▨ نام شعر: هَـ ه
▨ شاعر:رضا براهنی
▨ با صدای: شاعر
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
همیشه ما گورستان‌های نو می‌آفرینیم           اما
دل مرا ببین که در گرو گورستان‌های کهنه‌ای ست که گورهاشان در خاک غربال می‌شوند
زمان کشیده جهان را به توبره
و ناگهان کسی از راه می‌رسد          هزاره‌ی دیگر
و بر مزار، سنگی و سقفی و نام و نشانی          می‌افرازد
و در برابر آن         دو دست بر سینه           به سنگ می‌نگرد         می‌گرید        شبیه من
دفِ دلِ من از آن گورستان‌ها به رقص برخواهد خاست
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل
و با زبان و چشم بومی من می‌گرید
چراکه گریه اصالت دارد        در این زبان         در این دو چشم
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل
و گئچدی، بوگئجه گئچدی، کیم ایدی، بولبولیدی
و یا کی بیر گولیدی، گول، هَلای هَلهَله گَلگَل
یاپیش قولومدان اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر؟
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم، یاپیش الیمدن اگر!
و ناگهان کسی از راه می‌رسد          شبیه من:
قاوال چالان، اوخی ین، باخچالاردا، داغ اتگینده،
باغین دیبینده سنین عکسیوی تاپاندا، او عکسی، باساندا باغرینا گیزلین
«دیلیم! دیلیم!» دی‌یَن، «ای حیف اولموشوم، یازیغیم
گوزل دیلیم، نئجه باغریمدا یاندی، لاپ کوله دوندی      شبیه من          شبیه من!»
زمان کشیده جهان را به توبره
زمان کشیده جهان را به توبره
یاپیش قولومدان اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر!
قوجاخلادیم: «نه گوزلسن!» دئدی «دئمه من ئولوم!»
دئدیم: «نه سنده ئولوم وار، نه واردی من بؤلوم!»
و آغلادی
قان آغلادی
«الکدی گؤزلرین، آی گول، قیزیل گینه اَلـَنیر
سنون بویاشلارووی لن، جانیم قانا بَلَنیر»
دئدی: «دئمه، من ئولوم!»
دئدی: «دئمه، من ئولوم!»
دئدیم: «یاپیش!
یاپیش قولومدام اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر           شبیه من؟»
هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل
هَلَه‌م
هَلَه
هَـ ه

بو چنگی «رودکی» چالسین!
بلوچون اوغلودا گلسین، او نازلی قیچکی چالسین!
تارین دا «شهریار» آلسین، منیم یانیمدا اوتورسون
و «حاج صادیق» قاوالی لن، برابریمده اوتورسون
و پاوه زابله گئتسین، و بلخ تبریزه گلسین
و چال قاوال سسی قاخسین، و چال قاول سسی قالسین
و اوندا من دی یرَم: « هَـ ه!       هَلَه‌     هَلَه‌م هَلَه‌‌م هَلَه هَلهَل
و ایندی من دی ین اولدی
و ایندی من دی ین اولدی
چالانلاریم منه باخسین
باغین دیبینده او عکسی باساندا باغریما گیزلین

و ایندی من دی ین اولدی
قان آغلادوخ هامی میز
قان آغلادوخ
دفِ دلِ من از آن گورستان‌ها به رقص برخواهد خاست
دفِ دلِ من از آن گور
و گوش کن تو به این توپراق! هزار سال!
صدای چالقی از این ویران! هزار سال!

یکی به سینه فشرد عکس کهنه‌ای از صورت تو را تهِ باغ      گریست       و هایهای           شبیه من!
هزار سال
هَلَه‌م
هَلَه
هَـ ه

دَه‌‌دَه‌م دَه‌دَه‌م دَه‌دَه قورقود          دئدوخ دئدوخ          هامی میز
وَاَل اَلـَه اَل اَل اَل اَلَه اَلَه وئردوخ
و یوللارین هامی سین      باغلادوخ       هزار سال
هامی‌میز        قان آغلادوخ        هامی میز        هزار سال
هَلَه‌م
هَلَه
هَـ ه
هَـ مَن
▨
۱۳۷۱/۱۰/۱۰-۱۲ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۶۷

رضا براهنی | هَـ ه (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: شاعر
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
──────♪──────
می‌خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می‌جویمت چنانکه لب تشنه آب را

محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل
یا آنچنان که بالِ پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت
چونان که التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی‌تر ز پاسخی
با چون تو پُرسشی چه نیازی جواب را

