▨ نام شعر: از آن نیمه
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨  پالایش و تنظیم: شهروز
______________________
باید درست نیمه‌ی شب باشد  آنجا که چشم می‌بندد او در نمک
اکنون که چشم می‌گشایم  اینجا در برفی که از صبح افقی باریده‌است
خوابی که دیده می‌شود آن سوی زمین  در این سو قطارم را می‌برد
و همهمه سرم را انباشته است.

کی می‌رسد؟
چگونه پایان خواهد یافت
این خط که بین دو حاشیه کشیده می‌شود؟

و این زن ِ شکسته که سمت چپم نشسته
می‌بافد یکریز رج‌هایش را
و میله‌ها و انگشتانش زیر و رو می‌شوند در نمک و برف.

سر برمی‌گردانم تا ایستگاه که پیشوازی یا بدرقه‌ای ندارد
رویای وقت را تکه‌های جنگل ِ ناآشنا سوراخ‌سوراخ کرده‌است
جسم ِسپید که نی یا نیزه‌ای گُله به گُله پوستش را کنده باشد
تابیده است وسوسه در ذهن و ناگزیر روانم در خوابی که دیده می‌شود آن سو
و دوره‌ی رویا را دستی می‌چیند با مقراض
هرچند وقتی چشم برهم می‌نهم
در صفحه‌ی سپید می‌بینم مژگان اوست که بر هم قرار گرفته‌ست

می‌تابد
خواب
از ته ِ دریاچه‌های منجمد
و باد می‌سوزاند صورتش را هرگاه از نمک بیرون می‌زند تا بیامیزد با کودکانی که سطح ِ یخ را بهانه‌ی جشن و بازی کرده‌اند
رقصی که بازمی‌گردد تا عمق ِ بلور تا شب ِ آن سو

آن پیکره چگونه برون مانده است و زل زده است و دعوت می‌کند؟
انگار هرچه گم شده است آنجا در خاک
اینجا برون می‌آید از یخ
و شاهد زمین است
این صورت تکیده‌ی شفاف
با گوشواره‌ای که هنوز برق می‌زند و زخم گوشه‌ی دهانش را می‌تاباند
که قدمت جیغش را در تنهایی معین می‌دارد
و سرنوشتی را برش می‌زند تا این مسافر که هیچ‌کس صدایش را نمی‌شنود در خوابی که دیده می‌شود آن سو

باید درنگ می‌کردم وقتی لب‌هایم کرخت می‌شد
سرمای تازه بازوی راستم را نیز اذیت می‌کند
شاید سپیدی ِ بی‌آرام رامم کرده است
انگار چیزی دارد یخ می‌زند یا نمک می‌شود دوباره

اینجا نگاه ِ هیچ‌کس روشن نیست
باید برای دیدار همچنان چشمان قدیمی‌ام را حفظ کنم
و بازگردم رویا را تا آنجا که باید کم‌کم پایان پذیرد

وهم ِسپید در تن می‌دود
و سبزی ِ سیاه از رگه‌ها گاهی رد می‌شود
انبوهی نگاهی که ناگهان هجوم آورده ست دیدن را هولناک کرده‌است و وسوسه ی دیدن را افزوده است
در این زمین که از هر جایش سر برکرده است بلوط ِسپید یا مومیایی
یا صورتی دل ـ یخ
یا پیکره‌ای دل ـ نمک
و چشم را می‌کِشاند تا تبدیل کند
و این زن ِ شکسته که می‌بافد خود را یکنواخت تنها روبه‌رویش را می‌نگرد
می‌بیند آیا هرگز مقابلش را؟ می‌تواند اصلا ببیند؟

بیرون پنجره نگاهی‌ست که تاریکی ِ سحرگاهش را به روشنای این عصر کشانده‌است
می‌تابد خود را بر دست راستم که کم‌کم کرخت می‌شود
همچون نوشتنم از راست که سایه‌اش بر کاغذ دارد آرام می‌گیرد

