یا بیامیز یا بیاموزم
//
مولوی
با صدای احمد شاملو
//
:موسیقی متن 
Für Alina , Arvo Pärt

در وصالت چه را بیاموزم

شعری است از مسعود سالاری پنج سال پیش به دست من رسیده و به طُرقِ مختلف اتود خورده تا به آهنگی تبدیل شود.
در حال و هوای این روزها، مجال و تناسبِ ضبط و انتشار یافته، و با ریتم بَستَکی که از جنوب ایران می‌آید تنظیم شده.


دلم رنگ غروب تخت جمشيد
دلم میل خليج فارس داره
دلم اَرگ بَمه، آوار درده
دلم هُرم جنوبه، چابهاره 

دلم مى‌خواد كه خورشيد خراسون
طلا بارون کنه دشت خدا رو
دلم می‌خواد که کردستان بخونه
سرود قله‌های استوارو 

بازم تو كافه‌هاى دنج تهرون
بازم تو دامن كوه دماوند
دلم حسى مى‌خواد پابند شمرون
دلم حسى مى‌خواد دربندِ دربند 

يه حسى رنگ قالى، رنگ كرمون
يه حسی كه هنر از توش بباره
يه حس شعر و شور و شادخوارى
كه شيرازو به ياد من بياره 

يه حس گنبد فيروزه مى‌خوام
كه نقش اصفهان رو كاشياشه
مث كاشونِ تو شعراى سهراب
گل حسرت توى نقاشياشه 

يه حسى كه بره تا جنگل ابر
بره ماسوله ى بارون و بازار
بره كوهاى آذربايجانو
دوباره پر كنه از شوق ديدار 

دلم يك حس دورافتاده مى خواد
شبيه خلوت لوت و مرنجاب
شبيه دخمه هاى ساكت يزد
شبيه انزلى تو قلب مرداب 

دلم درياچه اى پر آب مى خواد
اروميه تو قلب ما نمرده
تو كارونى و من زاينده رودم
زمين حالش بده، اما نمرده 

سوار ترکمن پیک بهاره
پرستو قاصد مرگ زمستون
شریک نغمه‌های آبشاره
تمام شاه بلوطای لرستون 

عقاب تيزبال بختيارى
نذار تا بچه خرسا رو بگيرن
حالا كه گوسفندا گرگ ميشن
دعا كن تا پلنگامون نميرن 

دعا كن شادى گلپونه ها رو
يه روز از دست خار و خس بگيريم
كمك كن جاده رو از نو بسازيم
كمك كن خونه مون رو پس بگيريم

مسعود سالاری

رنگ قالی- Range ghali

 یا رب تو به کوه و دشت پیدا
در سینه ی من غمت هویدا
چشمت قمر شبان بیمار
ای نام تو نادی و منادی
دنیاست سرای ماتم و درد
باز آر مرا به آسمان ها

در سینه ی من غمت هویداست


آهنگ های خاطره انگیز با لینک دانلود فقط در https://www.facebook.com/mpfreeir

Bijan Mofid - Na Dige In Vase Ma Del Nemishe [MpFree.ir]

Music,Dotar,Vocals:Abdi Behravanfar
Guitar,bass,Percussion,Mixing and Mastering:Sina Momtahan

Do vel (version 1) دو وِل

Original words & music: Peyman Salimi
Persian lyrics: Ardalan Payvar, Peyman Salimi
Artwork: Shadi Yousefian, Ardalan Payvar

Ten Thousand Miles Away (ده‌هزار فرسنگ دورتر)

Buy on iTunes

Peyman Salimi ft. Eendo - Ten Thousand Miles Away (ده‌هزار فرسنگ دورتر)

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

در هضم‌ِ بَزم - دوُم /محفل‌ِ میم 
هر کس خاطره را یک جور نگه می‌دارد برای خودش. برای من این جور است؛ ترانه‌هایی با یاد و در هضم‌ِ بَزم‌ها.ـ 
دوُم اما جوجه‌کباب بود٬ در محفل‌ِ «میم»... ـ

محفل‌ِ میم

Mix & Master : Mehran Hooshmandian

Mass

خوشا فَصلی کِه دور از غم
هَمَه کَه شُنَه وا شُنَه
دَست وا دَست ، سایَه وا سایَه
شارَفتَه خُنَه وا خُنَه
.
بُدُو پیشُم بُدُو پیشُم
بُدُو اِی نوشُم و نیشُم
بُدُو اِی آخرین عشقُم
دوادار دل ریشُم
خَزُن زَرد ایسالُن نُوبَتی تَمُنِن
بَهار از راه اَرسیدِن زندِگی چه جُنِن
.
بیاین وا هَم بَشیم یاور
هَمَه هَمراه و هَم باور
دِلُن راه شُبَشِه وا هَم
جُدا نَبُوتْ دِل از دِلبَر
.
خَزُنِ زَرد ایسالُن نُوبَتی تَمُنِن
بَهار از راه اَرسیدِن زندِگی چِه جُنِن

منبع:
http://goo.gl/DzbHi

ابراهیم منصفی - لبخند

خواننده: فرزانه فقیهی
موزیک: نوید اربابیان
قصه: ترانه های فولک خراسان
پرکاشن و پوستی: مجید نظام ضیاء
پیانو: حسام جبرئیلی
طراح کاور: میلاد فکوریان 
با تشکر از همراهی رضا عابدینزاده و امیر کمایی



محفل‌ِ میم

Shahrzad Beheshtian