موسم گل - هنگامه اخوان - محمدرضا لطفی

همه می‌پرسند:
چیست در زمزمۀ مبهم آب؟
چیست در همهمۀ دلکش برگ؟
چیست در بازی آن ابر سپید، 
روی این آبی آرام بلند،
که تو را می‌برد این‌گونه به ژرفای خیال؟

چیست در خلوت خاموش کبوترها؟
چیست در کوشش بی‌حاصل موج؟
چیست در خندۀ جام؟
که تو چندین ساعت، 
مات و مبهوت به آن می‌نگری!؟

ـ نه به ابر،
نه به آب،
نه به برگ،
نه به این آبی آرام بلند،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام،
من به این جمله نمی‌اندیشم.

من مناجات درختان را، هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد،
نفس پاک شقایق را در سینۀ کوه،
صحبت چلچله‌ها را با صبح،
نبض پایندۀ هستی را در گندم‌زار،
گردش رنگ و طراوت را در گونۀ گل،
همه را می‌شنوم
می‌بینم.
من به این جمله نمی‌اندیشم!

به تو می‌اندیشم
ای سراپا همه خوبی،
تک و تنها به تو می‌اندیشم.
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو می‌اندیشم.
تو بدان این را، تنها تو بدان!
تو بیا
تو بمان با من، تنها تو بمان!

جای مهتاب به تاریکی شب‌ها تو بتاب
من فدای تو، به جای همه گل‌ها تو بخند.
اینک این من که به پای تو درافتادم باز
ریسمانی کن از آن موی دراز،
تو بگیر،
تو ببند!

تو بخواه
پاسخ چلچله‌ها را، تو بگو!
قصۀ ابر هوا را، تو بخوان!
تو بمان با من، تنها تو بمان!

در دل ساغر هستی تو بجوش،
من همین یک نفس از جرعۀ جانم باقی‌ست،
آخرین جرعۀ این جام تهی را تو بنوش!

فریدون مشیری
از مجموعۀ «بهار را باور کن»

شعر و دکلمه  آخرین جرعه ی این جام- فریدون مشیری

آموزش بیات اصفهان و ابوعطا، محمدرضا شجریان و معصومه مهرعلی؛ سال 1363
بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد
تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی

همین آواز؛ گلپا:
https://soundcloud.com/einshinghaf/golpa-bayatesfahan

محمدرضا شجریان - معصومه مهرعلی، بیات اصفهان و ابوعطا سال 1363

ما سرخوشان مست - مرحوم استاد ذوالفنون و شهرام ناظری

تصنیف عشق گل - سپیده رئیس سادات و گروه سرو
اجرای اصلی ارکستر باربد با آواز ملوک ضرابی - پیش درآمد از عبدالحسین برازنده

Tasnif-e "Eshgh-e Gol" - Sepideh Raissadat & Sarv Ensemble
original performance by #MoloukZarrabi and Barbad Orchestra

Tasnif-e "Eshgh-e Gol" - تصنیف عشق گل

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین - تار از محمدرضا لطفی

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین

01. Track 1قطعه سلام- ساخته استاد حسن كسائي- تنظيم حسين عليزاده

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانند و تو در میان جانی
...
دلِ عارفان ببردند و قرارِ پارسایان
همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی
...
مزن ای عدو به تیرم ، که بدین قَدَر نمیرم
خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی
...
مده ای رفیق پندم ، که نظر بر او فکندم
تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی
...
دلِ دردمند سعدی ، ز محبت تو خون شد
نه به وصل می‌رسانی ، نه به قتل می‌رهانی

شجریان - نه خلاف عهد کردم - کنسرت ماهور - غزل سعدی Shajarian

بسان رهنورداني كه در افسانه ها گويند 
گرفته كولبار زاد ره بر دوش 
فشرده چوبدست خيزران در مشت 
گهي پر گوي و گه خاموش
در آن مهگون فضاي خلوت افسانگيشان راه مي پويند 
ما هم راه خود را مي كنيم آغاز 

سه ره پيداست 
نوشته بر سر هر يك به سنگ اندر 
حديقي كه ش نمي خواني بر آن ديگر 

نخستين: راه نوش و راحت و شادي 
به ننگ آغشته ، اما رو به شهر و باغ و آبادي 
دوديگر: راه نميش ننگ، نيمش نام 
اگر سر بر كني غوغا، و گر دم در كشي آرام 
سه ديگر: راه بي برگشت، بي فرجام 

من اينجا بس دلم تنگ است 
و هر سازي كه مي بينم بد آهنگ است 
بيا ره توشه برداريم 
قدم در راه بي برگشت بگذاريم 
ببينيم آسمان هر كجا آيا همين رنگ است ؟

تو داني كاين سفر هرگز به سوي آسمانها نيست 
سوي بهرام، اين جاويد خون آشام 
سوي ناهيد، اين بد بيوه گرگ قحبه‌ي بي‌غم 
كه مي‌زد جام شومش را به جام حافظ و خيام 
و مي‌رقصيد دست افشان و پاكوبان بسان دختر كولي 
و اكنون مي‌زند با ساغر مك نيس يا نيما 
و فردا نيز خواهد زد به جام هر كه بعد از ما

سوي اينها و آنها نيست 
به سوي پهندشت بي خداوندي ست 
كه با هر جنبش نبضم 
هزاران اخترش پژمرده و پر پر به خاك افتند 

