Dit gedicht van Hans Mellendijk is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 100 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Het is afkomstig uit 'Van Vrogger en Now. Gedichten en verhalen uit de streektaal' (Fagus, 2012). Vertaling uit het Achterhoeks door de auteur. 

Meer over Hans Mellendijk: https://smelsslems.blogspot.com/

One small step

Eerste weurde: ae ao dets.
Kae, tà dà, dò i-j dò wan.
Wiele wieter: Kroep ’s maol
’n end hiernòpper. Nog gin step
manges in zicht. Jao pot vor
dree op-ens, heur ik pàp-a.
’n Hele tràe, lek ’t wal, man!

Tommel, tommel.
Schraggel, schraggel.
Langs de boxespielen.
Langs de kastemuren.
Hampel, hampel.
Vallen en opstaon.

Weer in de zökke kommen.

Waggeleg staon. I-j dò wan.
Tunteleg steet ’n giantisch
óndog daor. En ik liep
träöns haronder. Bli-j pot vor
dree. Ik ’n vòlgrujde man.
Dò potwortel, wiereg kind!

Tommel, tommel.
Waggel, waggel.
Los van stool töt an stoof.
Los van stoof töt an stool.
Dröttel, dröttel.
De tied integen.

Ik nem ’m weer bi-j de hand.

’n Kleine trad veur ’n keerl.
’n Grote vlòg veur ’t kind.

Met dank an Neil Armstrong (21-7-1969)

*

One small step
Eerste woorden: ae ao dets.
Kae, tà dà, dò i-j dò wan.
Wijle verder: Kruip ’s maol
’n eind hierop aan. Nog geen step
ondertussen in zicht. Ja pot vor
drie opeens, hoor ik pàp-a.
’n Hele trede, leek ’t wel, man!

Tuimel, tuimel.
Schraggel, schraggel.
Langs de spijlen van de box.
Langs de muren met kasten.
Hampel, hampel.
Vallen en opstaan.

Weer in de sokken komen.

Waggelig staan. Jij dò wan.
Onzeker staat ’n giantisch
deugniet daar. En ik liep
tranen. Blij pot vor
drie. Ik ’n vólgroeide man.
Dò pootwortel, levendig kind!

Tuimel, tuimel.
Waggel, waggel.
Los van stoel tot aan stoof.
Los van stoof tot aan stoel.
Dreutel, dreutel.
De tijd tegemoet.

Ik neem ’m weer bij de hand.

’n Kleine stap voor ’n kerel.
’n Grote vlucht voor ’t kind.

Met dank aan Neil Armstrong (21-7-1969)

© Hans Mellendijk

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Hans Mellendijk - One Small Step (Gedicht in het Achterhoeks)

Dit gedicht van Jan Zwemer is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 100 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Het gedicht is afkomstig uit 'Landschrift in landstaal en streektaal. Gedichten over het boerenleven' (Van de Berg, 2010). Vertaling uit het Zeeuws door G.O. Nijland.

De dankdag

mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
’t liefst in ’t zicht van ’t kèrkvolk ’s middags, want
ie ao ’t nie zò op mènselijke wetten
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land

twintig roeen* en meer, ie keerde ’t mee den ’and
ie ’ieuw een rieme, een gaeve rechte kant
en tegen doenker kon ’n z’n spae in de olie zette
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land

nie schielijk, mae gestaag, ie spitte mee verstand
geên jacht, geên baos, ie stoeng op eige land
geên vuulte kwam vò ’t zicht, daè kon j’ op lette
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land

zò ei-je vò december ’eêl jen ’of an kant
een jaer eit zò z’n eige vaste ritme
je kan de vorst verwachte en impersant
ei-je je vrie’eid laete ziee an aolleman
en ’s aevends dankbaer kan j’ in kèrke zitte
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land


*roe: landmaat, een vierkante roe, in dit geval een Blootse roe, de landmaat in Walcheren (1 vierkante roe = 3612 x 3612 = 13,05 m²)