باید چقدر می‌نوشتم تا چشمم بیارمد؟
باید چقدر چشم می‌گشودم، تا چشم گشاید او دوباره؟
و این زن ِ شکسته که اکنون به شیشه چسبیده است...
پلکم به هم می‌آید و دستم فرو می‌ماند در نقطه‌ی هنوز
و برف حتما باز هم افقی می‌بارد
در شیشه‌ی قطار که اکنون تاریک است.
▨
محمد مختاری
مونترال - تورنتو ، آذر و دی ماه ۱۳۷۴ 
از مجموعه شعر وزن دنیا صفحه‌ی ۸۳
______________________
این خوانش در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۷۷ انجام شده؛ یعنی ۹ ماه پیش از قتل دردناک او

محمد مختاری | از آن نیمه

▨ نام شعر: تصویرهای بامدادی ۱۵
▨ شاعر: کاظم سادات اشکوری
▨ با صدای: کاظم سادات اشکوری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باران هزار بار از این بوته‌ها
صدای خشک‌ شدن را شنیده است
اما سکوت می‌کند این بار
و با نسیم و تبسم
به انتظار ِ پیک ِ مشرقی بامداد می‌ماند
تا در حضور رودخانه و
نوری که در کنار ِچمن‌های شُسته سرگردان است
خاکستر ِ هوا را بشکافد
و یال رنگ رنگی را
بر تپه‌ی مقابل بنشاند

باران هزار بار از این تخته سنگ‌ها
خاطرات سفرهای سختِ درّه‌های سنگلاخی ِ کوهستانی را شنیده است
اما درنگ می‌کند این بار
تا باد ابرهای تازه‌نفس را
از قله‌ها براند و با او
بر تخته‌سنگی بنشیند
در انتظار صبح 
▨

کاظم سادات اشکوری | تصویرهای بامدادی ۱۵

▨ نام شعر: آذربایجان
▨ شاعر: استاد شهریار
▨ با صدای: استاد شهریار
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 پر می‌زند مرغ ِ دلم با یاد آذربایجان
 خوش‌باد وقت ِ مردم ِ آزاد آذربایجان

 دیری‌ست دور از دامن ِ مهرش مرا افسرده دل
 باز ای عزیزان زنده­ام با یاد آذربایجان

آزادی ایران ز تو، آبادی ایران ز تو
آزاد باش ای خطّه­ی آباد آذربایجان
 
تا باشد آذربایجان، پیوند ِایران است و بس
این گفت با صوتی رسا؛ فریاد ِ آذربایجان

 در بیستون ِ انقلاب، از شور ِ شیرین ِ وطن
 بس تیشه بر سر کوفته، فرهاد ِ آذربایجان

 در مکتب ِ عشق ِ وطن، جان‌باختن آموخته
 یارب که بودست از ازل استاد آذربایجان؟

شمشاد ِ ری را تا بُوَد آزادی از جلاد ِ دی
در خاک و خون غلتیده بس شمشاد آذربایجان

آوخ که نیرنگ ِعدو، با دست ِ ناپاک ِ خودی
بگسیخت طوق ِ طاعت از اکراد آذربایجان

اشک ارومی بین که با، خون دل سلماس و خوی
دریا شد و برمی‌کَنَد بنیاد ِآذربایجان

 ضحاکیان ِمرکزی بیرون برند از حد ستم
 تا سر برآرد کاوه‌ی حداد ِآذربایجان

 خون شد دل ِ آزادگان یارب پس از چندین ستم
کام ستمگر می‌دهی؛ یا داد ِ آذربایجان؟

 جان داده آذربایجان امداد ِ ایران را و، نیست
 ایران‌مداران را سَر ِ امداد ِآذربایجان

تا چند در هر بوم و بر آواره‌اید و دربه‌در
دستی به هم ای نامور اولاد آذربایجان

از آتش ِ پاشیدگی تا چند خاکسترنشین
آباد باید خانه‌ی بر باد ِ آذربایجان

بر زخم آذرباییان هان شهریارا مرهمی
 تا شاد گردانی دل ِ ناشاد ِ آذربایجان
▨
 سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار

