گورت کجاست تا به مدد عشق تورا از اعماق آن بیرون بکشم؟

تو را به خدا بلندنشو از رختخوابت:)

به مدد عشق از گورت بیرون خواهم کشید..

وقتی یافتمت دیوانه بودی.

هرگز معلوم نشد چرا میخواستی رویایی را چاقو بزنی !شاید هم میخواستی بدانی رویا چه معنی میدهد!

▨ شعر: از دوستت دارم
▨ شاعر: یدالله رویایی
▨ با صدای: یدالله رویایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
از تو سخن از به تو گفتن
از تو سخن از به آزادی

وقتی سخن از تو می‌گویم
از عاشق
از عارفانه 
می‌گویم
از دوست دارم
از خواهم داشت
از فكر عبور در به تنهایی
.من با گذر از دل تو می‌كردم
من با سفر سیاه چشم تو زیباست
خواهم زیست.
من با به تمنای تو
خواهم ماند
من با سخن از تو
خواهم خواند

ما خاطره از شبانه می‌گیریم
ما خاطره از گریختن در یاد
از لذت ارمغانِ در پنهان،
ما خاطره‌ایم از به نجواها...

من دوست دارم از تو بگویم را
ای جلوه‌ای از به آرامی
من دوست دارم از تو شنیدن را
تو لذتِ نادرِ شنیدن باش.
تو از به شباهت، از به زیبایی
بر دیده‌ی تشنه‌ام تو دیدن باش!
▨
از دفتر شعر از دوستت دارم‌
شامل شعرهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۷
چاپ اول: ۱۳۴۷

یدالله رویایی | از دوستت دارم | پالایش شده

شعرخوانی
مهدی اخوان ثالث

ما، من، ما - شعر و صدای مهدی اخوان ثالث

▨ نام شعر: اسماعیل (یک شعر بلند)
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
دکتر براهنی این شعر بلند را در رثای اسماعیل شاهرودی سروده و با عبارات زیر به او تقدیم کرده است:
«تقدیم به خاطره‌ی مخدوش دوستم اسماعیل شاهرودی [آینده] که در پاییز شصت در تهران مُرد.»

دکتر براهنی حدود نیمی از شعر بلند اسماعیل را دکلمه کرده است. اما بقیه‌ی شعر، به دلیل خستگی ایشان دکلمه نشده و شوربختانه صدای شاعر موجود نیست.

زمان تقریبی خوانش، ۴۳ دقیقه است و متن شعر مرتبط با آن در ۵ قسمت متوالی، با ذکر بازه‌ی زمانی مرتبط به‌آن آمده است.

رضا براهنی | شعر بلند اسماعیل | پالایش شده

پروانه ضربی-بیات اصفهان
kamkar

آلبوم بارانه ، پروانه ضربی، بیات اصفهان،‌پشنگ کامکار

▨ شعر: خطاب به پروانه‌ها
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــ
شبانه‌روز من از سرسرای سبز سروهای شما می گذشت
پروانه‌های از جان گذشته‌ی گذشته و آینده
حرامیانی که ماه‌های مرا از آسمان‌ها، از فصل‌ها و از رواق‌های عاشقانه به یغما می‌بردند
اکنون تسلیم می‌شوند
هان بنگرید! من، پهلو به پهلوی خیل نهنگ‌های جوان غوطه می‌خورم
فانوس فلس‌هاي ماهيان اقيانوس ... بر منظر من است
در مرتع سماع هزاران هزار كوسه ... گرداب‌هاي سرخ جهان را مي‌رقصانم
و پله‌هاي قزل‌آلا ... از چشم‌هاي من ... هماره مسافر‌هاي زيبا را ... به كهكشان كشف‌هاي
جديدم مي‌آورند
شبكور‌هاي كيهاني
در ظلمتي ابدي مي‌چرخند
اما من
يك آسمان نو
از عشق ِ آفتاب‌هاي جوان آفريده ام
از آسمان نهفته نخواهم داشت
كه چشم‌هاي من همه را ديده ‌‌ست
ماهي دو‌شقه مي‌گذرد از كنار ابر
چون ذوالفقاري بي‌قبضه
ديده ‌‌ست چشم‌هاي من همه را ديده‌ ست
حرامياني كه ماه‌هاي مرا از آسمان‌ها، از فصلها و از رواق‌هاي عاشقانه به يغما مي‌بردند
اكنون
تسليم مي‌شوند
شبانه‌روز من از سر‌سراي سبز سرو‌هاي شما می‌گذشت
پروانه‌هاي از جان گذشته‌ي گذشته و آينده
از چشم آدميان، روزي
يا مثل خداي رومي پنهان خواهم شد
يا مثل شمس هموطنم
در غوغایی مشكوك و رمزواره و گستاخ جان خواهم داد
با چشم باز در صف نظارگان بايستيد؛ پهلو به پهلوي خيل نهنگ‌هاي جوان
غوطه مي‌خورم
ديده‌ ست چشم‌هاي من همه را
ديده ست
▨
هشتم تا دهم خرداد ماه ۱۳۷۰
تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۴۱

