Ongir Pengar

Syngjandi fuglur - Stanley Samuelsen

F Ö R O Y A R
Frændur.

- - -
Kaga upp í himmalin
 Sært tú fuglin har
 Frælsur vil hann flúgva
 Mong túsund míl frá tær
 Hann breiðir sínar veingir út
 Veittrar tær farvæl
 Tá ferðin er at enda
 Tú aftur fuglin sær
 Tá er hann komin heim
 Til Føroyar


Á køldum opnum havi
 Spjaddar liggja tit
 Grønar vakrar oyggjar
 Hetta landið eiga vit
 Tú dregur, tú argar
 Tað er títt sinnalag
 Títt freka blíða lyndi
 Sjarmerandi er tað
 Soleiðis kenna vit teg
 Føroyar


Flúgva fagrir fuglar
 Byggja reiður her
 Og fiskur býr í sjónum
 So langt sum eygað ber
 At vitja fjallatindar
 Mangur gleðir seg
 Og sprýkja goymdar keldur
 Um vit bora ígjøgnum teg
 Og verða vit ríkari tá Føroyar
 Og hvør verður ríkari tá
 Føroyar


Hvat heldur tú um okkum
 Vit rópa okkum tjóð
 Á flaggdegi um várarnar
 Tá tjøldur setast móð
 Hvar eru tey, sum lovaðu
 At lekja tíni sár
 Sum misprýða og vannvirða
 Ár eftir ár eftir ár eftir ár
 Hvat heldur tú um føroyingar
 Føroyar?


Við gittara og sangi
 Eg spæli nú mítt lag
 Sum um Føroyar var mín móðir
 Og bað meg skriva tað
 So eiggilig og gomul
 Hon teskar: “barnið mítt,
 Eg vildi at mítt ríkidømi
 So væl varð býtt
 Ímillum tey sum búgva her í Føroyum
 Ímillum tey sum búgva her í Føroyum
 So javnt millum føroyingar, Føroyar”

FÖROYAR

TBK - 942

_HVIDE_MÅGE_

Hvide måge, hils mine kære,
hvide måge, flyv nu hjem og hils fra mig. 
Hvide måge, vinden vil bære
over bølgerne den lange, lange vej. 
Fyret glimter mig i møde fra det fjerne 
som en hilsen fra den store by.
Hvide måge, hils mine kære,
og fortæl dem, at vi snart skal ses på ny.
Ude fra fremmede lande,
ude fra sømandens vej;
fjernt fra de hjemlige strande
flyver en hilsen til dig:
Fyret glimter mig i møde fra det fjerne 
som en hilsen fra den store by.
Hvide måge, hils mine kære,
og fortæl dem, at vi snart skal ses på ny.
--------------------------------------------------------


Hvítu mávar

Handan við hafdjúpin  bláu.  
Hugur minn dvelur hjá  þér.   
Ég vil að þú komir og  kyssir. 
Kvíðan úr hjarta  mér. 

Hvítu  mávar segið þið  honum,    
að mitt  hjarta slái aðeins fyrir  hann.   
Hvítu mávar segið þið  honum,  
að hann  sé það allt sem mér í brjósti  ann. 
 
Þótt þú  færir burt ég hugsa enn sem  áður, 
um okkar  liðnu tíð er  ég þig  fann. 
Hvítu mávar segið þið honum,  
að mitt hjarta slái aðeins fyrir hann. 

Hvítu mávar segið þið honum,  
að hann sé það allt sem mér í brjósti ann. 
Þótt þú færir burt ég hugsa enn sem áður, 
um okkar liðnu tíð er ég þig fann. 

