Pedarbozorg

▨ نام شعر: شاید عاشقانه‌ی آخر
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
___________________
کسی نایستاده‌ست آن‌جا یا این‌جا
پس کجای لبت آزادم کند؟
دو نقطه از هیچ‌جا تا چشم
که جا به جا شده است اما سایه‌ی بلندم را می‌بیند
که می‌کشد خود را هم‌چنان بر اضطرابش.

شمال قوس بنفشی‌ست تا جنوب.
در ابر و مرغ دریایی موجی به تحلیل می‌رود.
و آفتاب تنها چیزی که تغییر کرده است.

لبت کجاست؟
صدای روز بلند است  اما کوتاه است دنیا.
درست یک واژه مانده است تا جمله پایان پذیرد
و هر‌چه گوش می‌سپارم تنها سکوت خود را می آرایم
و آفتاب لب بام هم‌چنان سوتش را می‌زند.

شکسته پل‌ها پشت سر
و پیش رو شن‌هایی که خاکستر جهان است.
غروب ممتد در سایه‌ی درون جا خوش کرده است
و شب که تا زانو می‌رسد تحمل را کوتاه می‌کند.
چگونه است لبت؟
که انفجار عریانی سنگ می‌شود در بی‌تابی‌های خاموش.

هوای قطبی انگار فرش ایرانی را نخ‌نما کرده است.
نشانه‌ای نیست
نگاه می‌کنم
اگر که تنها آن واژه می‌گذشت
به طرفةالعینی طی می‌شد راه
کودک بازمی‌گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌انداخت دور گردنت.
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است.
▨
محمد مختاری

محمد مختاری | شاید عاشقانه‌ی آخر | پالایش شده

مصاحبه با م. آزاد
ــــــــــــــــــــــــــ
▨ مصاحبه شونده: م. آزاد
▨ میزبان: ایرج گرگین (استدیو شماره دو رادیو)
▨ موضوع: مختصات شعر م. آزاد و نقش عرفان در شعر معاصر
▨ پالایش: شهروز

مصاحبه با م. آزاد | پالایش شده

▨ نام شعر: در طراوت و نابودی حادثه
▨ شاعر: احمدرضا احمدی
▨ با صدای: احمدرضا احمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــ 
با اطمینان می‌فهمیدم چرا رنج، بوسه می‌شد

گفتگوی جهاتِ شمال و جنوب کافی نبود تا عشق را دشنام دهم
شب همان‌قدر پهناور بود، که درخت از شدت سرما، از من لباس بخواهد
که من چشمان را کامل کنم
که خواب را، خفته در یک سطرِ باران، ببینم.
کدام خطر جنگ بود که من هر روز سردتر، در یک لبخند تکرار می‌شدم؟
من، وفادار به سرنوشت میلیون‌ها انسان نبودم
که نه من آن‌ها را در خواب دیده بودم
و نه آن‌ها مرا در بیداری.

در دل می‌گفتم:
لباس نو که پوشیدم، قفل را که با عطر گشودم
میان قلب‌ها فرق نخواهم نهاد
رسوایی را کفن خواهم کرد
و لبخند را آن‌قدر ادامه خواهم داد
تا قلبم سرنوشت همهٔ قلب‌ها باشد.

طبل من کجا بود؟
صدای فرتوتِ من بوسه می‌خواست
بوسه می‌خواست تا شفا را، از بیماری‌های کاملِ بهار بیاورد
و من، حتی در خطرناک‌ترین دروغ‌ها، خویش را باور می‌کردم
حس من متون غم‌انگیزِ خطرناکی بود که از من، تنها، حرفه می‌خواست
من از میان جمعیت، خودم را بدست می‌آورم
خودم را انتخاب می‌کردم
تا شفا یابم.

می‌خواستم مؤدبانه گریبانِ یک عطر، یک پروانه، یک کلید
و یک گاوآهن را بگیرم
تا این وظایفِ هولناکِ صبح و شب را
به آن‌ها
تلقین کنم
و در باران مرخص شوم.

