در آفتاب سبز نگاه او

از چشم من طنين تماشا برخاست
در چشم او طنين تماشا بنشست
موجی ز بيگناهی من پر زد
با عمق بی گناهی او پيوست
در آفتاب سبز نگاه او
تکرار نور بود و گريز رنگ
سودای جان و همهمه ی دل بود
پرواز دور زورق صد آهنگ
آن بيکرانه ظهر زمستان بود
سرشار از حرارت دلخواه
با جلوه های عاطفه در تغيير
هر لحظه از درخشش ناگاه
موجی در آن ديار نمی آشفت
آن بيگناهی ساکت را 
در ماوراهای نهان ، ليک
روييده بود رقص علامت ها
تا در من انتظاری را
ويران کنند 
و انتظار ديگر را
عريان 
اينک گريز بی خبر دل را
زنگ کدام کوچ دميده ست؟
سوی کدام جاده نياز نور
راهم به اشتياق بريده ست؟
در نقش بی قرار دو چشم من
تنهایی غريب شکسته ست
در خلوت بزرگ دو چشم او
تصوير اعتماد نشسته است
در تنگه های کوچک و دورش 
هر لحظه روشنی هایی
تکرار می شود
در دور دست ها 
از تابش اشعه ی نمناک
گودال بی نهايت
هموار می شود 
تا من نگاه می کنم 
زان بيکرانه مزرع سبز
رنگی بريده می شود
تا او نگاه می کند
بر روی قلب من ابديت
گويی شنيده می شود

از دوستت دارم

در آفتاب سبز نگاه او | شعر و صدای یدالله رویایی

نشانه‌ای نیست
نگاه می‌‌کنم
اگر که تنها آن واژه می‌گذشت
به طرفه العینی طی میشد راه
کودک باز می‌گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است 

در آفتاب سبز نگاه او | شعر و صدای یدالله رویایی

Tahereh Zaj