مرا عاشق.../ شهرام ناظری

پیش درآمد بیات ترک علی اکبر خان شهنازی اجرا :بیژن زارع فر

پیش درآمد بیات ترک علی اکبر خان شهنازی

His radif is considered to be the main source of contemporary Persian classical music as taught in conservatories and universities in Iran. 

Synopsis of his life 
Mirzá Abdollah received his first musical instruction from his older brother Mirzá Hasan. He, in turn, taught tar to his younger brother, Mirzá Hossein Gholi, until he became old enough to study with Gholam Hossein. Despite Gholam Hossein’s unwillingness to teach, the two younger brothers were eager to learn to the point that they would secretly sit outside the door when their cousin was playing in order to learn the melodies. Their mother finally persuaded Gholam Hossein to teach them. They subsequently were to become the successors of Ali Akbar Farahani and Gholam Hossein. 

Mirza Abdollah learned music only with great effort and difficulty because of the secretive manner of the musicians of his time, and their jealousy of their skills. As a result, he resolved that whatever music he heard he would learn well, that he would memorize the dastgahs completely and without error, and that whatever he learned he would teach freely to his own students so that Persian music would be passed on to future generations. He eventually became a musician at the court of Nasiru’d-Din Shah and remained such until his death in 1918. 

Notable students 
Seyyed Hossein Khalifih 
Dr. Mihdi Sulhi 
Mihdi Gholi Hidayat 
Esmail Ghahremani 
Ali Naqi Vaziri 
Abolhasan Saba 
Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad 

Notability as a musician 
Mirza Abdollah’s contribution to Persian music is so important that Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad referred to him as the book of Persian music. Music was Mirzá Abdollah’s life profession, and he became an important musician in the court of Nasiru’d-Din Shah. He organized the classical radif, some say with the help of Seyyed Ahmad. Tsuge states that: “The radif which we practice today in Iran (or rather Tehran) is generally known as the one of the Mirzá Abdollah school.” 

His open and generous nature, and his willingness to teach, transformed the image of music from a secret and jealously guarded tradition to an art available to all who desired to participate in its performance, expansion and development.

Origin of his title 
Ahmad Ibadi, one of Mirzá Abdollah's sons, related a story of how his father was given the title Mirzá. One day in one of the buildings of the palace of the shah, some courtiers were eating lunch. After lunch they played ás, a card game. Mirzá Abdollah sat and played the setar for himself. Nasiru’d-Din Shah could not sleep and came into the garden. He went over to that building and heard the setar, put his foot on the door sill, and listened intently. Mirzá Abdollah did not see the shah as he played. The gamers noticed, and all got up flustered. Then Nasiru’d-Din Shah signaled them to sit down and said, “Mirzá Abdollah, do you have a handkerchief in your pocket?” “Yes.” “Put it down in front of you.” Then the Shah ordered gold and silver coins to be put in the handkerchief.


میرزا عبدالله فراهانی فرزند آقاعلی‌اکبر خان فراهانی، نوازنده تار ، از استادان موسیقی ایران ، کسی که ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. احمد عبادی نوازنده بزرگ سه‌تار فرزند او است. 

زندگی‌نامه 
میرزا عبدالله دومین فرزند آقای علی اکبر فراهانی اولین آموزشهای خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزشهای خود رو تکمیل کرد و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت. بزرگانی چون سید حسین خلیفه ، مهدیقلی هدایت، مهدی خان صلحی، فرصت شیرازی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی، ابوالحسن صبا و فرزندش احمد عبادی همگی از محضر این استاد بهره بردند. وی با تجدید نظر در دستگاه‌های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آنها با هم ، هفت دستگاه کامل و مجزا پدید آورد که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نامهای میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدیقلی هدایت طی هفت سال نت نویسی شد. میرزا عبدالله در تهران در محله امامزاده یحیی کلاس درسی ترتیب داد که جوانان و متجددین دورش جمع شدند . 

