همایون مثنوی

قسم به آواز

Asatid 2

ostad

پیغام اهل دل " همایون مثنوی " | محمد رضا شجریان

تصنیف : سرخوشانِ مست (مرکب بیات اصفهان)
شعر : حافظ
آواز : استاد محمدرضا شجریان
تار : استاد محمدرضا لطفی

ما سرخوشان مست دل از دست داده‌ايم
همراز عشق و هم نفس جام باده‌ايم

بر ما بسي كمان ملامت كشيده‌اند
تا كار خود ز ابروي جانان گشاده‌ايم

اي گل تو دوش داغ صبوحي كشيده‌اي
ما آن شقايقيم كه با داغ زاده‌ايم

پير مغان ز توبه ما گر ملول شد
گو باده صاف كن كه به عذر ايستاده‌ايم

كار از تو مي‌رود مددي اي دليل راه
كانصاف مي‌دهيم و ز راه اوفتاده‌ايم

چون لاله مي مبين و قدح در ميان كار
اين داغ بين كه بر دل خونين نهاده‌ايم

گفتي كه حافظ اين همه رنگ و خيال چيست
نقش غلط مبين كه همان لوح ساده‌ايم

سرخوشانِ مست

تو که نازنــــده بـــــالا ، دل ربایــــــی
تو که بی سرمه چشمون سرمه سایــی
تو که مشکیــــن دو گیســـو در قفایــی
بـــه مــا گویـــی که سرگردون چرایی
بمیـــرم تا تـــو چشـــــمِ تـَــــر نبینـــی
شــــــرار آه ، پــــــــر آذر نبینـــــــــی
چنان از آتــش عشـــــــق ات بســـوزم
که از مــن رنـــگ خاکستــــر نبینـــی
دلــم دردی کـــه دارد بــا کـــه گویـــد
گنــه خـود کرده ، تـــاوان از که جوید
دریغــــا نیست همــــــدردی مـــــوافق
که بر بخت بـدم خـوش خـوش بمویــد
گــــــل وصلت فراموشـــــم نگـــــردد
مگـر خــــــار از سـر گـــورم برویـــد
سیـه بختــم ، که بختــــــم واژگـون بی
سیـه روزم ، که روزم تیــره گـون بی
شــــدم محنت کش کــــــوی محبـــــت
زدست دل که یا رب غـرق خـــون بی
زعشـق ات سوختـــم ای جـــان کجایی
بمانـدم بـــی ســــر و سامـــان کجایــی
نه جانی و نه غیر از جان ، چه چیزی
نه در جان ، نه برون از جان ، کجایی

استاد محمدرضا شجریان * شب سکوت کویر * ساز و آواز

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شکوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهی است، کز دل خونین
لحظه‌های عمر بی سامان، می‌رود سنگین
اشک خون آلود من دامان، می‌کند رنگین
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی‌ها دی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم‌سردیها خدایا
نه امیدی در دل من
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی
که ناله‌ای خرد با آهی
داد از این بی‌دردیها خدایا
نه صفایی ز دمسازی، به جامِ می
که گَرد غم زدل شوید
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی خدایا
وای از این بی همرازی خدایا
وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر
بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد وهدر شد
روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راهِ جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد
دل نهم ز بی شکیبی
با فسونِ خود فریبی
چه فسون نافرجامی
به امید بی انجامی
وای از این افسون سازی خدایا
وای ا ز این افسون‌سازی خدایا
جواد آذر

نام تصنیف: بی‌همزبان
آلبوم: پیام نسیم
اجرا: کنسرت دانشگاه برکلی، تابستان ۱۳۶۹
خواننده: محمد رضا شجریان
آهنگساز: محمد رضا شجریان
سه تار: داریوش پیرنیاکان
نی: جمشید عندلیبی
تنبک: مرتضی اعیان
دستگاه: ماهور

به سكوت سرد زمان ـــ  استاد شجريان

دوش دوش
از آلبوم آرام جان
در دستگاه افشاری
اجرای پائیز 77 وین
آهنگ از علی اکبرخان شیدا
با صدای محمد رضا شجریان
و همنوازی گروه آوا (داریوش پیرنیاکان - محمد فیروزی - سعید فرج پوری - بهزاد فروهری - بهزاد بطحائی)

دوش دوش دوش
دوش کـــــه آن مــــه لقا
با وفا، خوش ادا، با صفا

دوش دوش دوش
از درم آمــد و بنشست
برده دین و دلم از دست

دوش دوش دوش
آتشی در دلــــــم سر زد
جانم سر زد جانم سر زد
زآن رخ همچــو آذر زد
جانم سر زد جانم سر زد