شهریار | آذربایجان

▨ نام شعر: نمی‌دانم کیم
▨ شاعر: مشفق کاشانی
▨ با صدای: مشفق کاشانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زان مِی كه داد ساقی ِ مجلس به دست ِ ما
بالا گرفت  كار ِ دل ِ می پرست ما

از پا درآمدیم به راه ِ وفا دریغ 
یاران ِ بی‌وفا نگرفتند دست ِ ما

سرگشته چون کبوتر ِ گم‌کرده آشیان
الّا به بام ِ دوست نباشد نشست ِ ما

با هر شِکَن که گشت به رخساره‌ام پدید
خطی نوشت چرخ ز راز ِ شکست ِ ما

در گیر و دار ِ چرخ ِ کمانی، به سنگ خورد
هر تیر ِ آرزو که رها شد ز شست ما

مشفق صفای خاطر و لطف ِ سخن مراست
دل‌های پاک باشد از آن پای‌بست ِ ما 
▨
عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی 
متخلص به مشفق
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تذکر: این شعر توسط هایده و در شاخه گل شماره ۴۳۵ خوانده شده، البته با کمی تغییر در برخی ابیات

مشفق کاشانی | مِی پرست

▨ نام شعر (ترانه): شانه‌هایت
▨ شاعر: اردلان سرفراز
▨ با صدای: اردلان سرفراز
▨ موسیقی پس‌زمینه: قطعه‌ی «مدار اول» از حسام ناصری و میلاد محمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ‌های ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ می‌گذارم
ﻋﻘﺪﻩ‌ی ﺩﻝ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﮔﺮﯾﻪ‌ی ﺑﯽ‌ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﻡ
ﺍﺯ ﻏﻢ ِ ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﯽ‌ﻫﺎ، ﺑﻐﺾ‌ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭﻡ
ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ برای گریه کردن دوست دارم

ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ برای گریه کردن دوست دارم
ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﯽ ِﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻻﯾﺶ ِ ﺗﻦ
ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﻦ، ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﻋﺸﻖ ﺻﺪﻫﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ، دست ِ تو آیینه‌دارش
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ‌ی ﺁﯾﻨﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺩﺭ ﺧﻤﻮﺷﯽ ﭼﺸﻢ ِ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﺼﻪ‌ﻫﺎ و ﮔﻔﺘﮕﻮهاﺳﺖ
ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺬﺑﻪ‌ی ﻣﺤﺮﺍﺏ ِ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

در هوای دیدنت یک عمر در چلّه نشستم
ﭼﻠّﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻡ ِ ﻋﺸﻘﺖ ﺷﮑﺴﺘﻦ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺑﻐﺾ ِ ﺳﺮﮔﺮﺩاﻥ ِ ﺍَﺑﺮﻡ، ﻗﻠّﻪ‌ی ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ تو
ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
دوست دارم

عمق ِ چشمان ِتو؛ این دریای شفاف ِ غزل را
بی‌نیاز از این زبان ِ لال ِ گفتن، دوست دارم

ﺷﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
دوست دارم
▨
شاعر: اردلان سرفراز
آهنگساز: فرید زلاند
تنظیم کننده: منوچهر چشم‌آذر
خواننده: هایده

اردلان سرفراز | شانه‌هایت | با صدای شاعر

▨ نام شعر: غم ِ دل
▨ شاعر: مشفق کاشانی
▨ با صدای: مشفق کاشانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گره خورده چون نی، نوا در گلویم‌
که با جان بنالم که با دل بمویم

نیستانی از ناله در سینه دارم‌
جدا از نیستان، نواخوان ِ اویم

غباری نشسته به هر رهگذارم‌
غریبی پر افشانده بر خاک ِ کویم

حبابی تهی‌مانده از خود، بر آبم‌
غریقی به گرداب ِ حیرت فرویم

نه دستی که از آستینی بر آرم‌
نه پایی که بر آستانی بپویم

نه آهی که بر آسمانی بر آرم‌
نه اشکی که زَنگار از دل بشویم

در این وَرطه از خویشتن ناگزیرم‌
بر این لُجّه، افتاده از های و هویم

گذشت از سرم آب؛ این سرگذشتم‌
شده نقش بر آب این آرزویم

اگر دامنش روزی آید به دستم‌
غم ِ دل بگویم، غم ِدل بگویم
▨
عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی 
متخلص به مشفق