قیصر امین‌پور | می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را

▨ نام شعر: زلال
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: شاعر
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
چنان زلال شود
آن کسی که تو را یک بار
فقط یک بار نگاه کند
که هیچ‌گاه کسی جز تو را نبیند از پس آن
حتی اگر هزار بار هزاران هزار چهره را نگاه کند
یتیمِ زیبایی خواهد بود این جهان اگر آدم‌هایش
بدون رؤیتِ تو
چشم گشوده باشند
چگونه جهان به غربتِ ابدی
دوباره عادت خواهد کرد
اگر تو را نبیند

رضا براهنی | زلال

▨ شعر: سحرم دولت بیدار به بالین آمد
▨ شاعر: شهریار (سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی)
▨ با صدای: شاعر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_____________
سحرم دولت بیدار به بالین آمد
▨
گل و شمعم به مزار دل خونین آمد
گفت پاشو که مسیحات به بالین آمد

ناخدا نوح نبی بود که کشتی نجات
راه طوفان زد و با بار دل و دین آمد

قاصد کوی خدا را چه بنامیم ای دوست
چه به از آنکه به سر سوره یاسین آمد

یارب این شاخه گل از شش جهتش دار نگاه
این دعا کردم و از شش جهت آمین آمد

جشن این کوکب و این کوکبه ی قدسی را
همه آفاق به آئینه و آیین آمد

نامه ات با خط و خال ختنی هر جا رفت
گوئیا قافله ی نافه اش از چین آمد

آیتی خواندم از این نسخه ی قانون که شفاست
چشم خود بینم از این سرمه خدا بین آمد

خبری بود به یعقوب که یوسف در مصر
مژده ای بود به فرهاد که شیرین آمد

نوشی از داروی سیمرغ به سهراب رسید
یا که ویس از پی پرسیدن رامین آمد

همت ای پیر که با چنته خالی نرود
گل مولا که به کشکول تبر زین آمد

دهن مانیو صورتگر چین میچاید
که تواند به چنین نقش نگارین آمد

شهریار این غزل طرفه به تلقین سروش
چون رقم خواست زدن خواجه به تحسین آمد

شهریار | سحرم دولت بیدار به بالین آمد

▨ نام شعر: می‌خواستم که ولوله بر پاکنم ولی
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: شاعر
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
──────── ♪ ────────
می خواستم که ولوله بر پاکنم ولی
با شورِ شعر محشر کبرا کنم ولی

با نی به هفت بند غزل ناله سر دهم
با مثنوی رهی به نوا وا کنم ولی

تا باز روح قدسی حافظ مدد کند
دم می زدم که کار مسیحا کنم ولی

فریاد را بکوبم پا بر سر سکوت
یا دست کم به زمزمه نجوا کنم ولی

دل بر کنم از این دل مرداب وار تنگ
با رود رو به جانب دریا کنم ولی

این بی کرانه آبی آیینه ی تو را
با چشمِ تشنه، سیر تماشا کنم ولی

«باید» به جای «شاید» و «آیا» بیاورم
فکری به حال «گرچه» و «اما» کنم ولی

قیصر امین‌پور | می‌خواستم که ولوله بر پاکنم ولی

▨ شعر: مرگ شاعر
▨ شاعر:رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
──────── ♪ ────────
*در ابتدا تکه‌ای از دادگاه خسرو گلسرخی را می‌شنوید
*بخشی از شعر دکلمه نشده اما در اینجا متن کامل آمده است
ــــــــــــــــــــــــ
شما خسرو گلسرخی را کشته‌اید
گرچه مطبوعات فقط افتخارات شما را به رخ می‌کشد
گرچه آقای ژرژ پمپیدو هم شاعر است
و گرچه شهبانوی استخانی ایران هم به عضویت افتخاری آکادمی خرگوشان پیر فرانسه انتخاب شده
ولی ما می‌دانیم که شما شاعری بنام خسرو گلسرخی را کشتید
آخر ما هم بین آجان‌ها، گروهبان‌ها و ماموران سازمان امنیت جاسوسانی داریم
- شما خسرو گلسرخی را کشته‌اید-
این به افتخارات شما در مطبوعات مربوط نیست
به نفت، به پول
به موکب همایونی که بر دوش جلادان سازمان امنیت حرکت می‌کند
به طرح ابریشم کلاغی جدیدی که کارگران گرسنه بلوچ برای پوشاندن استخوان‌های موزون شهبانو بافته‌اند
هیچ‌چیز به هیچ‌چیز مربوط نیست
و تازه، خبر تیرباران همه‌جا هست
بی‌آنکه واقعا خبر تیرباران در جایی درج شده باشد
و همین علامت آن است که شما خسرو گلسرخی را کشته‌اید