De dankdag

met de dankdag spitte vader al z’n land
’t liefst in ’t zicht van ’t kerkvolk ’s middags, want
hij had het niet zo op menselijke wetten
met de dankdag spitte vader al z’n land

twee en halve are ruim, hij keerde ’t met de hand
hij hield een rieme*, een gave rechte kant
en tegen ’t donker kon hij z’n spade in de olie zetten
met de dankdag spitte vader al z’n land

niet vlug, maar gestaag, hij spitte met verstand
niet jachten, geen baas, hij stond op eigen land
geen onkruid bleef zichtbaar, daar kon je op letten
met de dankdag spitte vader al z’n land

zo heb je voor december de hele tuin aan kant
een jaar heeft zo z’n eigen vaste ritme
je kan de vorst verwachten en ondertussen
heb je je vrijheid getoond aan iedereen
om ’s avonds dankbaar in de kerk te zitten
met de dankdag spitte vader al z’n land

*rieme: de smalle strook tussen het niet en wel gespitte land, die met de spitter mee steeds opschuift

© Jan Zwemer
© Vertaling: G.O. Nijland

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Jan Zwemer - De Dankdag (gedicht in het Zeeuws)

Dit gedicht van Jac. Bulle in het Gronings is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 101 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Ik vond het in 'De 100 mooiste Groningse gedichten' (Uitgeverij kleine Uil, 2006). De vertaling werd gemaakt door Jan Glas. Hij was ook zo vriendelijk om het gedicht in te spreken.

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Rugger

De eerste dode dij ik zag
was Rugger, n knecht van ons.
Mien voader haar hom dood
in swienhok vonnen,
en ik heb Rugger zain
dou hai in kiste lag.

Zien kiste ston in gaange
– ’t huus was nogal klaain –
en ’k heur nog hou zien voader zee:
– wolst Rugger ook nog even zain? –
Ik was zes – zeuven joar
en hailemoal nait baange.

n Loekie kwam van kiste
en ik keek verwonderd
noar Rugger’s rustege gezicht
dat stil tevreden,
sikkom vrumd gelukkeg leek.

’t Was n daipe, swoare stilte,
dij doar om ons hong.
Ik zag hou Rugger’s voader
schienvat dichter bie hom huil
en tegen mie dou zee:
– hest ’t nou goud zain, mien jong? –

Ik heb niks zegd, allain moar knikt,
en, ducht mie, hai begreep dit wel,
want zokswat waarkt zo daip op kinder,
dat ik mie dit aaltied nog herinner
en ’t ook nooit vergeten zêl.

*

Rugger

De eerste dode die ik zag
was Rugger, ’n knecht van ons.
Mijn vader had hem dood
in het varkenshok gevonden,
en ik heb Rugger gezien
toen hij in de kist lag.

Zijn kist stond in de gang
– het huis was nogal klein –
en ik hoor nog hoe zijn vader zei:
– wou je Rugger nog even zien? –
Ik was zes – zeven jaar
en helemaal niet bang.

’n Luikje ging van de kist
en ik keek verwonderd
naar Ruggers rustige gezicht
dat stil tevreden,
bijna vreemd gelukkig leek.

’t Was een diepe, zware stilte,
die daar om ons hing.
Ik zag hoe Ruggers vader
de lantaarn dichter bij hem hield
en toen tegen mij zei:
– heb je ’t nu goed gezien, mijn jongen? –

Ik heb niets gezegd, alleen maar geknikt,
en, ik denk, hij begreep dit wel,
want zoiets maakt zo’n indruk op kinderen,
dat ik mij dit altijd nog herinner
en het ook nooit zal vergeten.

© Jac. Bulle
© Vertaling: Jan Glas

Jac. Bulle - Rugger (Gedicht in het Gronings voorgelezen door Jan Glas)

'Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver.’ zoals Eddy van Vliet ooit dichtte. John en Ingmar pakken de draad na een lange tijd van ziekte en ander ongemak weer op. Dat doen ze met niemand minder dan Ivo de Wijs, al meer dan een halve eeuw steunbeer van cabaret en lightverse in de lage landen, en een schaal vol overschietende minireepjes van Sint Maarten. Met een boutade over het Antwerps stadsdichterschap, gedichten van Ruth Lasters, Leopold, Kees Stip (door De Wijs gebloemleesd in het dungedrukte hebbeding ‘Puntgaaf’), Wouter Godijn, Drs. P, Driek van Wissen (waarbij Heytze in zijn opwinding diens beruchte balpenkwatrijn totaal verkeerd citeert. Het moest zijn: 'Wie vakkundig kan beslissen/ In de jaren des verstands/ Is ervoor dat Driek van Wissen/ Dichter wordt des vaderlands.’) En, natuurlijk het Laatste Woord van Rogier Proper: Pruillip.