رضا براهنی |  خطاب به پروانه‌ها

▨ نام قطعه: مستم
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ موسیقی: قطعه‌ی «تنها» از حسام ناصری و سامان صمیمی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_________
حالا بیا مژگان چشمِ دردمند مرا با بوسه شانه بزن
اما بپا لبت نسوزد
زیرا هستم تو هستم هستم تو هستم را مستم
...
دیگر مرا نخوابان؛
بگذار بیدار باشم با چشم‌های سفیدم حیران تو
...
دور ِدرخت‌های تو چرخیده‌ام، آتش گرفته‌ام
حالا تو نیستی؛ می‌بوسمم
...
و رنگ چشم‌های تو را روی پوستم پوشیده‌ام؛ می‌لیسمم
...
شکل ِتو می‌شوم
رحم‌ام خورشید را به سوی شکفتن می‌پرتابد
و مادیان ِ سرخ در عمق ِ یال‌های بدخشانش می‌پروراندم
با کاسه‌های خواب می‌پروراندم
آنجایم پروار می‌شوم، می پرورانمم
...
بشکف صدای صدایم باش
...
از این مزار بوی زمین می‌آید
...
دور درخت‌های تو چرخیده‌ام
نام مرا تو گفته بودی
لازم نبود بفهمم چرا نام مرا تو گفته بودی
حالا فقط می‌گویمم
هستم تو هستم تو مرا هستی را مستم
...
حالا دو دنگ ِ حنجره‌ام سیتار می‌زند
و آستینم دف می‌زند
و رهگذر دیگر نمی‌گذرد؛ راه می‌گذرد از رهگذر
گوش ِتو شاعر است
بشنو صدای گوش ِ خودت را
بشنو!
مِی خورده‌ام که مرا مِی خورده‌اند زیرا که مِی‌ خورده‌اند مرا که مِی خورده‌ام
من رنگ چشم‌های تو را پوشیده‌ام
...
دیگر به ذهن من تو نمی‌آیی، «تو» هستم
رفتن نمی‌توانی از من
...
اگر بروی از من، من نیز می‌روم از من
...
حالا بیا مژگان چشم ِدردمند مرا با بوسه شانه بزن
اما بپا لبت نسوزد
زیرا هستم تو هستم هستم تو هستم را مستم
...
هستم تو هستم تو مرا هستی را مستم
_________
پی‌نوشت اول: این کولاژ، تکه‌هایی از شعر بلند «حالا بگو می گویم» از دکتر براهنی‌ است که قبلا به صورت کامل منتشر شد.
پی‌نوشت دوم: بخش‌هایی که شعر برش خورده است با سه‌نقطه نشان داده شده.

رضا براهنی | مستم

▨ شعر: پاییز سبز
▨ شاعر: یدالله رویایی
▨ با صدای: یدالله رویایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_______________________
 زمین فصاحت برگ چنار را
به باد خسته‌ی پاییز می‌سپرد
هوا ترنم سودایی شکفتن را
ز نبض بی‌تپش خاک می‌گرفت

غروب حرف خودش را
به گوش جنگل خاموش گفته بود
و شیروانی لال،
میان دوده‌ی افشان شب شبح می‌شد.

میان در هم ِ هذیان من دو شعله‌ی سبز
نشست.
به روی شیشه‌ تار
ملال پرده شکست
و از حقیقت اشیا بوی شک برخاست
و با حقیقت اشیا بوی او پیوست

تمام پنجره‌‌ی من،
خیال او شده بود.
تمام پوست‌ام از عطر آشتی بیمار،
تمام ذهن من از نور و نسترن سرشار.

من از رطوبت سبز نگاه او دیدم
که در نهایت چشمش کبوتر دل من،
قلم‌رویی ز برهنه‌ترین هواها داشت
و اشتیاق تب‌آلود بام‌های بلند،
در آفتاب ز پرواز دور او می‌سوخت

ز روی پنجره من،
خیال او پر زد
و شب ادامه گرفت
و من ادامه گرفتم.
▨
شعر «پاییز سبز» از مجموعه شعر از دوستت دارم‌
شامل شعرهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۷
چاپ اول: ۱۳۴۷

یدالله رویایی | پاییز سبز

ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست/ با ما مگو بجز سخن دل نشان دوست 
حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود / یا از دهان آن که شنید از دهان 
دوست

شجریان - ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست

عالی قلندر شهید راگه ی یار - سید خلیل عالی نژاد - seyed khalil ali nejad

رضا براهنی - در رثای غزاله

مقام باباناوسی از مقامهای تنبور در نزد مردم یارسان / اهل حق

ارجهان تنگ بو
اگر جهان تنگ آید یا مولا

سرانسر جهان ولیمان تنگ بو
دنیا سراسر بر ما تنگ آید

نیزه و تور زین غرشت جنگ بو
نیره و تبرزین، غرش جنگ باشد

آو سیروانمان وه سیا رنگ بو
آب (رودخانه) سیروان بر ما تیره گردد

برچین دورمان بردل وه سنگ بو
سنگ و صخره ازهر سو احاطه مان کند

کوهان و رودان ببر و نهنگ بو
کوه ها و رودها پر از ببر و نهنگ گردد

شیران و خاران تیغشان به چنگ بو
شیران و خواران تیغشان به چنگ باشد

هیچ نین خوفمان پی روژ دعوا
هیچ خوفی نداریم عزیزم... زین روز دعوا

هرچی امر تو باوردیم وه جا
هر آنچه امر توست بجای می آوریم

دایم مواچیم سلطانمان خدا
دایم ذکر میگوییم، سلطان ما خداست

ار زر واران کی یا باری فنا
اگر باران تباهی ببارد

ار پی یار تو تیغ داران جلا
ازپی یارت تیغ بدستان خشمگین باشند

تیغ یار نمبرو نمبو فنا
تیغ بر یار اثر نمی کند و فنا نمی گردد

اول و آخر سلطان

سید خلیل عالی نژاد _ کلام بابا ناعوثی

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

رضا براهنی | شعر بلند اسماعیل | پالایش شده

Schahrouz Kabiri

Recent comments

biraa

biraa

biraa

biraa

Related tracks