ولی بر اثر تحریکات، مخالفان به خانه اش ریختند و با شکستن وسائل تعلیم بساط درسش را تعطیل کردند. با این حال تا دم مرگ دست از تعلیم نکشید و دربستر بیماری با سه تار قطعاتی به‌عنوان یادگار به شاگردان برجسته خود تعلیم می‌داد. ابتکار ساختن برخی قطعات ضربی از اوست که در قطعات مجلسی توام با آواز پس از اجرای چند گوشه، برای تنوع قطعه ضربی می‌نواخت. مضراب ریز و تک مضرابها در ساز او در تعادل و جملات موسیقی او منظم است و در همراهی با آواز پس از خاتمه یک بیت توسط خواننده او خود گوشه جدیدی را شروع کرده‌است وخواننده را هدایت می‌کند. در حفظ وزن قطعه دقیق بوده و غالبا نوازندگی خود را با قطعه تند رنگ مانندی پایان می‌داد. رنگهای او متنوع است و با آنکه آثار ضبط شده از او مربوط به حدود ۶۵ سالگی بوده ولی پنجه او روان و قطعات را راحت اجرا کرده است. 

البته ایشان در نواختن تار هم استاد بوده ولی شهرت ایشان بیشتر در نواختن سه تار است. از وی چهار فرزند به نامهان مولود ، ملوک، جواد و احمد عبادی به یادگار گذاشت که همه آنها با موسیقی مانوس بودند، وی در سال ۱۲۷۹هجری شمسی(۱۹۱۸م) درتهران و در سن ۷۵ سالگی درگذشت.

Mahur: 5. Dâd - داد

بیژەن کامکار .. زەردی خەزان‬

Tehran02

Hidden Pain

Lezgi

▨ نام شعر: آرزو
▨ شاعر: محمد شکری (متخلص به آرش کرمانشاهی)
▨ با صدای: محمد شکری
▨ موسیقی: کیهان کلهر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
___________
ناخن شب خون‌چکان و صبحِ نابم آرزوست
در جنونِ ظلمت اکنون، آفتابم آرزوست

جلوه‌ی بیگانه‌خویان، آتش افروزد به جان
خلوتی با اهلِ دل، در این خرابم آرزوست

کوچه‌ها لبریزِ خم، باغ از هیاهو بی‌نصیب
چه‌چهان مستی از شورِ شرابم آرزوست

از هجومِ شومِ تکرارِ سکوت آشفته‌آم
محفلی پر های‌و‌ هوی و التهابم آرزوست 

سایه‌ی غوغای شب، جان را به حق آرد به لب
لحظه‌های نابِ ناب از جنس خوابم آرزوست

می‌وزد بادِ بلا، دلل زخمی از تیغِ ریا
ساحتِ سبزِ صفا در این سرابم آرزوست
▨
محمد شکری
از کتاب شعر: خانه برفی باور

آرش کرمانشاهی | آرزو

هرچند که رنگ و روی زیباست مرا 
چون لاله رخ و چون سرو بالاست مرا
معلوم نشد که در طرب خانه ی خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا

آن بی خبران که در معنا سفتند 
در چرخ به انواع سخن ها گفتند 
آگه چو نگشتند بر اسرار جهان
اول زنخی زدند و آخر خفتند

امروز که نوبت جوانی من است
می نوشم از آن که کامرانی من است
عیبم مکنید ، گرچه تلخ است خوش است 
تلخ است - از آن که زندگانی من است 

گر آمدنم به من بدی - نامدمی
ور نیز شدن به من بدی کی شدمی
به زان نبدی که اندر این دیر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

دوری که در او آمدن و رفتن ماست 
او را نه نهایت نه بدایت پیداست
کس می نزند دمی  در این معنی راست 
که این آمدن از کجا و رفتن به کجاست 

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست
گر نیک آمد ـ شکستن از بهر چه بود
ور نیک نیامد ی این صور ـ عیب که راست ؟

