فروغ ... زنِ یگانه‌ی شعرِ ایران، در دو برنامه «صدای شاعر» رادیو تهران بین سال‌های 1341 تا 1343
مصاحبه می‌کند و شعر می‌خواند

Forough Farokhzad - Radio Tehran Sessions

گزارش شهر محصور، منظومه‌ای از زبیگنیف هربرت، شاعر بزرگ لهستانی

به ترجمه و صدای محسن عمادی

Report from the besieged city | Zbigniew Herbert | Mohsen Emadi

خیزش بیکران از گروه آوای امید

Khizesh Bikaran | خیزش بیکران

موسیقی: حسین میمنی
آواز: طاهره فلاحتی
سه تار: حسین میمنی و پیمان روهنده
تمبک: بیژن رحمانی
https://www.youtube.com/watch?v=So7hqpyTmm8

هست ، نیست

Das Be Das

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

در نظر بازی ما بیخبران حیرانند-حافظ-دکلمه رضا پیربادیان

Barstool Prophet by smokethatdank

گمان می‌کنم آکاردئون موسیقی فقر است، صدای فقر، انگار که تنها جنبه‌ی زیبای فقر در خیابانهای تهران است

صدای تهران، خیابان جمهوری، آکاردئون، پاییز 94

“باور نمی کند، دل من مرگ خویش را
نه، نه من این یقین را باور نمی کنم
تا همدم من است، نفسهای زندگی
من با خیال مرگ دمی سر نمی کنم
آخر چگونه گل، خس و خاشک می شود ؟
آخر چگونه، این همه رویای نو نهال
نگشوده گل هنوز
ننشسته در بهار
می پژمرد به جان من و، خاک می شود ؟
در من چه وعده هاست
در من چه هجرهاست
در من چه دستها به دعا مانده روز و شب
اینها چه می شود ؟
آخر چگونه این همه عشاق بی شمار
آواره از دیار
یک روز بی صدا
در کوره راه ها همه خاموش می شوند ؟
باور کنم که دخترکان سفید بخت
بی وصل و نامراد
بالای بامها و کنار دریاچه ها
چشم انتظار یار، سیه پوش می شوند ؟
باور نمی کنم که عشق نهان می شود به گور
بی آنکه سر کشد گل عصیانی اش ز خاک
باور کنم که دل
روزی نمی تپد
نفرین برین دروغ، دروغ هراسناک
پل می کشد به ساحل آینده شعر من
تا رهروان سرخوشی از آن گذر کنند
پیغام من به بوسه لبها و دستها
پرواز می کند
باشد که عاشقان به چنین پیک آشتی
یک ره نظر کنند
در کاوش پیاپی لبها و دستهاست
کاین نقش آدمی
بر لوحه زمان
جاوید می شود
این ذره ذره گرمی خاموش وار ما
یک روز بی گمان
سر می زند جایی و خورشید می شود
تا دوست داری ام
تا دوست دارمت
تا اشک ما به گونه هم می چکد ز مهر
تا هست در زمانه یکی، جان دوستدار
کی مرگ می تواند
نام مرا بروبد از یاد روزگار ؟
بسیار گل که از کف من برده است باد
اما من غمین
گلهای یاد کس را پرپر نمی کنم
من مرگ هیچ عزیزی را
باور نمی کنم
می ریزد عاقبت
یک روز برگ من
یک روز چشم من هم در خواب می شود
زین خواب چشم هیچ کسی را گریز نیست
اما درون باغ
همواره عطر باور من، در هوا پر است”

برگرفته از وبسایت رسمی سیاوش کسرایی
http://kasrai.com

سیاوش کسرایی - باور

محسن نامجو / یاد آر

Music / Lyrics : Nima Ahmadieh
Vocals : Sara Ahmadieh & Nima Ahmadieh

Lyrics:

دوباره صبح شد و يه روز ديگه
كوچه ها خلوت چه دلگيره

كارم شده موندن توي خونه
ولو رو مبل افتاديم يه گوشه

كنار رفيقيم سرا رو شونه
تفريحمون خوردن پنير و نونه

ميپرسيم كي ميشه زد بيرون از لونه
ميگن بشين هنوز خيلي زوده

اعصابا خط خطي آدما له تر
ديگه زديم ما به سيم آخر

ميخوايم رها شيم ازين بن بست
به اميد روزاي بهتر

دوباره شب شد و يه شب ديگه
پايه دور دور بزن بيرون كه ديره

ميگه مگه نيستي تو تو قرنطينه
بشين خونه ات كه شهر تعطيله

پسر خوب شده اوني كه تو خونه
ميخوره ميخوابه از هيچي ندونه

دختر خوبم شده مثل پونه
صبح تا شب مشغول كار توي خونه

اعصابا خط خطي آدما له تر
ديگه زديم ما به سيم آخر

ميخوايم رها شيم ازين بن بست
به اميد روزاي بهتر

توي روزاي نااميدي
بايدلبخند زد تا بمونيم
از عشق باز ميخونيم
فردا زيباست با هم مي مونيم

Sim-e Akhar - سیم آخر

“خرامیدن بناز را از این جهت چامیدن و چمیدن گویند که شخص در حالت ناز، چم و خم میرود…”

“strut with coquetry has been called "CHAAM”(in Farsi); because,  a person who behaves with coquetry, acts exceptional and smart...”

Chaam has founded in 2021 by Iranian musicians based in Toronto.