          هامی میز
وَاَل اَلـَه اَل اَل اَل اَلَه اَلَه وئردوخ
و یوللارین هامی سین      باغلادوخ       هزار سال
هامی‌میز        قان آغلادوخ        هامی میز        هزار سال
هَلَه‌م
هَلَه
هَـ ه
هَـ مَن
▨
۱۳۷۱/۱۰/۱۰-۱۲ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۶۷

رضا براهنی | هَـ ه (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: ما جهانی درون جان بودیم
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
شب، طلوعِ ستارگان بودیم
و غروبِ کبوده‌های بلند
،ما در آن چشمه‌سارِ مینایی
.روی با رویِ آسمان بودیم

شب‌گذاران در آن طلوع سپید
راه زی خلوتِ رزان بردند
هر چه بود آن صدایِ عریان بود،
ما درونِ صدا نهان بودیم

ابر نیلوفرانه برمی‌خاست،
باد نیلوفرانه می‌آسود
شادی بینشانگی با ما،
هر چه بودیم بی‌گمان بودیم

با تو ای دوست شادمانی ما،
پایکوب و ترانه‌خوانی ما
با نشان تو بی‌نشانی ما،
با تو بیداری و پری‌واری
وز تو نیلوفرانه‌رفتاری
بید را شادیِ نگونساری
با تو رودِ برهنگی جاری
وه! چه بیدار و شادمان بودیم 
▨ 
م. آزاد
از مجموعه شعر با من طلوع کن
چاپ شده به سال ۱۳۵۲

م. آزاد | ما جهانی درون جان بودیم

▨ نام شعر: غمنومه
▨ شاعر: علی‌اکبر یاغی‌تبار
▨ با صدای: علی‌اکبر یاغی‌تبار
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
تو از غمنومه سر ریزی، من از خون قناری‌ها
به مسلخ میکشن پاتو به جرم سر به داری‌ها

به آواز ِ قناری‌های مسلخ دیده مومن باش
زمین از غیر ممکن‌ها پُره اما تو ممکن باش

من و تو آبروی مونده ی باغیم و بار آور
من و تو باغ ِ آفت دیده ایم اما بهار آور

چنان از نا امیدی‌های هم امّید می‌سازیم
که از یک شمع ِ باور مرده صد خورشید می‌سازیم

اگرچه خسته ای از حمل ِ این بُغضای طولانی
حریم امن ِ موندن باش ای "یار دبستانی"

اگرچه بغض ِ ابرای سمج سخت و نفس گیره
بیا اشکاتو نذر  شونه ی من کن، نگو دیره...
▨
علی‌اکبر یاغی‌تبار
ــــــــــــــــ
پی‌نوشت: این ترانه توسط ابی در آلبوم جان جوانی اجرا شده است.

علی‌اکبر یاغی‌تبار | غمنومه

I Wish

Raste Panjgah

Kar Amal Rast Panjgah-(SONG95.

ای در درون جانم و جان از تو بی خبر

وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان

در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر

ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو

پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب

نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را

وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر

جویندگان جوهر دریای کنه تو

در وادی یقین و گمان از تو بی خبر

چون بی خبر بود مگس از پر جبرئیل

از تو خبر دهند و چنان از تو بی خبر

شرح و بیان تو چه کنم زانکه تا ابد

شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر

عطار اگرچه نعرهٔ عشق تو می‌زند

هستند جمله نعره‌زنان از تو بی خبر

Attar - Shajarian ای در درون جانم و جان از تو بی خبر

چه خلاف سر زد از ما که در سرای بستی

بر دشمنان نشستی، دل دوستان شکستی

سر شانه را شکستم به بهانهٔ تطاول

که به حلقه حلقه زلفت نکند درازدستی

ز تو خواهش غرامت نکند تنی که کشتی

ز تو آرزوی مرهم نکند دلی که خستی

کسی از خرابهٔ دل نگرفته باج هرگز

تو بر آن خراج بستی و به سلطنت نشستی

به قلمروی محبت در خانه‌ای نرفتی

که به پاکی‌اش نرفتی و به سختی‌اش نبستی

به کمال عجز گفتم که به لب رسید جانم

ز غرور ناز گفتی که مگر هنوز هستی

ز طواف کعبه بگذر، تو که حق نمی‌شناسی

به در کنشت منشین تو که بت نمی‌پرستی

تو که ترک سر نگفتی ز پیش چگونه رفتی

تو که نقد جان ندادی ز غمش چگونه رستی

اگرت هوای تاج است ببوس خاک پایش

که بدین مقام عالی نرسی مگر ز پستی

مگر از دهان ساقی مددی رسد وگرنه

کس از این شراب باقی نرسد به هیچ مستی

مگر از عذار سر زد خط آن پسر فروغی

که به صد هزار تندی ز کمند شوق جستی

seventhsoul | چه خلاف سر از ما که در سرای بستی | محمد رضا شجریان

بداهه خوانی و بداهه نوازی در آواز دشتی
بخشی از کنسرت وین، سال 1373
تار: محمدرضا لطفی
تنبک: محمد قوی حلم
شعر: حافظ

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی
وصف رخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن سرودی ساقی بده شرابی
شد حلقه قامت من تا بعد از این رقیبت
زین در دگر نراند ما را به هیچ بابی

محمدرضا لطفی و محمد قوی حلم- مخمور جام عشقم

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

علی‌اکبر یاغی‌تبار | غمنومه

Schahrouz Kabiri