بهل كاين آسمان پاك 
چرا گاه كساني چون مسيح و ديگران باشد 
كه زشتاني چو من هرگز ندانند و ندانستند كآن خوبان 
پدرشان كيست ؟
و يا سود و ثمرشان چيست ؟

بيا ره توشه برداريم 
قدم در راه بگذاريم 
به سوي سرزمينهايي كه ديدارش 
بسان شعله ي آتش 
دواند در رگم خون نشيط زنده ي بيدار 
نه اين خوني كه دارم ، پير و سرد و تيره و بيمار 
چو كرم نيمه جاني بي سر و بي دم 
كه از دهليز نقب آساي زهر اندود رگهايم 
كشاند خويشتن را، همچو مستان دست بر ديوار 
به سوي قلب من، اين غرفه ي با پرده هاي تار 
و مي پرسد، صدايش ناله اي بي نور:
كسي اينجاست ؟
هلا ! من با شمايم، هاي ! ... مي پرسم كسي اينجاست ؟
كسي اينجا پيام آورد ؟
نگاهي، يا كه لبخندي ؟
فشار گرم دست دوست مانندي ؟

و مي‌بيند صدايي نيست،
نور آشنايي نيست،
حتي از نگاه 
مُرده اي هم رد پايي نيست 

صدايي نيست الا پت پت رنجور شمعي در جوار مرگ 
ملول و با سحر نزديك و دستش گرم كار مرگ 
وز آن سو مي‌رود بيرون،
به سوي غرفه اي ديگر 
به اميدي كه نوشد از هواي تازه ي آزاد 
ولي آنجا حديث بنگ و افيون است
از اعطاي درويشي كه مي خواند:
جهان پير است و بي بنياد،
ازين فرهادكش فرياد 

وز آنجا مي‌رود بيرون، به سوي جمله ساحلها 
پس از گشتي كسالت بار 
بدان سان باز مي‌پرسد سر اندر غرفه‌ي با پرده هاي تار:
كسي اينجاست؟
و مي‌بيند همان شمع و همان نجواست 

كه مي‌گويد بمان اينجا ؟
كه پرسي همچو آن پير به درد آلوده‌ي مهجور 
خدايا به كجاي اين شب تيره بياويزم قباي ژنده ي خود را ؟

بيا ره توشه برداريم 
قدم در راه بگذاريم 
كجا ؟
هر جا كه پيش آيد 
بدانجايي كه مي گويند خورشيد غروب ما 
زند بر پرده ي شبگيرشان تصوير 
بدان دستش گرفته رايتي زربفت و گويد: زود 
وزين دستش فتاده مشعلي خاموش و نالد دير 

كجا؟
هر جا كه پيش آيد 
به آنجايي كه مي‌گويند 
چو گل روييده شهري روشن از درياي تر دامان 
و در آن چشمه‌هايي هست 
 كه دايم رويد و رويد گل و برگ بلورين بال شعر از آن 
و مي نوشد از آن مردي كه مي‌گويد:
چرا بر خويشتن هموار بايد كرد رنج آبياري كردن باغي 
كز آن گل كاغذين رويد؟

به آنجايي كه مي گويند روزي دختري بوده ست 
كه مرگش نيز چون مرگ تاراس بولبا 
نه چون مرگ من و تو ، مرگ پاك ديگري بوده ست 

كجا؟
هر جا كه اينجا نيست 
من اينجا از نوازش نيز چون آزار ترسانم 
ز سيلي زن، ز سيلي خور 
وزين تصوير بر ديوار ترسانم 
درين تصوير
عمر با تازيانه شوم و بي‌رحم خشايرشا
زند ديوانه وار، اما نه بر دريا 
به گرده ي من، به رگهاي فسرده ي من 
به زنده ي تو، به مرده ي من 

بيا تا راه بسپاريم 
به سوي سبزه زاراني كه نه كس كشته، ندروده 
به سوي سرزمينهايي كه در آن هر چه بيني بكر و دوشيزه ست 
و نقش رنگ و رويش هم بدين سان از ازل بوده 
كه چونين پاك و پاكيزه ست

به سوي آفتاب شاد صحرايي
كه نگذارد تهي از خون گرم خويشتن جايي
و ما بر بيكران سبز و مخمل گونه ي دريا 
مي‌اندازيم زورقهاي خود را چون كل بادام 
و مرغان سپيد بادبانها را مي آموزيم 
 كه باد شرطه را آغوش بگشايند 
و مي‌رانيم گاهي تند ، گاه آرام 

بيا اي خسته خاطر دوست!
اي مانند من دلكنده و غمگين 
من اينجا بس دلم تنگ است 
بيا ره توشه برداريم 
قدم در راه بي فرجام بگذاريم

چاووشی - اخوان ثالث

می گذرد کاروان، روی گل ارغوان

قافله سالار آن، سرو شهید جوان

در غم این عاشقان، چشم فلک خون فشان

داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

چون روید لاله از خاک تو

یاد آرم از جان پاک تو ( 2 )

بنگر چون شد، دل ها خون شد، زین آتش ها

از موج خون، شد لاله گون، دشت و صحرا

زین درد و غم، گرید عالم، ای شهید ما

از این ماتم، خون می گرید، ای یاران، ای یاران

سوزم از داغ غمی، داغ ظلم ستمی

خون هر جانباز، می دهد آواز

جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم

ای دریغا، خانه ی ما، گشته گلگون، خفته در خون

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین

She'r khani ha

Recent comments

malih

نغمہ ٹبا

saray-st

Maliheh

Related tracks