Camping de Vrijheid s01e12

Voor Jan van Halen

Ik ben een drummer
Ik ben een drummer
ik ben een drummer in de liefde
ik ben een drummer
en ik houd alles bijmekaar

ik ben een drummer
ik ben een drummer in de liefde
ik ben een drummer
ik ben met haar, al zestig jaar

ik ben een drummer
ik ben een drummer in mijn werk
ik ben een drummer
met een hamer en een zaag

ik ben een drummer
ik ben een drummer in mijn werk
ik ben de drummer
van de behou--den vaart

ik ben een drummer
ik ben een drummer in een band
ik ben een drummer
voor een orkest of een gitaar

ik ben een drummer
ik ben de drummer in de band
ik ben de drummer
ik sla het ritme, houd de maat

ik ben een drummer
ik ben een drummer zonder ruzie
Ik ben een drummer
ik liep nooit weg, ik houd van haar

ik ben een drummer
ik ben een drummer van de toekomst
ik ben een drummer
oorlog en pijn vergeet het maar

ik ben een drummer
ik ben een drummer uit Den Helder
ik ben een drummer
ik ben een bunker in de zee

Ik ben een drummer
Ik ben een drummer in de Lemmer
ik ben jouw drummer
ik sla niet af, ik neem je mee

Zea - Drummer in de liefde

Voor Jan de Vries

De wissels fan Jan de Vries
Jan hat in kaart mei de nûmers fan syn libben foar him lizzen
No jou ik in slinger oan de molen en ik lês de nûmers op
Harkje nei it libben fan in tûke boerejonge
Bliuw mar sitten, sjoch nei de sifers ûnder BINGO

Ut de lûdsprekkers fan multifunctioneel centrum It Klif yn Aldermardum klinkt
"En het volgende nummer is 54". Jan de Vries springt op en ropt "Ja, Bingo."
Hy hat de earste priis: fjour dagen nei Barcelona, all-in, mei de frou. Mar hy seit
"Bist net wiis." Sy binne der net west want de twadde priis wie in Retro Radio en Jan is in
muzyk-freak. Jan freeche de oare winnares: "Wolle jo wol ruilje?"
No klear, dat woe se wol, lyk om lyk.

Jan hat mei syn Boukje al twa moaie jongens krigen
No is sy wer zwanger en der kom in tredde by
Jan seit "Dokter, it binne der twa dat kin net misse"
En ja, twa famkes, dat wie de bûter yn 'e brij

Op in pinkstermoandei rint Jan de Vries mei syn maat yn it Rysterbosk
op 'e feint-en-famme merke, beide elk efter in mokkeltsje oan
Fan foar yn it boskein hielendal nei see. Sy freechje harren te wandelen,
en dan "Mei ik dy thús bringe?" en "Mei ik wer komme?" Mar syn maat hat in leafer
famke, sy hjit Boukje, en Jan seit "Wolst wol ruilje?" En dat woe d'r wol, lyk om lyk en no
binne Jan en Boukje troud, al 62 jier.