Hvítu mávar segið þið honum,  
að mitt hjarta slái aðeins fyrir hann

HVIDE_MÅGE

ATLANTIS.
Stanley Samuelsen

Hana sveipti havsins lætta og ljómhvíta froða
 Og hon lýsti öll sum mureldur á mánableiku nátt
 Fögur eins og brynhild buladóttir vard av váðaloga
 Biðlavonda kongadótturin av ongum manni átt

Og mær tókti hana minnast kámt úr leingi lidnum öldum
 Sum í skeljasungin ljóð sindrast havsins sterka dun
 Hesi harmaljóð stongd inni í havsnigla tjöldum
 Tey okeanos kvað saman við passati og monsun

Og mær tókti hóma býir við fögrum marmorborgum
 Hvar á breytum sveimar stásiliga edilinga fjöld
 Og hvar mannamúgvan tyrptist á tingkosnum torgum
 Frammanfyri gudvígd tempul og halgidómsins tjöld

Og eg kendi hana brátt hon var prestinnan av atlantis
 Hini soknu sögusveiptu háttmentaðu lond
 Hon sum vígdi til várveitslur kransa við eranthis
 Menn og kvinnur djór og urtir við vestalinnu hond

So er sögn at föroyar liggja norður har í atlantshavi
 Hvar í fyrndini lógu hini skaldadroymdu lond
 Og prestinnan av atlantis klædd í landnyrðing og glaðu
 Mánableiktar nætur rættur út sína hvítu hond

So er sögn at teir sum síggja prestinnu av atlantis
 Nenni fylgja til dýpins bláu dreymahallar heim
 Og hon brosar teir í blund og teir kransar við eranthis
 Meðan næstrafólk og frændur gráta og syrgja yvir teim
_STANLEY_SAMUELSEN_

Stanley Samuelsen - ATLANTIS

_ÉG_ER_KOMINN_HEIM_
Dúi Ben

Er völlur grær og vetur flýr,
 og vermir sólin grund.
 Kem ég heim og hitti þig,
 verð hjá þér alla stund.

 Við byggjum saman bæ í sveit,
 sem brosir móti sól.
 Þar ungu lífi landið mitt
 mun ljá og veita skjól.

 Sól slær silfri á voga,
 sjáðu jökulinn loga.
 Allt er bjart yfir okkur tveim
 því ég er kominn heim.

 Að ferðalokum finn eg þig,
 sem mér fagnar höndum tveim.
 Ég er kominn heim,
 já ég er kominn heim.

Dúi Ben - Ferðalok

Ormurin Langi
TÝR.

Viljið tær hoyra kvæði mítt, 
viljið tær orðum trugva, 
um hann Ólav Trygvason, 
og hagar skal ríman snúgva. 

Glymur dansur í høll, 
dans sláið í ring: 
Glaðir ríða Noregsmenn 
til Hildarting. 
 
Kongurinn letur snekkju smíða 
har á sløttum sandi; 
Ormurinn Langi størstur var, 
sum gjørdist á Noregis landi. 
 
Knørrur var bygdur á Noregis landi, 
gott var í honum evni: 
átjan alin og fjøruti 
var kjølurinn millum stevna. 

Gyltir vóru báðir stavnar, 
borðini vóru blá; 
gyltan skjøld í toppi hevði, 
sum søgur ganga frá. 
 
Kongurinn situr á hásæti, 
talar við sínar dreingir: 
"Vit skulu sigla tann salta sjógv, 
tað havi eg hugsa leingi." 
 
"Berið nú fram tey herklæðir 
við brynjum og blonkum brandi, 
síðani leggið frá landi út, 
og siglið frá Noregis landi." 
 
Fróir og glaðir sveinar mæltu: 
"Harri, vit skulu tær fylgja; 
umenn tú fert í frið ella stríð, 
vit óttast ei bratta bylgju." 
 
Har kom maður á bergið oman 
við sterkum boga í hendi: 
"Jarlurinn av Ringaríki 
hann meg higar sendi." 
 
Kongurinn so til orða tekur 
bæði við gleði og gamni: 
"Sig mær satt, tú ungi maður, 
hvat ert tú nevndur á navni?" 
 
"Einar skalt tú nevna meg; 
væl kann boga spenna, 
"Tambar" heitur mín menskur bogi, 
ørvar drívur at renna." 
 