سوخت سوخت سوخت
سوخت همه خرمنم
یـکسره جان و تنم
کشته ی عشقت منم
ای صـــنم بد مکن

بیش از این ظلم بی حـد مکن
بیش از این ظلم بی حد مکن
سوخت سوخت سوخت

سوخت همه خرمنم
یـکسره جان و تنم
کشته ی عشقت منم
ای صـــنم بد مکن

بیش از این ظلم بی حـد مکن
بیش از این ظلم بی حد مکن
سوخت سوخت سوخت

دوش دوش (مه لقا) - علی اکبر شیدا و محمدرضا شجریان

شجریان - آلبوم همایون مثنوی

بهار سوگوار ـ ساز و آواز ـ به یاد عارف (چاووش ۱) ـ محمد رضا شجریان

پیغام اهل دل یا همایون‌مثنوی. این اثر در آذر سال ۱۳۶۳ اجرا و در سال ۱۳۷۴ منتشر شد. این اثر در دستگاه همایون و مرکب‌خوانی اجرا شده‌است.غزل‌های خوانده شده در این آلبوم، از فخرالدین عراقی و فیض کاشانی است.
اعضای گروه:
خواننده: محمدرضا شجریان
سنتور: منصور صارمی
تدوین: همایون شجریان

ادامهٔ آواز، مثنوی همایون و بیداد و عشاق، شوشتری، شعر از فیض کاشانی | محمد رضا شجریان

ادامهٔ آواز، دیلمان همایون، عشاق و فرود به همایون، شعر از عراقی | محمد رضا شجریان

ادامهٔ آواز، قرایی، رهاب، عراق، نهیب، حزین، جامه‌دران و فرود | محمد رضا شجریان

ادامهٔ آواز، چکاوک (فرازهای اول و دوم) - حصار، بیات راجع، عشاق، شور، رضوی ...| محمد رضا شجریان

ساز و آواز، درآمد همایون (فرازهای اول و دوم)، شعر از عراقی | محمد رضا شجریان

پیغام اهل دل یا همایون‌مثنوی. این اثر در آذر سال ۱۳۶۳ اجرا و در سال ۱۳۷۴ منتشر و  در دستگاه همایون و مرکب‌خوانی اجرا شده‌است.غزل‌های خوانده شده در این آلبوم، از فخرالدین عراقی و فیض کاشانی است.
اعضای گروه:
خواننده: محمدرضا شجریان
سنتور: منصور صارمی
تدوین: همایون شجریان

تکنوازی سنتور

همه عالم به تو میبینم و این نیست عجب / به که بینم که تویی چشم مرا بینایی
پیش از این گر دگری در دل من می‌گنجید / جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی

از آلبوم همایون مثنوی - ۱۳۶۳
آواز: محمد‌رضا شجریان
سنتور: منصور صارمی
شعر: عراقی

Homayoun Masnavi

همه عالم به تو میبینم و این نیست عجب / به که بینم که تویی چشم مرا بینایی

عاشقانی استاد شجریان له‌ کوردستان

استاد شجریان _تمرین به‌ یک از شاگردانش

آواز: محمدرضا شجریان
تار : داریوش پیرنیاکان
نی‌ : جمشید عندلیبی
تنبک : مرتضی‌ اعیان
شعر: سعدی

آواز ماهور، محمدرضا شجریان

آواز : محمدرضا شجریان
همایون مثنوی
شعر : فخرالدین عراقی

1362

دلی دارم چه دل؟

ساز و آواز: درآمد ماهور - گشایش - حصار - خاوران - بسته‌نگار
محمدرضا شجریان
داریوش پیرنیاکان
جمشید عندلیبی


غزل حافظ

خوش است خلوت اگر یار یار من باشد/	نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم/	که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال/	رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
همای گو مفکن سایه شرف هرگز/	در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل/	توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
هوای کوی تو از سر نمی‌رود آری/	غریب را دل سرگشته با وطن باشد
به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ/	چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد

سرو چمان-ساز و آواز، خوش است خلوت

کلام: باباطاهر | آهنگساز: پرویز مشکاتیان | آلبوم: آستان جانان

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎
سری دیرم که سامونش نمی‌بو
غمی دیرم که که پایانش نمی‌بو
اگر باور نداری سوی من آی
ببین دردی که درمانش نمی‌بو
خوش آن ساعت که یار از در درآیو
شو هجران و روز غم سر آیو
ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق
همی واجم که جایش دلبر آیو

آواز شهابی | محمدرضا شجریان

آمده ام که سر نهم عشق تو را به سر برم ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم

همایون مثنوی-شجریان
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ // گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی؟
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی // گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو // من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال// عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب // به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید // جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید // وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: از لب بدهم کام عراقی روزی // وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

گذری کن که خیالی شدم از تنهایی-1 ‎

نشانه‌ای نیست
نگاه می‌‌کنم
اگر که تنها آن واژه می‌گذشت
به طرفه العینی طی میشد راه
کودک باز می‌گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است 

ادامهٔ آواز، مثنوی همایون و بیداد و عشاق، شوشتری، شعر از فیض کاشانی | محمد رضا شجریان

Tahereh Zaj