Jan waard in lytsboer mei tsien kij mar krige it moeilik
No koe hy net groeie dat hy woe der wol fan ôf
Ruile it spul om foar in molke auto
Syn soannen kamen der by en rinne no in pracht bedriuw

Tsientûzen jier lyn wie it allegearre iis hjir yn Fryslân
In gletsjer lei doe by Koudum in bult keiliem del
En dat dat in seine wie foar de túnbou kamen Jan en Baukje achter
Se ruilen har wenning yn It Heidenskip om foar in nij hûs en folkstún yn Koudum
Koudumer beantsjes binne in begrip yn 'e regio en de fakânsjes waarden der op plante;
tusken it ôfdwaan fan 'e ierdbeien en it rispjen fan 'e beantsjes siet krekt in wike

Jan hat in kaart mei de nûmers fan syn libben foar him lizzen
No jou ik in slinger oan de molen en ik lês de nûmers op
Harkje nei it libben fan in tûke boerejonge
Bliuw mar sitten, of wolst wat oars ruilje dan om

En it folgjende nûmer is:
124 - safolle kilometer ist riden nei Beverwyk om op 'e zwarte markt mzyk te keapjen
1400 cds kocht Jan, 1800 singles en 2600 platen.
En it folgjende nûmer is:
222 - it hûsnûmer yn Talma Hiem dêr 't al dy muzyk no op 'e kompjûter stiet, BINGO!

Zea - De wissels fan Jan de Vries

Voor Margje Dam

De ballonnen efternei
It is tweintich oer fjouweren healwei Desimber,
ik lústerje nei dyn libbensferhaal
In slach troch De Jouwer, it iis op 'e sleatten,
do sist en ik triuw dy yn dyn rolstoel de dyk oer

Dyn earste oentinken; mei heit op 'e pream,
farre oer de Tjonger fan boer nei boer
Jim helje de molke, út it reid fljocht in wylp op,
hy fluitet in ferske, jimme hiene it goed

Wy rinne lâns winkels, lâns huzen en tsjerken,
de minsken, sy groetsje, ien freechet 'Hoe ist?'
ik byld my dy yn, in famke fan sechtjin
stapt op in brommer nei de D.E. fabryk

Wat hiene jimme wille, dyn bêste freondinnen,
dy freonskip is bleaun, de dames fan 'e tee
En op sneontejûns mei jins allen te dûnsjen,
it leafst nei de Muizeval yn It Hearrenfean

Margje, do sjochst noch altyd omheech
Fertelst fan it moais, it ljocht, de muzyk
Soms binne de dagen tsjuster en dreech
Mar do wurkest dyn wei troch it fertriet

Sjoch dêr wie ús hûs en dêr wennet Willem,
op fiifhûndert meter, wy sjoche him straks
It wie yn 'e nacht, nei hûs op 'e tomme,
hy stoppe syn auto yn It Fean, op 'e Skâns

Hy brocht dy thûs en tocht 'dy is fan my'
en fiiftich ier fjirder fertelt 'r oer dy
Do wiist de knapste, de leukste, de leafste,
'it famke fan 'e Skâns', hy freeche dyn hân

Margje, do sjochst noch altyd omheech
Fertelst fan it moais, it ljocht, de muzyk
Soms binne de dagen tsjuster en dreech
Mar do wurkest dyn wei troch it fertriet

Willem kin prate, grutte ferhalen
oer wat jimme diele, jim heart foar muzyk
Wy sitte yn 'e hal fan it âlde gemeentehûs,
links stiet in krystbeam en rjochts stiet in fyts

Zea - De ballonnen efternei

Vrouw uit 'Wie dit leest is gek' (Uitgeverij Vrijdag 2020)

VROUW

'Beeldspraak' is de podcast van Poëziecentrum. In deze maandelijkse reeks praat een kenner/liefhebber met een dichter over zijn/haar nieuwe dichtbundel.

In deze aflevering praat literatuurwetenschapper Kyrke Otto met Piet Gerbrandy naar aanleiding van zijn nieuwe bundel 'Niets dan dit. Een lijflied voor de ziel' (Atlas Contact).

Piet Gerbrandy is dichter, classicus en essayist. Hij werd onder meer bekroond met de Herman Gorterprijs, de Frans Kellendonk-prijs en de Jan Campert-prijs. In 2015 werden zijn gedichten verzameld in 'Voegwoorden'.

Kyrke Otto is als docente verbonden aan de Radboud Universiteit. Gedichten, essays en besprekingen van haar hand verschenen o.a. in Tirade, Poëziekrant en De Nederlandse Boekengids. In 2023 trad ze toe tot de redactie van De Gids.