"Hoyr tú tað, tú ungi maður, 
vilt tú við mær fara, 
tú skalt vera mín ørvar-garpur 
Orminn at forsvara." 
 
Ganga teir til strandar oman, 
ríkir menn og reystir, 
lunnar brustu og jørðin skalv: 
teir drógu knørr úr neysti. 
 
Vundu upp síni silkisegl, 
út í havið ganga; 
so er sagt, at kongurinn 
hann stýrdi Orminum langa. 

Hetta frættist víða um land, 
at Noregis menn teir sigldu; 
Danimarks kongur og Svøríkis kongur 
ráðini saman hildu. 
 
Danimark kongur og Svøríkis kongur 
ganga saman í ráð, 
hvussu teir skuldu Noregis kong 
skjótt av døgum fá. 
 
Senda boð til Eirik Jarl, 
- vænur er borin til evna. 
"Hann skal fylgja í ferðini við, 
sín faðirs deyð at hevna." 
 
Eirikur gongur for kongar inn 
við brynju og reyðum skjoldi; 
"Ólavur kongur av Noregi 
mín faðirs deyða voldi." 
 
Jarlurinn stendur á hallargólvi, 
blankt bar spjót í hendi; 
"Ólavur kongur síggja skal, 
eg hvast mót hvøssum vendi." 
 
Ganga teir til strandar oman, 
- fagurt var tað lið - 
Danimarks kongur og Svøríkis kongur, 
og Eirikur jarl tann triði. 
 
Trýggir gingu skipaflotar 
út av Oyrasundi; 
Jarnbardur í odda sigldi, 
jarlurinn stýra kundi. 
 
Danimark kongur til orða tekur, 
letur so orðini greiða: 
"Hann, ið Orminn langa tekur, 
skal hann við ognum eiga." 
 
Eirikur hugsar við sjálvum sær: 
"Tó at tú manst tað royna, 
tú vinnur ikki Ormin langa 
við danskari makt aleina." 
 
Mælti tað Svøríkis kongurinn, 
hann helt á brýndum knívi: 
"Eg skal Ormin langa taka, 
ella lata lívið." 

Eirikur stendur á breiðum bunka, 
klæddur í skarlak reyða: 
"Tú tekur ikki Orminn langa, 
fyrr síggi eg tín deyða." .

.................................

Ormurin Langi

UPP Í SVEIT
Brimkló.

Alltaf flýgur upp í sveit, er sumarblíðan vermir heit 
hugur minn og hverfur yfir húsþökin   
Eftir krókaleið kem ég enn á sama stað     
Langar burt en læt mér nægja bíómynd  hugans 

Þegar fjöllin eru ekki lengur blá, 
færast nær og nær, brún og rauð og græn og grá   
Í svona ferðalag er víst að margir leggja í dag     
Ég kemst ekki og uni illa mínum hag  

Fæ mitt fríska loft gegnum túðuna 
á meðan sólin skín innum rúðuna 
Uppí sveitina, dreymi dagdrauma 
innilokaður  

Fæ mitt fríska loft gegnum túðuna 
á meðan sólin skín innum rúðuna 
Uppí sveitina, dreymi dagdrauma 
innilokaður 
Þegar ég kem upp í sveit, heimasætan bíður heit 
eftir ungum svein og leiðist svo að vera ein   
Langar heilmikið að labba ein um malbikið      
Grasið þykir grænna hinum megin við    (hólinn) 

Fæ mitt fríska loft gegnum túðuna ( upp í sveit ) 
á meðan sólin skín ( la la la la la la la) 
Uppí sveitina og dreymi dagdrauma ( upp í sveit - la la la la laA la la) 

Fæ mitt fríska loft gegnum túðuna ( upp í sveit ) 
á meðan sólin skín ( la la la la la la la) 
Uppí sveitina og dreymi dagdrauma ( upp í sveit - la la la la la la la) 

Lag og texti
Magnús Eiríksson.

Ormurin Langi

User 887932358