▨ نام شعر: امشب تمام عاشقان را دست به سر کن
▨ شاعر: محمدصالح‌علا
▨ با صدای: شاعر
♬ از موسیقی رویالتی فری استفاده شده
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
امشب تمام ِ عاشقان را دست به سَر کُن
یک امشبی با من بمان با من سحر کُن

بشکن سر ِ من کاسه‌ها و کوزه‌ها را
کج کن کلاه! دستی بزن٬ مطرب خبر کن

گل‌های شمعدانی همه شکل ِ تو هستند
رنگین کمان را بر سر زلف ِ تو بستند

تا طاق ِ ابروی ِ بت ِ من تا به تا شد
دُردی کِشان پیمانه‌هاشان را شکستند

تو میر عشقی، عاشقان، بسیار داری
پیغمبری، با جان ِ عاشق کار داری

یک چکه ماه افتاده بر یاد تو و وقت سحر
این خانه لبریز تو شد شیرین بیان حلوای تر

امشب تمام ِ عاشقان را دست به سَر کُن
یک امشبی با من بمان با من سحر کُن

محمد صالح‌علا | امشب تمام عاشقان را دست به سر کن (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: شتک
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: شاعر
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
♬ از موسیقی رویالتی فری استفاده شده
ــــــــــــــــــــــــ
شتک زده‌است به خورشید، خون‌ِ بسیاران‌
بر آسمان که شنیده‌است از زمین باران‌؟

هرآنچه هست‌، به جز کُند و بند، خواهد سوخت‌
ز آتشی که گرفته است در گرفتاران‌

ز شعر و زمزمه‌، شوری چنان نمی‌شنوند
که رطل‌های گران‌تر کشند میخواران‌

دریده شد گلوی نی‌ زنان عشق‌ نواز
به نیزه‌ ها که بریدندشان ز نیزاران‌

زُباله‌ های بلا می‌ برند جوی به جوی‌
مگو که آینه جاری‌ اند جوباران‌

نسیم نیست‌، نه‌! بیم است‌، بیم‌ِ دار شدن‌
که لرزه می‌ فکند بر تن سپیداران‌

سراب امن و امان است این‌، نه امن و امان‌
که ره زده‌ است فریبش به باورِ یاران‌

کجا به سنگرس دیو و سنگبارانش‌
در آبگینه حصاری شوند هشیاران‌؟

چو چاه‌ِ ریخته آوار می‌شوم بر خویش‌
که شب رسیده و ویران‌ ترند بیماران‌

زبان به رقص درآورده چندش‌ آور و سرخ‌
پُر است چنبرِ کابوس‌ هایم از ماران‌

برای من سخن از «من‌» مگو به دلجویی‌
مگیر آینه در پیش خویش بیزاران‌

اگرچه عشق‌ِتو باری است بردنی‌، اما
به غبطه می‌نگرم در صف سبکباران‌

حسین منزوی | شتک (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: زنی که صاعقه‌وار آنک
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: شاعر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زنی که صاعقه وار آنک، ردای شعله به تن دارد
فرو نيامده خود پيداست که قصد خرمن من دارد

هميشه عشق به مشتاقان ، پيام وصل نخواهد داد
که گاه پيرهن يوسف، کنايه های کفن دارد

کی‌ام ،کی‌ام که نسوزم من؟ تو کيستی که نسوزانی؟
بهل که تا بشود ای دوست! هر آنچه قصد شدن دارد

دوباره بيرق مجنون را دلم به شوق می‌افرازد
دوباره عشق در اين صحرا هوای خيمه زدن دارد

زنی چنين که تويی بی شک ،شکوه و روح دگر بخشد
به آن تصوّر ديرينه ،که دل ز معنی زن دارد

مگر به صافی گيسويت ،هوای خويش بپالايم
در اين قفس که نفس در وی، هميشه طعم لجن دارد

حسین منزوی | زنی که صاعقه وار آنک

▨ شعر: ناگهان زود دیر می‌شود
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: قیصر امین‌پور
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
────────♬────────
حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود

قیصر امین‌پور | ناگهان زود دیر می‌شود

▨ شعر: اینک این من، سر به سودای پریشانی نهاده
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_____________
اینک این من؛ سر به سودای پریشانی نهاده
داغ ِ نامت را نشان کرده به پیشانی نهاده

گریه‌ام را می‌خورم زیرا که می‌ترسم ز باران
مثل برجی خسته برجی رو به ویرانی نهاده

از هراس گم شدن در گیسویت با دل چه گویم؟
با دل ــ این گستاخ پا در راه ظلمانی نهاده ــ

تا که بیدارش کند، کِی؟ بخت من اکنون که خواب است
سر به بالین شبی تاریک و طولانی نهاده

ذرّه ‌ذرّه می‌روم تحلیل ٬ سنگ ساحلم من
خویش را در معرض امواج توفانی نهاده

شاعرم من یا تو؟ ای چشمان تو امضای خود را
پای هر یک زین غزل‌های سلیمانی نهاده

حسین منزوی | اینک این من، سر به سودای پریشانی نهاده

▨ شعر: لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفاییست
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
────────♬───────
لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفایی است
و چشم‌هایت شعر ِ سیاه گویایی‌ست

چه چیز داری با خویشتن که دیدارت
چو قله های مه آلود محو و رویایی است؟

چگونه وصف کنم هیات غریب تو را
که در کمال ظرافت کمال والایی‌ست

تو از معابد مشرق زمین عظیم تری
کنون شکوه تو و بُهت من تماشایی‌ست

در آسمانه ی دریای دیدگانِ تو شرم
گشوده بال‌تر از مرغَکان دریایی‌ست

شَمیم وحشی گیسوی کولی‌ات نازم
که خوابناک تر از عطرهای صحرایی‌ست

مجال بوسه به لب‌های خویشتن بدهیم
که این بلیغ ترین مبحث شناسایی‌ست

نمی شود به فراموشی‌ات سپرد و گذشت
چنین که یاد تو زودآشنا و هرجایی‌ست

تو 'باری' اینک از اوج بی نیازی خود
که چون غریبی من مبهم و مُعمّایی‌ست

پناه غربت غمناک دست هایی باشن
که دردناک ترین ساقه های تنهایی‌ست

حسین منزوی | لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفاییست

▨ شعر: پله‌ها در پیش رویم یک به یک دیوار شد
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────────♪────────
پله‌ها در پيش رويم ، يک به يک ديوار شد
زير هر سقفی که رفتم ، بر سرم آوار شد

خرق عادت کردم اما بر عليه خويشتن
تا به گرد گردنم پيچد، عصايم مار شد

اژدهای خفته‌ای بود ، آن زمين استوار
زير پايم ناگه از خواب قرون ، بيدار شد

مرغ دست‌آموز ِ خوش‌خوان کرکسی شد لاشه‌خوار
و آن غزال خانگی برگشت و گرگی هار شد

گل فراموشی و هر گلبانگ، خاموشی گرفت
بس که در گلشن، شبيخون خزان، تکرار شد

تا بياويزند از اينان، آرزوهای مرا
جا‌به‌جا در باغ ويران هر درختی دار شد

زندگی با تو چه کرد، ای عاشق شاعر مگر
کان دل پر آرزو، از آرزو، بيزار شد

بسته خواهد ماند اين در، همچنان تا جاودان
گرچه بر وی کوبه‌های مشت مان رگبار شد

زهره‌ی سقراط با ما نيست روياروی مرگ
ورنه جام روزگار، از شوکران سرشار شد

حسین منزوی | پله‌ها در پیش رویم یک به یک دیوار شد

▨ نام شعر: گرگ
▨ شاعر: فریدون مشیری
▨ با صدای: فریدون مشیری و داریوش اقبالی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
گفت دانایی که گرگی خیره‌سر
هست پنهان در نهاد ِ هر بشر