مشفق کاشانی | غمِ دل

▨ شعر: دریایی‌ها ۳۱
▨ شاعر: یدالله رویایی
▨ با صدای: یدالله رویایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من از جزیره‌های نجات
من از دماغه‌های امید
از آب‌های متروک
در خلوت بنادر ویران
خواهم گذشت.        

خواهم گذشت:
از آب های کشکول،
از آب های کالا...
همراه قصه‌های درویش،
همراهم پندهای بازرگان
خواهم گذشت.

با کاروان امتعه‌ی هند
با بارهای صمغ
طلا
عاج
نیشکر  
با بارهای مرجان  
مروارید                          
با بارهای ادویه و
عطر
از آب‌های جاوه،
از آب‌های مسقط و عمان،
خواهم گذشت.

از آب‌های مشتاق؛
مشتاق ِ ماجرا
مشتاق قتل در کشتی‌های رهزنان،
خواهم گذشت.

از جمع آب‌ها،
- جمعیت فراری،
تصویری از فرار-،
      
ازگام‌های رقص
-پیوسته در ترنّم تکرار-

از قلعه‌های مرتفع آب،
و برج‌های رهگذر باد،
از چهره‌ی مصور فریاد
ـ یال بلند طوفان ـ     
خواهم گذشت.

دریای بی‌تباهی!
ای بستر بلند عروسان آب!
و عاشقان هجرت-
برجاده‌ای فروتن و وحشی! 
چون بادبان‌های سفید و شاد،،
از تو،
ای معبر مهاجرتِ شاهان!
خواهم گذشت.

ار آب های عنبر،
گهواره‌های پر،
چون ماهیان تنبل
- پیوسته در معاشرتِ آب‌ها -
ای آب ماهیانه!
از تو،
دریای بی‌ستون و،
دروازه !         
معماری ِ پریشان !
خواهم گذشت.
▨
شعر شماره ۳۱ از مجموعه شعرهای دریایی‌ها
شامل شعرهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴
چاپ اول: ۱۳۴۴
ــــــــــــــــــــ
تذکر: شماره شعرها ممکن است در چاپ های مختلف، متفاوت باشد. شماره‌گذاری ما بر طبق چاپ اول کتاب است. اما در کتاب  ِ «مجموعه آثار یدالله رویایی» انتشارات نگاه، چاپ اول، به دلیل سانسور، این شعر شماره ۲۹ است

یدالله رویایی | دریایی‌ها ۳۱

▨ شعر: لبریخته‌ها ۲۱
▨ شاعر: یدالله رویایی
▨ با صدای: یدالله رویایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آنگاه
مزرعه بگذاشتم
وز جذبه‌ی نعل‌های ریخته بگذشتم
آنقدر که آیینه قفای من می‌شد

افتادم
جایی که شیهه‌های ناتوان افتادند
افتاده بودند از بار
هر بار
ستاره سرخ می‌شد از پیغام
▨
شعر شماره ۲۱ از مجموعه لبریخته‌ها
شامل شعرهای ۱۳۴۸ به بعد
چاپ اول: پاریس ۱۳۶۹
ــــــــــــــــــــ
▨تذکر: شماره شعرها ممکن است در چاپ های مختلف، متفاوت باشد. شماره‌گذاری این شعر بر طبق کتاب ِ «مجموعه آثار یدالله رویایی» انتشارات نگاه، چاپ اول، شماره ۲۱ است

یدالله رویایی | لبریخته‌ها ۲۱

▨ نام شعر: کتاب پریشان (اشک پدر)
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر را شاعر برای دخترش، پوپک نادرپور نوشته است
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
امید زیستنم، دیدن دوباره‌ی توست
قراربخش دلم، تاب گاهواره‌ی توست