(شاید یکی از افراد یکی از گروهان‌های ارتش که سه ماه ریش گذاشت تا ده دقیقه در برابر شاه در فرودگاه مهرآباد نقش عالم روحانیت ایران را بازی کند، به ما خبر داده. یا یک رئیس کلانتری که دربدر بدنبال چریک است به زنش گفته، زن او به زن من گفته، زن من هم رفته در میدان مجسمه، جیغ زده به همه گفته. شاید. شاید. شاید آقای دکتر عضدی شخصا به خود من گفته!)
شما خسرو گلسرخی را کشته‌اید
چون چهار روز بعد بنیاد مولوی باز کرده‌اید
و چهار ماه قبل کنگرۀ شعر به راه انداخته‌اید
و شاه ایران هم در شمار نویسندگان برجسته ایران درآمده
(این را دکتر پرویز خانلری للۀ ........ شاه و شهبانو نوشته، نه من)
شما خسرو گلسرخی را کشته‌اید
حتی پیش از آنکه بکشید، کشته‌اید
شما دو هزار و پانصد سال پیش ازین
خسرو گلسرخی را کشته‌اید.

رضا براهنی | مرگ شاعر

▨ نام شعر: طهران
▨ شاعر: محمدرضا حاج‌رستمبیگلو
▨ با صدای: محمدرضا حاج‌رستمبیگلو
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
تهران من از تو هیچ نمی‌خواهم جز تکه پاره‌های گریبانم
نوستالژیای مرگ ِ مکرر را تزریق کن، دوباره پریشانم

تهران دلت همیشه غبارآلود، رویای سنگ‌خیز ِتو وهم آلود
پهلوی پهنه‌های تو خون‌آلود، پس یا بمیر یا که بمیرانم

من زخمی از توام، تو چرا زخمی؟ ابرو شکسته، خسته، پر از اخمی
ای پایتخت ِ بخت چه سرسختی؟ انکار کن بگـو که نمی‌دانم

امّ القرای ِ غربتی و دیزی، ای باغ ِ دشنه، باغچه‌ی تیزی
گور ِاقاقی و ون و تبریــزی، حالا تو را چگونه بترسانم؟

ای سرزمین ِ آدمک و مردک، الّاکلنگ ِدوز و کلک، بی‌شک
چـاه ِدرک، مخازن ِ نارنجــک ، فندک بزن بسوز و بسوزانم

شمس‌العماره‌های پُر از ماری، دیو آشیان ِ بی‌در و دیواری
سردابی از جنازه و مرداری،از عشق‌های بی سر و سامانم

ای شهر شحنه‌خیز چه مشکوکی، چه کافه‌های خلوت ِمتروکی
گردوی سرنوشت چرا پوکی؟ از روز و روزگار گریزانم

ده ماه ِسال عاطلی و تعطیل، قانون تو قواعد ِ هردمبیل
ای جنگل ِزنان و صف و زنبیل، هم‌میهنان ِ مَرد ِ پشیمانم

قاجار؛ غرق سور و سرورت کرد، صاحب قِران؛ تنور ِبلورت کرد
دارالفنون؛ قرین غرورت کرد، در فکر پیش از این و پس از آنم

مشروطه؛ شهر شعر و شعورت کرد، شاهی دوباره از همه دورَت کرد
تا کودتا؛ که زنده‌به‌گورت کرد، خون می‌خورم هر آینه می‌خوانم

دیدی که «دختر ِ لر» از اینجا رفت؟ حتی «امیر» دلخور از اینجا رفت
دل نیز با دل ِ پُر از اینجا رفت، من دل شکسته‌ام که نمی‌مانم

هر شنبه‌سوری ِتو پُر از کوری، مامورهای خنگ به مزدوری
با لحن ِ خشک و جمله‌ی دستوری، اما به من چه؛ من نه مسلمانم

شریان ِفاضلاب‌ترین‌هایی، شنزاری از سراب‌ترین‌هایی
ویران‌تر از خراب‌ترین‌هایی، من روح ِ رودهای گریزانم

قحطی زد و دیار ِدمشقم سوخت، دانه به دانه خانه‌ی عشقم سوخت
در پلک ِ خود کفن شد و از غم سوخت، هر دختری که شد دل و شد جانم

طهران | محمدرضا حاج‌رستم بیگلو

▨ شعر: برف
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
تنها یکبار می‌­توانست
در آغوش‌اش کشند
و می­‌دانست -آن‌گاه- چون بهمنی فرومی­‌ریزد
و می­‌خاست
به آغوش‌ام پناه آرد؛

