Lyrics:
In ons zit iets — ik grom — geen excuus, slechts gebaar
We lopen met pakschoenen vol boszand — klaar
Langs paden waar herinnering korrelt tot stof
Te vroeg weer vertrokken; onze adem langzaam ... dof
Familie ... traditie — half buigend, en schuldig — ritueel
Ik buk, til één klein kiezelsteen hetzelfde verlangen — teveel
Mijn nette schoenen krassen stroef langs het stenen levenslint
We houden ons vast aan het ritselen van takken in de ...

Wind… Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - Wind ... het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - Wind het hart wordt zacht en licht

Geen graf — alleen de as die meegaat, loslaat in de wind
Leer dragen wat niet neer wil dalen — aandachtig, goed gezind
Kleine stenen in mijn hand — een zwijgtaal zonder schrift, verloren band
We gedenken zonder teken; het landschap ademt — hart vindt soms enkel ... niemandsland

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... Het hart wordt zacht en licht

Ze staat daar — jonge weduwe — stil op het plein
Haar stem snijdt door manieren; ze laat pijn ... het enige echte ... in niks ... tóch ... zijn
We knikken: de lucht keert terug, een knoop valt gebroken ... los
Ik noem relieken kiezels — zoek warmte in damp ... mos
Kleine stenen, nog koud — maar tóch ons leven verband
Te vroeg weg kan sparen; vaak snijdt het de hand
Wat geef je terug zonder lichaam, zonder zaal?
Een handvol tijd die tikt in een linnen kist ... elke keer op ... maal

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Geen graf — alleen de as die meegaat, loslaat in de wind
Leer dragen wat niet neer wil dalen — aandachtig, goed gezind
Kleine stenen in mijn hand — een zwijgtaal zonder schrift, verloren band
We gedenken zonder teken; het landschap ademt — hart vindt soms enkel ... niemandsland

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - Wind ... het hart wordt zacht en licht

Wind… wind....
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - Wind... het hart wordt zacht en licht

Ik weeg ze: kan gewicht iemand’s plaats nog herstellen?
Te zacht fluister ik: “Waar is zijn plek, zijn graf?” — om er maar naartoe te snelle
Hij zucht, begrenst mild: “As — geen vaste steen, geen graniet, kalk, of leen”
Schouders zakken; de stilte strijkt door ons heen
Hij glimlacht spaarzaam; het doet nog zeer
“As,” zegt hij weer — geen steen, maar lucht op zee
Ik knik en laat het plan maar los; loop trager langs de rand
Namen stuiven op als korrels; nabijheid past in de hand

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Geen graf — alleen de as die meegaat, loslaat in de wind
Leer dragen wat niet neer wil dalen — aandachtig, goed gezind
Kleine stenen in mijn hand — een zwijgtaal zonder schrift, verloren band
We gedenken zonder teken; het landschap ademt — hart vindt soms enkel ... niemandsland

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Wind…

Wind…

Het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Wind…
Wind over ons, wind in ’t gezicht
Wind... - het hart wordt zacht en licht

Wind…

As in de wind

trisiz