لاجرم جاری است پیکاری سترگ
روز و شب، ما بین این انسان و گرگ

زور و بازو چاره‌ی این گرگ نیست
صاحب ِ اندیشه داند چاره چیست

ای بسا انسان رنجور ِ پریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

وی بسا زور آفرین مرد ِ دلیر
هست در چنگال ِ گرگ ِ خود اسیر

هرکه گرگش را در اندازد به خاک
رفته‌رفته می‌شود انسان ِ پاک

و آن که از گرگش خورَد هر دم شکست
گرچه انسان می‌نماید؛ گرگ هست

وانکه با گرگش مدارا می‌کند
خلق و خوی گرگ پیدا می‌کند

در جوانی جان ِ گرگت را بگیر
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیری، گر که باشی همچو شیر
ناتوانی در مصافِ گرگ پیر

مردمان گر یکدیگر را می‌درند
گرگ‌هاشان رهنما و رهبرند

این که انسان است این سان دردمند
گرگ ها فرمانروایی می‌کنند

و آن ستمکاران که با هم محرم‌اند
گرگ‌هاشان آشنایان ِ هم اند

گرگ‌ها همراه و انسان‌ها غریب
با که باید گفت این حال عجیب؟
▨
فریدون مشیری از دفتر شعر از دیار آشتی

فریدون مشیری | گرگ

▨ شعر: مرثیه‌ای برای درخت
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
تمام ِ حادثه؛ یک توده هیمه بود و شرر
و آن چه ماند ز من؛ خاک بود و خاکستر

بدل به دود شد آن هم که بود در ذهنم
از آن تناورِ پرمیوه سبزِ بارآور

وز آن پرنده‌ی آبی که آشیانش را
گرفته بود دو دستم –دوساقه ام- در بَر

از آن حروف درخشان که بر زمرّدِ من
شعاع ِ سوزنی ِ صبح می‌نگاشت به زر

بدل به دود شد آری هر آنچه بود به جا
از آن درخت که من بودم -آن منِ دیگر

و آن چه خاطره‌ی آخرین من بوده‌ست
همه کشاکش ارّه، همه نهیب تبر

نه هیچ می نگرم دیگر و نه می شنوم
نه بر گلم نظری هست و نز پرنده خبر

مرا به گردش ِ تقویم و راز ِ فصل چه کار؟
که نز خزان خطرم هست و نز بهار ثمر

درخت‌های جوان تر! مرا به یاد آرید
در آن بهار که گل می‌کنید رنگین‌تر

نسیم‌های ِجوان سر! حرامتان! جز دوست
به جای خالی من دیگری نشیند اگر

به باد می‌روم و می‌روم ز یاد شما
وزان شود چو به خاکسترم نسیم ِسحر

حسین منزوی | مرثیه‌ای برای درخت

▨ شعر: شاعر، تو را زین خیل بی‌دردان، کسی نشناخت
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
این غزل توسط شاعر، به برادرش بهروز منزوی تقدیم شده است
────── ♪ ──────
شاعر، تو را زین خیل بی‌دردان، کسی نشناخت
تو مشکلی و هرگزت آسان، کسی نشناخت

کنج خرابت را بسی تسخر زدند اما
گنج تو را، ای خانه‌ی ویران کسی نشناخت

جسم تو را، تشریح کردند از برای هم
اما تو را -ای روح سرگردان- کسی نشناخت

آری تو را، ای گریه‌ی پوشیده در خنده
وآرامش آبستن ِ توفان، کسی نشناخت

زین عشق‌ورزان ، نسیم و گلشنت، نشگفت
کای گردباد ِ بی‌سر و سامان، کسی نشناخت

وز دوستداران ِ بزرگ ِ کفر و دینت نیز
ای خود تو هم یزدان و هم شیطان، کسی نشناخت

گفتند: این دون است و آن والا، تو را، اما
ای لحظه‌ی دیدار جسم و جان! کسی نشناخت (۱)

با حکم مرگت روی سینه، سال‌های سال
آن جا تو را در گوشه‌ی یمگان، کسی نشناخت (۲)

فریاد «نای»ت را و بانگ شکوه‌هایت را
ای طالع و نام تو نا‌هم‌خوان، کسی نشناخت (۳)

بی‌شک تو را در روز ِ قتل ِعام نیشابور
با آن دریده سینه‌ی عرفان، کسی نشناخت (۴)

ای جوهر شعر تو، چون نام تو بُرّنده
ذات تو را ای جوهر ِ برّان، کسی نشناخت (۵)