نامش برف بود
تنش  برفی
قلبش از برف
و تپشش
صدای چکیدن برف
بر بام‌های کاه‌­گلی

و من او را
چون شاخه­‌ای که به زیر بهمن شکسته باشد
دوست می­‌داشتم

▨
بیژن الهی از کتاب شعر «جوانی‌ها»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی ۱۷
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | برف

▨ شعر (ترانه): تهران
▨ شاعر: فاطمه اختصاری
▨ با صدای: فاطمه اختصاری
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
♪ موسیقی ابتدایی: «مشترک مورد نظر» اثر مارتین شمعون پور
────── ♪ ──────
تهران و بوی ذرّت مکزیکی و غروب
تهران و چند خاطره‌ی افتضاح و خوب

تهران و خط متروی ِتجریش تا جنوب
این شهر ِخسته را به شما می‌سپارمش

تهران ِسکته کرده‌ی از هر دو پا فلج
تهران ِوصله پینه‌شده با خطوط ِکج

تهران تا همیشه ترافیک تا کرج
این شهر ِخسته را به شما می‌سپارمش

من روزهای خونی و پر التهاب را
من سطل‌های سوخته‌ی انقلاب را

بر سنگ‌فرش ِکهنه بساط ِکتاب را
بوسیدم و برای شما جا گذاشتم

من خش و خش رفتگر از صبح زود را
سیگار ِبهمن و ریه‌ی غرق دود را

من هرکه عاشقم شده بود و نبود را
بوسیدم و برای شما جا گذاشتم

بلوار ِپُردرخت ِولیعصر تا ونک
نوشابه‌های شیشه‌ای و تخمه و پفک

کابوس‌های هرشبه از درد مشترک؛
یک روز می‌رسد که فراموش می‌شوند

تنهایی‌ام نشسته میان اتاق‌ها
بر بیست و هشت سالگی‌ام؛ جای داغ‌ها

گریه نمی‌کنم همه‌ی اتفاق‌ها
یک روز می‌رسد که فراموش می‌شوند

فاطمه اختصاری | تهران

▨ شعر: شبی که تو رفتی(شعری در رثای پدرش دکتر رضا براهنی) 
▨ شاعر: الکا براهنی
▨ با صدای: الکا براهنی 
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
───── ♪ ─────
♪ این شعر در مراسم خاکسپاری دکتر براهنی خوانده شده است
────── ♪ ──────

الکا براهنی | و شبی که تو رفتی

▨ نام شعر: بهار آمد (سرود ساربان)
▨ شاعر: استاد شهریار
▨ با صدای: استاد شهریار
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_____________
بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خوانَد
به گوشم ناله‌ی بلبل هزاران داستان خوانَد

قفس بگشا و پروازش ده این بَد طوطی ِ خاموش
که گلبانگ ِهم‌آوازش سوی هندوستان خوانَد

به مرغان ِبهاری گو که این باغ خزان‌دیده
دگر مرغش عزاخوان است و آواز خزان خوانَد

دل ِ وامانده‌ام بس همرهانش کاروانی شد
همه رِنگی به آهنگ ِدَرای کاروان خوانَد

مگر پروانه مطرح بوده و شب‌های افسانه
که شمع ِداستان ما را به جمع ِدوستان خوانَد؟

چه دستانی‌ست با این گوژپشت ِپیر ِتاکستان
که دل در عالم مستیش سرو ِراستان خوانَد

چه ناز-آهنگ ساز ِدل که هم دل‌ها به وجد آرد؛
اگر از تازه‌ها گوید و گر از باستان خوانَد

هنوزت غنچه‌ پیچیده است، از این برگ‌ها چون گل
کتابی کن که دل، هم بازبان هم بی‌زبان خوانَد

اگر تار ِدل و مضراب ِسوز ِ عاشقان داری
به سازی پنجه کن جانا که سیمش جاودان خوانَد

به پشت اشتران کن شهریارا بار ِ مولانا
که شمست مرحبا‌گویان سرود ِساربان خوانَد
▨
 سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار
_____________
این شعر توسط شاعر به آقای دکتر مرتضای شمس تقدیم شده و بعدا بیت هایی در این باره به آن اضافه شده است که در این خوانش موجود نیست..
متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با شعر چاپ شده در کتاب این شاعر، کم و بیشی هایی دارد

شهریار | بهار آمد

♬ شعرهای معاصر رو با صدای خود ِشاعر بشنوید
♬ در بخش پلی لیست‌ها، شعرها به تفکیک شاعر آمده
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد سد.

ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه ‌‌ی استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» رو می‌تونید در پلتفرم‌‌های زیر هم پیدا کنید؛
▨  تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨  شنوتو
▨ یوتیوب

رضا براهنی | مرگ شاعر

Schahrouz

Related tracks