اما عقیده‌ام گمنام بود
آخرین حرفم از تقدیر بیم داشت
و عمرم
-بی‌اغراق-
کفافِ مرا نمی‌داد.
در را آهسته بستم
خود را در درگاه کاشتم

توقعات باکرهٔ من شباهتی به سال‌ها و روزها نداشت.

اکنون قدرت و حکمرانیِ من
فقر لبخندی در طراوت و نابودی حادثه است.
▨
احمدرضا احمدی
از دفتر شعر «وقت خوب مصائب»

احمدرضا احمدی | در طراوت و نابودی حادثه

▨ نام شعر: بهار
▨ شاعر: شمس لنگرودی
▨ با صدای: شمس لنگرودی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
برف رد قدم‌ها را پاک می‌کند
و گم‌شدگان نه به جایی می‌رسند
نه به مبدأ خود بازمی‌گردند
گمشدگی در برف شکلی است از چهرۀ زندگی
روشنایی خوفناکی است
دامی سفید
گسترده
که به تاریکی راه می‌‌برد
▨
شمس لنگرودی

شمس لنگرودی | برف

چای چای - فرامرز آصف (کاور)


می‌خوام برم سر زمین گندمو دربیارم
جاش واسه سرزمینمون نابغه‌ای بکارم
نابغه‌ای که با صداش دل تو دلم نذاره
تالاب‌های خشکیده رو پر سر جاش بذاره

واسه همه کم بودناش دنبال این نگرده
که دزدکی سر بکشه پشت دیوار و پرده
دیواری که خودش کشید پرده‌ای که خودش بافت
به جای مهر و معرفت فقط تفرقه انداخت

-آیدا شاه‌قاسمی

Sarāb

Nabegheh



دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
واندر این کار دل خویش به دریا فکنم
از دل تنگ گنهکار برآرم آهی
کاتش اندر گنه آدم و حوا فکنم
مایهٔ خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست
می‌کنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم

حافظ


Sahrā


نبیدی ببینی شل اوویدمه
 به خین دلم پرچل اوویدمه
 مو مندیر یه باد پاییزیوم
 که چی بید پیری خل اوبیدمه
 مو برد زره آسیو غمم

که اشکستم و قل قل اوبیدمه
 کنارم منه سینه ی روزگار
 ببین قسمت بردل اوبیدمه
 نه سی اوشنیدن منه دست باد
 که سی پل بریدن پل اوبیدمه 
چطوری مو یادت کنم بی وفا
 یه عمره که سیت معطل اوبیدمه

-منوچهر زنگنه

نبودی ببينی لنگ شده‌ام
به خون دلم آلوده شده‌ام
من منتظر يک باد پائيزي‌ام
كه مثل درخت بيد پيری كج شده‌ام
من سنگ زير آسياب غم هستم
كه شكسته‌ام و تكه تكه شده‌ام
درخت كنارم در سينه‌ي روزگار
ببين سهم سنگ‌ها شده‌ام (براي چيدن ميوه‌ي كنار به آن سنگ ميزنند)
نه برای تكان خوردن در دست باد
كه برای گيسو بريدن، گيسو شده‌ام
چطوری يادت كنم بی وفا
يه عمره كه برات معطل شده‌ام

Mandeer

RadioDialogue | 08

The Pros and Cons of Coup D'etat

I wash my hair with your shampoo
The night of Allende's fall, Chile
I fell in love with you in spring
Then it was the coup d'etat and the chaos

I hugged my friends, drowned in blood
I said "Pinocoue must die"
You laughed
And I forgot about what fucks democracy up

I gave you all I had
So that I could be with you
I told on everyone I knew
So that I could be with you

I was a Guerrilla but in bed
I was crazy about the government of your eyes
I exchanged my ideals for a kiss
I turned my back on resistance for you

You said that this battle is already lost
You laughed, and I signed the order
I talked so much about your love
That it drove the party speaker crazy

I wake up in Santiago
Inside a beer bottle
There is a faded nude picture of you
In my pockets where bullets are supposed to be

The Pros and Cons of Coup d'etat - فوائد و معایب کودتا

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

مصاحبه با م. آزاد | پالایش شده

Schahrouz Kabiri

Related tracks