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان
برداشتمی من این فلک را ز میان
از نو فلک دگر چنان ساختمی
که آزاده به کام دل رسیدی آسان

ای چرخ فلک خرابی از کینه ی تست
بیداد گری پیشه ی دیرینه تست
ای خاک اگر سینه ی تو بشکافند 
بس گوهر قیمتی که در سینه تست

ظاهر نیستی و هستی دانم 
من باطن هر فراز و پستی دانم
با این همه از دانش خود شرمم باد
گر مرتبه ای ورای مستی دانم 

از من رمقی به  سعی ساقی مانده ست 
وز صحبت خلق بی وفایی مانده ست
از باده ی نوشین قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی مانده ست 

رباعیات خیام .... با صدای استاد فریدون فرح اندوز

احمد عبادی
دستگاه شور 
از آلبوم صدسال سه تار

Ahmad Ebadi
Shur
A Century of Setar Music

A Century of Setar Music

Shur

Ahmad Ebadi/ Shur/ A Century of Setar Music/ Setar Solo

freestyle classical 2

غلامحسین ساعدی سخنران شب چهارم از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران است که به دعوت فریدون تنکابنی، مجری این شب، سخنرانی خود را با عنوان «شبه‌هنرمند» آغاز می‌کند. این سخنرانی بعدها بسیار معروف و تنها نسخه‌ی صوتی موجود از آن بارها تکثیر می‌شود. در نسخه‌های تاکنون موجود چند سطر مهم از پایان سخنرانی موجود نیست. فایلی از این سخنرانی که به دست ما رسیده خوشبختانه کامل است و برای اولین‌بار نسخه‌ی کاملی از این سخنرانی در اختیار عموم گذاشته می‌شود.

شب چهارم | سخنرانی غلامحسین ساعدی | شبه‌هنرمند

Siavash Kamkar is an Iranian composer/Santour player. He was born and raised in the Kamkar family – home of Iranian and Kurdish music – and learned Santour and composing in his family. Siavash started producing music in his home studio when he was only 14 years old. His first independent live performance was in 2006 in Rudaki Hall of Tehran, where Parse Quartet string performed his compositions on String quartet and Santour. Thus far, he has released more than ten independent albums and many singles focused on his Santour playing style. 
Siavash has collaborated with many Iranian and international musicians over the years. He performed his compositions on the A Glimpse into the Light album with Roxanne Genot, a French cellist. He also collaborated with Martijn, a Dutch drummer/jazz composer, to produce the Marvash band's music pieces.
Siavash formed the Zhav band with his brother Neyriz and his friend Morteza Momenian Ehsan Emami. He played Santour in Zhav concerts and live performances and composed this band's album, Avount. He toured Iran with Pashang Kamkar Trio from 2016 to 2018 and made another concert tour with Ardavan Kamkar and Santour Trio Mahyar Toreihi and Mostafa Momenian from 2016 to 2019. 
Siavash was a member of the Iranian Orchestra of National Instruments from 2018 to 2020. He founded Sia Studio in 2019 in Tehran, where many professional Iranian music projects have been recorded. He has been a recording session player in many studio recording projects for well-known composers, including Hooshang Kamkar, Arsalan Kamkar, Karzan Mahmoud, Aria Aziminejad, Ehsan Zabihifar, and many others. Siavash has also edited some of the essential Santour schoolbooks of Pashang Kamkar and published his Santour compositions in a book entitled Mallet Dance in 2020. In addition, he was one of the editors of Mowj, Shuramra, and Ardavan Kamkar SanSantour'sllection pieces.
In recent years, he has focused on producing experimental Iranian music as an independent artist. He also has a YT show named Bekar that supports independent artists who produce music on digital platforms. In 2023, he started producing electronic music under the Sholex nickname on Music Platforms.

Lezgi

Siavash Kamkar

Related tracks