تو ای شکوفه‌ی ایام آرزومندی
بمان که دیده‌ی من روشن از نظاره‌ی توست

نگاه پاک توام صبح آفتابی بود
کنون چراغ شبم چشم پرستاره‌ی توست

به یک اشاره مرا رخصت پریدن بخش
که مرغ وحشی دل رامِ یک اشاره‌ی توست

به پاره‌کردن اوراق هر کتاب مکوش
دلم کتاب پریشان پاره‌پاره‌ی توست

شبی نماند که بی‌گریه‌ام به سر نرسید
زلال اشک پدر، برق گوشواره‌ی توست

دلم چو موج، به سر می‌دود ز بیم زوال
کرانه‌ای که پناهش دهد، کناره‌ی توست

خجسته پوپک من، -ای یگانه کودک من-!
امید زیستنم، دیدن دوباره‌ی توست
▨ 
نادر نادرپور
از کتاب: گیاه و سنگ، نه آتش
به تاریخ دهم اردی‌بهشت ۱۳۴۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت یک: این شعر توسط استاد محمدرضا شجریان اجرا شده است
پی نوشت دو: ازوبسایت مستطاب پرند (راوی حکایت باقی) برای به اشتراک‌گذاری این شعر و جزییات آن، سپاسگزاریم

نادر نادرپور | کتاب پریشان

خوانش: آناهیتا فقیه 
پالایش و تنظیم: شهروز کبیری

امروز و فردا؛ پروین اعتصامی

▨ نام شعر: بر سواد سنگفش راه (ای جلاد، ننگت باد)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج (سایه)
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج (سایه)
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر را هوشنگ ابتهاج برای حوادث سی‌تیر ۱۳۳۱ سروده است
ـــــــــــــــــــــــــــــ
با تمام خشم خویش
با تمام نفرت دیوانه‌وار خویش
می‌کشم فریاد
ای جلاد
ننگت باد

آه هنگامی که یک انسان
می‌کشد انسان دیگر را
می‌کشد در خویشتن
انسان بودن را

بشنو ای جلاد
می‌رسد آخر
روز دیگرگون
روز کیفر
روز کین‌خواهی
روز بارآوردن این شوره‌زار خون
زیر این باران خونین
سبز خواهد گشت بذر کین
وین کویر خشک
بارور خواهد شد از گل‌های نفرین

آه هنگامی که خون از خشم سرکش
در تنور قلب‌ها می‌گیرد آتش
برق سرنیزه چه ناچیز است
و خروش خلق
هنگامی که می‌پیچد
چون طنین رعد از آفاق تا آفاق
چه دلاویز است

بشنو ای جلاد
می‌خروشد خشم در شیپور
می‌کوبد غضب بر طبل
هر طرف سر می‌کشد عصیان
و درون بستر خونین خشم خلق
زاده می‌شود طوفان

بشنو ای جلاد
و مپوشان چهره با دستان خون‌آلود
می‌شناسندت به صد نقش و نشان مردم
می‌درخشد زیر برق چکمه‌های تو
لکه‌های خون دامن‌گیر
و به کوه و دشت پیچیده ست
نام ننگین تو با هر مرده باد خلق کیفرخواه
و به جا مانده‌ست از خون شهیدان
بر سواد سنگ فرش راه
نقش یک فریاد:
ای جلاد
ننگت باد
▨
هوشنگ ابتهاج
متخلص به ه.الف سایه
امرداد ماه سال ۱۳۳۱

هوشنگ ابتهاج | ای جلاد ننگت باد

♬ شعرهای معاصر رو با صدای خود ِشاعر بشنوید
♬ در بخش پلی لیست‌ها، شعرها به تفکیک شاعر آمده
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد سد.

ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه ‌‌ی استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» رو می‌تونید در پلتفرم‌‌های زیر هم پیدا کنید؛
▨  تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨  شنوتو
▨ یوتیوب

یدالله رویایی | لبریخته‌ها ۲۱

Schahrouz

Related tracks