Beeldspraak - aflevering 24: Piet Gerbrandy  - Niets dan dit

In Het DNA van Amsterdam aandacht voor een bijzonder boek van de week: De Bezette Stad van Bianca Stigter. Dit boek krijgt ongetwijfeld een plek in de Top 750 van redenen om van de stad te houden. Ook bespreken we de kroegcultuur en de flater die De Hermitage heeft geslagen. De muziek heeft als thema: pleinen. Amsterdamser wordt het niet… Presentatie: Frans van der Beek

DNAmsterdam Deel 6

‘De virtuele wereld van de taal maakt ons blind voor wat zij bedekt’

In deze aflevering * gaat Robert van Altena in gesprek met dichter, essayist en classicus Piet Gerbrandy over diens essaybundel ‘De jacht op het sublieme’ (De Bezige Bij) en zijn dichtbundel Vlinderslag (Atlas Contact). 

Vlinderslag werd bekroond met de Jan Campertprijs 2014 en was genomineerd voor de VSB poëzieprijs 2015. De jury van de Jan Campertprijs noemde de bundel 'een grandioze synthese van alle experimenten uit de vroegere bundels van Gerbrandy.'

 

*IN JULI & AUGUSTUS WEKELIJKS EEN KEUZE UIT HET SPRINGVOSSEN-ARCHIEF. DEZE WEEK AFLEVERING 183,  OORSPRONKELIJK UITGEZONDEN OP 23 DECEMBER 2014.




SPRINGVOSSEN
 redactie + presentatie: Robert van Altena 
contact: springvossen[at]gmail.com

www.instagram.com/springvossen
 www.facebook.com/springvossen 
www.amsterdamfm.nl/onderwerp/springvossen

Voor een speellijst met de Springvossen uitzendingen:
www.soundcloud.com/amsterdamfm2/sets/springvossen

Springvossen

Springvossen 183

Springvossen 183 Piet Gerbrandy

Tsead Bruinja (b. 1974) is a poet living in Amsterdam. He made his debut in 2000 with the Frisian language collection called 'De wizers yn it read' (The meters in the red). Bruinja’s debut in the
Dutch language, 'Dat het zo hoorde' (The way it should sound), was published in 2003, and was nominated for the Jo Peters Poetry Prize the following year. Bruinja compiles anthologies – including the famous 'Kutgedichten' (Twat Poems) and the anthology 'Droom in Blauwe regenjas - nieuwe Friese dichters' (Dream in a Blue Raincoat - new Frisian poets) –, writes critical reviews, hosts literary events and performs in the Netherlands and abroad, often with musician Jaap van Keulen and occasionally with the flamenco dancer Tanja van Susteren. His most recent collections are Overwoekerd (Overgrown; 2010), and Angel (Hook; 2008). The latter was published in newspaper form and appeared as a free download on a Dutch literary blog. Within a month it had been downloaded 2000 times. At the end of 2008 Bruinja was nominated as the new poet laureate for the Netherlands for the period 2009-2013. Bruinja came in second.

Website: www.tseadbruinja.nl

Tsead Bruinja (Rinsumageest, 1974) debuteerde in 2000 met een Friestalige bundel. Bruinja's Nederlandstalige debuut 'Dat het zo hoorde' (Contact, 2003) werd in 2004 genomineerd voor de Jo Peters PoëziePrijs. Bruinja stelt bloemlezingen samen, recenseert, presenteert, interviewt, vertaalt en treedt op in binnen en buitenland. Sinds 2008 schrijft hij geregeld een actueel gedicht voor het EO radioprogramma Dit is de dag. In datzelfde jaar maakte Herman van Veen schilderijen bij Bruinja's gedichten die geëxposeerd werden in het Natuurmuseum Fryslân. Bruinja’s meest recente bundels zijn 'Overwoekerd' (Cossee, 2010 en het tweetalige 'Stofsûgersjongers / Stofzuigerzangers'(Afûk, 2013). 

Jac. Bulle - Rugger (Gedicht in het Gronings voorgelezen door Jan Glas)

Tsead Bruinja

Related tracks