روزی که می‌خواندی؛ مخور مِی محتسب تیز است
لحن نوایت را در آن سامان، کسی نشناخت (۶)

وقتی که می‌کندند از تن پوستت را نیز
گویا تو را زان پوستین‌پوشان، کسی نشناخت (۷)

چون می‌شدی مخنوق از آن مستان، تو را ای تو
خاتون شعر و بانوی ایمان، کسی نشناخت (۸)

آن دم که گفتی، باز گرد ای عید، از زندان
خشم و خروشت را، در آن زندان، کسی نشناخت (۸)

چون راز دل با غار می‌گفتی تو را، هم نیز
ای شهریار شهر سنگستان، کسی نشناخت (۹)

حتا تو را در پیش ِ روی ِجوخه‌ی اعدام
جز صبحگاه ِ خونی میدان، کسی نشناخت (۱۰)

هرکس رسید از عشق ورزیدن به انسان گفت
امّا تو را، ای عاشق ِ انسان، کسی نشناخت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اشارات غزل؛
۱. مکن در جسم و جان منزل که این دون است و آن والا
قدم زین هر دو بیرون نه ، نه این جا باش ، نه آن جا
« سنایی غزنوی »

۲.ناصر خسرو قبادیانی
۳.مسعود سعد سلمان
۴.عطار نیشابوری              
۵.سیف فرغانی
۶.حافظ : اگر چه باده فرخبخش و باد گلبیز است
به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است

۷.عمادالدین نسیمی از پیروان نهضت حروفیه که به دستور یکی از اعقاب تیمور ظاهرا ، پوست از تنش ، زنده زنده کندند

۸.فرخی یزدی : سوکواران را مجال بازدید و دید نیست
بازگرد ای عید از زندان که ما را عید نیست

۹. م. امید و شعر قصه ی شهر سنگستان
سخن می گفت در سر آغاز کرده
شهریار شهر سنگستان...

۱۰. خسرو گلسرخی و سایر شاعران شهید

حسین منزوی | کسی نشناخت

▨ شعر: آنگونه مست بودم
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
آن‌گونه مست بودم
که از تمامِ دنیا
تنها دلم هوایِ تو را کرده بود
می‌گفتم؛ این عجیب است
این‌قدر ناگهانی دل بستن
از من
که بی‌تعارف دیری است
زین خیلِ ورشکسته کسی را در خوردِ دل نهادن پیدا نکرده‌ام
تب کرده بود ساعتِ پاییزی‌ام
وقتی نسیم وسوسه‌ام می‌کرد
عطری زنانه در نفسش داشت
می‌گفتم؛ این نسیم، بی‌تردید
آغشته با هوایِ تنِ توست
وین جذبه‌ای که راهِ مرا می‌زند
حسّی به رنگِ پیرهنِ توست
آن‌گونه مست بودم
که می‌توانستم بی‌پروا
از خوابِ نیم‌شب
بیدارت کنم
تا رازِ ناگهانِ مرا
باران و مه بدانند
و می‌توانستم
در جوی‌هایِ گل‌آلود
وضو کنم
و زیرِ چترِ بسته‌ی باران
ساعت‌ها، ساعت‌ها
رو سویِ هرچه هست
نماز بُگزارم
آن‌گونه مست بودم که می‌توانستم
حتی به گزمگان نامِ تو را بگویم
– آرام و مهربان و صبور
از برگ‌هایِ نیلوفر
شولایِ بی‌نیازی بر تن 
با پِلک‌هایِ افتاده
پیشانیِ درخشان
و گونه‌هایِ رنگ‌ پریده
چونان به نیروانا
تأنیثی از دوباره‌ی بودا
باری
تصویرِ تو، همیشه‌ترین بود
بانویِ شعرهایِ مه‌آلود

حسین منزوی | آنگونه مست بودم

شهروز هستم؛ رفتگرِ شعر معاصر 
در بخش پلی‌لیست‌ها می‌تونید شعرها رو به تفکیک شاعر ببینید
ـــــــــــــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاه‌داشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد شد.
ـــــــــــــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌فرمایید سپاسگزارم.
ـــــــــــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو
▨ یوتیوب

حسین منزوی | لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفاییست

Schahrouz

Related tracks